LOGIN“ตอนนี้เลยเหรอ”
“ใช่ เมื่อหย่าเสร็จหลินจะออกไปจากชีวิตเฮียทันที”
“เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนี้ เฮียแค่ไม่รักแต่ไม่ได้คิดที่จะหย่ากับหลินเลย” เขาเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เธอแล้วดึงร่างเล็กมากอด “เราอยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ”
“ออกไป!” หลินผลักตัวตุลย์ให้ออกห่าง “เฮียคิดอะไรอยู่ นี่มันบ้าอะไร ไม่ได้รักกันอะ แต่มาขอให้อยู่ต่อทำไมวะ” เธอไม่เข้าใจเขา ไม่เข้าใจมากๆ ตรรกะบ้าบออะไร ไม่มีใจก็แค่ปล่อยกันไปเท่านั้นเอง
“หลินใจเย็น”
“หลินเย็นสุดแล้ว บ่ายนี้ไปเจอกันที่อำเภอ หย่าให้มันจบ แล้วเฮียจะไปรักไปชอบเจ้เหมยก็ตามสะดวกเลย”
“หลิน…”
“…” หลินถอดแหวนแต่งงานออกจากนิ้วแล้วโยนมันใส่เขา “เอาไปสวมใส่นิ้วเจ้เหมยน่าจะคู่ควรกว่า” เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกมาทันที
“หลินทำไมไม่ฟังกันเลย” ตุลย์เอ่ยขึ้นแต่ก็ไม่ได้ตามไป เพราะถึงยังไงเธอก็ผลักไสเขาอยู่ดี
ที่ว่าการอำเภอ…
หลินมานั่งรออยู่ภายใน ถือทะเบียนสมรสในมือ ข้างๆ ก็มีธีอยู่ด้วย เธอไหว้วานให้เขาช่วยมาเป็นพยานในการหย่าครั้งนี้ให้หน่อย
ทว่ารอแล้วรอเล่าตุลย์ก็ไม่แม้แต่จะโผล่หน้ามา หลินโทร.ไปเขาก็ไม่รับแม้แต่สายเดียว เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะเอายังไงกันแน่ ไม่รักก็แค่มาหย่าให้มันจบไปแล้วต่างคนต่างใช้ชีวิต
“หลินจะเอาไงต่อเหรอ” ธีถามพลางยื่นน้ำเปล่าให้หลิน “ดื่มน้ำก่อนเถอะ”
“ขอบคุณค่ะ” หลินรับมาแล้วกระดกดื่มอย่างร้อนใจ เธอควรจะทำยังไงดีนะ
“พี่ว่ากลับไปคุยกันก่อนดีกว่า บางทีไอ้ตุลย์มันอาจจะพูดไม่คิด”
“หลินว่าเขาคิดมาดีแล้วล่ะค่ะ พูดออกมาเองว่าไม่ได้รักกัน ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดคือการหย่าเท่านั้น” เธอไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนที่ไม่รักเธอได้หรอก ช้ำใจตายแน่นอน
“หลินโอเคเหรอ ดูแล้วหลินรักไอ้ตุลย์มากเลยนะ”
“รักมากก็เจ็บมาก เพราะฉะนั้นหลินอยากเจ็บแต่จบ ไม่อยากเจ็บซ้ำซากเพราะว่ารักแล้วต้องทน”
“เรื่องอาม่า…พี่เสียใจด้วยอีกครั้งนะ” ธีได้ไปร่วมงานศพแค่วันแรกวันเดียวเนื่องจากวันอื่นๆ เขามีธุระต้องไปทำ
“ขอบคุณค่ะ หลินทำใจไม่ได้หรอก แต่ว่าหลินจะใช้ชีวิตไปต่อให้ได้”
“ดีมาก พี่เป็นกำลังใจให้นะ คนเก่ง”
“ขอบคุณพี่ธีอีกครั้งนะคะ”
หลินและธีส่งยิ้มให้กัน ทั้งคู่สบสายตาก่อนจะให้กำลังใจผ่านอ้อมกอดแสนอบอุ่น
บ้านหลังใหญ่…
ตุลย์นอนดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น สายตาก็มองดูที่หน้าทางเข้าบ้านว่าหลินกลับมาหรือยัง พอดีเขาไม่ได้ไปที่อำเภอเพื่อหย่าตามที่เธอร้องขอ
เขาบอกไปแล้วว่าไม่หย่า!
