13.1 หวงรักมาเฟียเถื่อน 25+++

“ไม่ กรี๊ดดดดด

เสียงเล็กๆ กรีดร้องดังลั่นด้วยความหวาดกลัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่างเล็กๆ ดิ้นพล่านแทบจะตกลงไปอยู่ด้านล่างของรถ

“แหกปากเข้าไป อย่าหยุดร้องล่ะ”

มือหนาดึงถึงเสื้อผ้าของเธอที่เหลือติดตัวอยู่ไม่กี่ชิ้นออกอย่างไร้ความปรานี เพียงชั่วอึดใจเดียวของคนเอาแต่ใจอย่างเขา ร่างเล็กๆ นั้นก็เปลือยเปล่าต่อหน้าเขา

เปิดเผยเรือนร่างที่ติดว่าผอมไปนิดต่อหน้าเขา อย่างไม่มีอะไรมาขวางกั้นให้เกะกะลูกนัยน์ตา

ที่เขาก็ไม่ได้สนใจพิศมองนานนัก แต่กลับงัดเอาความใหญ่โตออกมาจากภายในกางเกงแทน

“อ้าส์”

แล้วเสียบแทงความใหญ่โตคับเต็มกำมือของตัวเองนั้นเข้าไปในช่องทางคับแคบของเธอ

ดันเข้าไปอย่างรุนแรง นำพาความใหญ่โตเข้าไปในตัวเธอจนสุดความยาวอย่างเอาแต่ใจ

“ฮืออ ออกไปให้พ้นนะ”

เสียงกรีดร้องอันแสนเจ็บปวดของหญิงสาวหายเข้าไปในลำคอ เธอเจ็บจนร้องไม่ออกอีกต่อไปแล้ว

มีเพียงหยดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มขาวเท่านั้นที่ยังคงไหลออกมาต่อสู้กับความเจ็บปวดที่มันถาโถมเข้ามาหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่มีวันจบสิ้นนั้น

“ถุย”

ถ่มน้ำลายใส่ท่อนเอ็นยักษ์ของตัวเองที่เชื่อมติดกับร่างกายของหญิงสาวเพื่อเติมน้ำหล่อลื่น

ขยับสะโพกแกร่งเข้าหาเธอช้าๆ เพื่อชโลมน้ำหล่อลื่นที่เติมเข้าไปให้ทั่วบริเวณที่มันควรจะมีน้ำ

หญิงสาวนอนนิ่งไม่ไหวติง ร่างกายแทบไม่อยากจะรับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว แต่มันก็ยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เขาขยับเข้ามาหาในทุกๆ แรงขยับ ไม่มีครั้งใดเลยที่จะไม่รู้สึก

มันเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บมากๆ เลย จนแทบอยากจะตายไปในตอนนี้เลย

“อ้าส์ เอามันจริงว่ะ”

สะโพกแกร่งขยับแรงเข้าหาหญิงสาวใต้ร่างอย่างไม่ปรานี สาดส่งแรงปรารถนาที่มันลุกโชนในตัวเข้าใส่เธออย่างไม่หยั้งมือ

เสียงเนื้อแข็งเข้ากระทบเนื้ออ่อนดังสนั่นไปทั่วบริเวณลานกว้างหน้าบ้านที่เป็นที่โล่งแจ้ง

“ฮือออ กรี๊ด”

“อ้าส์”

เสียงร้องไห้ของเธอเสริมให้ความกำหนัดของเขามันพุ่งทะยานมากขึ้นไปอีกจนไม่อาจหยุดหยั้งตัวเองได้ กระหน่ำรัวสะโพกแกร่งเข้าใส่ระบายความต้องการของตัวเองออกไป

“อ้าส์”

ตอกย้ำแกนกายใหญ่โตเข้าหาเธอไม่หยุดยั้ง เสียงกระแทกกระทั้นดังสนั่นหวั่นไหวเคล้ากับเสียงร้องห่มร้องไห้อย่างน่าสมเพชของหญิงสาว

น้ำสีขาวพวยพุ่งเข้าใส่ช่องทางคับแคบที่บีบรัดของเธอ ปลดปล่อยความสุขที่เกิดกับเขาเพียงฝ่ายเดียวเข้าไปในตัวเธอ

เพราะคนอย่างเธอมันไม่สมควรจะได้รับความสุขใดๆ มีเพียงความทุกข์รายล้อมรอบตัวไปนั่นแหละคือสิ่งที่สมควรกับเธอแล้ว

“ใส่ซะ”

เมื่อได้ปลดปล่อยออกไปแล้วเขาก็ดึงท่อนเอ็นยักษ์ออกมาจากตัวเธอ จับมันยัดกลับเข้าไปในกางเกง

ปลดเสื้อคลุมของตัวเองออกมาแล้วโยนเข้าใส่ร่างบางที่นอนร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ในรถ

“มึงเฝ้าเอาไว้อย่าให้ออกจากรถคันนี้ ถ้ากูไม่ได้สั่ง”

ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับคำสั่งที่มีไว้สำหรับนักโทษอย่างเธอที่ไม่อาจหนีเขาไปไหนได้ จำต้องอยู่ให้เขาแก้แค้นจนกว่าจะสาแก่ใจ

“ครับนาย”

หญิงสาวคว้าเสื้อตัวใหญ่นั้นมาห่อคลุมร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากการกระทำของเขา

ปิดบังเรือนร่างของตัวเอง ที่ก็ไม่รู้ว่ามันพ้นจากสายตาของพวกลูกน้องเขาไหม เพราะเธอไม่มีแรงมากพอที่จะมองออกไป

บวกกับสองขายังคงสั่นระริกด้วยความเจ็บและแสบจนไม่อาจขยับตัวออกไปไหนได้ จำต้องนอนขดตัวอยู่ในรถนั้นตามที่เขาสั่งไว้กับลูกน้อง

“ฮืออออ”

แล้วเธอก็ใช้น้ำตาช่วยบรรเทาความเจ็บปวดทั้งกายและก็ใจอีกครั้ง โดยไม่รู้ว่ามันจะไปสิ้นสุดหรือจบที่ตรงไหน เพราะเธอยังมองไม่เห็นหนทางที่จะหนีรอดไปจากเขาได้เลย

หรืออาจมีเพียงความตายเท่านั้นที่จะทำให้เธอรอดไปจากเขาได้ แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการอะไรแบบนั้น เธอยังคงอยากจะฝืนมีชีวิตที่ไม่ได้ต้องการนี้ต่อไปเพื่อหวังว่าสักวันความฝันของเธอมันจะเป็นจริง

เธอร้องไห้จนหมดแรงแล้วก็หลับไปเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองหลับไปตอนไหนและนานแค่ไหน

“คุณหนูเข็มขาวนั้นอยู่ที่ไหน”

เสียงหนาของมาเฟียหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นกับลูกน้องในทันทีที่เขาเปิดประตูห้องนอนออกมาในช่วงสายของวัน หลังจากที่เมื่อคืนนอนหลับพักมาจนเต็มอิ่ม

แต่การนอนมาเต็มอิ่มนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาอารมณ์ดีสักเท่าไหร่ ด้วยตั้งแต่ตื่นมายังติดต่อหาโบนิตาเพื่อขอโทษเธอยังไม่ได้เลย

“ยังอยู่ในรถตามคำสั่งของนายครับ”

เลนินรายงานเจ้านายออกไปเป็นภาษารัสเซียตามที่ถนัด โดยที่วันนี้เออร์วานออกไปทำงานข้างนอกเพราะมีเรื่องที่เจ้านายอยากให้ไปจัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อย

“จับมาขังไว้ในห้อง ไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำจนกว่ากูจะสั่ง และมึงโทรหาโบนิตาจนกว่าเธอจะรับสายแล้วนัดเธอไปกินข้าวกลางวันนี้”

เขาโยนโทรศัพท์มือถือให้กับลูกน้องผู้เป็นมือขวาได้รับไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีนัก ด้วยเขาโทรหาโบนิตาสองรอบแล้วแต่เธอไม่รับสาย กะจะโทรไปขอโทษเธอสักหน่อยแต่ดูเหมือนว่าเธอจะโกรธเขาอยู่

และเรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบโดยเฉพาะพวกที่ชอบทำมารยา ทำตัวน่าสมเพชนั้นอย่างเข็มขาว

“ครับ”

เลนินรับคำสั่งแล้วก็รีบสั่งการออกไปอีกที ไม่นานหญิงสาวคนนั้นก็ถูกพาตัวเข้ามาภายในบ้าน

เข็มขาวหอบร่างกายที่บอบช้ำของเธอเดินตามลูกน้องของมาเฟียเข้ามาภายในบ้านโดยมีเสื้อคลุมที่เขาโยนทิ้งเอาไว้เมื่อคืนให้กับเธอห่อคลุมร่างกายทับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นไม่มีชิ้นดีนั้นเดินเข้ามาภายในบ้าน

สองขาของเธอออกอาการสั่นเล็กน้อยจากความเจ็บปนขัดๆ ตรงใจกลางสาวที่โดนเขากระทำรุนแรงมาเมื่อคืนนั้น

“ถ้าแหกปากร้องเสียงดัง จับยิงกรอกปากซะให้มันจบๆ ไป”

มาเฟียหนุ่มที่กำลังจะย้ายก้นออกจากบ้านไปหาที่สงบสติอารมณ์หันไปเห็นลูกน้องพานังตัวดีเข้ามาภายในบ้านพอดี ก็เลยเอ่ยอวยพรออกไป

“ครับนาย”

ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปเพราะไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนที่มีส่วนทำให้แม่ของเขาต้องตาย

เลนินลูกน้องผู้เป็นมือขวาของมาเฟียอย่างฟีนิกส์พอได้รับคำสั่งของเจ้านายมาแล้วทุกข้อ ก็พาตัวหญิงสาวเข้าไปขังเอาไว้ในห้องนอนของแขก ปิดประตูลงกลอนล็อกอย่างแน่นหนา มีคนเฝ้าทั้งด้านในด้านนอก