หน้าหลัก / รักโบราณ / หอประโลมรัก / 4.เส้นทางการเป็นคณิกาของเจียวลี่(4)NC25+

แชร์

4.เส้นทางการเป็นคณิกาของเจียวลี่(4)NC25+

ผู้เขียน: Chocolate lily
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-31 12:45:14

ตอนที่ 4

“เจียวลี่ เจ้าหลับสบายหรือไม่” ถิงถิงเอ่ยถามทั้งที่ใบหน้าและขอบตาของเจียวลี่ก็บ่งบอกอยู่

“สบายที่ไหนกันข้านอนไม่หลับเกือบจะค่อนคืน”

“เจ้าคงจะแปลกที่น่ะ อีกหน่อยก็ชิน”

“เป็นเช่นนั้นที่ไหน ที่ข้านอนไปหลับเพราะเสียงเจ้าไงเล่าถิงถิง”

“เช่นนั้นหรือ ข้าก็คิดว่าเจ้าหลับไปแล้ว”

“.....” เจียวลี่ถอนลมหายใจยาว

ถิงถิงจึงจับต้นแขนนางให้หันหน้ามา นางจ้องเข้าไปที่ดวงตาของเจียวลี่

“แล้วเจ้ารู้สึกเช่นไรบ้าง”

“เจ้าหมายถึงอะไร” เจียวลี่เริ่มหน้าแดง

“เสียงที่เจ้าได้ยินไง เสียงที่ข้ากำลังเสพสุขกับบุรุษ” ถิงถิงถามนางอย่างใคร่รู้

“ข้า…ข้า…” เจียวลี่เขินอายจนพูดไม่ออก

“เจ้ารู้สึกกระสันหรือไม่”

“กระสันหรือ”

“ใช่ ข้าหมายถึงรู้สึกวูบวาบร่างกายร้อนผ่าว และอยากโดนกระทำเช่นนั้น” ถิงถิงอธิบาย ทำให้เจียวลี่นึกถึงภาพการร่วมรักนั่นขึ้น

“.......ข้า..”

“ไม่ต้องคะเขิน เจ้าบอกข้ามาเถิด"

“ข้าก็รู้สึกอย่างที่เจ้าพูด” เจียวลี่ก้มหน้าทันทีที่พูดจบ

“เจ้าอยากลองดูหรือไม่”

“ข้า..ข้ากลัวเจ็บ”

“ไม่เจ็บ แต่เจ้าจะมีความสุขมาก”

“เป็นเช่นนั้นหรือ”

“ใช่….”

“อ๊ะ..เจ้าจะทำอะไรถิงถิง” เจียวลี่ตกใจที่อยู่ถิงถิงก็ปลดเสื้อของนาง

“ไม่ต้องเขิน เราเป็นสตรีเช้นเดียวกันข้าจะสอนวิธีสร้างความสุขให้ตนเอง” ถิงถิงถอดเสื้อของนางออก

“เต้านมเจ้าสวยมากเลยอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือเช่นนี้บุรุษชอบยิ่งนัก” ถิงถิงนางใช้มือกอบกุมเต้านมของเจียวลี่ ไม่นึกเลยว่ารูปร่างผอมบางเช่นนางหน้าอกจะใหญ่เช่นนี้

“อืมมม..ถิงถิง”

“เป็นไงเพียง ข้าสะกิดที่ปลายเม็ดยอดถันเจ้าก็จะกระสันแบบนี้ และยิ่งมีบุรุษใช่ปากครอบดูด เจ้าก็จะยิ่งกระสันทั่วร่าง”

“อืมม…ข้ารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ ซี้ด”

ถิงถิงดันร่างบางของเจียวลี่จนนางนอนราบไปกับพื้นเตียงแล้วขึ้นคร่อม ทับร่างของนางไว้

“อ๊ะ…อืมมม” มือของเจียวลี่จิกที่นอนแน่น เมื่อถิงถิงนางครอบปากดูดปลายยอดถันของนาง สลับข้างไปมา

