แชร์

บทที่ 446

ผู้เขียน: จิ้งซิง
เมื่อเห็นว่าในที่สุดคนก็เข้าใจแล้ว เวินเฉวียนเซิ่งจึงพยักหน้าช้าๆ “อืม ทำตามที่ข้าบอก ตอนนี้อย่าเพิ่งไปยั่วยุเวินซื่อ รอจนถึงเวลาที่เหมาะสม เช่นนั้นแล้วจะไม่มีโอกาสให้เจ้าได้ระบายความแค้นหรือ?”

“เจ้าค่ะๆ! ขอบคุณท่านพ่อที่ชี้แนะ!”

“อวี้จือ ช่วยเหลือน้องสาวของเจ้าให้ดี เรื่องนี้มอบหมายให้พวกเจ้าสองคนทำร่วมกัน นี่เป็นโอกาสสุดท้าย หากพวกเจ้ายังไปก่อเรื่องอื่นอีก ก็อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้า”

“ขอรับ ท่านพ่อ!”

“...”

หลังจากที่ออกจากเรือนเล็กของเวินเยวี่ย เวินอวี้จือก็เดินกลับไปพลางคิดเรื่องต่างๆ ไปด้วย

ในตอนนั้นเอง...

“ตุบ!”

“โอ๊ย!”

“เจ็บเหลือเกิน!”

เวินอวี้จือชนเข้ากับคนคนหนึ่ง ร่างกายที่อ่อนแอของเขาก็ล้มลงไปกองกับพื้นทันที

โชคดีที่ไม่ได้ล้มแรงนัก

เงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าอีกฝ่ายคือเวินฉางอวิ้น

“พี่ใหญ่? ท่านไม่เป็นไรนะ? เมื่อครู่ข้ากำลังคิดอะไรเพลินๆ ไม่ได้มองทาง”

เวินอวี้จือลุกขึ้นจากพื้น ยื่นมือไปพยุงเวินฉางอวิ้น

“ไม่เป็นไรๆ ข้าก็ไม่ได้สังเกต ไม่ทันระวังจึงชนเจ้าแล้ว น้องสี่ เจ้าไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่หรือไม่?”

เวินฉางอวิ้นส่ายหน้า ลุกขึ้นยืนจากพื้นอย่างยากลำบาก

เมื่อเวินอวี้จือมอง
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 806

    “ผู้น้อย?”ฟ่านจงมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นเงาของใครเลย“ปรมาจารย์กู่เหมียว ท่านเห็นโฉมหน้าของโจรแล้วหรือ?”“ยัง”ปรมาจารย์กู่เหมียวกล่าวเสียงเรียบ“เช่นนั้นปรมาจารย์กู่เหมียวรู้ได้อย่างไรว่าอีกฝ่ายเป็นผู้น้อย?”ฟ่านจงถามด้วยความสงสัยปรมาจารย์กู่เหมียวกอดอกพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ล้ำลึก “วิชากู่ครึ่งๆ กลางๆ เช่นนี้ มองปราดเดียวก็รู้ว่าเพิ่งฝึกฝนได้ไม่นาน กล้าดีอย่างไรมาแสดงฝีมือต่อหน้าข้า หากไม่ใช่ผู้น้อยที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แล้วจะเป็นอะไรได้อีก?”ฟ่านจงรีบประสานมือคารวะ พลางกล่าวประจบด้วยรอยยิ้ม “ปรมาจารย์กู่เหมียวช่างเก่งกาจอย่างแท้จริง เช่นนี้แล้ว ความปลอดภัยของจวนข้าก็ไม่ต้องกังวลแล้ว”“แน่นอนอยู่แล้ว เอาละ ไม่ต้องพูดมากแล้ว พวกเจ้าลงไปทำงานของตนเองเถอะ อย่าเข้ามาแทรกแซง ผู้น้อยคนนี้ ข้าจะจัดการเอง”หลังจากไล่ฟ่านจงและคนอื่นๆ ไปแล้ว ปรมาจารย์กู่เหมียวก็มองไปยังจุดหนึ่งด้วยแววตาเป็นประกายคมกริบหากมีคนอยู่ที่นี่และมองตามสายตาของปรมาจารย์กู่เหมียวไป ก็จะพบว่าเขากำลังจ้องมองผีเสื้อสีทองตัวหนึ่งที่เกาะอยู่บนตะเกียงหินซึ่งอยู่ไม่ไกล ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น“แมลงดี แมลงดี

