Share

บทที่ 2

Author: จิ้งซิง
พิธีปักปิ่นอันใด?

พิธีปักปิ่นของยางผ่านไปนานแล้วไม่ใช่หรือ?

ความอัปยศที่ได้รับในพิธีปักปิ่นเวลานั้น นางยังคงได้จำได้จนถึงทุกวันนี้

เสียงหัวเราะเยาะของแขกทั้งหลาย การเยาะเย้ยถากถางของพี่ชาย การถอนหมั้นของคู่หมั้น รวมไปถึงการตำหนิของบิดามารดา...

นางเคยผ่านสถานการณ์เช่นนั้นมาแล้วครั้งหนึ่ง

ทว่าตอนนี้ เหตุใดถึงเป็นพิธีปักปิ่นอีกเล่า?

หรือว่าเวินเยวี่ยจะเล่นปาหี่ใหม่อะไรอีก อยากให้นางอับอายขายหน้าอีกครั้งแล้วค่อยส่งนางไปตายหรือ?!

เวินซื่อหายใจถี่กระชั้นขึ้นในพริบตา

แต่ในตอนที่นางกำลังจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ สายตาของนางกลับหยุดชะงักไปทันที

เดี๋ยวก่อน!

นางเบิกตาโต จ้องมองมือสองข้างที่สมบูรณ์ไร้บาดแผลของตัวเอง แล้วก้มหน้ามองขาเท้าสองข้างของตัวเองทันที ใบหน้าค่อย ๆ ฉายแววเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

มือและเท้าของนางถูกทำลายจนพิการไปแล้วไม่ใช่หรือ?

เหตุใดตอนนี้กลับหายดีหมดแล้ว?

นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?

ควรรู้เอาไว้ว่าเอ็นมือเอ็นเท้าของนางถูกตัดจนขาดหมดแล้ว ไม่มีทางฟื้นฟูกลับมาได้อีก!

เวินซื่อที่ตระหนักได้ถึงความผิดปกติจึงค่อย ๆ หันหน้ากลับมามองห้องนี้อีกครั้ง

เป็นการตกแต่งทั้งหมดที่ค่อย ๆ ผสานเข้ากับในความทรงจำ

นางเบนสายตาไปยังโต๊ะเครื่องแป้งที่อยู่ด้านหนึ่งของห้อง

เดินเข้าไปทีละก้าว เรือนร่างเพรียวบางค่อย ๆ สะท้อนอยู่บนกระจกทองแดง

ดวงหน้าอ่อนเยาว์ หน้าตาที่สมบูรณ์ดี และเครื่องแต่งกายที่อ่อนวัย...

นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นรูปลักษณ์ของนางก่อนที่จะโดยเวินเยวี่ยทำลายใบหน้า และเป็นรูปลักษณ์ของนางก่อนพิธีปักปิ่น!

มือเท้าที่สมบูรณ์ ห้องที่คุ้นเคย และใบหน้าที่ไม่มีรอยแผลเป็นสักนิดเดียว...

เวินซื่อพลันผุดการคาดเดาอันน่าเหลือเชื่อขึ้นในก้นบึ้งของจิตใจ...

...หรือว่านางกลับมาเกิดใหม่แล้ว?

ย้อนกลับมาวันพิธีปักปิ่นของนาง?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เวินซื่อก็เอามือทั้งสองข้างปิดหน้าตัวเอง เผยให้เห็นสีหน้าคลุ้มคลั่ง

ใช่แล้ว ใช่แล้ว...

นางตายไปนานแล้ว!

ตายภายใต้ดาบของเวินจื่อเยวี่ย!

น่าเสียดาย นายไม่ได้ตายไปเลย

นางเกิดใหม่แล้ว?!

เหอะ!

สวรรค์ช่างชอบกลั่นแกล้งนางเสียจริง

ทั้ง ๆ ที่นางไม่อยากมีความเกี่ยวพันใด ๆ กับตระกูลเวินอีกต่อไปแล้ว แต่สวรรค์กลับอยากให้นางกลายเป็นบุตรสาวของตระกูลเวินอีกครั้ง!