หลินกลับมาที่บ้านโดยให้ธีมาส่ง ร่างเล็กเดินตรงดิ่งไปหาตุลย์ที่นอนอยู่ในห้องนั่งเล่น
ปึก!
แผ่นกระดาษถูกโยนใส่เต็มใบหน้าหล่อ “เซ็นซะ”
“เซ็นอะไร?”
“เซ็นใบหย่า”
“เฮียบอกไปแล้ว”
“เฮียต้องเซ็น!” เธอบอกเขาเสียงดังแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ “หลินจะได้ไปจากที่นี่”
“ใครอนุญาตให้หลินไป เฮียไม่ได้บอกให้ไป” ตุลย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วมองหลินด้วยสายตานิ่ง “อยู่กันแบบเดิม”
“เฮียบ้าไปแล้วรึไง ไม่รักก็แค่ปล่อยหลินไป” เธอผลักอกแกร่งก่อนจะหยิบเอกสารที่พื้นขึ้นมาให้เขาเซ็นหย่าอีกครั้ง “ขอร้อง ช่วยเซ็นมัน”
“…” เขาคว้าเอกสารในมือเธอไปก่อนจะฉีกมั้นทิ้งต่อหน้าต่อตา “ไม่รัก…แต่เฮียก็ไม่หย่า”
“…” หลินจ้องหน้าอีกฝ่าย
“ไม่เห็นเหรอว่าคนอื่นที่เขาไม่ได้รักกันเขายังอยู่ด้วยกันได้ งั้นเราก็ต้องอยู่กันได้ดิหลิน” มันไม่ใช่เรื่องยาก ก็แค่อยู่กันตามเดิม กินนอนด้วยกันตามปกติ
“มันฟังดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลย เฮียคิดเยอะๆ หน่อยเถอะ” เธอถึงกับขมวดคิ้วให้กับคำตอบของเขา ความคิดแบบนี้คงเป็นคนตรรกะป่วยมาก “เดี๋ยวไปขอเอกสารการหย่ามาให้ใหม่ แล้วยังไงเฮียก็ต้องเซ็นมัน”
“ขอมาสิบใบ ร้อยใบ พันใบ เฮียก็ไม่เซ็นหรอก บอกได้แค่นี้”
“…” หลินถอนหายใจแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นก่อนจะปรับมาตามเดิม “โอเค” เธอเดินออกมาแล้วเข้าไปในห้องนอน หยิบเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวมารวมๆ กันก่อนจะมองหากระเป๋าใบใหญ่ที่พอจะใส่ได้
“ทำอะไร?” ตุลย์ตามมาแล้วยืนขวางที่หน้าประตูห้อง
“ไปจากที่นี่” หลินตอบเสียงเรียบแล้วเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินทาง
“พูดไม่รู้เรื่องเหรอหลิน!”
“ใครกันแน่ที่พูดไม่รู้เรื่อง” เมื่อเก็บเสร็จก็กำลังเดินออกจากห้อง ทว่าเธอดันถูกอีกฝ่ายขวางทางไว้ก่อนที่เขาจะปิดประตูแล้วล็อกกลอนในทันที “เฮีย…”
“…” ตุลย์ไม่พูดพร่ำอะไร เขาดึงกระเป๋าออกจากมือของหลินแล้วเหวี่ยงมันไปกระแทกกับผนังห้อง จากนั้นก็จับตัวของเธอนอนราบไปกับที่นอน “หลินจะไปหาไอ้ธีเหรอ?!”
