ตอนที่ 89.มาถึงก็ปากดีเชียว ยัยแอนนี่ชะนีหน้าขาว ดรุณนุชที่กำลังคุยยิ้มหัวกับบรรดาพี่ๆ และเจ้าบ่าวหุบยิ้มทันควันพลางคิดในใจอย่างขุ่นเคืองก่อนมองหน้าของเจ้าบ่าวตาเขียวปัด“เอ่อคือ”“อ๋อยังไม่ท้องหรอกค่ะพี่แอนนี่แค่เรารอไม่ไหว ก็พี่ริคขาน่ะอยากมีลูกทันใช้เลยต้องรีบแต่งค่ะส่วนน้ำผึ้งกลัวว่าเดี๋ยวแก่แร้งทึ้งหาคนแต่งด้วยไม่ได้กลัวเปล่าเปลี่ยวเหี่ยวแห้งเลยต้องรีบแต่งค่ะพี่แอนนี่ รึพี่แอนนี่ว่าไงคะ”ดรุณนุชตอบพลางเกาะแขนแกร่งของสามีไว้แน่นก่อนจะเบียดร่างเย้ายวนนั้นแนบชิดชายหนุ่มอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ จนคนอื่นๆแอบขำกับท่าเก้อๆ ของริค ที่ไม่เคยมีใครเห็น ซาตานร้ายกระอักกระอ่วนใจ “อ๋อเหรอคะ นึกว่าท้องก่อนแต่งซะอีกเพราะพี่แอนนี่คบหาเห็นริคมาตั้งนานไม่เห็นมีวี่แววว่าจะตกลงปลงใจกับสาวไหนแต่ เอ ริคคะคุณแต่งงานแล้วแบบนี้สาวๆ ที่อังกฤษคงไม่อกหักรักคุดกันเป็นแถวเหรอคะ แล้วแม่นางแบบที่แอนนี่เห็นควงกันไปดูคอนเสิร์ตเมื่อเดือนก่อนนี่เลิกติดต่อกันแล้วหรือคะ”“คือผม” ริคอึกอักก่อนหันไปมองสาวน้อยที่เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเอาเรื่องจนเขาแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก คนอย่างริคเริ่มส่อแววเกลียมัว (กลัวเมีย)
ตอนที่ 90.“พูดว่าอะไรนะฮันนี่แกล้งแสดงละครงั้นหรือ” ชายหนุ่มกระชากร่างงามเย้ายวนนั้นเข้าหาอกแกร่งทันทีด้วยความโกรธนิดๆ จนเผลอบีบแขนเรียวจนดรุณนุชต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บนั่นแหละชายหนุ่มจึงได้สติแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขนแข็งแรง“ว่าไงเจ้าสาวที่รัก ที่พูดเมื่อกี้อธิบายมาสิ”“ทำ ทำไมต้องอธิบายด้วยเล่าปล่อยนะเขาอึดอัด” สาวน้อยพยายามบ่ายเบี่ยง ก้มหน้าหลบสายตาวับๆ นั้นอย่างหวาดๆ ใจเริ่มเสียไปทีละน้อยๆ“ก็ได้แต่ต้องพูดเพราะๆ ให้สามีชื่นใจหน่อย ได้ไหมฮันนี่” เมื่อเห็นหน้าตื่นๆ ซีดๆ ของเจ้าสาวแล้วริคก็ใจอ่อนก้มลงชิดใบหน้างามที่ซุกอยู่กับอกอย่างห้ามใจไม่อยู่ก่อนจะกดจมูกโด่งเข้ากับแก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยว“ปล่อยน้ำผึ้งก่อนนะคะพี่ริคขา” สาวน้อยพยายามทำเสียงออดอ้อนเอาตัวรอดอย่างน่ารักแต่มีหรือที่ซาตานที่รอจะงาบเหยื่ออยู่ก่อนแล้วจะพลาด เมื่อใบหน้างามเงยขึ้นออดอ้อนเขาก็จัดการงาบแม่ลูกลิงของเขาทันทีด้วยริมฝีปากร้อนๆ ที่บดคลึงกลีบปากบางอย่างหิวกระหายปิดไม่มิด และไม่อยากปกปิดอีกต่อไปในเมื่อตอนนี้เธอเป็นของเขาอย่างถูกต้องทุกอย่างริมฝีปากร้อนๆ เคล้าคลึงดูดรัดเรียวลิ้นเล็กๆ ที่ถอยร่นด้วยชั้นเชิงท