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 805

    นอกเหนือจากสีทองทั้งตัวแล้ว บนปีกทั้งสองข้างของราชากู่ที่ถือกำเนิดใหม่ ยังมีลวดลายสีแดงที่ดูแปลกประหลาดเล็กน้อยเมื่อมองอย่างละเอียด “ให้ข้าดูหน่อย”เวินซื่อออกคำสั่งเบาๆ มันก็บินขึ้นไปกลางอากาศอย่างว่าง่าย ปีกทั้งสองข้างกระพือเบาๆ ก็มีละอองผงที่แทบมองไม่เห็นโปรยลงมาและนี่ก็คือพิษร้ายแรงที่ผสานเข้ากับร่างกายของมันได้สำเร็จแล้ว“ดีมาก ต่อจากนี้ไปเจ้าไม่ใช่ราชากู่อีกแล้ว แต่เป็นราชาหนอนพิษตัวแรกของข้า”เวินซื่อยกมือขึ้นเล็กน้อย ราชาแมลงพิษก็บินมาเกาะที่ปลายนิ้วขาวนวลของนาง ถูไถราวกับจะประจบประแจง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผงพิษเปื้อนตัวของเวินซื่อประการแรกคือต่อให้เวินซื่อสัมผัสโดนก็ไม่เป็นไร ประการที่สองคือหลังจากยอมรับนางเป็นนายอย่างสมบูรณ์ ต่อให้ราชาแมลงพิษไม่อยากทำ มันก็จะค่อยๆ ได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การชำระล้างของน้ำทิพย์และพลังวิญญาณ ความภักดีจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ทำให้มันกลายเป็นสมบัติของเวินซื่ออย่างสิ้นเชิงการผสานสำเร็จเกินกว่าที่คาดไว้ อีกทั้งราชาแมลงพิษที่ผสานและเปลี่ยนแปลงสภาพแล้วยังงดงามถึงเพียงนี้ เรื่องน่ายินดีที่เกิดขึ้นติดต่อกันทำให้อารมณ์ของเวินซื่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 804

    หลังจากที่นางใช้น้ำทิพย์และพลังของมิติฝึกมันมานานขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่ามันยอมรับนางเป็นนายแล้ว แต่กลับยังมีความคิดที่จะกบฏอยู่เลยส่วนเรื่องที่จะหนีไปนั้นเป็นไปไม่ได้เลย อย่างไรเสีย ราชากู่ไม่เคยเห็นเจ้านายที่ร่ำรวยและใจกว้างอย่างเวินซื่อมาก่อนและคำว่า “ร่ำรวย” ในที่นี้ แน่นอนว่าหมายถึงน้ำทิพย์และพลังวิญญาณดังนั้น ตอนที่เวินซื่อเริ่มฝึกมัน มันจึงทอดทิ้งนายเก่าของตนเองอย่างชางชิงหลานไปอย่างรวดเร็วเกรงว่าจนถึงป่านนี้ ชางชิงหลานก็ยังคงคิดที่จะตามหาราชากู่สุดที่รักของเขากลับไปอยู่แต่การที่มันทอดทิ้งนายเก่าได้อย่างรวดเร็ว ก็แสดงให้เห็นว่าราชากู่ตัวนี้ควบคุมได้ยาก ด้วยเหตุนี้ เวินซื่อจึงได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลังจากที่ราชากู่ดูดซับพิษที่ตกค้างในอ่างพิษจนหมด เวินซื่อก็เทของเหลวพิษจากในขวดทั้งหมดลงไปในอ่างพิษทันที“จี๊ด! จี๊ด...!”ราชากู่ที่สัมผัสได้ถึงอันตรายก็ส่งเสียงร้องแหลมแสบแก้วหูออกมาในทันที เสียงนั้นแหลมคมอย่างยิ่ง พุ่งตรงเข้ามาในหู ทำให้คนรู้สึกไม่สบายอย่างมากถึงกระนั้น เวินซื่อก็ไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วหลังจากวางขวดที่ว่างเปล่าลง นางก็หยิบกริชสะอาดที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมา มือซ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 803

    “ให้ข้าดูหน่อย คราวนี้จะเลือกอะไรดีนะ? ต้นยางน่องไม่เห็นเลือด ไม่เหมาะ...”“หญ้าไร้รัก แมลงสู้กับแมลง เอาไว้จัดการกับแมลงที่มีคู่หรือ? ดูเหมือนจะไม่ค่อยเหมาะเท่าไร...”“ที่เหลือก็มีหญ้าไส้ขาด ต้นแสลงใจ ก้านหญ้าหิมะ... หญ้าไส้ขาดใช้ได้ เลือกอีกสักอย่าง... เช่นนั้นเอาเป็นไห่ถังเจ็ดใจก็แล้วกัน!”หลังจากเลือกสมุนไพรพิษร้ายแรงสองชนิดแล้ว เวินซื่อก็ใช้พลังของมิติเคลื่อนย้ายพวกมันเข้าไปในหอคอย จากนั้นก็สวมอุปกรณ์แล้วเริ่มลงมือทันที!หญ้าไส้ขาดและไห่ถังเจ็ดใจมารวมกันโดยตรง พิษของมันอาจจะยังไม่ถึงขั้นสูงสุด สู้นำมาแปรสภาพก่อน แล้วสกัดสารพิษออกมา จากนั้นใช้สมุนไพรอื่นเป็นตัวช่วยในการผสมผสาน แบบนี้พิษจะร้ายแรงขึ้นอย่างแน่นอน!เพียงแต่ต้องปรับอัตราส่วนสักหน่อย และสมุนไพรที่เป็นตัวเสริมก็ต้องลองทีละอย่าง ต้องรีบแล้ว มิฉะนั้น เวลาที่ราชากู่จะผสานพิษจะไม่เพียงพอเมื่อคิดเช่นนี้ เวินซื่อก็เร่งมือให้เร็วขึ้น พร้อมกับสั่งการให้เหล่าแมลงพิษในหอคอยทั้งหมดมาเป็นลูกมือให้นางไม่นานนัก ภายในหอคอยนี้ก็ยุ่งวุ่นวายไปหมดสองชั่วยามต่อมา...เวินซื่อยกขวดเล็กในมือขึ้น ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกายจ้องมองของเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 802