เวินซื่อกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดเกือบจะไหลออกมา

หลังจากที่ได้ลิ้มรสชาติคาวเลือด นางถึงใจเย็นลงในที่สุด ก่อนจะทำสีหน้าเฉยเมย

แม้สวรรค์จะเล่นตลกกับนาง แต่ดูเหมือนว่าการเล่นตลกนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่อาจใช้ประโยชน์ได้เหมือนกัน

ถึงอย่างไรแม้แต่ความตายนางก็ยังไม่กลัว แล้วนางยังจะกลัวการมีชีวิตอยู่หรือไร?

ชาติที่แล้ว

นางเป็นบุตรสาวภรรยาเอกที่ได้รับความรักความเอ็นดูที่สุดของจวนเจิ้นกั๋วกง ตั้งแต่เล็กก็เป็นน้องห้าที่พี่ชายทั้งสี่คนโปรดปรานที่สุด เป็นบุตรสาวคนเล็กที่บิดาปกป้องมากที่สุด

กล่าวได้ว่าก่อนอายุสิบห้านางเป็นไข่มุกในมือของทั้งจวนเจิ้นกั๋วกง

ทว่าจนกระทั่งเวินซื่ออายุสิบห้า บิดาพาเด็กสาวคนหนึ่งมาจากข้างนอก บิดาบอกว่านั่นเป็นบุตรสาวอีกคนที่เขาทิ้งไว้ข้างนอก เป็นน้องสาวของพวกเขา ชื่อว่าเวินเยวี่ย

และตั้งแต่นั้นมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

ท่านพ่อให้ความสนใจเวินซื่อน้อยลงเรื่อย ๆ และเอาใจใส่น้องสาวมากขึ้นเรื่อย ๆ

พี่ชายทั้งสี่คนก็พากันเก็บความรักความเอ็นดูที่เคยมอบให้นางคืนกลับไป แล้วเปลี่ยนไปมอบสิ่งเหล่านี้ให้กับเวินเยวี่ยทั้งหมด

ชาติก่อนนางไม่รู้เลยว่าตนเองทำความผิดอันใด

นางพยายามคิดหาทางกู้กลับคืนมา แต่สิ่งที่แลกมาคืออะไร?

ขอเพียงเวินเยวี่ยร้องไห้

พี่ใหญ่บังคับให้นางคุกเข่าต่อหน้าผู้คน

พี่รองตัดมือเท้าทั้งสองข้างของนาง

พี่สามทรมานนางอย่างหนัก

พี่สี่ทำลายโฉมหน้าและชื่อเสียงของนาง

แม้แต่บิดาก็ขับนางออกจากวงศ์ตระกูล ไล่ออกจากบ้านเพื่อเวินเยวี่ยด้วยคำพูดประโยคเดียวว่า “ไม่คู่ควรกับแซ่เวิน” ตั้งแต่นั้นมานางก็กลายเป็นที่จงเกลียดจงชังที่ทุกคนในเมืองหลวง

เวลาสามปีสั้น ๆ บุตรสาวภรรยาเอกของจวนกั๋วกงที่สูงส่งอย่างนางก็มีจุดจบด้วยการสูญเสียทั้งฐานะและชื่อเสียงเกียรติยศ

นางสิ้นหวังหมดกำลังใจ เดิมทีเตรียมตัวจะออกจากสถานที่แห่งความโศกเศร้าเสียใจอย่างเมืองหลวง คิดจะหาสถานที่เริ่มต้นชีวิตใหม่ใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ ปิดบังตัวตน

ทว่าจู่ ๆ เวินเยวี่ยกลับใส่ความว่านางขโมยหยกแขวน สกุลเวินจึงส่งคนไปจับตัวนางกลับมาทันที บีบบังคับให้นางมอบหยกแขวนออกมา

เรื่องที่น่าขันคือ จนกระทั่งตอนสุดท้าย นางยังคาดหวังว่าพวกเวินเฉวียนเซิ่งจะเห็นแก่ความรักความผูกพันที่มีต่อนางอยู่บ้างหรือไม่

แต่ผลสรุปของการเอาชีวิตมาเดิมพันก็คือความผิดเพ้อฝัน!

