LOGINห้างหรูกลางกรุง
หนุ่มหล่อ รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวใส ตาคมซึ้ง ในชุดกางเกงสั้นเสมอเข่ากับเสื้อยืดคอกลมสีขาวตัวใหญ่ สวมรองเท้าผ้าใบราคาหลักพันเดินมาหากลุ่ม 1 หนุ่ม 2 สาวที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับตู้ตุ๊กตาหลอดเหรียญในห้าง
“หนึ่ง ซี” เสียงทุ้มเรียกชื่อน้องสาวตัวเล็กทั้ง 2 ขณะเดินยิ้มเข้าหา ทำให้หน้าสวยที่กำลังยิ้มแย้มเมื่อครู่หุบลงทันทีเมื่อเห็นหน้าคนที่เธอกำลังแง่งอนเดินนำพี่ชายคนโตของตัวเองมา
“หมดสนุก” เด็กขี้งอนว่าแล้วหันหลังเดินหนีแต่ไม่ไวเท่าคนขายาวกว่าที่ก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ทันและคว้าแขนเอาไว้ได้
“มันเป็นอะไรกันวะ พี่เจนั่งหน้าเครียดอยู่ศาลาหน้าบ้านเหมือนลูกหมาโดนปล่อยวัด” แซนดถามน้องชายแล้วมองเพื่อนน้องสาวที่กำลังตั้งใจอยู่กับตู้ตุ๊กตา ก่อนจะย่องไปจี้เอวเด็กสาวจนเธอสะดุ้งตบปุ่มอย่างแรง
“เชี้ย! พี่แซนดน่ะ หนีบได้แล้วหลุดเลยหมดไปสามร้อยแล้วนะเว้ย” น้องน้ำหนึ่งโวยวายเสียงดังกำปั้นเล็ก ๆ ทุบที่อกคนแกล้งอย่างขัดใจ
“โห... หมดเยอะขนาดนั้นไม่ซื้อเอาเลยวะ” ว่าพลางหยิบเหรียญจากมือน้องชายมา
“พี่ไม่เป็นไรครับ หนูไม่ต้องกลัวหรอก” หันไปพูดกับเด็กสาวอย่างอ่อนโยนแล้วหันมาทางเพื่อนอีกครั้ง “พวกมึงเข้าใจใหม่ด้วยว่าเพื่อนพวกมึงทำระยำกับกู จนกูขยะแขยงกว่าหนอนในซากศพคางคก อย่าว่าแต่กูจะเดินใกล้แค่ขับรถผ่านกูก็กลัวมันจะเปื้อนรถกู” ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงดังอย่างอัดอั้นพร้อมกับมองกลุ่มเพื่อนรักของเอื้อมจันทร์ที่นั่งและยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น “กูเคยให้โอกาสมึงแล้วนะเอื้อมจันทร์ คนอย่างกูใจเดียวเสมอรักใครก็รักและไว้ใจที่สุด แต่ถ้าได้เกลียด กูก็เกลียดสุดเหมือนกัน เรื่องวันนี้มึงกับผัวเตรียมอธิบายกันคณะกรรมการให้ดี กูไม่ปราณีกับคนที่คิดจะทำร้ายครอบครัวกูหรอก” พูดจบปรับสีหน้าหันไปมองหน้า 2 น้องสาวที่ยืนอยู่ข้างเพื่อนด้วยแววตาอบอุ่น “กลับบ้านกันครับ ปะ! แม็ก จะได้พาน้องกินข้าวก่อนเข้าบ้าน” หันไปพยักหน้าให้เพื่อนรักทำท่าจะเดินออกจากห้อง “เอ้อ คริส ค่าใช้จ่ายวันนี้มึงไม่ต้องลดซักบาทเลยนะ คิดราคาเต็มไปเลยถ้ามันไม่มีเงินจ่ายก็แจ้งความซะ ร้านนี้กูเปิดเพื่อธุรกิจไม่ใช่โรงทาน” พูดจบชายหนุ่มก็ประคอง 2 น้องสาวเดินออกจากห้องไปทันทีและตอนนี้ความครื้นเครงก่อนหน้าก็เงียบงันลงสิ้นเชิง ท
“งั้นคุณพาผมไปส่งเด็กให้ผู้ปกครองเขาหน่อย” นายตำรวจหนุ่มพูดขึ้นพลางถอนหายใจ *เฮ้อ... เป็นหมอซะด้วยบ้านจะรวยไปไหนกันวะ...*“ชะ เชิญทางนี้ครับ” ว่าพลางผายมือเดินนำไปที่ห้องจัดเลี้ยงดังกล่าวที่เป็นห้องแบบส่วนตัวขนาดใหญ่และตอนนี้ก็มีเสียงเพลงดังกระหึ่มออกมาจากข้างใน “เอ่อ...