Share

บทที่ 201

Author: จิ้งซิง
ระหว่างทางกลับ เวินซื่อซบลงบนหลังจู๋เยวี่ย โอบกอดนางเบาๆ

นายบ่าวทั้งสองต่างเข้าใจตรงกันว่าจะไม่พูดถึงความลับเมื่อครู่นี้

คนหนึ่งเปิดเผยความลับ ส่วนอีกคนก็เก็บงำความลับให้นาง

หลังจากที่กลับถึงอารามสุ่ยเยว่ ท้องฟ้าก็สว่างแล้วจริงๆ

เวินซื่อจึงไม่ได้กลับไปนอนอีก

นางดื่มน้ำทิพย์ในมิติเล็กน้อย เพื่อเพิ่มความสดชื่นให้ตนเอง ก่อนที่เป่ยเฉินหยวนจะมาถึง นางก็เรียกจู๋เยวี่ยออกมาอีกครั้ง

เพราะนางตั้งใจจะมอบหมายงานอย่างหนึ่งให้จู๋เยวี่ย

“จู๋เยวี่ย ก่อนหน้านี้เจ้าน่าจะเคยเห็นองครักษ์ลับที่อยู่ข้างกายเจิ้นกั๋วกงแล้ว เป็นอย่างไรบ้าง รับมือได้หรือไม่?”

จู๋เยวี่ยพยักหน้า “ได้เจ้าค่ะ”

“ถ้าเช่นนั้น หลังจากที่ข้าออกเดินทางไปพร้อมกับรถม้าของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนหนึ่งวันแล้ว เจ้าช่วยไปลักพาตัวคนคนหนึ่งที่จวนเจิ้นกั๋วกงมาให้ข้าที”

“เจ้าค่ะ”

จู๋เยวี่ยพยักหน้ารับคำโดยไม่ถามด้วยซ้ำว่าเป็นใคร

เวินซื่อยิ้ม “คนผู้นั้นเจ้าเคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว ก็คือเวินเยวี่ย ตอนนี้เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ นางน่าจะนอนอยู่บนเตียงไม่สามารถขยับได้ เจ้าช่วยพานางมาให้ข้า อย่าให้ผู้ใดพบเห็น”

“อู๋โยววางใจเถิด”

หลังจากมอบหม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่1147

    มิน่าเล่าเปลือกก็แตกแล้ว แต่ราชากู่อีกาหมึกในไข่ฟองนี้กลับไม่ยอมออกมาเสียทีที่แท้ก็ขาดบุปผานำชีวิตชนิดนี้นี่เองหลานซื่ออ่านบันทึกด้านบน ราชากู่อีกาหมึกทุกตัวยามเมื่อไข่ของตนใกล้จะฟักเป็นตัว จะต้องหาบุปผานำชีวิตมาให้หนึ่งต้น จากนั้นก็สร้างรังอยู่ข้างบุปผานำชีวิตรอจนกระทั่งบุปผานำชีวิตเบ่งบาน กลิ่นหอมของดอกไม้ก็จะชักนำให้อีกาหมึกตัวน้อยในเปลือกไข่ฟักตัวออกมาบัดนี้พ่อแม่อีกาของไข่ราชากู่อีกาหมึกฟองนี้ก็ไม่อยู่แล้ว ไม่มีอีกาไปหาบุปผานำชีวิตมาให้มัน ก็ย่อมมิอาจฟักตัวออกมาได้แล้วนี่จะทำอย่างไรดี?หลานซื่อเกาศีรษะ นางมีดอกไม้และสมุนไพรแปลก ๆ หายากอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าบุปผานำชีวิตนี่มันคือสิ่งใดกัน?นางไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยอีกทั้งยังรู้สึกแปลก ๆ อยู่เสมอหลานซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเก็บกระดาษหนังวัวโบราณและไข่ราชากู่อีกาหมึกเข้าไปพร้อมกันจากนั้นนางก็ออกจากมิติของหยก ออกตามหานักพรตกู่อีกครั้งยามนี้นักพรตกู่เพราะได้อาศัยบารมีธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงแล้ว การปฏิบัติจึงเปลี่ยนจากระดับนักโทษกลายเป็นผู้ติดตามทั่วไปทันทีแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทะยานขึ้นฟ้าในคราวเดียว ท้าย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1146

