Share

บทที่ 79

Author: จิ้งซิง
“ผลัวะ!”

เวินจื่อเยวี่ยยังไม่ทันพูดจบ จู่ ๆ เวินจื่อเฉินก็กระแทกหมัดใส่ใบหน้าของเขา ทำให้เวินจื่อเยวี่ยไม่ทันได้ป้องกันตัว

“พี่รอง!”

เวินเยวี่ยที่อยู่ด้านข้างก็คิดไม่ถึงว่าเวินจื่อเฉินจะลงมืออย่างกะทันหันเช่นนี้

ยังเป็นการลงมือกับเวินจื่อเยวี่ย เพราะเวินซื่ออีกด้วย!

“เจ้ามันคนไม่มีหัวจิตหัวใจ! เจ้าลืมสิ่งว่าก่อนท่านแม่ตายได้พูดอะไรกับพวกเราไปแล้วอย่างนั้นหรือ? นางให้พวกเราดูแลน้องสาวให้ดี เจ้ากลับดูแลนางแบบนี้หรือ? ไม่คิดเลยว่าเจ้ายังจะพูดว่านางดื้อรั้นจนสุดจะทนอีก? !”

เวินจื่อเยวี่ยหันหลังกลับไปชกเวินจื่อเฉินคืนหนึ่งหมัดโดยไม่ออมมือเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเทียบกับเวินจื่อเฉินที่บนร่างกายยังมีอาการบาดเจ็บ และติดอยู่ในคุกมาหลายวัน หมัดของเขาต่อยได้อย่างหนักหน่วง

ต่อยเวินจื่อเฉินจนเกือบกระเด็นออกไปด้านนอกห้องโดยสาร

เผชิญหน้ากับความโกรธของเวินจื่อเฉิน หลังจากเวินจื่อเยวี่ยบ้วนเลือดออกมาคำหนึ่ง ก็จ้องมองเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกล่าว

“พี่รอง ขอเตือนท่านว่าทางที่ดีอย่าเอาความโมโหมาระบายที่ข้า ข้าไม่ใช่เวินซื่อ เมื่อก่อนถ้าเป็นแบบนี้ละก็ พี่รองท่านก็คงต่อว่าเวินซื่อไม่น้อยเหมือนกัน ยิ่ง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
งง ปีนี้ ชงนะเนี้ย
แต่ละตอนก็สั้น
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1128

    การส่งปรมาจารย์กู่ชุดดำมาไล่ล่าหลานซื่อกับพวก อาจเรียกได้ว่าเป็นความผิดพลาดประการหนึ่งในการจัดการของชางชิงหลานอย่างไรเสียในเวลานี้หากคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเยี่ยนจือ เก่อถูย่อมไม่กล้าพูดคำเหล่านี้ออกมาแน่นอนผู้ใดก็รู้ว่าเยี่ยนจือเป็นคนสนิทของชางชิงหลาน ติดตามชางชิงหลานมานานกว่าสิบปี แต่ปรมาจารย์กู่ชุดดำเพิ่งจะมาได้นานแค่ไหนกัน?ถึงรู้เก่อถูก็สามารถแสร้งโง่ได้อันที่จริงหากภายหลังต้ารื่อหวังจะเอาผิด อย่ากมากก็ทำได้เพียงตัดสินโทษสถานเบาแก่เขาเท่านั้นยิ่งกว่านั้นด้านหลังเขายังมีองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองยืนอยู่ เรื่องนี้เป็นคำสั่งของทั้งสองท่าน เมื่อถึงเวลาต้องปกป้องเขาแน่นอนเก่อถูมีความมั่นใจ ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับปรมาจารย์กู่ชุดดำ จึงยิ่งจองหองมากขึ้นไปอีก“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาวิ่งเพ่นพ่านในวังหลวง ก่อกวนความสงบเรียบร้อย ทหาร! จับพวกเขาทั้งหมดไว้ พาไปยังวังหลวง รอท่านราชาตัดสินโทษ!”“ขอรับ!”เก่อถูยกมือขึ้นสั่งการ ทหารลาดตระเวนวังหลวงทางด้านหลังก็แบ่งออกเป็นสองชุดทันที ล้อมหน้าล้อมหลังผู้คนที่ปรมาจารย์กู่ชุดดำพามาทั้งสองกลุ่มไว้ปรมาจารย์กู่ชุดดำโกรธจัดจนด่าทอออกมาเสียยกให