“อืมมม ซี้ดด ข้ารู้สึกกระสัน อืมมม” เจียวลี่หลับตาพริ้มซี้ดปากครางเสียงกระเส่า

ถิงถิงถอนปากออกจากเต้าสวย นางปลดชุดของเจียวลี่ออกทั้งหมด

“ถิงถิงเจ้าจะทำอะไร”

“ข้าจะสอนวิธีสร้างความสุขให้ไง เจ้าจะได้ไม่ต้องทนทรมานเวลากระสันและอย่างปลดปล่อย”

“ทำ..ทำเช่นไรล่ะ” เจียวลี่ยันตัวขึ้นมานั่ง ถิงถิงก็จับขานางให้ตั้งฉากแล้วอ้าออก

“เต้านมว่าสวยแล้ว เครื่องเพศของเจ้าสวยงามไม่แพ้กัน ขนอ่อนก็มีเพียงรำไรและกลีบเนื้อก็แนบสนิท” ถิงถิงมองจุดกลางกายของนาง แล้วใช้นิ้วนวดที่ติ่งกระสัน

“ตรงนี้คือติ่งกระสัน แค่เจ้าเอานิ้วนวดเบาที่จุดนี้เจ้าก็จะสุขสมแล้ว น้ำรักแห่งความสุขออกมา

“น้ำรัก …” เจียวลี่งงที่ถิงถิงพูด แต่พอนางนวดติ่งกระสันให้ ร่างบางของนางก็เสียวกระสันจนตาลอยเผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“อ๊าา อืมม…ซี้ดด เป็นเช่นนี้นี้เอง เสียวเหลือเกิน” เจียวลี่เริ่มครางไม่ได้ศัพท์ ด้วยความช่ำชองของถิงถิง นางเล้าโลมจุดเสียวให้จนเจียวลี่เริ่มสติหลุดล่องลอย

“เป็นเช่นไรบ้าง”

“อ๊าา เสียว…เสียวเหลือเกิน ข้ารู้สึก ฮึก ๆ อร๊าย..”

ร่างกายของนางสั่นกระตุกเป็นจัหวะ แล้วเป็นครั้งแรกที่เสร็จสม เจียวลี่หายใจหอบนางรู้สึกผ่อยคลายและเสียวซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ดูสิเจียวลี่ รูรักของเจ้าปล่อยน้ำมากมายเชียว เสียวมากใช่ไหม”

“.....” นางพยักหน้ารับด้วยสีหน้าที่มีความสุข

“แต่..ข้าเห็นชายคนนั้นแทงลำเนื้อเข้าไปที่รูรักของเจ้าด้วย ข้าอยากลองบ้าง”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • หอประโลมรัก   10.เจ๋อหมิง กวีหนุ่ม NC25+

    บทที่ 10 เจ๋อหมิง กวีหนุ่ม NCร่างกายนางสั่นไหวเล็กน้อย เสียงลมหายใจของเขาขาดห้วงดังแผ่วอยู่ใต้ลำคอขาวระหง แต่เพียงครู่เดี๋ยวกลับเปลี่ยนไป เมื่อเขาสบตานางอีกครั้ง ดวงตานั้นกลับไม่เหมือนเมื่อครู่นี้ มันลุกวาว ดุดัน ราวกับสัตว์ร้ายที่เก็บกักตัวเองไว้นานเกินไปเจียวลี่ขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกประหลาดที่คืบคลานเข้ามาในห้อง"คุณชายเจ๋อหมิง..." นางเอ่ยเบา ๆชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขากลับยิ้มกริ่ม มองนางรางกับจะกลืนร่างนางไปทั้งตัว ดวงตาร้อนระอุราวกับเปลวไฟ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาแนบชิด"เจียวลี่..." คำพูดน้ำเสียงเขานั้น เปลี่ยนจากที่อ่อนนุ่น เป็นแข็งกร้าวกระด้าง และเต็มไปด้วยความกระหายอย่างหน้ากลัวเจียวลี่เบิกตากว้างประหลาดใจที่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนราวกับเป็นคนละคนยังไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใด ริมฝีปากหยาบกร้านของเขาก็ประกบลงมาอย่างรุนแรง ไม่อ่อนโยน ไม่ทะนุถนอมดังที่พูดหากแต่เร่าร้อน ดิบเถื่อน และเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ปะทุรุนแรงในอกริมฝีปากเขาขบเม้มกลีบปากบางจนเจ็บ ลิ้นร้อนสอดลึกเข้าไปกวาดต้อนราวกับจะกลืนกินนางทั้งตัวเจียวลี่พยายามดิ้น มือบางทุบอกเขาเบา ๆ อย่างขัดขืน พยายามช่วงชิงลมหายใจขอ

  • หอประโลมรัก   9.เจ๋อหมิงกวีหนุ่ม

    บทที่ 9 เจ๋อหมิง กวีหนุ่มหลายคืนต่อมาท่ามกลางลมเย็น หอประโลมรักจัดงานราตรีพิเศษ เปิดเวทีให้เหล่ากวี ผู้มีชื่อเสียงในเมืองหลวง ได้แสดงฝีมือประชันบทกวีใต้แสงจันทร์บรรดาขุนนาง พ่อค้า เศรษฐี ต่างหลั่งไหลเข้ามาจนเนืองแน่น โคมไฟนับร้อยส่องประกายวิบวับระยิบระยับ เสียงขับร้อง พิณ กู่เจิง ดนตรีอ่อนหวานแว่วกังวานดังไปทั่วทั้งหอและในค่ำคืนนั้นเอง บุรุษผู้หนึ่ง ปรากฏตัวในท่ามกลางผู้คนเขาคือ เจ๋อหมิง กวีหนุ่มผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือทั่วเมืองหลวงใบหน้าเขางดงามราวภาพวาด ขนตายาวงอน ดวงตาเปล่งประกายอ่อนโยน สวมอาภรณ์สีฟ้าอ่อนปักลายเมฆขาว นั่งอยู่ใต้กระถางต้นหลิวใกล้เวทีเจียวลี่นั่งอยู่บนเวทีเล็ก ประคองพิณในอ้อมแขน ดวงตาคู่งามของนางเผลอมองเขาครู่หนึ่ง ด้วยความสนใจที่มิอาจหักห้ามเจ๋อหมิงค้อมกายเล็กน้อย ก่อนหยิบกระดาษขาวออกมา เขาเขียนบทกวีด้วยลายมืออ่อนช้อยละมุนราวกับสายลม จากนั้นจึงได้ลุกขึ้น เสียงเขาเอ่ยอ่านบทกวีออกมา ชัดเจนและนุ่มนวลยิ่งนัก"ในราตรีมืดมิด เสียงพิณหนึ่งสายไหลล่อง กรีดกลางใจให้สะท้านดังสายลมเหนือเมฆา ผู้ใดจะรู้...ว่าภายใต้ม่านแพรบางเบาปลิวไสว มีแม่นาง ที่งมงามกักขังข้าด้วยเพียงหนึ

  • หอประโลมรัก   8.คืนที่สองของแม่ทัพเผย NC25+

    บทที่ 8 คืนที่สอง ของแม่ทัพเผยเสียงดนตรีเบา ๆ ลอยล่องไปตามสายลมยามราตรี หอประโลมนักในค่ำคืนนี้คึกคักกว่าทุกวันสาวงามทั้งหลายต่างแต่งกายงดงามเตรียมตัวรอรับแขกชั้นสูงที่มาเยือนแต่ภายในห้องชั้นในสุดของหอ ที่ประดับด้วยม่านแพรสีทองอ่อนและโคมไฟหยก บรรยากาศกลับสงบเย็น แตกต่างจากภายนอกโดยสิ้นเชิงแม่ทัพเผยนั่งพิงพนักเตียงกว้าง อ้อมแขนแข็งแรงโอบร่างบางของเจียวลี่ไว้แนบอกเจียวลี่นั่งกึ่งนอนในอ้อมแขนเขา ใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ปลายนิ้วมือเรียวลูบวนเบา ๆ บนแถบผ้าของชุดนอนบางเบาที่สวมอยู่"เด็กดีของข้า..." เขาพึมพำอย่างพึงพอใจ ท่ามกลางม่านแพรโปร่งที่ปลิวไสวด้วยลมอ่อน ๆแม่ทัพเผยโอบรัดร่างบางในอ้อมแขนอย่างหวงแหน ดวงตาคมวาววับด้วยไฟปรารถนาที่คุกรุ่น"เจ้า...งามเกินกว่าข้าจะห้ามใจ"เสียงทุ้มต่ำเอ่ยพร่ากระซิบที่ข้างหูนาง ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะไล้ลงมาตามลำคอระหงอย่างแผ่วเบาเจียวลี่สะท้านไหวไปทั้งกาย ปลายนิ้วเรียวเกาะเกี่ยวผ้าห่มแน่นแม่ทัพเผยใช้นิ้วหัวแม่มือเกี่ยวสายชุดนอนบางเบาของนางให้เลื่อนตกจากไหล่เนียน แล้วปลดปล่อยเรือนร่างเปลือยเปล่าออกมาต่อสายตาอันเร่าร้อนของเขาเขาก้มลง ลิ้มรสผิวเนื้