เวินซื่อสูดลมหายใจลึก หลับตาตัดขาดจากความทรงจำอันแสนทุกข์ทรมานในชาติที่แล้วของตน

บางทีของพวกนั้นอาจไม่ใช่ของนางเลย

ดังนั้นนางไม่ควรฝืนมาตั้งแต่แรกแล้ว

ไม่เป็นไร ชาติที่แล้วเลือกผิด ชาตินี้นางจะเปลี่ยน!

“แกรก”

ในตอนนี้เอง หยกแขวนที่คุ้นเคยพลันร่วงลงมาจากร่างของเวินซื่อ

เมื่อเวินซื่อที่ได้สติกลับมาเพราะความเคลื่อนไหวมองไป นางก็ดีอกดีใจไม่หยุดทันที “เป็นหยกแขวนของท่านแม่นี่นา!”

นางรีบหยิบหยกแขวนขึ้นมา เช็ดฝุ่นบนนั้นอย่างระมัดระวัง

แต่การเช็ดครั้งนี้กลับทำให้นางพบความผิดปกติ “หยกแขวนหักแล้ว?”

นางจำได้ว่าหยกแขวนที่มารดาให้นางคือหยกทรงวงกลมคู่ ทว่าตอนนี้หยกแขวนชิ้นนี้กลับหักไปครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงชิ้นตรงกลางเท่านั้น

นางค้นหาไปทั่ว แต่ก็ยังหาไม่เจอ

สุดท้ายนางทอดสายตาไปที่หยกแขวนอีกครั้ง มองรอยหักที่เรียบเสมอกันนั้นแล้วสงสัยเล็กน้อย

“หรือว่าอีกครึ่งหนึ่งของหยกแขวนนี้ไม่ได้ร่วงลงมา?”

นางยื่นมือไปลูบจุดที่หัก ใครจะรู้ว่าวินาทีต่อมา นางจะหายตัวไปจากที่เดิมในพริบตา

หลังจากที่วิงเวียนอยู่ชั่วครู่ เวินซื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง กลับพบว่าตนเองไม่ได้อยู่ในห้องเดิมแล้ว แต่ว่าอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลปกคลุมด้วยหมอกขาว

ที่นี่คือที่ใด?

เวินซื่อนั่งยองลงมาสัมผัสทุ่งหญ้าข้างใต้เท้าที่ให้ความรู้สึกสมจริงอย่างยิ่ง การคาดคะเนอย่างกล้าหาญพรั่งพรูขึ้นมาในความคิดของนาง

ที่นี่คงไม่ได้อยู่ในหยกแขวนกระมัง?

นอกจากนี้ยังมีเรื่องการเกิดใหม่ของนางอีก หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับหยกแขวนนี้ด้วย?

เวินซื่อข่มกลั้นความสงสัยในใจ มองไปรอบด้าน มิติแห่งนี้ไม่ได้ซับซ้อนเลย มีทุ่งราบ ลำธารใสกระจ่าง นอกจากนี้ยังมีกระท่อมฟางที่สร้างอย่างเรียบง่ายมาก

นางเดินเข้าไปดู น่าเสียดายที่ไม่มีคนอยู่ข้างใน ดูไม่เหมือนว่าเคยมีคนอาศัยมาก่อน

นางออกจากระท่อมฟางแล้วเดินไปข้างหน้า ถึงค่อยพบว่าปลายอีกฝั่งของลำธารเหมือนจะปลูกพืชพรรณดอกไม้ไว้มากมาย

ผิดแล้ว ไม่พืชพรรณดอกไม้

เวินซื่อรีบเดินเข้าไปใกล้ เบิกตาโตมองให้ละเอียด

นี่มันโสมคน?

เห็ดหลิงจือ?

โสมทะเลทราย?

สือหูผิวเหล็ก?

ยังมีถังเช่าด้วย?

นอกจากพวกนี้แล้ว ยังมีพืชสมุนไพรอีกมากมายที่เวินซื่อแทบไม่รู้จัก

ทว่าแค่นางจำออกมาได้หลายชนิดนั้นก็คาดเดาได้ว่าทั้งหมดที่ปลูกในนี้ล้วนเป็นสมุนไพร

นอกจากนี้มีหลายชนิดยังเป็นสมุนไพรมายากยิ่ง

แต่สมุนไพรเหล่านี้เติบโตในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน บางชนิดอยู่บนหน้าผา บางชนิดอยู่ในป่าลึก บางชนิดต้องการสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็นสุดขีด หรือว่ามีความร้อนสูงจัด...