ตอนที่ 91.“นิ่งซะคนดีของพี่ริคขา ฮันนี่จ๋าไม่เอาไม่ร้องนะคะ พี่ริคไม่ทำอะไรขอแค่ชื่นใจหน่อยเดียวก็ได้”ชายหนุ่มปลอบสาวน้อยที่ตอนนี้สะอื้นเสียงดังจนเขาเริ่มใจฝ่อ นี่เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ แม้รู้สึกสงสารเห็นใจสาวน้อยแต่ร่างแกร่งที่ยังแข็งขึงและร้อนรุ่มรอคอยการปลดปล่อยไม่ยอมสงบ เดือดร้อนเขาต้องพยายามข่มความต้องการของตนเองอย่างสุดความสามารถและแสนทรมาน ไม่นึกเลยว่าเขาจะอดชื่นชมเจ้าสาว ในคืนเข้าหอ“ฮือๆๆ น้ำผึ้งกลัว พี่ริคขาอย่าโกรธน้ำผึ้งนะคะน้ำผึ้งขอเวลาอีกนิดเดียว” สาวน้อยออดอ้อนเมื่อจับความรู้สึกของชายหนุ่มที่พยายามข่มกลั้นอารมณ์พิศวาสที่ลุกฮือขึ้นเพื่อ เธอ ดรุณนุชเงยหน้ามองสามีด้วยน้ำตา ขนตางามงอนเปียกชุ่ม ริมฝีปากเห่อแดงสั่นระริก ริคก้มมองร่างในอ้อมแขนอย่างสงสาร (ตัวเอง) และเพียงเห็นน้ำตาของเธอเขาก็ใจอ่อนยวบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“เอาล่ะฮันนี่ ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ไม่ต้องกลัว” ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระชับผ้าห่มคลุมกายร่างบางเสียเองก่อนจะลุกขึ้นอย่างตัดใจจากเนื้อนวลๆ หอมๆ เดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำไปท่ามกลางการมองอย่างตกตะลึงของเจ้าสาวที่อับอายกับภาพร่างแกร่งเปลือยเปล่าที่เดินเข้าห้องน้ำไป เ
ตอนที่ 92.“ไอ้ชลเขต” ชายหนุ่มเอ่ยชื่อนั้นออกมาด้วยความขัดเคืองและไม่สบอารมณ์“เห็นทีฉันคงต้องลงมือเองเสียแล้ว นายอยากได้นักฉันก็จะประเคนให้” เช้าวันรุ่งขึ้นเหมันต์ตื่นแต่เช้าและเร่งรีบออกไปที่ผาแสงจันทร์พร้อมด้วยเด่นดีและเด่นดัง เจ้าคอบร้าก็ตามไปด้วยเพราะมันได้กลิ่นไม่ดี และงานนี้คงต้องพึ่งพามันเหมือนงานสำคัญที่ผ่านๆ มา“คุณแม่คะพี่มาร์คไปไหนแต่เช้าคะเห็นท่าทางเร่งรีบกันจัง” อรุณนารีรู้สึกแปลกใจที่เช้านี้เธอเห็นเขาออกไปโดยที่ไม่รับประทานอาหารเช้าก่อนเหมือนเช่นทุกวัน และท่าทางรีบร้อนพร้อมกับเจ้าคอบร้า“แม่คิดว่าคงมีเรื่องไม่ดีแน่ๆ แต่ไม่ต้องห่วงจ๊ะเพราะพี่มาร์คของแมงปอจัดการได้ เอาอยู่” นายหญิงวารินเอ่ยกระเซ้าจนหญิงสาวแก้มแดงปลั่งเพราะสายตาล้อเลียนของนายหญิงวารินที่ตอนนี้ทั้งรักทั้งหลงเธอราวกับลูกสาวแท้ๆ สองสาวต่างวัยช่วยกันทำอาหารด้วยความสุข “ทำไมนายขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าเลยวะริค หักโหมเกินไปไม่ดีนะพวก” เหมันต์ถามริคที่ยืนรอที่ผาแสงจันทร์ก่อนแล้วด้วยความแปลกใจ ที่เจ้าบ่าวหมาดๆ โผล่มายืนขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าอยู่ตรงนี้แทนที่จะอยู่กับเจ้าสาวที่เขารอจะเชยชมมานานแสนนาน“เพลาๆ หน่อยนะพวก