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1127

    เกาหยางกับพวกที่แยกตัวออกไปนั้นดูเหมือนจะสังเกตได้ถึงชาวต่างเผ่าที่ไล่ตามมากว่าสิบคนต่างมุ่งหน้ามารวมตัวกันอย่างรวดเร็วที่ถนนฝั่งหลานซื่อแทบจะในเวลาเดียวกันพวกเขาต่างถอยหลังออกไปไม่กี่ก้าวเงียบ ๆ ทั้งหมดยืนขวางอยู่ด้านหลังหลานซื่อเกาหยางยังโยนเวินเยวี่ยที่แบกอยู่ให้กองทัพธงดำอีกนาย ให้เขาพาหนีไปตามลำพังส่วนเกาหยางเองก็กดดาบที่เอวไว้ ทั่วร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารเห็นได้ชัดว่าหากชาวต่างเผ่าที่อยู่ด้านหลังไล่ตามมาจริง ๆ เขาจะเป็นคนแรกที่ลงมือ จะไม่ยอมให้ชาวต่างเผ่าเหล่านั้นพาธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาไปอย่างเด็ดขาด!หลานซื่อเหลือบมองไปยังด้านหลัง “ข้าไม่ได้บอกให้พวกเจ้าหาโอกาสหนีไปหรอกหรือ?”เกาหยางสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “ที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์บอกคือช่วงเวลาคับขัน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่พวกเราจะทิ้งธิดาศักดิ์สิทธิ์ไปได้”ในฐานะกองทัพธงดำ หากยังไม่ถึงช่วงเวลาสุดท้าย พวกเขาจะไม่ยอมละทิ้งความหวังใด ๆยิ่งกว่านั้นหากไม่ใช่คำสั่งของธิดาศักดิ์สิทธิ์ พวกเขายินดีที่จะสู้จนตัวตายอยู่ข้างกายธิดาศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีทางจากไปไหนเช่นกัน“เอาเถิด”เมื่อเห็นสีหน้าอันแน่วแน่ของเกาหยาง หลานซื่อก็

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1126

    การจับคนทรยศเป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ต้องไล่ตามนางให้ทันก่อนเพื่อไม่ให้แผนการของชางชิงหลานล้มเหลว ปรมาจารย์กู่ชุดดำจำต้องควักแมลงกู่ที่ทุ่มเทเลี้ยงดูออกมาหลายตัวขณะที่เขาปล่อยแมลงกู่เรียวยาวที่ยาวเท่าแขนแต่เรียวกว่าเมล็ดข้าวลงไปในน้ำ ใบหน้าภายใต้เสื้อคลุมสีดำนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแมลงกู่พิเศษชนิดนี้ใช้ไปหนึ่งตัวก็จะหายไปหนึ่งตัวแต่ตอนนี้จะมัวสนใจไม่ได้แล้ว ต่อให้จับนางไม่ได้ ก็ต้องติดตามร่องรอยของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงอย่างใกล้ชิดดังนั้นเขาจึงปล่อยแมลงกู่เรียวยาวสามตัวออกมาในคราวเดียว แล้วให้ตะขาบยาวอื่น ๆ คุ้มกันหลังจากจัดการแมลงพิษที่เฝ้าทางลับลงแล้ว แมลงกู่เรียวยาวสามตัวนั้นก็พาฝูงตะขาบยาวชอนไชเข้าไปในทางลับทันที ก่อนจะไล่ตามไปในทิศทางที่หลานซื่อกับพวกหลบหนีไปส่วนปรมาจารย์กู่ชุดดำแน่นอนว่าไม่ยอมนั่งรออยู่ที่นี่ ทิ้งกำลังคนส่วนหนึ่งคอยเฝ้าริมสระน้ำไว้ จากนั้นเขาก็นำคนอื่น ๆ ทยอยกระโดดลงน้ำตามไปทันทีที่แมลงพิษที่ทิ้งไว้ตาย หลานซื่อก็สังเกตเห็นได้ทันทีและจากข้อมูลสุดท้ายที่เหล่าแมลงพิษส่งกลับมา ผู้ที่ไล่ตามมาต้องเป็นปรมาจารย์กู่ชุดดำที่เป็นผู้ใต้บ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1125

    ชาวต่างเผ่าที่อยู่ข้างสระน้ำเหล่านั้น หลังจากที่รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบนร่างกายแล้ว ก็สลัดแมลงพิษบนตัวอย่างบ้าคลั่ง บางคนถึงกับคิดจะวิ่งหนีน่าเสียดายที่สายเกินไปแล้วฝูงแมงมุมพิษร้ายแรง ฝูงตะขาบพิษร้ายแรง...หลังจากฝูงแมลงพิษเหล่านี้ตกลงบนร่างกายของชาวต่างเผ่า ก็กัดพวกเขาไว้ไม่ยอมปล่อยในชั่วขณะเดียว ก็มีคนกว่าสิบคนถูกฝูงแมงมุมปกคลุมและกัดกินส่วนคนที่ถูกฝูงตะขาบปกคลุม ตะขาบเหล่านั้นไม่เหมือนพวกแมงมุมที่ชอบกัดกินจากข้างนอกเข้าไปข้างใน พวกมันชอบกัดกินจากข้างในออกสู่ข้างนอก ดังนั้นตะขาบที่หนาเท่ากับนิ้วมือแต่ละตัวจึงเล็งไปที่ปาก จมูก ตา และหูของชาวต่างเผ่าโดยตรง จากนั้นก็รีบเร่งเจาะเข้าไปในร่างกายของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นกัดกินอย่างดุเดือด“โอ๊ยยยย!!”“ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย!”“อย่ากินข้า! อย่ากินข้า!”เสียงกรีดร้องอันโหยหวน เสียงขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวด...ในชั่วขณะนั้น ภาพริมสระเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งชาวต่างเผ่าที่ถูกฝูงแมลงพิษพัวพันดิ้นรนได้ไม่นาน ก็ล้มลงบนพื้นทีละคนด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ไม่นานก็กลายเป็นซากศพกระดูกขาวที่ยังคงมีเส้นเลือดและเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1124

