Share

บทที่ 991

Penulis: จิ้งซิง
“ท่านพ่อ ทำไมท่านต้องมาเสี้ยมให้บาดหมางกันด้วย? ลูกได้รับการอบรมสั่งสอนจากท่านมาหลายปี เรื่องอื่นไม่ขอพูดถึง อย่างน้อยก็ยังแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้”

เวินฉางอวิ้นเงยหน้ามองเขา แสร้งพูดเย้าแหย่ด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม “ท่านถามข้าว่าแค้นหรือไม่? แน่นอนว่าลูกแค้น เพราะการที่ลูกถูกขังให้ทนทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ มิใช่คำสั่งของท่านหรอกหรือ?”

ผู้ที่ออกคำสั่งด้วยปากตัวเอง ยังมากล่าวพาดพิงคนบริสุทธิ์อยู่ที่นี่

น่าขันจริง ๆ

มาถึงจุดนี้แล้ว เขามองทะลุโฉมหน้าที่แท้จริงของบิดาคนนี้ของพวกเขามานานแล้ว

ใจโหดมือเหี้ยม ไม่เลือกวิธีการ นี่คือคำจำกัดความของเขา

ส่วนความไร้ยางอายนั้น ยิ่งเป็นสันดานดิบที่เขาซ่อนเร้นมาหลายปี

ทุกครั้งที่ตนรู้สึกว่าบิดาทำเกินไปจริง ๆ เขาก็สามารถทำเรื่องที่เกินขอบเขตและไร้ยางอายยิ่งกว่านั้นได้อีก

และด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เวินฉางอวิ้นยิ่งผิดหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งหมดหวัง

“พูดไม่ผิด! มันเป็นคำสั่งของข้าจริง ๆ แต่นี่ก็เป็นเพราะเจ้าสมควรถูกลงโทษแล้ว!”

เวินเฉวียนเซิ่งยิ้มเยาะคราหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยอย่างเฉยเมยว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าถูกลงโทษแล้ว เรื่องนี้ข้าก็จะไม่เอาความอีก”

เว
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Nattawan
นิยายไร้คุณธรรมเลอะเทอะ พ่อแม่พี่น้องฆ่ากันเองแบบฉ่ำๆ ยิ่งอ่านยิ่ง ปญอ ท่าทางจะกินเงินคนอ่านอีกนาน คือแค่อยากรู้ว่ามันจะเขียนได้บ้าแค่ไหน เฮ้อไม่น่าหลวมตัวอ่านมันเลย
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1129

    ทหารต่างเผ่าหลายสิบคนที่พุ่งเข้ามาล้วนแต่ร่างสูงใหญ่กำยำ มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นขุนพลที่เก่งกาจในการต่อสู้ถึงอย่างไรก็เคยพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองสองพี่น้องคู่นี้ตัดสินใจแล้วว่าจะแก้แค้นหลังจากได้ยาถอนพิษ แล้วจะไม่มีการเตรียมตัวเพิ่มได้อย่างไรดังนั้นครั้งนี้พวกเขาจึงตั้งใจคัดเลือกทหารที่แข็งแกร่งที่สุดในมือ ปลอมตัวเป็นทหารลาดตระเวนในวังหลวง ทั้งหมดฟังคำสั่งของเก่อถูคำสั่งขององค์ชายใหญ่ต่อเก่อถูมีเพียงข้อเดียว...หลังจากได้ยาถอนพิษแล้ว ให้สังหารชาวต้าหมิงเหล่านี้ทันที!ไม่ว่าต้องจ่ายด้วยราคาใดก็ตาม เอาเป็นว่าห้ามปล่อยให้หนีไปได้แม้แต่คนเดียว!เขาต้องการให้หลานซื่อกับพวกสิ้นชีพในวังหลวงทั้งหมด!ไม่ว่านางจะมีฐานะอะไรก็ตามหากเก่อถูรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหลานซื่อ บางทีเขาอาจทัดทานองค์ชายใหญ่ของพวกเขา เพราะหากธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงสิ้นชีพในวังหลวงจริง เกรงว่าจะนำความยุ่งยากไม่น้อยมาสู่พวกเขาแต่ตอนนี้เก่อถูไม่รู้ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติตามคำสั่งที่องค์ชายใหญ่ของพวกเขามอบหมายให้ด้วยความภักดีเป็นอย่างยิ่งทหารต่างเผ่าคนอื่น ๆ ทั้งหมดกรูเข้าล้อมสังหารเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1128