    ตอนแรกเวินซื่อยังไม่ทันได้ตอบสนอง นางนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ความหมายของท่านคือ ที่นี่มีปรมาจารย์กู่หรือ?”“หรือควรจะพูดว่า ในสกุลฟ่านมีปรมาจารย์กู่”มิฉะนั้น คนทั่วไปคงไม่ใช้วิธีการเช่นนี้โดยเฉพาะต่อให้เป็นการไล่แมลงและสัตว์ร้าย อย่างมากก็แค่โรยผงไล่แมลงอะไรพวกนั้น แต่บริเวณรอบจวนเจ้าเมืองนี้กลับใช้ผงพิษและเป็นผงพิษที่มีพิษร้ายแรงกว่าแมลงพิษของอู๋โยวเสียอีกวิธีการป้องกันที่แน่นหนาถึงเพียงนี้ หากไม่ใช่คนในวงการเดียวกัน ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะทำได้ถึงขั้นนี้แน่นอนว่า อู๋โยวกับคนเหล่านั้นไม่ได้เป็นคนในวงการเดียวกันเขาหมายถึงกลุ่มคนพวกนั้นในเมืองหลวง“ฟ่านจงกับคนในเมืองหลวงต้องมีการสมรู้ร่วมคิดกันอย่างแน่นอน เดิมทีข้ายังไม่ค่อยแน่ใจ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดเจนไม่ต้องสงสัยเลย”ฟ่านจงผู้นี้ไม่เพียงแต่เป็นขุนนางที่ทำตัวราวกับเป็นฮ่องเต้ แต่ยังเกี่ยวข้องกับปรมาจารย์กู่ของชนเผ่าอื่นอีก ไม่ฆ่าก็คงไม่ได้แล้วจริงๆ“ปรมาจารย์กู่เบื้องหลังฟ่านจงก็ใช้พิษได้ หากแมลงพิษของท่านถูกกดขี่ จะส่งผลกระทบอะไรต่อท่านหรือไม่?” หลังจากเป่ยเฉินหยวนตัดสินใจได้แล้ว ก็เงยหน้าขึ้นถาม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 801

    “โอ้?”ฟ่านจงอยากจะรู้ในทันที แต่ต่อหน้าผู้น้อยคนนี้ เขายังคงแสร้งทำเป็นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “นึกไม่ถึงเลยว่านี่จะเป็นเรื่องอื้อฉาวของจวนเจิ้นกั๋วกง หากหลานชายเล่าให้ข้าฟัง จะไม่ส่งผลกระทบต่อหน้าตาของเจิ้นกั๋วกงหรอกหรือ?”เวินอวี้จือถอนหายใจ “ไม่เป็นไรขอรับ อย่างไรเสีย หน้าตาของจวนเจิ้นกั๋วกงของพวกเราก็ถูกนางทำลายจนหมดสิ้นแล้ว”ฟ่านจงลูบเคราแพะของตน เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาฉายแววดูแคลนชางโจวแม้จะอยู่ห่างไกลและเส้นทางทุรกันดาร แต่เขาฟ่านจงก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลย หรือมองอะไรไม่ออกอย่างน้อยเรื่องที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อหลายเดือนก่อน หลังจากที่หลบหนีออกจากจวนเจิ้นกั๋วกงแล้ว ไปทูลขอออกบวชต่อหน้าฝ่าบาท เขาก็พอได้ยินมาบ้างจวนเจิ้นกั๋วกงแห่งนี้ก็เป็นเหมือนสถานที่ที่เต็มไปด้วยความอันตราย หากภายในไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริงๆ แล้วธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงจะยอมทิ้งฐานะบุตรภรรยาเอกผู้สูงศักดิ์ของจวนเจิ้นกั๋วกง แล้วหนีไปบวชชีทำไมกัน?ก็แค่เลือกใช้วิธีการพูดเพื่อปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์เท่านั้นคิดจะหลอกลวงเขา เจ้าเด็กหนุ่มจากจวนเจิ้นกั๋วกงผู้นี้ยังอ่อนหัดนัก“เช

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status