ตอนที่ 93.“อย่าบอกนะว่าเด็กที่มาร์คพูดถึงนี่คือ หนูดี” นายหญิงวารินกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองเสียใจและสงสารชะตากรรมของสาวน้อยที่นางเคยเห็นอยู่ไม่กี่ครั้งในวัยเด็ก“ไม่จริงใช่ไหมคะพี่มาร์ค” คราวนี้ดรุณนุชถามอย่างร้อนรนด้วยความรู้สึกห่วงผู้ที่ถูกพาดพิงถึงจับใจ แต่อาการพยักหน้าน้อยๆ ของเหมันต์ทำให้สาวน้อยหน้าเสียและทำท่าตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้จนริคต้องเดินเข้ามาโอบภรรยาของเขาอย่างอ่อนโยน และเธอก็ยินยอมที่จะอยู่ในอ้อมกอดอุ่นนั้นโดยดี“เวรกรรมจริงๆ แล้วนี่คุณนายดวงดีไม่รู้ใช่ไหม”“ครับเรื่องนี้ผมบอกให้เด่นดีเด่นดังเก็บเป็นความลับ เพราะไม่อยากให้แม่ดวงคิดมาก”“ก็ดีแล้ว แต่แม่ก็อดสงสารหนูดีไม่ได้ มาร์คลูกต้องช่วยน้องนะลูก ถ้าเป็นไปได้แม่อยากให้เราพาน้องกลับมาอยู่ที่นี่มากกว่าจะให้ไปอยู่กับคนใจร้ายพวกนั้น”“ผมจะพยายามครับแม่ แต่ก็ต้องให้น้าฤดีเป็นคนตัดสินใจ”“ถ้าอย่างนั้นก็คงยากเพราะฤดีรักชัชชลมาก เธอคงไม่ยอมกลับมา” นายหญิงกล่าวถึงดวงฤดี ผู้เป็นน้องสาวฝาแฝดของนางดวงดี ที่ครั้งหนึ่งนางถูกล่อลวงด้วยความรักจากศัตรูตลอดกาลของเกาะพราวแสงจันทร์อย่างนายหัวใหญ่ชัชชล จนยอมทรยศพี่สาวฝาแฝ
ตอนที่ 94.เธอตัดพ้อเขาอย่างงอนๆทั้งๆ ที่รู้ว่าเหมันต์กับแอนนิต้านั้นไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษต่อกันเหมือนเดิมก็ตามแต่อารมณ์ที่รู้สึกแปลบๆ และไม่พอใจที่เห็นหญิงสาวคนอื่นเข้าใกล้เขานั้นมันก็เกิดขึ้นมาเอง“ขอจูบทีได้ไหม” อยู่ๆ เหมันต์ก็พูดออกมาตรงๆ ชิดใบหน้างามในขณะที่หญิงสาวตะลึงงันอย่างนึกไม่ถึง“ห๊ะ อะไรนะ ขอจูบแมงปอเนี่ยนะ คนบ้าอยู่ๆ ก็มาขอกันแบบนี้เขาก็เสียเปรียบแย่น่ะสิ”มือบางดันใบหน้าคมคายไว้ในขณะที่เขาโน้มใบหน้าต่ำลงมาเกือบชิดแต่ความหวามไหวที่วูบวาบในอกสาวก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้เมื่อคนตัวโตจับมือบางไว้แน่นและกดริมฝีปากหยักหนาลงบนกลีบปากจิ้มลิ้ม ดื่มชิมความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อน เรียวลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กๆ ดูดดื่มรัดรึงซอกซอนหาความหวานล้ำจนร่างใหญ่โตถึงกับสั่นสะท้านเพราะความหอมหวานที่ได้รับ ไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวร่างเล็กๆ คนนี้จะมอบความหวานหอมแสนละมุนอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนมือหนาลูบไล้แผ่วหวานรั้งแผ่นหลังบางให้ร่างเล็กๆนั้นแนบชิดอกแกร่งมากขึ้น ริมฝีปากร้ายกาจซอกซอนหาความหวานล้ำไม่หยุดหย่อนยิ่งดื่มชิมยิ่งหลงใหล ยิ่งใกล้ชิดยิ่งแทบจะอดใจไม่อยู่เมื่อร่างเล็กๆ นั้นต
ตอนที่ 95.“ให้นำผึ้งช่วยยังไงคะ พี่ตัวร้อนมากเดี๋ยวเราเข้าบ้านแล้วน้ำผึ้งเช็ดตัวให้นะคะ”“ไม่ต้อง ง่ายนิดเดียว แค่ฮันนี่จูบพี่ริคขาจูบเดียวพี่ริคขาก็หายแล้ว”“ห๊ะ ว่าไงนะ” ดรุณนุชร้องเสียงสูงอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน สาวน้อยหน้าแดงก่ำเมื่อสบสายตาคมสีเขียวมรกตที่ล้ำลึกแลบเลียด้วยประกายไฟบางอย่างที่แทบจะแผดเผาเธอ“จูบเดียวจ๊ะคนดี แค่นี้พี่ริคขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง” สิ้นคำพูดเอวบางก็ถูกเกี่ยวกระหวัดเข้าหาร่างสูงที่รอคอยอยู่ก่อนแล้ว