    การส่งปรมาจารย์กู่ชุดดำมาไล่ล่าหลานซื่อกับพวก อาจเรียกได้ว่าเป็นความผิดพลาดประการหนึ่งในการจัดการของชางชิงหลานอย่างไรเสียในเวลานี้หากคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเยี่ยนจือ เก่อถูย่อมไม่กล้าพูดคำเหล่านี้ออกมาแน่นอนผู้ใดก็รู้ว่าเยี่ยนจือเป็นคนสนิทของชางชิงหลาน ติดตามชางชิงหลานมานานกว่าสิบปี แต่ปรมาจารย์กู่ชุดดำเพิ่งจะมาได้นานแค่ไหนกัน?ถึงรู้เก่อถูก็สามารถแสร้งโง่ได้อันที่จริงหากภายหลังต้ารื่อหวังจะเอาผิด อย่ากมากก็ทำได้เพียงตัดสินโทษสถานเบาแก่เขาเท่านั้นยิ่งกว่านั้นด้านหลังเขายังมีองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองยืนอยู่ เรื่องนี้เป็นคำสั่งของทั้งสองท่าน เมื่อถึงเวลาต้องปกป้องเขาแน่นอนเก่อถูมีความมั่นใจ ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับปรมาจารย์กู่ชุดดำ จึงยิ่งจองหองมากขึ้นไปอีก“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาวิ่งเพ่นพ่านในวังหลวง ก่อกวนความสงบเรียบร้อย ทหาร! จับพวกเขาทั้งหมดไว้ พาไปยังวังหลวง รอท่านราชาตัดสินโทษ!”“ขอรับ!”เก่อถูยกมือขึ้นสั่งการ ทหารลาดตระเวนวังหลวงทางด้านหลังก็แบ่งออกเป็นสองชุดทันที ล้อมหน้าล้อมหลังผู้คนที่ปรมาจารย์กู่ชุดดำพามาทั้งสองกลุ่มไว้ปรมาจารย์กู่ชุดดำโกรธจัดจนด่าทอออกมาเสียยกให

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1127

    เกาหยางกับพวกที่แยกตัวออกไปนั้นดูเหมือนจะสังเกตได้ถึงชาวต่างเผ่าที่ไล่ตามมากว่าสิบคนต่างมุ่งหน้ามารวมตัวกันอย่างรวดเร็วที่ถนนฝั่งหลานซื่อแทบจะในเวลาเดียวกันพวกเขาต่างถอยหลังออกไปไม่กี่ก้าวเงียบ ๆ ทั้งหมดยืนขวางอยู่ด้านหลังหลานซื่อเกาหยางยังโยนเวินเยวี่ยที่แบกอยู่ให้กองทัพธงดำอีกนาย ให้เขาพาหนีไปตามลำพังส่วนเกาหยางเองก็กดดาบที่เอวไว้ ทั่วร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารเห็นได้ชัดว่าหากชาวต่างเผ่าที่อยู่ด้านหลังไล่ตามมาจริง ๆ เขาจะเป็นคนแรกที่ลงมือ จะไม่ยอมให้ชาวต่างเผ่าเหล่านั้นพาธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาไปอย่างเด็ดขาด!หลานซื่อเหลือบมองไปยังด้านหลัง “ข้าไม่ได้บอกให้พวกเจ้าหาโอกาสหนีไปหรอกหรือ?”เกาหยางสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “ที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์บอกคือช่วงเวลาคับขัน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่พวกเราจะทิ้งธิดาศักดิ์สิทธิ์ไปได้”ในฐานะกองทัพธงดำ หากยังไม่ถึงช่วงเวลาสุดท้าย พวกเขาจะไม่ยอมละทิ้งความหวังใด ๆยิ่งกว่านั้นหากไม่ใช่คำสั่งของธิดาศักดิ์สิทธิ์ พวกเขายินดีที่จะสู้จนตัวตายอยู่ข้างกายธิดาศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีทางจากไปไหนเช่นกัน“เอาเถิด”เมื่อเห็นสีหน้าอันแน่วแน่ของเกาหยาง หลานซื่อก็

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1126

    การจับคนทรยศเป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ต้องไล่ตามนางให้ทันก่อนเพื่อไม่ให้แผนการของชางชิงหลานล้มเหลว ปรมาจารย์กู่ชุดดำจำต้องควักแมลงกู่ที่ทุ่มเทเลี้ยงดูออกมาหลายตัวขณะที่เขาปล่อยแมลงกู่เรียวยาวที่ยาวเท่าแขนแต่เรียวกว่าเมล็ดข้าวลงไปในน้ำ ใบหน้าภายใต้เสื้อคลุมสีดำนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแมลงกู่พิเศษชนิดนี้ใช้ไปหนึ่งตัวก็จะหายไปหนึ่งตัวแต่ตอนนี้จะมัวสนใจไม่ได้แล้ว ต่อให้จับนางไม่ได้ ก็ต้องติดตามร่องรอยของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงอย่างใกล้ชิดดังนั้นเขาจึงปล่อยแมลงกู่เรียวยาวสามตัวออกมาในคราวเดียว แล้วให้ตะขาบยาวอื่น ๆ คุ้มกันหลังจากจัดการแมลงพิษที่เฝ้าทางลับลงแล้ว แมลงกู่เรียวยาวสามตัวนั้นก็พาฝูงตะขาบยาวชอนไชเข้าไปในทางลับทันที ก่อนจะไล่ตามไปในทิศทางที่หลานซื่อกับพวกหลบหนีไปส่วนปรมาจารย์กู่ชุดดำแน่นอนว่าไม่ยอมนั่งรออยู่ที่นี่ ทิ้งกำลังคนส่วนหนึ่งคอยเฝ้าริมสระน้ำไว้ จากนั้นเขาก็นำคนอื่น ๆ ทยอยกระโดดลงน้ำตามไปทันทีที่แมลงพิษที่ทิ้งไว้ตาย หลานซื่อก็สังเกตเห็นได้ทันทีและจากข้อมูลสุดท้ายที่เหล่าแมลงพิษส่งกลับมา ผู้ที่ไล่ตามมาต้องเป็นปรมาจารย์กู่ชุดดำที่เป็นผู้ใต้บ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1125