  • หอประโลมรัก   7.แม่ทัพเผย วีรบุรุษกู้เมือง (ต่อ) NC25+

    ตอนที่ 7 แม่ทัพเผย วีรบุรุษกู้เมืองแม้เพิ่งปลดปล่อยแรงปรารถนาออกไป แม่ทัพเผยกลับยังไม่ละสายตาจากร่างบางที่นอนหอบหายใจอยู่ใต้ร่างเขาดวงตาคมกริบฉายแววหิวกระหายไม่รู้จักพอ ร่างกายกำยำยังคงตึงเครียด แทบไม่ต้องการให้อะไรขวางกั้นความปรารถนาที่คั่งค้างอยู่เขากดจูบแผ่วเบาที่หน้าผากของนาง ก่อนจะเลื่อนลงมาทางปลายคางนุ่ม ไล่เลียราวกับต้องการดูดกลืนความหวานหอมของนางอีกครั้ง“อืมมม..” เจียวลี่ขยับตัวอย่างอ่อนแรง เสียงครางแผ่วเบาหลุดจากเรียวปากบาง ขณะที่สะโพกบอบบางสั่นไหวเบา ๆ ใต้สัมผัสของเขาแม่ทัพเผยเงยหน้าขึ้น จับจ้องดวงหน้าแดงระเรื่อของนางด้วยแววตาวาวโรจน์เต็มไปด้วยความปราถนา"ข้า...ยังไม่อิ่ม..." เขาพึมพำเสียงพร่า ก่อนจะก้มลงประกบปากนางอย่างเร่าร้อนริมฝีปากหยักบดขยี้อย่างหนักหน่วง รั้งปลายลิ้นนุ่มเข้าไปสำรวจจนเจียวลี่หลุดเสียงครางหวานหวาน"ท่าน อ๊ะ.." นางครางเรียกเขาเบา ๆ พยายามเบี่ยงหน้าหนีความร้อนแรงที่ถาโถมมาใหม่ แต่กลับถูกเขาตรึงไว้แน่นหนามือหนาไล้ไปตามเรียวขาเรียวยาว บีบขยำเบา ๆ อย่างหวงแหน ก่อนจะจับขานางพาดบนเอวสอบของตนเองลำรักแข็งแกร่งถูไถค่อย ๆ ดันแทรกตัวกลับเข้าไปในตัวนางอีกคร