ริมฝีปากร้อนรุมของคนเจ้าเล่ห์ก็ฉกวูบดูดรัดเรียวลิ้นเล็กๆ ดื่มชิมความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างกระหายหิว มือร้อนๆลูบไล้แผ่นหลังบางกดย้ำให้ร่างสาวแนบชิดเรือนร่างแข็งแกร่งของตนจบอกอวบเบียดชิดแทบละลายเข้ากับอกกว้างที่แสนร้อนแรงของตน ริคจูบสาวน้อยที่คร่อมทับร่างของตนอย่างเร่าร้อน แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่มือหน้าก็ไม่หยุดโลมลูบร่างเย้ายวน ซ้ำยังสอดเข้าไปในเดรสตัวสวยสะกิดตะขอบราเซียให้คลายออก เพื่อกอบกุมปทุมคู่งามอวบใหญ่ล้นมืออย่างเสน่หาจนร่างสาวน้อยสั่นระริกและส่งเสียงครางเล็กๆ ประท้วงมือยอดอกของตนถูกสะกิดหยอกเย้าจากซาตานแสนหวานในตอนนี้มือหนายังไม่หยุดโจมตีร่
ตอนที่ 96.“พี่จะเก็บของนิดหน่อยฮันนี่จะนั่งอยู่ตรงนี้หรือจะมาช่วย” เขาถามอย่างเจ้าเล่ห์ แต่สาวน้อยรู้ทันจึงขอนั่งรอที่ระเบียงสวยพร้อมด้วยเจ้ากุ้งแก้วที่กลับมานอนรอที่บ้านนานแล้วตั้งแต่มันเห็นเจ้านายหนุ่มคนใหม่เริ่มบทพิศวาสเร่าร้อนที่หาดทรายสวย ลิงอย่างมันเลยไม่อยากเป็นลิงถ้ำมองและไม่อยากเป็นลิงที่เป็นตากุ้งยิง ดรุณนุชมองสามีที่หายเข้าไปในห้องหอแล้วผินหน้ามองทะเลสวยอย่างครุ่นคิด และกังวล“กุ้งแก้ว งานนี้เราจะพลาดได้เหรอ แกว่าไหมมันน่าตื่นเต้นชะมัด” สาวน้อยหันมาถามเจ้าลิงอ้วนที่นอนตาปรือกินช็อกโกแลตเนยถั่วอย่างเอร็ดอร่อยและมันก็ทำท่าเหมือนสำลักเมื่อเห็นแววตาตื่นเต้นและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเธอ“งานเข้าไอ้กุ้งแก้วอีกแล้วคราวนี้” เจ้าลิงอ้วนคิดเซ็งๆ และมันไม่เคยคิดผิดเลยสักครั้ง ถ้าเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของดรุณนุชที่ไร เป็นเรื่องทุกทีเมื่อทุกคนเตรียมตัวพร้อมไม่ว่าจะเป็นเหมันต์ ริค คิมหันต์ วสันต์ เด่นดี และเด่นดังรวมไปถึงเจ้าคอบร้าด้วย ทั้งหมดก็มารวมตัวกันที่ผาแสงจันทร์ในขณะที่เจ้าคอบร้าเองนั้นก็ทั้งตื่นเต้นและเป็นห่วงนายสาวเพราะมันจะต้องขึ้นบกไปช่วยนายหัวของมันผจญเหล่าร้าย ใจของหมาน้อยก็ฮึกเหิ
ตอนที่ 173.บรรยากาศบ้านหลังงามย่ำแย่ อึมครึมมากขึ้นทุกวันๆ เจ้ากุ้งแก้วและจัสมินเองก็ไม่ได้มีความสุขไปด้วยมันทั้งสองตัวเองก็เครียดจนล้มป่วยเพราะทั้งอาหารและอากาศที่แตกต่างอีกทั้งความเซื่องซึมและไม่ร่าเริงของดรุณนุชจึงทำให้พวกมันทั้งสองพลอยซึมเศร้าไปด้วย แต่ความเย็นชาหมางหมองดังกล่าวไม่ได้รอดพ้นสายตาผู้อาบน้ำร้อนมาก่อนเช่นนายใหญ่ทั้งสองของคฤหาสน์แห่งเวลส์ไปได้เพราะพวกเขาแอบสังเกตลูกๆ มาได้สักระยะหนึ่ง คุณราเชลจึงต้องเรียกบอดีการ์ดคู่ใจของริคมาไถ่ถาม“พอกันทั้งคู่ ท่ามากปากหนักเฮ้อ ลูกชายคุณก็อายุไม่น้อยแล้วนะคะราฟ ทำไมถึงได้ขี้ขลาด ท่ามากขนาดนี้นะ แล้วเมื่อไหร่เราจะได้อุ้มหลานล่ะคะ” คุณราเชลบ่นให้สามีอย่างฉุนๆ เมื่อนึกถึงความท่ามากของบุตรชายช่างเหมือนบิดาตอนหนุ่มๆ ไม่มีผิด เพราะกว่าจะเอ่ยปากขอนางแต่งงาน นางก็เกือบต้องได้แต่งงงานกับชายหนุ่มที่ทางครอบครัวหาไว้ให้“โธ่ที่รัก จะมาว่าแต่ริคเป็นลูกผมคนเดียวได้ยังไงเล่า ก็ลูกบังเกิดเกล้าของคุณเหมือนกันนั่นแหละน่า” สองสามีภรรยาต่างเง้างอดใส่กันจนไมค์และเจมส์ที่ถูกสั่งให้คอยดูแลความปลอดภัยให้กับดรุณนุชที่บ้านเป็นกรณีพิเศษถึงกับส่ายหัวมองหน้าก
ตอนที่ 172. “ใช่ลูก ถึงแล้วก็ส่งข่าวมาบ้างนะ”นายใหญ่เสริมภรรยาพลางสวมกอดชายหนุ่มและเด็กชายตติยะอย่างรักใคร่เอ็นดูแม้จะได้รู้จักเด็กชายเพียงไม่นานแต่ความเฉลียวฉลาดเกินวัยก็ทำให้เขานึกถึงลูกๆ ในวัยเด็ก“ครับ” ริคตอบสั้นๆ เหมันต์ก็เดินเข้ามาตบบ่าเขาเบาๆ“ฉันคงคิดถึงนายเหมือนกัน ขอให้โชคดีเพื่อน ฝากน้องสาวฉันด้วยดูแลเธอดีๆ ล่ะ”แล้วชายหนุ่มทั้งสองก็กอดกันและตบหลังกันเบาๆ อย่างให้คำมั่นสัญญา ก่อนที่เหมันต์จะผละออกมาโอบกอดร่างบางของดรุณนุชที่เพิ่งผละจากอกของนางดวงดี“เราก็ด้วยนะเด็กดื้อเพลาๆ ลงบ้างไอ้นิสัยรั้นๆ น่ะรู้ไหม” เหมันต์สั่งสอนเด็กดื้ออย่างเอ็นดู“พี่มาร์คก็พูดเหมือนแม่กับพี่ดีเลย น้ำผึ้งไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ”“ใช่ ไม่ใช่เด็กๆ แต่เป็นสาวและมีสามีแล้วด้วย”เหมันต์ต่อให้และสาวน้อยก็ได้แต่พ้ออย่างขัดใจนิดๆ เธอไม่ได้อยากตามริคไปเลย แต่ถ้าเธอไม่ไป เธอเองก็ต้องโหยหาเขา และมารดาของเธอเองก็คงไม่ยอมให้เธออยู่ที่นี่ด้วยเพราะว่าเธอออกเรือนมีสามีแล้ว สามีภรรยาควรจะอยู่ด้วยกันไม่ว่าที่ไหนก็ตามและอีกหลายๆ เทศนาซึ่งมารดาและนายหญิงวารินบอกกล่าวแก่เธอ“พี่น้ำผึ้งกลับมาเยี่ยมหนูดีกับพี่แ
ตอนที่ 171.“ให้มันจริงเถอะ” ก่อนที่สองหนุ่มจะต่อปากต่อคำกันริคก็เดินขึ้นเรือนมาด้วยใบหน้าที่เหมือนคนอกหักรักคุดอย่างไรอย่างนั้น“อ้าวพี่ริคมาแต่เช้าเลย มาครับเรากำลังจะทานข้าวกันพอดี” วสันต์เอ่ยชวนอย่างแช่มชื่น “อ้าวแล้วน้ำผึ้งล่ะครับ” คิมหันต์ถามอย่างแปลกใจ“น้ำผึ้งพาหนูดีไปทานข้าวกับพี่ๆ ที่บ้านน่ะเห็นว่าหนูดีกลัวคิมมากเลยไม่กล้าขึ้นเรือนมา” ริคเล่าเรียบๆ แต่คนฟังถึงกับหน้าเสียไปเล็กน้อยแต่ก็ปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉยโดยเร็วจนไม่มีใครทันสังเกต“ว่าแต่ทุกคนอยู่ที่ห้องอาหารใช่ไหม”“ครับ เราไปกันเถอะ” วสันต์ตอบ แล้วสามหนุ่มก็เดินไปที่ห้องอาหารซึ่งตอนนี้นายหญิงวารินและอรุณนารีกำลังลำเลียงอาหารออกมาวางบนโต๊ะตัวสวยโดยมีลูกมือตัวโตคอยช่วยถือนั่นถือนี่ให้ไม่ห่างกายจนนายหญิงรู้สึกเวียนหัวคนติดเมียจนอยากจะเอาตะหลิวฟาดกบาลสักทีด้วยความหมั่นไส้ แต่ทำได้เพียงค้อนลูกชายคนโตปะหลับปะเหลือก“โอ๊ยเห็นทีเช้านี้กับข้าวคงหวานไปหมดนะว่าไหมครับ”“ใช่ไม่หวานอย่างเดียวนะ คงมีมดตกลงไปในกับข้าวบ้างล่ะงานนี้”“นี่นายสองคนไม่ต้องมากินข้าวร่วมกับฉันกับเมียก็ได้นะไปเลยไปๆ กินที่รีสอร์ตโน่นเลย” เหมันต์มองน้องชายอย่า