“อย่าคิดบ้าบ้า พี่ธีเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้”
“ก็ขอหย่าเฮียเพื่อที่จะไปกับมัน”
“น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าขอหย่าเพราะอะไร ความจำสั้นรึไง” ธีไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลยสักนิด ทั้งหมดเป็นเพราะเขาล้วนๆ
“…” ตุลย์จ้องมองใบหน้าสวยแล้วนึกเสียดายถ้าจะต้องปล่อยหลินไป เพราะฉะนั้นเธอจะต้องเป็นเมียของเขาแค่เพียงคนเดียว
ถึงไม่รักแต่ก็จะหวงไว้!
ตัดมาที่ตุลย์ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับมาที่บ้านแล้วสงบสติอารมณ์หลังจากที่ไปโวยวายอยู่บ้านพ่อพักใหญ่ หนำซ้ำพ่อกับแม่ยังกีดกันไม่ให้เขาเจอกับหลินอีกใจจะขาดนะโว้ย! ตุลย์อยู่กินกับหลินมาสามปีไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนด้วยกันนอกเสียจากเขาทำงานกลับมาดึกมากหรือเช้าเลยในบางวัน แต่คืนนี้และคืนต่อๆ ไปที่รู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวมันก็ห่อเหี่ยวหัวใจสุดๆ“ทำไงดีวะ” เขาบอกกับตัวเองพลางกระดกเบียร์ดื่มแก้หัวร้อน“ตุลย์!” เสียงตะโกนเรียกมาจากนอกตัวบ้านคนโดนเรียกชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปดูพร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเตรียมจุดสูบ พอได้เห็นว่าเป็นใครก็ขมวดคิ้วทันที “เหมย”“คือเรา…”“มีอะไร?”“มีสิ ออกมาหน่อยได้มั้ย”แม้จะรู้สึกว่าแปลกๆ แต่ตุลย์ก็ยอมเดินออกไปตามคำขอ ถ้ามีอันตรายอะไรเกิดขึ้นเขาแค่ส่งสัญญาณนิดเดียวพวกลูกน้องที่แฝงตัวอยู่แถบนี้ก็กรูกันมาแล้ว“แล้วไงต่อ” เขาถามพร้อมจุดไฟแช็กลงที่ปลายบุหรี่ก่อนจะสูบแล้วพ่นควันสีเทาจางๆ ออกมา “ไม่พูดอะ”“เอาเงินมา!” อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดมาจี้ที่ต้นคอของตุลย์ “กูบอกให้เอาเงินมา!”“ฮึ!” ตุลย์ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วทำเมินเฉย“ไอ้เหี
ตอนที่ 10 แผนการเอวสอบขยับเป็นจังหวะ ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำรุนแรงมากนักเพราะกลัวเธอจะบอบช้ำเอาอีกเสียงขาโต๊ะทำงานขูดลากกับพื้นไปมา เสียงครางกระเส่าของฝ่ายชายก็ดังขึ้นไม่แพ้กัน พอมาทำในสถานที่แบบนี้แล้วมันรู้สึกตื่นเต้นจนทำให้จะเสร็จเร็วกว่าปกติ“หลิน อ่า~” ครางชื่อฝ่ายหญิงแล้วโน้มลงไปหยอกเย้าดูดดึงกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “มันดีที่สุด อื้ม~”“รีบๆ เสร็จเข้าเถอะ” เธออายจะแย่อยู่แล้วที่ต้องมาโดนคนเอาแต่ใจกระทำในห้องทำงานแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหนตุลย์ซบหน้าลงบนไหล่บาง สะโพกกระแทกกระทั้นตามความต้องการที่พลุ่งพล่าน เขาขบกัดเบาๆ พอให้เป็นรอยฟันและดูดที่ต้นคอให้ขึ้นรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “ผู้ชายหน้าไหนห้ามมายุ่งกับหลินเข็ดขาด” สิ้นเสียงเขาก็เพิ่มแรงถี่เร็วจนถึงจุดสุดยอดในที่สุด“เฮียออกไป” หลินพยายามผลักให้อีกคนออกห่าง“ไม่” ตุลย์ค้างท่อนไว้แล้วปลดปล่อยน้ำกามสีขุ่นเข้าสู่ภายในร่างกายของหลิน เขาจะทำให้เธอตั้งท้องลูก มันจะได้เป็นเครื่องผูกมัดให้เธอไม่หนีเขาไปไหนใบหน้าหล่อเคลื่อนลงมาแล้วใช้ปากครอบงับจุกสีชมพูสลับไปมาทั้งสองข้างแล้วใช้มือบีบเคล้นร่ว
วันถัดมาเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า หลินกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวก่อนจะมีคนมากวนอารมณ์เธอ“หิวมาก ขอกินหลินหน่อยได้มั้ย” ตุลย์เอ่ยหยอกล้อแล้วเข้าไปยืนข้างเธอ “ได้มั้ย”“ได้” หลินหยิบถ้วยมาหนึ่งใบพร้อมกับอาหารสุนัข เธอเทมันลงในชามก่อนจะยื่นให้ตุลย์ “หิวมากก็กินอันนี้นะเฮีย อร่อยเด็ดถึงใจ”“หลิน เฮียไม่ใช่หมานะ!”“ก็ไม่ได้พูดว่าเฮียเป็นหมาสักหน่อย”“แต่เทอาหารหมาให้เฮียกินน่ะเรอะ”“มันดูคู่ควรกับเฮียดี”“เฮอะ!” ตุลย์ปัดมันให้ออกห่างแบบไม่แรงมากนัก เขาเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร “วันนี้เฮียจะต้องเข้าไปที่บริษัทนะ”“แล้ว?”“หลินต้องไปกับเฮียด้วย”“ไม่ไป”“ต้องไป ถ้าปฏิเสธจะโดนอะไรคงรู้ตัวนะ” ตุลย์เอ่ยคำขู่ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเธอจะต้องไปด้วย ทิ้งไว้ไม่ได้ เธอดูเหมือนคิดที่จะหนีกันตลอดเวลา “เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าวเช้าเอาไว้ไปกินข้างนอก”“…” หลินลอบถอนหายใจแล้วปิดเตาแก๊สก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลือกเป็นชุดเดรสสั้นสีแดงกลางๆ ถ้าอยากให้ไปก็จะไป แต่ต้องรับให้ได้แล้วกันเวลาที่มีผู้ชายมองมาที่เธอเป็นตาเดียวผ่านไปสักพักร่างเล็กเดินออกมาพร้อมกับชุดว
ตอนที่ 9 ทนไม่ได้ก็หย่าหลินถือข้าวของที่ซื้อมาพะรุงพะรังเต็มสองมือแล้วเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะไปเก็บในห้องนอนอีกที วางของสำคัญลงที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลือกไปในครัว เธอคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆ กินสักหน่อยในขณะที่หลินกำลังยืนเตรียมของอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัวนั้นก็มีอะไรบางอย่างมากระทบที่แผ่นหลังของเธอทำให้ต้องหันไปมองในทันที“เจ้โยนอะไรใส่หลิน?”“แหกตาดูที่พื้นสิ”หลินก้มลงไปดูที่พื้นตามที่พี่สาวบอก เธอเห็นเป็นที่ตรวจครรภ์หนึ่งอันหล่นอยู่บนพื้น สองขีดขึ้นเด่นชัดแบบไม่ต้องหยิบมาดูใกล้ๆ “แล้วยังไง”“เจ้ท้อง”“มาบอกทำไม”“ท้องกับใครต้องให้บอกมั้ย”เธอเดาได้เลยว่าเหมยจะต้องบอกว่าท้องกับตุลย์แน่นอน “แล้วทำไมไม่ไปบอกพ่อของเด็ก มาบอกหลินแล้วมันได้อะไร”“ได้สิ หลินจะได้หลีกทางให้เจ้ไง” เหมยพูดแบบไม่มีความละอายใจ มาถึงขั้นนี้แล้วมันต้องด้านให้สุด“แล้วเจ้ไปได้กับเฮียตุลย์ตอนไหน?” แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่านี่มันเป็นแผนของพี่สาว แต่ว่าก็ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะใช้มันเป็นข้ออ้างหาเรื่องหย่ากับตุลย์“ไม่ต้องรู้หรอกว่าได้กันตอนไหน รู้แค่ว่าตอนนี้เจ้กำลังตั้งท้องลูกของตุลย์อยู่” เหมยโกหกหน้าด้า