สมุนไพรที่มีความต้องการแตกต่างกันมากมายเช่นนี้ล้วนปลูกขึ้นที่นี่ได้ทั้งหมด!

หรือว่าเป็นเพราะมิติแห่งนี้?

ไม่สิ ยังมีน้ำด้วย!

เวินซื่อพบว่ายิ่งเป็นสมุนไพรที่ปลูกยากก็จะยิ่งอยู่ใกล้ลำธาร เกรงว่าน้ำในลำธารก็เป็นหนึ่งในปัจจัยท่ามารถทำให้สมุนไพรเหล่านี้เติบโตขึ้นที่นี่

เวินซื่อมองทุกสิ่งทุกอย่างนี้ แล้วอดพึมพำกับตัวเองไม่ได้ “ท่านแม่ หยกแขวนที่ท่านทิ้งไว้ให้ข้าคืออะไรกันแน่?”

หลังจากที่ตกตะลึง เวินซื่อพลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ชาติที่แล้วจู่ ๆ เวินเยวี่ยบีบบังคับให้นางมอบหยกแขวนออกมา หรือว่าเวลานั้นเป็นเพราะนางค้นพบมิติแห่งนี้?

แต่ก็ไม่ถูกเหมือนกัน หยกแขวนชิ้นนี้ไม่เคยออกห่างจากตัวนางเลย

หากไม่ใช่เพราะวันนี้นางเข้ามาในนี้โดยบังเอิญ นางก็คงไม่สามารถค้นพบมิติแห่งนี้ได้เลย

อีกทั้งดูจากท่าทางก่อนหน้านี้ของเวินเยวี่ย เห็นได้ชัดว่าไม่รู้เรื่องเช่นกัน

ดังนั้นหากไม่มีคนอื่นล่วงรู้ว่าหยกแขวนชิ้นนี้มีมิติอยู่แล้วค่อยบอกเวินเยวี่ย ก็เป็นเวินเยวี่ยไม่ได้ทำเพื่อมิติเลย แต่เป็นเพราะสาเหตุอื่น

ไม่รู้ว่าเหตุใดลางสังหรณ์ในใจของเวินซื่อเอนเอียงไปทางอย่างหลังมากกว่า

แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ตอนนี้นางรู้ความลับนี้แล้วก็ต้องซ่อนหยกแขวนไว้ให้ดี ไม่อาจให้ใครสังเกตเห็นได้เป็นอันขาด!

ตอนนี้มีมิติของหยกแขวนอยู่ในมือเช่นนี้ แผนการที่เวินซื่ออยากจะแก้แค้นเวินเยวี่ยกับคนของสกุลเวินก็ยิ่งมีความมั่นใจขึ้นเล็กน้อยว่าจะประสบความสำเร็จ

หลังจากที่นางทำความเข้าใจวิธีการเข้าออกมิติของหยกแขวน ไม่นานก็กลับมาที่ห้อง

นางไม่อาจอยู่ในมิตินานเกินไป ถึงอย่างไรวันนี้เป็นพิธีปักปิ่นของนาง นางรู้ว่าจะมีคนมาหานาง

แต่สิ่งที่เวินซื่อไม่รู้คือ หลังจากที่นางออกจากมิติของหยกแขวน จวนใหญ่อีกแห่งของเมืองหลวง หรือก็คือภายในจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ชายหนุ่มรูปงามที่พิงข้างหน้าต่างงีบหลับพลันตื่นขึ้นมาจากฝัน

เขาหยิบหยกแขวนบนโต๊ะขึ้นมา มองหยกแขวนทรงวงกลมคู่ที่ไม่รู้ว่าเหตุใดจู่ ๆ ถึงเหลือเพียงครึ่งเดียว ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

.....

“ปัง!”

“น้องห้า ไสหัวออกมานะ!”

“อย่าคิดว่าเจ้าหลบอยู่ในห้องแล้ว ข้าจะไม่กล้ามาหาเจ้า!”

