공유

บทที่ 695

작가: จิ้งซิง
“เพียะ! เพียะ! เพียะ!...”

เวินเยวี่ยสั่นไปทั้งตัว ตบหน้าตัวเองอย่างแรงครั้งแล้วครั้งเล่า

เพื่อไม่ให้บาดแผลบนใบหน้าอีกข้างปริแตก นางจึงต้องตบหน้าข้างเดิมอยู่ตลอด

หลังจากตบไปไม่กี่ครั้ง ใบหน้าครึ่งหนึ่งของนางก็บวมเป่งขึ้นแล้ว

“น้องหก หยุดตบได้แล้ว

“เวินซื่อ ไม่ใช่สิ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ข้าเรียกเจ้าว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ได้ใช่ไหม?! น้องหกนางตบตัวเองไปแล้ว ตอนนี้เจ้าก็พอใจแล้ว นี่ก็เพียงพอแล้วกระมัง?!”

เวินจื่อเยวี่ยยังคิดจะเข้าไปห้าม

แต่ใครจะคาดคิดเวินซื่อไม่ได้พูดอะไร แต่เวินเยวี่ยกลับเอ่ยด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาทันใด “ไม่! พี่สามท่านอย่าเข้ามา!”

เวินเยวี่ยกัดฟันแน่น นางก้มศีรษะลง ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์หวาดกลัว “เป็นความผิดของข้าเอง ข้าสมควรถูกตบ ไม่ใช่สิ อนุสมควรถูกตบ ขอเพียงสามารถทำให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์พึงพอใจได้ จะตบอนุอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น!”

หากองครักษ์คนนั้นบอกลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของนางแก่เวินซื่อ ยั่วยุให้เวินซื่อโกรธแล้วล่ะก็ นางจะอยู่รอดไม่พ้นวันนี้แล้วจริง ๆ!

สู้นอบน้อมถ่อมตนลงบ้างในตอนนี้ ทำให้เวินซื่อพอใจ อย่างน้อยนางก็สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้!

แม้ว่าจะพอประคองชีวิตให้รอด
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 710

    “หายไปทั้งหมด?”ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงเวินเฉวียนเซิ่งเฝ้ารอข่าวจากองครักษ์ลับมาตลอด ตั้งแต่เวินเยวี่ยหนีออกไปจากจวนเจิ้นกั๋วกงในรุ่งเช้าแต่เขานึกไม่ถึง หลังจากรอมาหนึ่งวันหนึ่งคืน ข่าวที่มาถึงก่อนกลับเป็นข่าวขององครักษ์ลับทั้งสามสิบคนที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยเวินเฉวียนเซิ่งขมวดคิ้วทันที “เวินเยวี่ยออกจากเมืองทิศทางใด?”ตอนเขาสั่งให้คนไปจัดการได้ครอบคลุมทั้งสี่ทิศ รวมถึงรถม้าที่เตรียมไว้ก็มีทั้งสี่ทิศเช่นกันดังนั้นหากอยากรู้ว่าเวินเยวี่ยออกจากเมืองทิศทางใดเป็นเรื่องง่ายมาก แค่ถามทหารยามเฝ้าประตูเมืองที่รับสินบนก็พอแล้วหลังถามออกไป ในหัวเวินเฉวียนเซิ่งมีบางอย่างแวบผ่าน เขาถามต่อทันที “ใช่ประตูเมืองทิศใต้ที่มุ่งหน้าไปภูเขาหนานหรือไม่?”พ่อบ้านพยักหน้า “ถูกต้องขอรับ คุณหนูเวินเยวี่ยออกไปจากประตูทิศใต้ รถม้าที่บ่าวสั่งให้คนเตรียมไว้ตรงประตูทิศใต้ก็หายไปด้วยขอรับ”สิ่งที่น่าแปลกที่สุด คือองครักษ์ลับกับรถม้าหายไป แต่คุณหนูเวินเยวี่ยกลับมาแล้วแม้ไม่ได้กลับมาจวนเจิ้นกั๋วกง แต่นางกลับไปจวนจงหย่งโหวอีกอย่างจากรายงานของคนในจวนจงหย่งโหว คุณหนูเวินเยวี่ยกลับไปตั้งแต่หนึ่งวันก่อนพ่อบ้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 709

