Share

บทที่ 10

Author: เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ
อาการอักเสบที่บาดแผลของเย่ซิ่นไม่นับว่ารุนแรงมากนัก

หลังจากที่เซี่ยเชียนฮวันเข้าไป ก็จัดการทำแผลให้เขาแบบทั่วไป จากนั้นก็ให้ใบสั่งยาลดไข้ธรรมดาเพิ่มอีก ประมาณนี้เป็นอันใช้ได้

"ไปหาคนจัดยาให้เถอะ"

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกอ่อนเพลียจนต้องใช้นิ้วมือไปกดระหว่างคิ้ว ก่อนยื่นใบสั่งยาไปให้นางเว่ย

นางเว่ยรับมาด้วยสองมือ คำนับให้นางก่อนกล่าว "ขอบพระทัยพระชายา!"

ไม่ว่าพระชายาคนนี้เมื่อก่อนจะร้ายกาจแค่ไหน แต่ตอนนี้นางเว่ยเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของนางแล้ว เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ

"แล้วก็" เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยปากอีกครั้ง "เรื่องที่ข้ารักษาให้ลูกชายของเจ้า ไม่ต้องพูดให้ใครฟังล่ะ โดยเฉพาะท่านอ๋องของเจ้า"

"แต่ว่า..."

นางเว่ยไม่เข้าใจ

ท่านอ๋องชอบผู้หญิงที่มีความสามารถ แม่นางซูผู้นั้นแต่งกลอนได้เพียงไม่กี่บท วาดภาพได้นิดหน่อย ก็ทำให้ท่านอ๋องชื่นชมได้แล้ว ความสามารถในการรักษาของพระชายายอดเยี่ยมกว่าทักษะการวาดภาพหรือเริงระบำตั้งเยอะ เหตุใดนางจะต้องปิดบังท่านอ๋องด้วยเล่า

"รีบไปเถอะ" เซี่ยเชียนฮวันมองนางด้วยสายตาเรียบเฉย ถึงไม่โกรธแต่ก็ดูน่าเกรงขาม

นางเว่ยรีบไปอย่างรวดเร็ว

เซี่ยเชียนฮวันวางพู่กันลง ถอนหายใจเบาๆ "ข้าไม่ได้ชอบท่านอ๋องของพวกเจ้าสักหน่อย ไม่ช้าก็เร็วจะต้องไปจากที่บ้าบอนี่อยู่แล้ว เจ้ายังเห็นข้าเป็นผู้หญิงอ่อนแอที่ต้องคอยเอาอกเอาใจเขาอยู่ทุกวันหรือยังไง"

นางไม่ทันสังเกตว่าเย่ซิ่นที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงด้านหลังลืมตาขึ้นมามองน้อยๆ สีหน้าแสดงถึงความตกใจ

......

จิ่นซิ่วเอวี้ยน ที่นี่คือสถานที่ที่ซูอวี้เออร์พักอาศัยอยู่

บริเวณสวนถูกประดับด้วยดอกไม้ต้นไม้อย่างละเมียดละไม บนกำแพงมีภาพวาดของจิตรกรชื่อดัง ทุกพื้นที่ล้วนแสดงให้เห็นถึงความสง่างาม แตกต่างจากทางด้านของเซี่ยเชียนฮวันที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายชัดเจน

ซูอวี้เออร์ถือจอกชาไว้ในมือ ยกคิ้วขึ้นพูดว่า "เจ้าบอกว่าเซี่ยเชียนฮวันรักษาเย่ซิ่นจนหายแล้วงั้นเหรอ ไม่มีทาง"

"ท่านอย่าไม่เชื่อสิเจ้าคะ ข้าเห็นกับตาว่านางเว่ยพยุงตัวพระชายาเดินออกจากห้องเก็บฟืน เข้าไปในห้องขององค์รักษ์เย่ จากนั้นร่างกายขององค์รักษ์เย่ก็ดีขึ้นมาก ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยของนางเว่ย จะยอมไปหาท่านอ๋องเพื่อขอร้องให้ศัตรูได้อย่างไร"

เมื่อชิงถีสืบข่าวได้ก็รีบวิ่งแจ้นมารายงานกับซูอวี้เออร์ทันที

ซูอวี้เออร์ขมวดคิ้ว ไม่มีกะจิตกะใจจะดื่มชาอีกต่อไป ค่อยๆ วางจอกชาลง "ท่านอ๋องรู้เรื่องนี้หรือไม่"

"ดูเหมือนจะไม่รู้เจ้าค่ะ เดิมทีที่องค์รักษ์เว่ยถูกโบยจนเป็นเช่นนั้นก็เพราะถูกพระชายาใส่ความ คิดดูแล้วก็เป็นเพราะพระชายาทำตัวเอง นางเว่ยจะไปช่วยนางขอร้องก็เรื่องหนึ่ง แต่ไม่น่าจะช่วยพูดแสดงความดีให้กับนางต่อหน้าท่านอ๋องหรอกเจ้าค่ะ" ชิงถีกล่าว

"ซวงชิง เจ้าไปบอกพวกบ่าวรับใช้ให้เก็บปากตัวเองให้ดี หากข้าได้ยินว่าใครไปปากมากต่อหน้าท่านอ๋อง พูดเรื่องเซี่ยเชียนฮวัน ข้าจะทำให้มันผู้นั้นไม่ได้เห็นแสงตะวันวันต่อไป"

ซูอวี้เออร์หันไปกำชับกับสาวใช้คนสนิท สายตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม แตกต่างกับตอนอยู่ต่อหน้าเซียวเย่หลันราวกับคนละคน

จากนั้น นางก็ยื่นห่อยาห่อหนึ่งให้กับชิงถีอีก

"เจ้าเอานี่ไป ใส่ลงในยาของเย่ซิ่น ทำงานให้มันดีหน่อยอย่าให้ใครเห็นล่ะ"

"เจ้าค่ะ" ชิงถีรับมาอย่างนอบน้อม

ครู่ต่อมา นางก็กลับไปที่ตำหนักของเซี่ยเชียนฮวัน

ด้วยการขอร้องจากนางเว่ย ในที่สุดเซี่ยเชียนฮวันก็ได้ออกจากห้องเก็บฟืนนั้น ตอนนี้กำลังนั่งเอนหลังพลางกินอาหารอยู่บนเก้าอี้ยาว

"บ่าวคารวะท่านอ๋อง!"

เซี่ยเชียนฮวันที่กำลังง่วงงุน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงร้องโวยวายมาจากในสวน

ทำไมมาอีกแล้วเนี่ย

เป็นผู้ชายที่โผล่มาได้ทุกที่จริงๆ ในเมื่อรังเกียจนางนัก จะให้นางอยู่เป็นหม้ายใช้ชีวิตมีความสุขอย่างสงบๆ ไม่ได้หรือไง

ให้เงินใช้ทุกเดือน จากนั้นก็ไม่ต้องเห็นหน้ากันตลอดชีวิต นี่สิถึงจะเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ!
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 514

    “มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 513

    ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 512

    ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 511

    “ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 510

    “ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 509

    “รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status