ขอโทษครับ” พนักงานต้อนรับเปิดประตูเข้าไปก้มศีรษะคำนับเบา ๆ พร้อมกับเปิดไฟให้สว่างขึ้นทั้งห้อง ชายหนุ่มสวมเสื้อยืดคอกลมสีดำพอดีตัวตัดกับผิวขาวใสของเขานั่งหันหลังให้ประตูอยู่ที่โซฟายาวกับเพื่อนผู้ชายอีกคน ซึ่งทุกคนต่างก็มองหน้ากันเหลอหลา เมื่อจู่ ๆ มีนายตำรวจในเครื่องแบบเต็มยศเดินหน้าไม่ยิ้มเข้ามาในห้อง“ขอโทษด้วยครับ ผมขอพบคุณหมอเจเดนสักครู่” เสียงทุ้มกังวานเอ่ยขออนุญาตทำให้คุณหมอเจ้าของชื่อหันขวับทันที“ครับ คุณตำรวจผมเจเดนครับ” ว่าพลางรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงมองหน้า 2 สาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างตำรวจหนุ่มงง ๆ เพราะวันนี้เธอบอกว่าจะไปเลี้ยงฉลองปีใหม่ย้อนหลังกับเพื่อนที่ห้างแต่ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ในชุดนักเรียนแบบนี้ได้ “น้องซีน้องหนึ่ง...” เรียกชื่อน้องพลางหันไปมองหน้าหมอแม็กเพื่อนสนิทตาปริบ ๆ“ผม
เย็นวันศุกร์...รถเก๋งยุโรปสีดำคันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดในที่จอดรถโรงพยาบาลด้านหลังที่สามารถมองเห็นคนเข้าออกประตูหอพักแพทย์ได้ สาวสวยผมยาวปะบ่าสีน้ำตาลอ่อนลดกระจกลงมองหน้าประตูอาคารฉุกเฉินและประตูหอพักแพทย์สลับกันทางก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนเชิงปรึกษา“พี่เจลงเวร 5 โมงเย็นจริงนะ”น้องน้ำหนึ่งหนึ่งถามเพื่อนเหมือนไม่มั่นใจนัก“อืม...พี่ซันบอกว่ายังงั้นแหละ ดูตารางมาแล้ว” น้องซีพยักหน้ายืนยันขณะที่ตามองหน้าประตูทางออกฉุกเฉิน“พี่เจบอกซีมั้ยว่าจะไปไหน” น้องน้ำหนึ่งถามขึ้น“จะบอกกูเพื่อ? แต่รู้ว่าร้านเพื่อนนอกเมือง ก็น่าจะโบว่ามั้ยวะ” เด็กสาวหันมาปรึกษากับเพื่อนสีหน้าจริงจัง“งั้นน้าเวชว่าเราไปรอที่ทางเข้าโบว่าดีกว่านะครับคุณหนู ถ้าคุณหมอเธอขับมอเตอร์ไซค์ไปเราตามไม่ทันหรอก” น้าเวชคนขับรถของบ้านน้องน้ำหนึ่งพูดขึ้น“แล้วถ้าไม่ใช่โบว่าล่ะน้าเวช” น้องซีถามขึ้น“เพื่อความมั่นใจ หนึ่งโทรหาพี่คริสดีกว่า” น้องน้ำหนึ่งพูดขึ้นพลางล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋า“รู้เบอร์หรือมีไลน์” “แหะ ไม่มีแต่เรามีเฟสพี่เจไง” เด็กสาวว่าพลางกดเข้าแอปหารายชื่อเพื่อ
สัปดาห์ต่อมาโรงพยาบาล H“เจคะ” เสียงหวานเรียกตามหลังขณะที่ชายหนุ่มรีบเดินเข้ามาที่แผนกตัวเองเป็นเวลาเกือบถึงเวลาทำงานของวันแรกที่เข้าทำงานในปีนี้ คุณหมอหนุ่มขมวดคิ้วหันกลับไปมองก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ หยุดรอตามมารยาท“หือ?...” “เอื้อมจะมาคุยเรื่องงานเลี้ยงรุ่นพวกเราศุกร์หน้าค่ะ เอื้อมจะมาขอติดรถเจไปด้วย” หญิงสาวพูดเสียงดังเหมือนจงใจให้คนที่ผ่านไปผ่านมาได้ยินด้วยในขณะที่สายตาที่มองชายหนุ่มหยาดเยิ้มอย่างเปิดเผยงาน เลี้ยงรุ่นปีนี้เธอเป็นคนนัดเพื่อนในกลุ่มเพื่อนสนิทของเธอก่อนเมื่อตกลงกันได้จึงบอกกลุ่มใหญ่ โดยบอกกลุ่มใหญ่ว่าเป็นงานเลี้ยงรุ่นและฉลองปีใหม่ย้อนหลัง และฉลองที่เพื่อนหลายคนเรียนจบปริญญาโทในปีนี้ ซึ่งตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีแยกย้ายกันไปยังไม่มีโอกาสรวมกันเลยสักครั้ง ซึ่งเธอเลือกเวลาเป็นวันศุกร์หน้าเพราะเธอดูตารางเวรของเจเดนมาแล้วว่าชายหนุ่มขึ้นเวรกลางวันและวันเสาร์หยุด“ศุกร์หน้า?” คุณหมอหนุ่มขมวดคิ้ว เขาไม่ได้เข้าโซเซียล ไม่ได้อ่านไลน์กลุ่มและปิดแจ้งเตือนกลุ่มนี้ไว้ตั้งแต่เลิกกับเอื้อมจันทร์เลยไม่รู้อะไรมากนักเพราะหากมีอะไรด่วนเพื่อนสนิทจะโทรหากันซะเป็น