    สายตาของเขากวาดมองแผลฉกรรจ์ตรงท้องเวินเยวี่ย เหมือนกับดาบในมือของศพที่พวกเขาถีบจนกระเด็นอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่คราบเลือดยังหลงเหลือไว้บนนั้น“ผู้อาวุโสรอง ตอนนี้ควรทำอย่างไรดี หากไม่สามารถพาธิดากู่กลับไปได้ เกรงว่าหนอนกู่ในเผ่าของพวกเราต้องวุ่นวายแน่”ผู้อาวุโสรองครุ่นคิดอยู่สักครู่พลันตัดสินใจ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็สร้างร่างกู่ของธิดากู่ที่นี่เลย การสร้างร่างกู่คือการตายแล้วเกิดใหม่ ยามนี้กลับเป็นเวลาดี หากธิดากู่สามารถฟื้นคืนชีพด้วยร่างกู่ ถ้าอย่างนั้นเผ่ากู่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะมีธิดากู่ที่ไร้เทียมทานถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง!”เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสรอง บุคคลลึกลับคนอื่นๆ ต่างพากันดีใจจากนั้นรีบนำหนอนกู่ที่พวกเขานำมาด้วยออกมา ขนย้ายศพทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นมารวมกัน จากนั้นให้หนอนกู่กัดกินเลือดเนื้อของศพเหล่านั้น ต่อมานำพวกมันทั้งหมดวางไว้ข้างศพเวินเยวี่ยหลังจากคำสั่งของผู้อาวุโสรอง หนอนกู่กลุ่มใหญ่คลานไปบนศพของเวินเยวี่ย จากนั้นปกคลุมนางในชั่วพริบตา ต่อมากัดลงไปบนเลือดเนื้อนางทีละคำเมื่อเห็นฉากที่สุดแสนจะประหลาด ในใจจินซือถูอดสั่นคลอนไม่ได้ไม่สิ เรื่องนี้ทำ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 708

    “ทุกคนเข้าไปพร้อมกัน จับนางไว้!”“รับทราบ!”องครักษ์ลับจำนวนสามสิบคนของจวนเจิ้นกั๋วกงกรูเข้าไปพร้อมกันทั้งหมด หวังจะล้อมจู๋เยวี่ยเอาไว้ทว่าเมื่อพวกเขาเพิ่งลงมาถึงพื้น ฝ่าเท้าเหยียบย่ำหน้ากระท่อมหลังนั้นดังสวบสาบดังขึ้นจากทั่วสารทิศทันที และเป็นฝ่ายล้อมองครักษ์ลับเหล่านี้เอาไว้ขณะที่หัวหน้าองครักษ์ลับสังเกตเห็นความผิดปกติ แมงมุมขนาดเท่าฝ่ามือที่อยู่บนใยแมงมุมปรากฏตรงหน้าเขา“หัวหน้าระวัง!”แมงมุมตัวนั้นโผเข้าใส่หน้าของหัวหน้าองครักษ์ลับทันที แล้วกัดเขาหนึ่งคำ“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”“มีกับดัก! เร็ว ถอยเร็ว!”ท่ามกลางเสียงโหยหวนของหัวหน้าองครักษ์ลับ องครักษ์คนอื่นคิดหันหลังจากไปอย่างไม่ลังเลแต่คิดจากไปตอนนี้ สายไปเสียแล้ววินาทีต่อมาท่ามกลางแสงสลัวยามรุ่งอรุณ บนใบไม้และพื้นดินเหล่านั้น บนอากาศหรือบนพื้นล้วนมีกลุ่มแมลงพุ่งออกมาเป็นผืนองครักษ์ลับทั้งสามสิบคน ถูกเหล่าแมลงพิษควบคุมในเวลาไม่นานเท่านั้นไม่เพียงเท่านี้ ภายใต้การควบคุมของเหล่าแมลงพิษ การเคลื่อนไหวขององครักษ์เหล่านั้นไม่สามารถควบคุมได้เอง ได้แต่มองดูมือที่ถือดาบของตัวเองเล็งไปที่พวกพ้องของตน“ฉึก!”เมื่อมีคนแรกถูกสั

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 707

    เวินเยวี่ยที่ปวดระบมไปทั้งตัวจนแทบเดินไม่ไหว เมื่อเห็นรถม้าคันนั้นเกือบร้องไห้ด้วยความดีใจ นางไม่คิดอะไรมาก ขโมยรถม้าจากไปทันทีเร็วหน่อย เร็วอีกหน่อย...นางจะไปอารามสุ่ยเยว่...นางต้องไปพบเวินซื่อ!ต่อให้เวินเยวี่ยเร่งเดินทางสุดชีวิต แต่เมืองหลวงอยู่ห่างจากอารามสุ่ยเยว่มากเกินไประยะทางสองชั่วยาม เวินเยวี่ยเร่งเดินทางไปได้เพียงครึ่งเดียวก็รู้สึกว่าไม่ดีแล้วความเจ็บปวดที่รุนแรงพุ่งออกมาจากท้องนางกะทันหัน“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”เวินเยวี่ยปวดจนร้องเสียงหลง จนเกือบจะตกจากรถม้า“ปวดมาก...ปวดมาก!”นางปวดท้องมาก!เวินซื่อที่สมควรตาย!นางแพศยานั่นให้นางกินยาพิษจริงๆ!เพราะฉะนั้นนางต้องเร็วกว่านี้ เร็วกว่านี้อีกหน่อย!ไม่อย่างนั้นนางต้องตายจริงๆ!เวินเยวี่ยที่กลัวสุดขีดฝืนทนเอาไว้ พลางอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่ส่งมาเป็นระยะ พลางเร่งเดินทางต่อสุดชีวิตจนกระทั่งเวินเยวี่ยไปถึงเชิงเขาภูเขาหนาน นางไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยรถม้าเพิ่งไปถึงประตูหน้าบ้านเวินจื่อเฉิน นางล้มลงจากรถม้าทันทีตุบเวินเยวี่ยล้มลงบนพื้น คราวนี้นางลุกขึ้นไม่ไหวแล้วจริงๆมุมปากมีเลือดไหลย้อยมาตลอดทาง จนย้อมเสื้อผ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 706

