ตอนที่ 14 เช้าถึงเย็นถึง

ตอนที่ 14 เช้าถึงเย็นถึง

ช่วงเช้านิชนันท์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอยังคงนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียงนุ่มๆอยู่อย่างนั้น เนื่องจากวันนี้ยังคงเป็นวันหยุดของเธออีกหนึ่งวัน

"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นแต่เช้า เธอจึงลุกออกจากที่นอนแล้วเดินมาเปิดประตู ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใครเพราะจำเสียงรถได้

"มาแต่เช้าเลยนะคะ"

"คุณอาแก้มสวัสดีค่ะ"

"อ้าวหนูนิดก็มาด้วยเหรอคะนี่...สวัสดีค่ะ ตื่นเช้าจังเลยนะคะ"

"คุณแม่ให้ผมมารับคุณไปกินข้าวเช้าครับ"

"ถ้าฉันปฏิเสธจะเสียมารยาทหรือเปล่าคะ"

"คุณอาไปนะคะ ทานกันหลายๆคนอร่อยดี" หนูนิดรีบช่วยคุณอาสิงห์พูดอีกแรง

"ฉันเพิ่งตื่น ยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ"

“นิดขออนุญาตเล่นตุ๊กตารอได้มั้ยคะ”

“ได้ค่ะ” เมื่อผู้ใหญ่อนุญาตหนูนิดก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าห้องนอนทันที นิชนันท์หันหลังกำลังจะเดินตามหนูนิดไป แต่! ถูกคนตัวสูงคว้าตัวเอาไปกอดไว้ เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง

“แก้ม...ผมคิดถึงคุณ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงได้เผลอยิ้มออกมา คำพูดหวานๆหรือสัมผัสของเขา หรืออาจจะเป็นทั้งสองอย่างเลย ทุกครั้งที่เขาถึงเนื้อถึงตัวฉันกลับไม่เคยรู้สึกรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย

“คุณนี่ปากหวานจริงๆเลยนะ” เขายังคงก