ตอนที่ 170.“แหมนายหัวคะ มาช้านะคะนี่มัวทำอะไรกันอยู่เอ่ย ว่าไงแกแมงปอเหนื่อยมากจนต้องให้นายหัวเขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วประคองมาเลยเหรอแก” เนตรนาราเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรักเหมือนรู้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเหมันต์โอบประคองร่างเล็กๆ ของเพื่อนรักไม่ห่าง และเธอก็ได้ค้อนโตๆ จากเพื่อนรักมาแทนคำตอบพร้อมกับทำปากขมุบขมิบคาดโทษ เนตรนาราจึงได้แต่เสหัวเราะเก้อๆ ทั้งที่อยากจะหัวเราะดังๆ แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยรักใคร แต่ไอ้อาการหลงเมียแบบเป็นเอามากและรอยแดงๆ บนลำคอขาวๆ ของเพื่อนรักก็เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเธอคงจะหยอดถูกจุด แล้วยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งบานฉ่ำของนายหัวมาร์คซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนรักบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าทั้งเคร่งขรึม รกรุงรังและเย็นชาแถมปากร้ายเมื่อคราวแรก ไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าของนายหัวมาร์คผู้ซึ่งกำลังอยู่ในห้วงรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น“ไอ้เนตรแกก็ไปว่าไอ้แมงเดี๋ยวแม่คุณก็โกรธ น้อยใจงานเข้าพี่มาร์คอีกหรอก” อโนมาปรามเพื่อนรักแต่ตนเองก็ไม่วายส่งสายตาล้อเลียนไปให้เจ้าภาพทั้งสองเช่นกัน“แกก็ว่าแต่ฉัน ดูแกมองล้อไอ้แมงเหมือนกันล่ะน่า”“แหม ก็คนมันหมั่นไส้นี่หว่า”“อ้อนจ๋า ที่รักดูสิลูกอ้อนจะหาแ
ตอนที่ 169.ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรสชาติหวานล้ำที่ได้รับจากร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ และคอยแต่จะหาโอกาสเชยชิมความหอมหวานจากร่างสาวจนเธอแทบหมดแรง แม้จะนึกสงสารหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อน ไร้เดียงสาจนน่าสั่งสอนให้เป็นงานเป็นการ ซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอนสั่งแมงปอตัวน้อยแม้จะต้องคอยข่มความต้องการและค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่เขาต้องคอยสอนสั่งและใจเย็นกับร่างเล็กๆ เปล่าเปลือยให้คล้อยตามและไม่หวาดผวาต่อความรักซึ่งเขามีให้กับเธอล้นปรี่ความหอมหวานของดอกไม้แรกผลิทำให้เขาไม่อาจทนต่อความเย้ายวนนั้นได้ ริมฝีปากร้อนๆ จึงดูดดื่มเชยชิมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างขาวผ่องที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว เสียงครางแผ่วหวานยิ่งกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้น ดวงนวลหน้าใสแดงปลั่งกับริมฝีปากเล็กๆ เห่อบวมเผยอน้อยๆ ยิ่งดูเร้าอารมณ์ให้โหมกระพือจนเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าจากยอดอกสีหวานไปดูดซับความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาสอดรัดเคล้าคลึงดูดดื่มจนลิ้นเล็กๆ พ่ายแพ้ไม่เป็นท่าและยอมศิโรราบแก่เขา ร่างสาวที่ดูเหมือนร้อนเร่าจนแทบปริร้าวบิ