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ท่าทางดุดัน น้ำเสียงดูหัวเสีย ราวกับสิงโตที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดบุกเข้ามาในห้องของคุณหนูห้าเวินซื่อ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (6)
goodnovel comment avatar
onnalin
กลับมาที่เก่า เริ่มต้นใหม่ เช็ง
goodnovel comment avatar
Suthada
อ่านอย่างทำใจ
goodnovel comment avatar
ฉัตรชนก วงค์สูน
น่าสนใจมาก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1134

    เก่อถูโล่งอกที่เกราะป้องกันหัวใจตรงหน้าอกของเขาช่วยต้านไว้ได้ส่วนหนึ่ง จึงทำให้หอกนั้นแทงเฉไปเล็กน้อยแต่ก็แค่ทำให้เขาทนอยู่ได้อีกเพียงครู่หนึ่งเท่านั้นภายใต้การโจมตีขนาบหน้าหลังของกองทัพธงดำและฝูงแมลงพิษ ทหารต่างเผ่าเหล่านั้นก็ไม่อาจต้านทานไว้ได้นานเพียงไม่นาน ในป่าเขาก็เต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณของทหารต่างเผ่าที่ล้มตายเป็นทิวแถวสุดท้ายก็เหลือเพียงเก่อถูผู้เดียวเขาคุกเข่าลงกับพื้น หันกลับไปต้องการมองไปทางที่ตั้งของราชสำนักคราหนึ่งน่าเสียดายที่ยอดไม้อันหนาทึบบดบังทุกสิ่งไว้เขาจึงได้แต่หันกลับมา “ข้า...”“ฉัวะ!”เก่อถูดูเหมือนยังอยากจะพูดสั่งเสียอะไรสักอย่าง แต่เป่ยเฉินหยวนที่เต็มไปด้วยโทสะมานานแล้วย่อมไม่คิดจะให้โอกาสนี้แก่เขา ก้าวขึ้นหน้าไปก้าวหนึ่ง แล้วเชือดคอเขาทันทีเสียง ‘ตุบ’ ดังขึ้น คนล้มลงกับพื้นหลังจากเช็ดคราบเลือดบนมือจนสะอาดแล้ว เป่ยเฉินหยวนจึงกลับมายังข้างกายหลานซื่อ“ตกใจหรือเปล่า?”หลานซื่อยิ้มเล็กน้อย “ท่านคิดว่าข้าตกใจง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ?”เป่ยเฉินหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเช่นกัน “ก็จริง เจ้าใจกล้ามาก กลับเป็นข้าที่เกือบจะขวัญเสียเพราะเจ้าเสียแล้ว”

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1133

    ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นเข้ามาจากกลางหน้าอก เก่อถูไม่ทันได้ตั้งตัวแต่เก่อถูก็ยังคงเป็นเก่อถู ถึงจะเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้ล้มลงในทันทีเขาดิ้นรนอย่างไม่ย่อท้อเพื่อให้หลุดพ้นจากปลายหอกของเป่ยเฉินหยวน ก่อนจะกุมบาดแผลที่หน้าอกโซเซถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อทหารใต้บัญชาของเขาเข้ามาประคองไว้ หันกลับไปก็มองเห็นชัดเจนว่าศัตรูที่โผล่ออกมาตรงหน้าคือใคร ผมสีเงินอันเป็นเอกลักษณ์ปลิวไสวไปตามลมภูเขา การโจมตีอย่างหนักที่กระหน่ำใส่เก่อถูทำให้เขาตกใจกลัวยิ่งกว่าหอกที่อยู่บนหน้าอกเสียอีก“ท่าน...เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้...ท่านจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร?!”เก่อถูมองเป่ยเฉินหยวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงเขาจับท่อนแขนทหารข้างกายไว้แน่น ถอยหลังไปทีละก้าวอย่างควบคุมไม่ได้ท่าทีอันผิดแผกของแม่ทัพผู้นำทำให้เหล่าทหารต่างเผ่าคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างกายต่างสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลเหล่าทหารยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ในใจของเก่อถูนั้นกลับร้อนรุ่มวุ่นวายอยู่นานแล้ว“ท่านคืออ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งต้าหมิง! เป็นท่าน! เป็นท่านนั่นเอง!”“เหตุใดท่านถึงมาปรากฏตัวที่นี่?! เป่ยเฉินหยวน พวกท่านชาวต้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1132