“เอาเป็นว่าหลินห้ามคุยกับไอ้ห่าตัวไหน อย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”“อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหวงหรือเปล่า”“หวงแล้วมันแปลกตรงไหน”“แปลกสิ”“แปลกยังไง”“ถ้าไม่ได้รักแล้วจะมาหวงกันทำไม”“คนหวงมันจำเป็นต้องรักด้วยรึไง”“นั่นสิ ถ้างั้นเฮียก็อย่ามาหวง เพราะคนที่จะออกอาการหวงได้ ต้องเป็นคนที่รักหลินเท่านั้น”“อย่าชวนทะเลาะตอนนี้เลยหลิน”“ถ้าไม่อยากทะเลาะก็หย่า”“เหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่หย่าก็คือไม่หย่า”“งั้นเฮียก็ทนให้ได้ อย่ามาโวยวายแล้วหาว่าหลินงี่เง่าแล้วกัน” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องของเหมยแล้วเรียกชื่อเสียงดัง “เจ้เหมย!”“…” เหมยเปิดประตูออกมาแล้วยิ้มมุมปาก “จะกลับมาทำไม ไปแล้วไม่ไป…” เธอไม่ทันได้พูดจบหลินจิกผมพี่สาวแล้วดึงให้เธอเดินตามออกมาที่หน้าบ้านก่อนจะปล่อย“ทำบ้าอะไรของแกฮะ!”“เก็บให้หมด!” หลินตะคอกใส่เสียงดัง“หลินใจเย็นๆ” ตุลย์เอ่ยห้ามแล้วมายืนคั่นกลาง เขาไม่อยากให้สองพี่น้องนี้ทะเลาะกัน มันน่าปวดกบาล“เย็นอะไร ดูข้าวของหลินสิ”“เดี๋ยวเฮียพาไปซื้อใหม่ก็ได้”“รู้ว่ารวยแต่ใช้สมองแก้ปัญหาบ้างเถอะ อย่าเอาแต่ใช้เงิน มันไม่เท่” หลินต่อว่าใส่ตุลย์“เก็บเองสิ
ตอนที่ 8 หวงโรงแรมxxxภายในห้องหรูคนตัวโตกว่าคร่อมอยู่บนร่างเล็กแล้วกระทำการขืนใจ สะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆ แบบคนบ้าคลั่งเพื่อให้เธอรู้สึกทรมานปึก! หลินหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้แล้วกล้ำกลืนฝืนทนนอนให้ตุลย์กระทำแบบเอาแต่ใจของเขา ทุกครั้งที่เขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามานั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด มีแต่ความเจ็บปวดแล้วหน่วงช่วงท้องน้อยอยู่ตลอด“อย่าเกร็ง!” เขาบอกเสียงดังแล้วบีบลำคอเธอหลวมๆ ตามด้วยกระแทกกระทั้นแบบดิบเถื่อน “แม่ง!” สบถออกมาพลางปล่อยมือออกจากคอระหงก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้จูบแบบดูดดื่ม ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้มรสไปทั่วอุ้งปากก่อนจะปิดท้ายด้วยการดูดดึงกลีบปากนุ่ม“…” หลินทำเพียงข่มใจแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น เธอไม่อยากจะมองหน้าอีกฝ่ายสองเต้าอวบถูกพันธนาการด้วยปากหนา เขาดูดดื่มจุกสีสวยแล้วใช้มือบีบขยำไปด้วย เอวก็ขยับเข้าออกแบบถี่ๆ ไม่มีทีท่าจะเบาลง“หยุดเถอะ อื้อ!” คำร้องขอออกมาจากปากหญิงสาว เธอรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นมากๆ ชนิดที่ว่าจะทนไม่ไหว “ขอร้อง…”“ทำไม ก็อยากขายตัวนักไม่ใช่รึไง” ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งโกรธ เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง เฮอะ!ปัก!