ตอนที่ 168. พิธีหมั้นและแต่งในวันเดียวกันแบบเรียบง่ายทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความรักและหวานชื่นทั้งสองฝ่าย ทั้งเจ้าสาวเจ้าบ่าวต่างยิ้มแย้มผ่องใส แม้แขกเหรื่อจะมีแค่เพียงญาติๆ ไม่กี่คนแต่ทั้งงานก็สมบูรณ์แบบมีพิธีการที่ครบถ้วน ฝ่ายบิดามารดาเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็แย้มยิ้มแก้มปริที่เห็นบุตรสาวหนุ่มของตนเป็นฝั่งเป็นฝา เมื่อได้ไหว้พระรับพรและพิธีการในตอนเช้าสิ้นสุด แล้วก็มาถึงพิธีการในตอนเย็นซึ่งเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ที่ได้รับการเนรมิตรจากเนตรนาราเจ้าแม่โปรเจคเช่นเคย เธอเสกสรรงานเลี้ยงแบบดนตรีในสวนมีดนตรีแจ๊สขับกล่อมท่ามกลางสวนน้ำตกจำลองและทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสงดงามเรียบหรู “ขอบคุณนะคะคุณอารี คุณสินธุ ที่ยกแมงปอให้ลูกชายของเรา” นายหญิงวารินเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าของบรรดาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณนายดวงดี เนตรนารา อโนมา และครอบครัวของกันต์เพื่อนรักของอัคคีสามีของเธอ และครอบครัวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปาญาติสนิทของเนตรนาราที่มาร่วมงานมงคลนี้ด้วย“แหมจะขอบคุณอะไรกันคะ เราต่างหา
ตอนที่ 167. “พี่ขอโทษถ้าสิ่งที่พี่ทำมันทำให้น้ำผึ้งลำบากใจและเข้าใจผิดตลอดมา” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบซึ่งทั้งสองปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอย โดยต่างก็เข้าใจไปคนละทิศคนละทาง ริคปล่อยมือจากเอวบางแล้วก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวมองใบหน้าคมสวยอย่างตัดพ้อน้อยๆ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ดรุณนุชมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความน้อยใจและเสียใจที่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง สิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่ารักเธอตรงไหน สาวน้อยคิดอย่างเจ็บปวดพลางทรุดนั่งลงบนพื้นทรายนุ่มมองท้องทะเลงามเพียงลำพังด้วยดวงใจที่สับสนเจมส์และไมค์ มองดูสองสามีภรรยาที่เดินไปคนละทิศคนละทางแล้วมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาจิตเมื่อคนทั้งสองต่างปากหนักและคิดมากกันทั้งคู่ดูก็รู้ว่าทั้งสองรักกันแค่ไหนแต่ต่างคนต่างอมพะนำไม่ยอมเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตนคิดและรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้เขาทั้งสองจะไม่เคยมีความรักเพราะชีวิตที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เท่าที่พวกเขามองดูอาการของคนมีความรักและเรียนรู้จากพฤติกรรมของนายใหญ่และนายหญิงแห่งเวลส์ ก็พอจะรู้ว่