    เก่อถูมองไม่เห็นทิศทางที่ลูกธนูยิงมา รู้เพียงว่ายิงออกมาจากส่วนลึกของป่าลูกธนูดอกนั้นปักคาอยู่กลางฝ่ามือของเขาพอดีก้านธนูที่คุ้นเคยทำให้หลานซื่อและเกาหยางกับพวกจำได้แทบจะในทันที“อ๋องผู้สำเร็จราชการแทน!”“ท่านอ๋อง!”“ท่านอ๋องกลับมาแล้ว!”เกาหยางกับพวกตื่นเต้นดีใจยิ่งนักหลานซื่อก็อดรู้สึกยินดีอยู่ในใจไม่ได้ในที่สุดก็มาแล้ว!เมื่อเห็นหลานซื่อกับพวกที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลางเปลี่ยนสีหน้าไปอย่างฉับพลัน เก่อถูก็รู้ทันทีว่ากำลังเสริมของชาวต้าหมิงเหล่านี้มาถึงแล้วเก่อถูที่กำลังหลงใหลในความงามก็ได้สติขึ้นมาทันทีจะปล่อยให้ชาวต้าหมิงเหล่านี้หนีไปไม่ได้!“สังหารพวกเขาเดี๋ยวนี้! ห้ามปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว!”ครั้งนี้เก่อถูไม่คิดที่จะไว้ชีวิตหลานซื่อไว้อีกต่อไป เพราะต่อให้หญิงงามเพียงใด ก็เทียบกับชีวิตของเขาไม่ได้หากครั้งนี้ เขาทำเรื่องนี้ล้มเหลว แม้ว่าเขาจะไม่ถึงตาย แต่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองก็ไม่มีทางยกโทษให้เขาง่าย ๆ เด็ดขาดดังนั้นคนต้าหมิงเหล่านี้ต้องตาย!เก่อถูตัดสินใจหมายจะสังหารในทันทีทว่าตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว...ทันทีที่ลูกธนูของเป่ยเฉินหยวนปรากฏขึ้น เกาหยางกับพวกก็เหม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1131

    จู๋เยวี่ยรีบตรวจดูใบหน้าของหลานซื่อเป็นอย่างแรกแน่นอน หลานซื่อไม่ได้รับบาดเจ็บเพราะนางสวมหน้ากากอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาเพียงแต่ถึงแม้ใบหน้าจะไม่ถูกยิงบาดเจ็บ แต่ลูกธนูดอกนั้นกลับปัดหน้ากากบนใบหน้าของนางออกไปใบหน้าที่เย็นชาดุจเทพธิดาถูกเปิดเผยต่อสายตาของทุกคนในป่าเขาทันทีเก่อถูมองจนตะลึงงันอยู่กับที่สตรีต่างเผ่ามีไม่น้อย หญิงต่างเผ่าที่สะสวยก็มีไม่น้อยแต่สตรีที่งดงามราวกับเดินออกมาจากภาพวาด งามดั่งเทพธิดาเช่นนี้ กลับมีน้อยจนเขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!ไม่ถูก!เก่อถูได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาเบิกตากว้างมองหญิงงามที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าอวบหนาของเขาเผยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นและเหิมเกริมออกมาทันที “ท่านเป็นหญิงหรือ? ไม่สิ ท่านน่ะเป็นหญิง!”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่นึกเลยว่าต้าหมิงจะมีสตรีที่งดงามเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังมาหาถึงที่อีก ดีจริง ดีเหลือเกิน!”เก่อถูหัวเราะลั่น อาจเป็นเพราะคล้อยตามอารมณ์ของเขา หรืออาจเป็นเพราะเสน่ห์ของความงามที่เย้ายวน ทหารต่างเผ่าที่เขาพามาด้านหลังต่างก็อดไม่ได้ที่จะร้อนรนขึ้นมาสายตาหลายคู่จับจ้องหลานซื่อ มีไม่น้อยที่เผยความหยาบโลนอันน่ารังเกียจออกมาแน่นอน เวลานี้ไม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1130