    ก่อนหน้านี้เพราะต้องติดตามพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้า ตลอดทางหลานซื่อจึงไม่มีช่องให้หยุดพักเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดเพียงแค่ยกขึ้นมาดู แต่การมองด้วยตาเปล่ากลับมองไม่เห็นลู่ทางใด ๆ เลยเวลานี้พวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้าหยุดลง ดูเหมือนว่ากำลังเตรียมจะพักเหนื่อยสักครู่ดังนั้นหลานซื่อกับพวกจึงไม่รีบร้อนแล้วให้ฝูงแมลงพิษจับตาดูทางฝั่งเวินเฉวียนเซิ่งต่อไป จากนั้นหลานซื่อก็ลองใช้วิธีการต่าง ๆ ในมิติเพื่อตรวจสอบร่องรอยตัวอักษรบนนั้นไฟเผา แช่น้ำ รมควัน เช็ดด้วยสุรา...สารพัดวิธีล้วนทดลองทำจนหมดแล้ว แต่ผลกลับไม่ปรากฏแม้แต่น้อย!หลานซื่อจึงวิ่งไปหานักพรตกู่“เรื่องนี้ข้าน้อยก็มิอาจทราบได้ หากทราบล่ะก็ เกรงว่าข้าน้อยคงฟักไข่ราชากู่อีกาหมึกนั่นออกมานานแล้วขอรับ”นักพรตกู่อธิบายด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นหากเขาสามารถทำสำเร็จได้จริง เขาที่มีราชากู่อีกาหมึกอยู่ในมือก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หลานซื่อรู้สึกว่าคำพูดของนักพรตกู่มีเหตุผลอย่างยิ่ง จากนั้นก็ทิ้งเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ทันที เตรียมกลับเข้าไปในมิติเพื่อคิดหาวิธีอื่นอีกครั้งแต่ในขณะนั้นเอง เสียงของอวิ่นซิงพลันดังขึ้นที่ข้างหูของหลา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1145

    การกลับลำอย่างรวดเร็วของนักพรตกู่ ทำให้สองพี่น้องโอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่ถึงกับตะลึงงัน“ท่าน...ท่านไม่ใช่คนที่อ๋องชางส่งมาคุ้มครองข้าหรอกหรือ?!”โอวหยางอวี้ซู่โมโหจนตวาดถามเสียงกร้าวนางโกรธที่นักพรตกู่กลับลำ ยิ่งโกรธที่นักพรตกู่กลับลำไปเข้ากับหญิงผู้นี้ที่นางเกลียดชังที่สุด!ตอนอยู่ที่สกุลโอวหยาง พวกเขาปฏิบัติต่อนักพรตกู่ดุจแขกผู้มีเกียรติสูงสุด!อย่าว่าแต่พวกเขาสองพี่น้องเลย แม้แต่บิดาของพวกเขาก็ยังให้เกียรตินักพรตกู่อยู่มาก!แต่บัดนี้ ผู้เฒ่าโจรผู้นี้กลับคุกเข่าแทบเท้าหญิงที่นางเกลียดชังที่สุด คุกเข่าต่อหน้านางอย่างไร้ศักดิ์ศรี เรียกขานตัวเองว่าข้าน้อย!สิ่งนี้ทำให้โอวหยางอวี้ซู่ไม่อาจยอมรับได้อย่างสิ้นเชิงหากมิใช่ว่าตอนนี้นางยังถูกมัดอยู่ เกรงว่าคงอยากจะพุ่งเข้าไปถีบนักพรตกู่สักแรง ๆ สักทีเมื่อเผชิญหน้ากับการซักถามอย่างเกรี้ยวกราดถึงขีดสุดของโอวหยางอวี้ซู่ นักพรตกู่กลับมีท่าทีไม่ยี่หระ“คุณหนูโอวหยางอย่าได้เข้าใจผิด อ๋องชางส่งข้าไปยังสกุลโอวหยางก็จริง แต่อ๋องชางไม่ได้บอกว่าจะให้ข้าคุ้มครองพวกท่าน”นักพรตกู่หัวเราะเยาะเบา ๆ ทีหนึ่ง “อีกอย่าง ข้าก็ใช่ว่าจะไม่เค

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1144

    “พี่ชาย?”หลานซื่อได้ยินดังนั้นก็ประหลาดใจนักเดิมทีนางคาดเดาได้ว่านักพรตกู่ผู้นี้กับหลวงจีนชั่วนั่นน่าจะมีความสัมพันธ์กันบ้าง แต่คาดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะเป็นพี่น้องกันนางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามย้ำเพื่อยืนยันอีกครั้ง “พี่น้องแท้ ๆ หรือ?”นักพรตกู่เช็ดเหงื่อเย็นเยียบบนใบหน้า พยักหน้าตอบว่า “เรียนธิดาศักดิ์สิทธิ์ เป็นพี่น้องแท้ ๆ เพียงแต่คนละแม่เท่านั้น”หลานซื่อถึงได้เข้าใจ มองใบหน้าเขาที่มีริ้วรอยอยู่ไม่น้อย พลางยิ้มเล็กน้อย “มิน่าเล่าพวกเจ้าพี่น้องสองคนถึงได้หน้าตาไม่ค่อยคล้ายคลึงกันนัก”หากว่าคล้ายกันล่ะก็ นางควรมองออกบ้างตั้งนานแล้ว ไม่น่าต้องรอจนป่านนี้ถึงเพิ่งจะคาดเดาความสัมพันธ์นี้ออก“พี่ใหญ่หน้าตาคล้ายพ่อมาก ด้วยเหตุนี้จึงได้รับสืบทอดวิชาของพ่อ เดินบนเส้นทางเดียวกับบิดา ส่วนข้าน้อย...ข้าน้อยเป็นเพราะคล้ายกับแม่ พ่อไม่ค่อยโปรดปราน ข้าน้อยถึงได้เลือกเส้นทางเดินของตัวเอง”พูดอีกอย่างก็คือ พ่อของพวกเขาก็เป็นหลวงจีน หรือจะพูดว่าเป็นหลวงจีนชั่วคนหนึ่งก็ได้หลวงจีนชั่วสืบทอดเส้นทางจากหลวงจีนชั่วรุ่นพ่อ สองพ่อลูกมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะเป็นผู้ควบคุมศพส่วนนักพรตกู่เห็นได้ชัดว่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1143