  • หอประโลมรัก   6.แม่ทัพเผย วีรบุรุษกู้เมือง NC25+

    บทที่ 6 แม่ทัพเผย วีรบุรุษกู้เมืองร่างบอบบางสั่นสะท้านในอ้อมแขนร้อนผ่าว เสียงหอบหายใจของเจียวลี่ขาดเป็นห้วง ๆ นางจิกปลายนิ้วลงบนแผ่นหลังแข็งแกร่งของเขาอย่างลืมตัว พยายามหาที่ยึดเหนี่ยวท่ามกลางพายุอารมณ์ที่กำลังโหมกระหน่ำนิ้วหนาขยับเนิบนาบอย่างรัญจวน แม่ทัพเผยกัดฟันแน่น ลมหายใจแรงหนักหน่วง ร่างหนาถอนนิ้วออก ช้อนร่างเล็กของนางแล้ววางลงบนเตียงกว้าง จากนั้นแทรกกายเข้าหว่างกลางขานางอย่างรีบร้อน“ท่าน…อืมมม” มือหนาประคองท่อนเนื้อจดจ่อรูรักของนาง ทรวงอกแข็งแกร่งกระเพื่อมถี่ ร่างใหญ่โถมเบียดแท่งร้อนแข็งจัด กดแนบแน่นสอดเข้ารูรักของนางอย่างยากลำบาก “อ่าส์…แน่นอะไรเช่นนี่” แท่งรักอุ่นร้อนฝืนความรัดแน่นเคลื่อนตัวดข้าได้เพียงส่วนหัว "อืม..เจ็บ...." เสียงครางสั่นเครือของนางเล็ดลอดออกมาอย่างอับอาย ดวงตาหวานเปียกชื้นเอ่อคลอด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวดและความรู้สึกที่ซับซ้อนปึก!“กรี๊ดด..ฮือ..ๆ” ทันทีที่แท่งร้อนถูกกดเข้าไปสุดลำโคน ร่างหนากดแช่ท่อนเนื้อไว้ราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว“อ่าส์..นิดเดียว เจียวลี่ นิดเดียว” แม่ทัพเผยเอ่ยปลอบนาง เขาขยับสะโพกช้า ๆ ดุจเพลิงเผาผลาญทุกสำนึกอย่างไร้ปรานีเขาเ

  • หอประโลมรัก   5.แม่ทัพเผย วีรบุรุษกู้เมือง (1) NC25+

    บทที่ 5 แม่ทัพเผย วีรบุรุษกู้เมือง“ข้าเห็นชายคนนั้นแทงลำเนื้อเข้าไปที่รูรักของเจ้าด้วย ข้าอยากลองบ้าง”“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ต้องเป็นคณิกาแบบข้า”“แบบเจ้า” “ใช่ คณิกาแบบข้า ถ้ายิ่งเป็นที่โปรดปรานก็จะมีบุรุษแวะเวียนมาร่วมรักด้วยทุกคืน”เจียวลี่คิดตาม ถ้าการร่วมรักมันมีความสุขเช่นนี้ งั้นมีทุกคืนก็ไม่มีวันเบื่อนะสิ “อืมม ข้าอยากเป็นคณิกาแบบเจ้า” “เช่นนั้นข้าจะบอกซูเย เจ้าพักผ่อนเถอะ” “อืม..” “นางยอมแล้วจริง ๆ หรือ” สวีอันประหลาดใจเล็กน้อย พลางยกจอกชาขึ้นดื่ม “ใช่เจ้าค่ะ วิธีของพี่ซูได้ผลยิ่งนัก” ถิงถิงรีบรินชาให้ซูเย“ข้าบอกแล้ว ว่ามีวิธีทีไม่ฝืนใจนาง” ซูเยยกชาขึ้นดื่มอย่างละเมียดละมัย“ที่สำคัญนางยังบริสุทธิ์” ถิงถิงป้องปากพูด“ดี..ดี อีกสองวันแม่ทัพเผย จะกลับจากลาดตระเวน เขาเป็นแขกสำคัญของหอ และยังเป็นวีรบุรุษกู้เมืองด้วย ถิงถิงเจ้าก็คอยสอนเคล็ดลับให้นาง ข้าจะให้นางรับใช้แม่ทัพเผยเป็นคนแรก” ซูเยเอ่ยสั่ง“แม่ทัพเผย …” เจียวลี่ครุ่นคิด ผู้คนในเมืองนี้ทุกคนต่างรู้จักเขา ผู้เป็นวีรบุรุษกู้เมือง ชนะศัตรูกู้แคว้น นางได้ยินชื่อเสียงของเขามาตั้งแต่ยังเด็ก “ใช่อีกสองวัน เจ้าจะต้องรับใช้แม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status