บทที่ 1 ความทุกข์ระทมในอดีต (4/4)

          สามพ่อแม่ลูกมองหน้ากัน ยามนี้ทั้งสามคนจะต้องสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เรื่องราวเลวร้ายในครั้งนี้จึงจะผ่านไปได้อย่างราบรื่น

            ผ่านไปนานถึงห้าวันนอกจากจะพบบ่าวรับใช้ไร้ที่มาแน่ชัดถึงสามคนแล้ว เจ้ากรมโยธายังได้บัญชีและสมุดลับที่ลูกน้องคนสนิทในกรมโยธาของเขาทำแยกเอาไว้ เพื่อมอบเอาไว้ให้ใครบางคน

            “เย่หรง พ่อควรทำอย่างไรต่อไป” หลี่จื่อห่าวไว้ใจลูกน้องคนสนิทของตนมากเพราะทำงานด้วยกันตั้งแต่ที่เขายังเป็นแค่ขุนนางตัวเล็ก ๆ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหักหลังตนเช่นนี้

            “ท่านพ่อควรขอเข้าพบชินอ๋องเป็นการส่วนตัวเจ้าค่ะ แล้วเขาจะพาท่านไปสนทนากับฮ่องเต้” อย่างไรเรื่องนี้ก็ควรยืมมือเขา เนื่องจากฮ่องเต้ไว้ใจน้องชายร่วมบิดามารดาคนนี้ที่สุด

            “ได้! พ่อเชื่อวาจาของเจ้า เช่นนั้นพ่อจะรีบไปขอพบชินอ๋องที่ตำหนัก”

            “ระวังตัวด้วยนะเจ้าคะท่านพ่อ เพราะในตำหนักชินอ๋องก็ใช่ว่าจะไว้ใจได้ทุกคน”

            “เหตุใดเจ้าถึงรู้เรื่องราวในตำหนักชินอ๋อง” หลี่ฮูหยินเอ่ยถามบุตรสาว

            “เรื่องราวในราชสำนักแม้จะไม่มีใครกล่าวถึงแต่ทว่าย่อมไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเรื่องราวความขัดแย้งระหว่างไทเฮาและฮ่องเต้กับชินอ๋องนั้นเป็นเรื่องจริง ดังนั้นข้าจึงคาดเดาได้ไม่ยากว่าเพื่อจับตาดูในจวนของชินอ๋องหรือแม้แต่ตำหนักบูรพาของฮ่องเต้ย่อมมีคนของไทเฮาอยู่”

            “นี่เจ้าจะบอกว่าเขาทำงานให้...” หลี่ฮูหยินเอ่ยเสียงดังด้วยความตกใจ

            “ท่านแม่อย่าได้เสียงดังไปสิเจ้าคะ กำแพงมีหู พูดจาต้องระวัง”

            “เช่นนั้นเจ้าคิดว่าพ่อควรไปที่ใด จึงจะได้พบเจอท่านอ๋องด้วยตัวเอง”

            “โรงประมูลเฉียนเหลยเจ้าค่ะ” ที่นั่นทุกคนล้วนเป็นคนของเขา ดังนั้นน่าจะปลอดภัยที่สุดหากท่านพ่อจะไปเอ่ยเรื่องสำคัญ

            “ได้ พ่อเชื่อเจ้า”

            “ระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ”

            คล้อยหลังหลี่จื่อห่าวไม่นาน หลี่ฮูหยินก็มองบุตรสาวอย่างครุ่นคิดก่อนจะทอดถอนใจออกมา

            “ท่านแม่อย่าได้กังวลเลยเจ้าค่ะ ตราบใดที่เรารักใคร่กลมเกลียวกันเช่นนี้ย่อมไม่มีใครสามารถทำร้ายเราได้”

            “แม่ก็หวังว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างปลอดภัย” ตนกับสามีหรือก็อายุมากแล้ว ห่วงก็แต่เพียงบุตรสาว หากตระกูลหลี่ไม่อาจหลีกหนีเรื่องนี้พ้น บุตรสาวที่ยังไม่ออกเรือนย่อมได้รับโทษไปด้วย แม้แต่ตระกูลจินก็อาจจะถูกดึงมาเกี่ยวข้องด้วย

            ‘ข้าสัญญาว่าจะทำให้ท่านพ่อท่านแม่ยังอยู่กับข้าเช่นนี้ไปอีกนาน’ หลี่เย่หรงกล่าวพลางนึกขอบคุณสวรรค์ที่ให้โอกาสนางได้กลับมาช่วยเหลือคนที่รักนางอย่างไร้เงื่อนไข

            ชาติก่อนเอาแต่วิ่งไล่ตามบุรุษหวังให้เขาหันมามองเพียงครู่เดียวก็พอใจแล้ว ได้รับโอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง นางจะไม่ทำเรื่องเสียเวลาเช่นนั้นอีก

            “ท่านแม่ ท่านสอนข้าตรวจบัญชีร้านได้หรือไม่”

            “หืม…เจ้ากินสิ่งใดผิดสำแดงมาหรือไม่ มิใช่เคยบอกว่าไม่ชอบ”

            “อีกไม่นานข้าก็จะต้องเข้าพิธีปักปิ่นแล้ว ข้าตระหนักได้แล้วว่าอย่างไรเงินทองก็สำคัญที่สุด หากไม่มีเงินข้าจะหาซื้อของล้ำค่าที่ตนชอบได้อย่างไร”