    ต่อให้ข่าวถูกส่งกลับไป หากผู้อาวุโสใหญ่ล่วงรู้ว่าเขาหนีมาอยู่ข้างกายธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิง เกรงว่าไม่เพียงแต่จะไม่ลงโทษเขา เผลอ ๆ อาจจะยังให้เขาแฝงตัวต่อไปอีกด้วยแน่นอน เขาเองก็นับว่าเปิดเผยตัวตนไปครึ่งหนึ่งแล้ว คงไม่นับว่าซุ่มซ่อนแล้วกระมัง?เฒ่าป่าเถื่อนเปิดเผยตัวตนไปครึ่งหนึ่งจริง ๆอย่างไรเสียหลานซื่อกับพวกก็รู้แล้วว่าเขาเป็นปรมาจารย์กู่ต่างเผ่า เพียงแต่ยังมีอีกหนึ่งฐานะที่ยังไม่ได้พูดออกมาเท่านั้นเฒ่าป่าเถื่อนไม่ถือว่าโกหก เขาเพียงแค่ปิดบังไว้เขาคิดว่าทำเช่นนี้น่าจะตบตาความสามารถของแมลงกู่ตัวนั้นในมือธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้ได้ แต่คาดไม่ถึงว่าประโยคถัดไปของหลานซื่อจะทำให้เขาต้องตกใจจนเหงื่อท่วมหัวอีกครั้ง...“อยากจะรับใช้ข้า หรือว่าอยากจะอาศัยเรื่องการรับใช้ข้าเพื่อแฝงตัวเป็นไส้ศึกกันแน่?”เฒ่าป่าเถื่อนตกใจยิ่งนัก “ไม่! ข้าน้อยมิบังอาจ...”เฒ่าป่าเถื่อนยังคิดจะโต้เถียง หลานซื่อก็พูดขัดเขาขึ้นมา “เจ้าไม่ต้องอธิบาย เจ้าคิดว่าพวกเรายังไม่รู้เรื่องที่เจ้าร่วมมือกับสกุลโอวหยางหรือ?”เป่ยเฉินหยวนยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่พูดอะไร เพียงแค่มองดูอู๋โยวของเขาหลานซื่อก้าวเท

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1142

    ตอนที่เฒ่าป่าเถื่อนตกอยู่ในมือหลานซื่อ นอกจากจะเจ็บปวดใจที่ต้องสูญเสียของดีไปจำนวนหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงกับเสียใจเป็นพิเศษแต่เมื่อหลานซื่อกับเป่ยเฉินหยวนแยกกันเป็นสองทาง ส่วนเขาก็ตกอยู่ในมือของเป่ยเฉินหยวน ถูกทรมานอย่างหนักหน่วงตลอดทางจนเกือบจะสิ้นชีพไปหลายครั้งหลายครา ในที่สุดเฒ่าป่าเถื่อนถึงได้รู้สึกเสียใจยิ่งนักเจ้าหมอนี่ช่างเป็นคนเหี้ยมโหดเสียจริง!ทั้งที่เขาล่อคนไปยังเผ่าโยวหลาน ขาดเพียงอีกก้าวเดียวก็จะสามารถเล่นงานชาวต้าหมิงกลุ่มนี้ได้ทั้งหมด แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าหมอนี่กลับจับตัวเขาไว้ ทั้งสองคนก้าวเข้าไปในกับดักมรณะที่เขาเคยวางไว้ก่อนหน้านี้!อีกเพียงนิดเดียว อีกเพียงนิดเดียวเขาก็จะตายอยู่ในกับดักของตนเองแล้ว!ควรพูดว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ เอาเป็นว่าหากมิใช่เพราะเจ้าหมอนี่มีฝีมือสูงส่ง ปฏิกิริยาว่องไว ทั้งยังทำลายกับดักนั่นลงไปดื้อ ๆ เกรงว่าตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนคงกลายเป็นวิญญาณสองดวงในค่ายกลดาบนั่นไปแล้วและเพราะตระหนักได้ว่าเจ้าหมอนี่ หรือควรพูดว่าคนกลุ่มที่เด็กสารเลวสกุลโอวหยางสองคนนั่นไปยั่วยุนั้น แต่ละคนมีฝีมือร้ายกาจเพียงใด เฒ่าป่าเถื่อนจึงยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นเร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status