    เวินเฉวียนเซิ่งเองก็ตกใจกับการกระทำที่ราวกับบ้าคลั่งของเวินเยวี่ย ม่านตาของเขาหดเล็ก “ขวางนางไว้!”เมื่อเห็นเวินเยวี่ยใกล้จะพุ่งเข้าไปชนกับเสาไม้ โชคดีที่องครักษ์คนหนึ่งมาทันเวลา จึงขวางหน้าเวินเยวี่ยเอาไว้แต่ก็ถูกเวินเยวี่ยที่พุ่งเข้าชนจนถอยหลังไปหลายก้าวจากแรงของนาง เห็นได้ชัดว่าเวินเยวี่ยไม่ได้แกล้งทำ“ปล่อยข้า ปล่อยข้านะ! ข้าจะออกไป ข้าจะออกไป!”เวินเฉวียนเซิ่งก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยกฝ่ามือขึ้น “เพียะ!”เวินเยวี่ยถูกตบจนล้มลงบนพื้น ร่างกายที่แต่เดิมก็เต็มไปด้วยบาดแผลเมื่อถูกทำร้ายอีกครั้ง ทำให้นางล้มลงจนไม่สามารถลุกขึ้นได้“ตกลงเจ้าจะบ้าไปถึงเมื่อไหร่?!”เวินเฉวียนเซิ่งมองนางอย่างโกรธแค้น “เรื่องที่เจ้าทำผิดในวันนี้ ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าก็ยังดูเบาไปด้วยซ้ำ แต่จนป่านนี้เจ้าก็ยังปากแข็งไม่ยอมพูด หรือต้องให้ข้าเอาดาบไปทาบบนคอเจ้า เจ้าถึงจะสำนึกในความผิดของตัวเอง?!”แต่เวินเยวี่ยไม่ฟังคำพูดของเขาสักนิด ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย “ฆ่าข้าเสียเถอะ ท่านฆ่าข้าเสียดีกว่า! เพราะอย่างไรท่านก็ไม่เห็นข้าเป็นลูกสาวของท่านนานแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สู้ท่านฆ่าข้าเสียดีกว่า!”เมื่อได้ยินคำพูดของนา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 705

    เพียงแต่หลังจากนี้เมื่อจัดการกิจการเหล่านั้นของสกุลหลาน คงยุ่งยากกว่าเดิมนอกเหนือจากนี้ ย่อมเป็นโจรที่แทรกซึมเข้ามาในจวนผู้นั้น“ตรวจสอบคนในจวนให้ละเอียด เมื่อใดที่พบคนน่าสงสัย สังหารไม่เว้น”คืนนี้ ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดรุนแรงทุกหนทุกแห่งคืนนี้ไม่มีใครสามารถนอนหลับได้เมื่อรอให้ทุกอย่างจบสิ้น เวินฉางอวิ้นจึงกลับไปที่ห้องตัวเอง“แค่ก แค่ก”เวินฉางอวิ้นรับผ้าเช็ดหน้ามาจากอันเซิ่ง นำมาปิดปากแล้วไอสองทีเมื่อนำผ้าเช็ดหน้าออก บนนั้นมีรอยเลือดเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน“คุณชาย ท่านจะคิดมากเช่นนี้ไม่ได้แล้ว ต้องระวังสุขภาพนะขอรับ”อันเซิ่งประคองเขาให้นั่งลงอย่างเป็นห่วงเวินฉางอวิ้นกลับส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เพราะจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่ ต้องดูว่าจะหายาถอนพิษที่ว่านั่นได้หรือไม่เท่านั้นเอง หากไม่เจอก็ต้องตายอยู่ดี”ตายเร็วตายช้า สำหรับเขาในยามนี้ไม่มีความแตกต่างกันสักนิดเวินฉางอวิ้นกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นมองอันเซิ่ง “จัดการสิ่งนั้นเรียบร้อยแล้วหรือ?”อันเซิ่งพยักหน้า “คุณชายวางใจ นำไปซ่อนไว้แล้ว ไม่มีใครหาเจอแน่นอนขอรับ”“งั้นก็ดี ซ่อนไว้ที่ใดเจ้าไม่ต้องบ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status