    ทางเข้าลับแห่งหนึ่งถ่ายทอดผ่านสายตาของแมลงพิษที่ค้นพบ แวบผ่านสายตาหลานซื่ออย่างรวดเร็วนางพูดกับเกาหยางและพวกทันทีว่า “รีบไป! ถอยกลับ ไปที่ริมสระน้ำที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร!”เกาหยางและพวกก็สังเกตเห็นการเข้าใกล้ของเวินเฉวียนเซิ่งที่พาชาวต่างเผ่าเหล่านั้นมาเช่นกันเมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกพบ คำสั่งของหลานซื่อก็ถูกส่งลงมาในทันทีพวกเขาเคลื่อนไหวทันที ถอยหนีไปข้างหลังโดยไม่ลังเลคนสิบกว่าคนมีฝีมือดีเยี่ยม เคลื่อนไหวว่องไวถ้าเป็นเพียงพวกเขาเอง การจะถอยออกไปอย่างไร้สุ้มเสียงโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นนั้น ย่อมไม่มีปัญหาแน่นอนแต่พวกเขายังพาเวินเยวี่ยมาด้วยอีกคนเวินเยวี่ยได้ยินเสียงบิดาของนางมานานแล้ว เพียงแต่ถูกเกาหยางควบคุมไว้ นางจึงไม่กล้าส่งเสียงใด ๆ หรือสร้างความเคลื่อนไหวใด ๆ เลยเพราะเมื่อใดที่นางมีความคิด ชายชั่วที่จับนางไว้ผู้นั้นก็เหมือนมีตาเพิ่มมาสิบคู่ มองทะลุความคิดของนางได้ในทันที จากนั้นก็ออกแรงบีบกระดูกสะบักของนางไว้แน่นความเจ็บปวดเช่นนั้น ทำให้เวินเยวี่ยรู้สึกเหมือนกระดูกสะบักของตนเองกำลังจะถูกเขาบีบให้แหลกละเอียดดังนั้นก่อนหน้านี้เวินเยวี่ยจึงทำได้เพียงอยู่เฉย ๆ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1123

    แต่พอถึงที่ ก่อนที่เกาหยางและพวกจะพุ่งออกไป ฝูงแมงมุมก็ปรากฏตัวขึ้นขวางทางพวกเขาไว้อย่างฉับพลันเมื่อจำได้ว่าแมลงกู่เหล่านี้หลานซื่อเป็นผู้ส่งออกมา เกาหยางก็เข้าใจทันทีมีคนขวางทาง ทางข้างหน้าไปไม่ได้พวกเขาไปจากที่นี่ไม่ได้แล้วแมงมุมผลึกตัวหนึ่งปีนขึ้นไปบนหัวไหล่ของเกาหยางอย่างรวดเร็ว เสียงที่คุ้นเคยเข้าสู่หูของเกาหยาง...“ตามมา กลับไปที่สวนพฤกษา”กลับสวนพฤกษา?จะไม่ไปปะทะกับทหารที่ไล่ตามหลังมาหรอกหรือ?ช่างเถิด ทำตามที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์สั่ง!เกาหยางลังเลเพียงชั่วครู่ ก็ทำตามคำสั่งของหลานซื่อทันที พาเวินเยวี่ยที่ถูกมัดและอุดปากไว้ กลับไปที่สวนพฤกษาพร้อมกับคนอื่น ๆแต่หลานซื่อย่อมไม่ปล่อยให้พวกเขาหันกลับไปประจันหน้ากับปรมาจารย์กู่ชุดดำและพวกเช่นนั้นที่นางไม่ปรากฏตัวนานเช่นนี้ ก็เพื่อให้อวิ่นซิงวางหมากไว้ทั่ววังหลวง เพื่อจับตาดูผู้คนในทุกทิศทางเพราะนางไม่คิดจะเชื่อมั่นองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองอย่างสมบูรณ์อยู่แล้วไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาควรค่าแก่การเชื่อถือหรือไม่ ต่อให้พวกเขาจะไม่หักหลัง แต่คนอื่น ๆ ในวังหลวงนี้เป็นคนโง่เขลาหรืออย่างไร?โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้ารื่อหวังผู้นั้น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status