    เก่อถูโกรธจัดถึงขีดสุด สาบานว่าจะต้องสังหารหลานซื่อกับพวกให้ได้ทหารชั้นยอดที่ประตูเมืองตายไปเกือบหมด แต่ในเมืองเขายังมีกำลังคนอยู่หลังจากระดมทหารต่างเผ่าสองร้อยนายอย่างรวดเร็ว เขาก็รีบพาคนไล่ล่าไปตามทิศทางที่หลานซื่อกับพวกหนีไปทันทีเวลานี้หลานซื่อและเกาหยางกับพวกได้หนีออกมาเป็นระยะทางพอสมควรในเวลาอันสั้นแต่ถึงกระนั้น เกาหยางกับพวกก็ยังคงรู้สึกตกใจไม่หายไม่ใช่เพราะทหารที่ไล่ตามมาด้านหลัง แต่เป็นเพราะที่ประตูเมืองเมื่อครู่นี้พวกเขาสามารถรอดชีวิตมาได้อย่างปลอดภัยท่ามกลางผงพิษร้ายแรงเรื่องนี้ช่างน่าตกตะลึง แปลกประหลาด และน่ายำเกรงเกินไปแล้วกองทัพธงดำจำนวนไม่น้อยอดไม่ได้ที่จะแอบมองผีเสื้อสีทองตัวนั้นที่อยู่บนศีรษะของธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาเมื่อครู่ผีเสื้อตัวเล็ก ๆ เพียงตัวหนึ่ง ใช้ผงเกล็ดพิษร้ายที่กระพือออกจากปีกของมัน ล้มทหารต่างเผ่าไปเป็นจำนวนมากสภาพทหารต่างเผ่าเหล่านั้นที่กลายเป็นกระดูกแห้งในชั่วพริบตา ทำให้พวกเขายังคงจดจำได้ติดตาจนถึงตอนนี้ ไม่มีทางลืมได้เลยอย่าว่าแต่กองทัพธงดำเหล่านี้ แม้แต่เกาหยางก็ยังไม่นึกว่า จะมีแมลงที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้อยู่ข้างกายธิดาศักดิ์

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1129

    ทหารต่างเผ่าหลายสิบคนที่พุ่งเข้ามาล้วนแต่ร่างสูงใหญ่กำยำ มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นขุนพลที่เก่งกาจในการต่อสู้ถึงอย่างไรก็เคยพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองสองพี่น้องคู่นี้ตัดสินใจแล้วว่าจะแก้แค้นหลังจากได้ยาถอนพิษ แล้วจะไม่มีการเตรียมตัวเพิ่มได้อย่างไรดังนั้นครั้งนี้พวกเขาจึงตั้งใจคัดเลือกทหารที่แข็งแกร่งที่สุดในมือ ปลอมตัวเป็นทหารลาดตระเวนในวังหลวง ทั้งหมดฟังคำสั่งของเก่อถูคำสั่งขององค์ชายใหญ่ต่อเก่อถูมีเพียงข้อเดียว...หลังจากได้ยาถอนพิษแล้ว ให้สังหารชาวต้าหมิงเหล่านี้ทันที!ไม่ว่าต้องจ่ายด้วยราคาใดก็ตาม เอาเป็นว่าห้ามปล่อยให้หนีไปได้แม้แต่คนเดียว!เขาต้องการให้หลานซื่อกับพวกสิ้นชีพในวังหลวงทั้งหมด!ไม่ว่านางจะมีฐานะอะไรก็ตามหากเก่อถูรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหลานซื่อ บางทีเขาอาจทัดทานองค์ชายใหญ่ของพวกเขา เพราะหากธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงสิ้นชีพในวังหลวงจริง เกรงว่าจะนำความยุ่งยากไม่น้อยมาสู่พวกเขาแต่ตอนนี้เก่อถูไม่รู้ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติตามคำสั่งที่องค์ชายใหญ่ของพวกเขามอบหมายให้ด้วยความภักดีเป็นอย่างยิ่งทหารต่างเผ่าคนอื่น ๆ ทั้งหมดกรูเข้าล้อมสังหารเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status