    ชาวต่างเผ่าที่อยู่ข้างสระน้ำเหล่านั้น หลังจากที่รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบนร่างกายแล้ว ก็สลัดแมลงพิษบนตัวอย่างบ้าคลั่ง บางคนถึงกับคิดจะวิ่งหนีน่าเสียดายที่สายเกินไปแล้วฝูงแมงมุมพิษร้ายแรง ฝูงตะขาบพิษร้ายแรง...หลังจากฝูงแมลงพิษเหล่านี้ตกลงบนร่างกายของชาวต่างเผ่า ก็กัดพวกเขาไว้ไม่ยอมปล่อยในชั่วขณะเดียว ก็มีคนกว่าสิบคนถูกฝูงแมงมุมปกคลุมและกัดกินส่วนคนที่ถูกฝูงตะขาบปกคลุม ตะขาบเหล่านั้นไม่เหมือนพวกแมงมุมที่ชอบกัดกินจากข้างนอกเข้าไปข้างใน พวกมันชอบกัดกินจากข้างในออกสู่ข้างนอก ดังนั้นตะขาบที่หนาเท่ากับนิ้วมือแต่ละตัวจึงเล็งไปที่ปาก จมูก ตา และหูของชาวต่างเผ่าโดยตรง จากนั้นก็รีบเร่งเจาะเข้าไปในร่างกายของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นกัดกินอย่างดุเดือด“โอ๊ยยยย!!”“ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย!”“อย่ากินข้า! อย่ากินข้า!”เสียงกรีดร้องอันโหยหวน เสียงขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวด...ในชั่วขณะนั้น ภาพริมสระเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งชาวต่างเผ่าที่ถูกฝูงแมลงพิษพัวพันดิ้นรนได้ไม่นาน ก็ล้มลงบนพื้นทีละคนด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ไม่นานก็กลายเป็นซากศพกระดูกขาวที่ยังคงมีเส้นเลือดและเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1124

    ทางเข้าลับแห่งหนึ่งถ่ายทอดผ่านสายตาของแมลงพิษที่ค้นพบ แวบผ่านสายตาหลานซื่ออย่างรวดเร็วนางพูดกับเกาหยางและพวกทันทีว่า “รีบไป! ถอยกลับ ไปที่ริมสระน้ำที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร!”เกาหยางและพวกก็สังเกตเห็นการเข้าใกล้ของเวินเฉวียนเซิ่งที่พาชาวต่างเผ่าเหล่านั้นมาเช่นกันเมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกพบ คำสั่งของหลานซื่อก็ถูกส่งลงมาในทันทีพวกเขาเคลื่อนไหวทันที ถอยหนีไปข้างหลังโดยไม่ลังเลคนสิบกว่าคนมีฝีมือดีเยี่ยม เคลื่อนไหวว่องไวถ้าเป็นเพียงพวกเขาเอง การจะถอยออกไปอย่างไร้สุ้มเสียงโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นนั้น ย่อมไม่มีปัญหาแน่นอนแต่พวกเขายังพาเวินเยวี่ยมาด้วยอีกคนเวินเยวี่ยได้ยินเสียงบิดาของนางมานานแล้ว เพียงแต่ถูกเกาหยางควบคุมไว้ นางจึงไม่กล้าส่งเสียงใด ๆ หรือสร้างความเคลื่อนไหวใด ๆ เลยเพราะเมื่อใดที่นางมีความคิด ชายชั่วที่จับนางไว้ผู้นั้นก็เหมือนมีตาเพิ่มมาสิบคู่ มองทะลุความคิดของนางได้ในทันที จากนั้นก็ออกแรงบีบกระดูกสะบักของนางไว้แน่นความเจ็บปวดเช่นนั้น ทำให้เวินเยวี่ยรู้สึกเหมือนกระดูกสะบักของตนเองกำลังจะถูกเขาบีบให้แหลกละเอียดดังนั้นก่อนหน้านี้เวินเยวี่ยจึงทำได้เพียงอยู่เฉย ๆ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status