            “สุดท้ายไม่พ้นอยากใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย แต่ก็เอาเถิดถือเป็นเรื่องดีที่อยากหาเงินใช้จ่ายเอง”

            “เช่นนั้นท่านแม่เริ่มสอนข้าเลยได้หรือไม่เจ้าคะ”

            “ย่อมได้” หลี่ฮูหยินไม่คิดว่าบุตรสาวจะใจร้อนเช่นนี้ แต่ถือว่าเป็นเรื่องดี อย่างน้อยกิจการของนางก็จะมีคนสานต่อแล้ว

           

            นับว่าเป็นโชคของหลี่จื่อห่าวที่ได้พบชินอ๋องตามที่ตั้งใจไว้ เมื่อแจ้งถึงจุดประสงค์ของการมาพบ เขาจึงถูกเชิญไปที่ห้องด้านในทันที

            เจ้ากรมโยธานำบัญชีลับและจดหมายสั่งการทั้งหมดที่เขาสั่งให้คนไปคัดลอกมาจากเกาเจิ้งวางตรงหน้าก่อนจะเล่าเรื่องราวคล้ายกับว่าตนสงสัยในตัวของลูกน้องคนสนิทนำไปสู่การค้นหาความจริง รวมทั้งเรื่องที่พวกนั้นกำลังเตรียมการจะทำลายสะพานโดยนำมันผสมผสานกับคำกล่าวของบุตรสาว

            “เรื่องนี้เปิ่นหวางจะนำไปหารือกับฮ่องเต้ ส่วนท่านเพื่อความโปร่งใสและบริสุทธิ์ใจวันที่จะนำกำลังไปล้อมจับ ท่านยินดีจะไปด้วยหรือไม่”

            “กระหม่อมยินดีพ่ะย่ะค่ะ”

            “เมื่อหารือกับฮ่องเต้เสร็จ เปิ่นหวางจะส่งคนไปแจ้งท่าน”

            “พ่ะย่ะค่ะ”

            “จงจำเอาไว้ว่าหากไม่ใช่เขาทั้งสอง ย่อมไม่ใช่ข้าที่จะส่งไป”

            “พ่ะย่ะค่ะ” วาจาของชินอ๋องบอกได้เป็นอย่างดีว่า เรื่องนี้อาจจะอยากมีคนยื่นมือมาแทรกแซงก็เป็นได้

            “วันนี้ท่านมาถึงโรงประมูลแล้ว หากกลับไปมือเปล่าย่อมถูกสงสัยได้ อย่างไรประมูลยาถอนพิษไปสักขวดเถิด”

            “ยาถอนพิษหรือพ่ะย่ะค่ะ”

            “อืม ได้ยินว่าวันนี้มียาถอนพิษร้อยแปดเข้าร่วมประมูล ราคาไม่สูงมากนัก ท่านมีบุตรสาว หากมีพกติดตัวไว้ยามเข้าร่วมงานเลี้ยงย่อมดีมิใช่หรือ”

            “ขอบพระทัยที่ชี้แนะพ่ะย่ะค่ะ”

            เมื่อได้ส่งมอบหลักฐานตามที่บุตรสาวแนะนำเจ้ากรมโยธาก็แสร้งประมูลยาถอนพิษร้อยแปดมาหนึ่งขวดเพื่อไม่ให้มีพิรุธ

           

            แน่นอนว่าพอกลับถึงจวน หลี่จื่อห่าวก็เรียกหาบุตรสาวคนเดียวทันทีพร้อมเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ได้สนทนากับชินอ๋องให้นางทราบ

            “ท่านพ่อต้องเดินทางไปเมืองหลัวตงด้วยหรือเจ้าคะ”

            “อืม เพื่อความบริสุทธิ์ใจพ่อต้องไปด้วย ซึ่งพ่อก็เห็นด้วยกับชินอ๋องเพราะไม่ว่าจะเป็นเกาเจิ้งหรือหานกั๋วชิ่งทั้งสองคนล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของพ่อ การที่พวกเขาร่วมมือกันทำเรื่องไม่ดี พ่อย่อมต้องมีส่วนรับผิดชอบ”

            ‘แต่หากท่านพ่อเดินทางไปที่นั่น ทุกอย่างก็จะจบไม่ต่างจากเดิม’ ไม่ได้การแล้วข้าต้องหาทางแก้ไขในเรื่องนี้

            “เพื่อไม่ให้ผิดสังเกต ยามไปโรงประมูลพ่อจึงประมูลยาถอนพิษร้อยแปดมาหนึ่งขวด เจ้าเอาติดตัวไว้เถิด”

            “ขอบคุณเจ้าค่ะ” นัยน์ตาเมล็ดซิ่งของคุณหนูหลี่ที่จ้องมองขวดยาถอนพิษคล้ายปรากฏแววยินดีชั่วครู่

            ‘เพื่อช่วยให้พวกเราทุกคนหลุดออกจากชะตาเดิม ข้าจำต้องลงมือกับท่านพ่อแล้ว’ หลี่เย่หรงคิด สิ่งที่นางทำล้วนเป็นเพราะหวังดีกับผู้ให้กำเนิด