๑๓ เริ่มเคลื่อนไหว

ภายหลังจากวันนั้น ซ่งเจิ้งอี้ต้องกลับชายแดนไม่ได้รั้งอยู่เมืองหลวงต่อ

สายลมร้อนระอุพัดโชย ท้องฟ้าสว่างไร้เมฆบดบัง แสงแดดสาดส่องจ้าไปทั่วบริเวณ ซ่งเจิ้งอี้นั่งอยู่ในกระโจมเปิดโล่งหลังหนึ่ง ใบหน้าหล่อคมคายเรียบเฉยทว่าดวงตาคมกริบกลับฉายแววลึกล้ำคล้ายกำลังครุ่นคิดฉายออกมาอย่างปิดไม่มิด

ฝ่ามือหนาถือจอกน้ำชาขึ้นจรดริมฝีปากก่อนยกขึ้นดื่ม

เมื่อวานหลังออกมาจากจวนสกุลหลินแล้ว ซ่งเจิ้งอี้ควบม้ากลับชายแดนทันที จนกระทั่งถึงค่ายทหารตอนสายของวันนี้พอดี

“หึ! เหตุใดคราวนี้ จู่ๆ รองแม่ทัพซ่งถึงได้กลับเมืองหลวงอย่างกะทันหันเช่นนี้ มีเรื่องเร่งด่วนต้องจัดการสะสางอย่างงั้นหรือ” เสียงทุ้มต่ำราบเรียบของแม่ทัพใหญ่กล่าว สายตาคมกริบช้อนมองน้องชายตรงหน้าราวกับกำลังสังเกต

ยามนี้ในเมืองมีเรื่องข่าวลือระหว่างคุณหนูหลินตั้งครรภ์กับคุณชายสกุลซ่งดังกระหึ่มแผ่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็ว แม้แต่กับเขาที่ควบม้ากลับมาจากทางตอนใต้ของแคว้นกำลังจะพุ่งตรงกลับเมืองหลวงทว่าระหว่างทางกลับได้ยินเรื่องนี้

ซ่งเจิ้งห่าวรู้อยู่แก่ใจว่า คุณชายซ่งผู้นั้นที่กำลังถูกนินทาพูดถึงย่อมไม่มีทางเป็นเขาอย่างไรแน่นอน คำตอบล้วนแน่นอนชัดอยู่ในใจแล้วว