“เจ้าเจนี่เวลามันยิ้มหน้ามันสวยกว่าพี่มันอีกนะแต่ช่วงนี้ดูซูบลงไปเยอะเลย” คุณมาร์คพูดขึ้นหลังจากที่พากันย้ายห้องอาหารมารวมกันที่ห้องนั่งเล่น แล้วมองกลุ่มเด็ก ๆ ที่กำลังนั่งดื่มกันที่หน้าบ้าน โดยมีน้องซีกับน้องน้ำหนึ่งนั่งร่วมด้วยแต่ดื่มได้แค่น้ำผลไม้ตามคำสั่งของคุณพ่อ“เจมันเหมือนแม่ โคลงหน้ามันคมเหมือนพี่จี” ดอกเตอร์ศิลาสนับสนุนคำพูดเพื่อน“ช่วงนี้พี่ว่าเจเครียดเกินไป ขนาดวันนั้นไปนอนบ้านคุณย่าก็ค้างสายกับน้องไปตั้งแต่ร้านตัดผมให้คุณย่าคุยกับน้อง พอวางสายก็นิ่งจนคุณย่าไม่สบายใจไปด้วย” คุณจีน่าพูดขึ้นพลางมองลูกชายคนเล็กที่ตอนนี้รับหน้าที่เป็นมือกีตาร์ให้น้อง ๆ“ผมก็ให้คนหาหลักฐานอยู่พี่แต่มันยังไม่ชัดเจน เพราะนามสกุลเด็กนั่นไม่ตรงกับผู้ถือหุ้น แล้วจากลายเซ็นรับเข้าถึงจะรู้ว่าปลอมแต่เราก็ยังจับมือใครดมไม่ได้ ตอนนี้พูดสุ่มสี่สุ่มห้าก็ยังไม่ได้เพราะเรายังไม่ไว้ใจใครแต่ผมก็บอกหลานให้อดทนไปก่อนนั่นแหละเงียบไว้เผื่อหางจะโผล่” ดอกเตอร์ศิลาพูดขึ้นพลางยกแก้วขึ้นจิบ“ก็รีบหน่อย สงสารหลาน” คุณโรมว่าขึ้น“รีบอยู่แต่ไม่มีใครมีพิรุธ มึงจะสงสัยใครได้ไอ้บ้า” คุณศิ
หน้าแผนกฉุกเฉินคุณหมอหนุ่มต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นคนขับรถที่บ้านของดอกเตอร์ศิลามายืนรอที่หน้าห้อง“ลุงเติมมีอะไรครับ ใครเป็นอะไรหรือเปล่า”“ไม่มีใครเป็นอะไรครับ หมอเจใกล้ลงเวรหรือยังครับ” ลุงเติมถามยิ้ม ๆ มองสีหน้าเคร่งเครียดของชายหนุ่มก่อนจะแอบถอนหายใจเบา ๆ“อืม...(ดูนาฬิกา) ใกล้แล้วล่ะแต่ผมต้องส่งเวรก่อนน่าจะซักชั่วโมงได้”“ดอกเตอร์ให้มาเชิญทานข้าวเย็นที่บ้านครับ บอกว่ามีธุระจะคุยด้วยครับ”“อ๋อ...” ชายหนุ่มพยักหน้าไม่สงสัยเพราะก่อนหน้าเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของเอื้อมจันทร์และคนที่พาเธอเข้ามาทำงาน และอีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะมีการประชุมประจำปีของผู้ถือหุ้นและบอร์ดบริหารของโรงพยาบาล ซึ่งชายหนุ่มเข้าใจว่าต้องเป็นเรื่องนั้นเพราะใจอยากให้จบเรื่องเอื้อมจันทร์เต็มที “งั้นเดี๋ยวผมเข้าไปส่งเวรเลยแล้วกัน ลุงเติมกลับก่อนก็ได้ครับผมจะเอามอเตอร์ไซค์เข้าไปเอง” บอกคนขับรถยิ้ม ๆ ที่บอกว่าจะเอารถไปเองเพราะตั้งใจว่าจะแค่ไปคุยงานและทานข้าวเท่านั้นเพราะเขาต้องกลับมาเตรียมตัวเดินทางในวันพรุ่งนี้ตอนเช้า“ครับงั้นเจอกันที่บ้านครับ” ลุงเติมพูดยิ้ม ๆ หันหลังเ






![My Engineerรักร้ายนายจอมโหด [ต้าร์พินอิน]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