ตอนที่ 166.“แมงปอจ๋า จะไปไหนน่ะ” เหมันต์รั้งมือบางเบาให้เธอหยุดเดิน พลางเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “แมงปอจะไปติดกรอบรูปให้เสร็จเสียทีค่ะ เหลือแค่อีกไม่กี่หลัง พี่มาร์คถามทำไมคะจะไปช่วยหรือ” “ถ้าแมงปอให้พี่ทำอะไรพี่ก็เต็มใจทำจ๊ะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อนและก็ได้ค้อนงามๆ จากสาวเจ้า “ถ้างั้นก็เดินไปค่ะงานแมงปอจะได้เสร็จสมบูรณ์เสียที เปิดรีสอร์ตไม่ทันรับนักท่องเที่ยวไม่รู้ด้วย” “ไม่เป็นไรจ๊ะ แมงปอจะได้อยู่ที่นี่นานๆ ไงพี่มาร์คเลี้ยงได้อยู่แล้วเมียแค่คนเดียวสบายมาก” “ใครเป็นเมียพี่มาร์คกันคนบ้าหน้าไม่อายเขายังไม่ได้ยอมเป็นเสียหน่อยขี้ตู่ชะมัด” หญิงสาวเอ่ยเสียงอุบอิบใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าดู “ก็อีกไม่กี่วันหรอกน่า ยังไงแมงปอก็บินหนีพี่มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าหนีนะพี่มาร์คจะเด็ดปีกเสียให้เข็ด คอยดูสิ” “พี่มาร์คบ้าๆๆ” อรุณนารีทุบแขนแกร่งอย่างขัดเขินเมื่อเจอสายตาหวานฉ่ำล้อเลียนของเขา ชายหนุ่มรวบร่างบางไว้ในวงแขนก่อนจะวางร่างบางให้ยืนบนโขดหินเล็กๆ จนความสูงของเธอเท่ากันกับเขา ใบหน้าทั้งสองจึงอยู่ในระดับเดียวกัน หนุ่มสาวม
ตอนที่ 165. “ไอ้อาการแบบนี้มันเป็นไปได้หรือหมอเก่ง มันเกิดขึ้นบ่อยหรือเปล่าคะ” ดรุณนุชถามบ้าง “มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรอกนะน้ำผึ้ง เคสนี้นานๆ จะมีเกิดขึ้นกับคนไข้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่กรณีของหนูดีอาจจะเป็นข้อยกเว้น เอ่อผมคิดว่าเธอคงจะมีความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับคิมหันต์มากเกินไปรึเปล่า...” หมอเก่งอ้อมแอ้มพูดเบาๆ ในตอนท้ายพลางชำเลืองมองใบหน้าที่เรียบเฉยของคิมหันต์ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยนั้นเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น “เอาเป็นว่าหนูดีแค่จำคิมไม่ได้ชั่วคราวใช่ไหม” นางดวงดีเอ่ยขึ้นบ้างและพลธวัชก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ “แล้วนานแค่ไหนที่เธอจะจำนายคิมได้” “มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองว่าจะเปิดรับคิมหันต์เข้าไปในความทรงจำหรือเปล่า” หมอเก่งให้เหตุผล เท่านั้นเองคิมหันต์ก็เดินลงเรือนไปทันทีทำให้ทุกคนมองตามอย่างแปลกใจและเดาความรู้สึกของชายหนุ่มไม่ออก “สมน้ำหน้ามัน ถูกหนูดีเกลียดจนไม่อยากจดจำ” เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้และก็ได้ลูกทุบเบาๆ จากอรุณนารีพร้อมกับดวงตาเขียวๆ