LOGINShare
ไม่มีใคร 5
Last Updated:
2025-03-16 14:19:28โรงพยาบาล
“……….” ตอนนี้ได้แต่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียงมันขยับตัวไม่ได้เพราะปวดท้องมาก เหตุจากเพราะวันนี้ทั้งวันไม่ได้กินข้าว แล้วฉันก็ไม่มีญาติที่ไหนพี่พาร์ทเลยรับเป็นเจ้าของไข้ แต่โรงพยาบาลใหญ่แบบนี้คงจะแพงน่าดูแล้วจะเอาเงินที่ไหนจ่าย เฮ้อ
“ไว้เสร็จเรื่องทางนี้แล้วจะรีบกลับไปเคลียร์” เสียงพี่พาร์ทที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงห้องดังขึ้น
“……” ริมฝีปากบางเม้มปากแน่นเมื่อสายตาคมกริบคู่นั้นมองมา พร้อมร่างสูงเดินเข้ามาในห้อง
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นพี่จัดการแล้ว ดูแลตัวเองให้ดี” ไม่รู้ว่าเขาคุยกับใครแต่น้ำเสียงมันเต็มไปด้วยความห่วงใย ต่างจากสายตาที่มองฉันมันเต็มไปด้วยความรำคาญ
“ได้เดี๋ยวพี่จัดการให้จะมาเมื่อไหร่ก็บอก”
“อึก” ในขณะที่กำลังจะดันตัวลุกขึ้น มือหนาก็กดที่ไหล่ดันร่างเล็กกดให้นอนที่เดิม ทำเอาตกใจหัวใจหล่นวูบเลยทีเดียว
“งั้นเดี๋ยวพี่โทรหา แค่นี้นะ” เขาวางสาย ใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาใกล้ ๆ
“อยู่นิ่ง ๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” เสียงเข้มดุดันเอ่ยขึ้น เอื้อมมือมาจับที่เส้นผม ฉันได้แต่มองเขาอย่างไม่กะพริบตา ทำไมผู้ชายคนนี้เขาดูอบอุ่นจัง เขาค่อย ๆ แกะผมที่ติดกับราวเตียงออกอย่างใจเย็น
กลิ่นน้ำหอมราคาแพง ผสมเข้ากับกลิ่นตัวที่เป็นเอกลักษณ์ พอมารวมกันมันเป็นกลิ่นของผู้ชายที่อบอุ่นมันสัมผัสได้แบบนั้น ถึงสายตาเขามันจะเย็นชา แต่เย็นชากับฉันนะเพราะเวลาที่พี่เขาอยู่กับคนอื่นเขาดูอบอุ่นสายตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วยความห่วงใย แต่เขาจะมองฉันแบบนั้นมันก็ไม่แปลกเพราะเราไม่เคยรู้จักกัน เจอหน้ากันทีไรก็มีแต่สร้างเรื่องให้พี่เขารำคาญ
“ขอบคุณค่ะ” ยิ่งมองหน้าพี่เขาใกล้ ๆ เขาก็ยิ่งหล่อ ผิวขาวเรียบเนียนอมชมพู ไม่หยาบกร้านไม่เหมือนผู้ชายเลย ต่างจากผิวฉันที่ทั้งหยาบทั้งกร้านเพราะไม่เคยบำรุงอะไรเลย
“หนูหายแล้วขอตัวกลับก่อนนะคะ” สองมือค้ำยันเตียงจ้องหน้าไม่กะพริบตาเมื่อฉันพูดขึ้นแบบนั้น
“คือที่นี่มันแพงหนูไม่มีปัญญาจ่ายหรอก เงินในกระเป๋ามีแค่ไม่กี่ร้อยเองหนูกินข้าวให้ตรงเวลาก็ไม่เป็นอะไรแล้ว”
“……” พี่เขาเงียบฟังที่ฉันอธิบาย
“แต่ฉันจ่ายไปแล้ว” เขาพูดเสียงเรียบ
“จ่ายแล้วเท่าไรคะ แล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนจ่าย ตายแล้วเงินที่มีในบัญชีแค่หมื่นนิด ๆ แล้วหนูจะทำไง เอาแบบนี้ได้มั้ยพี่หนูออกตอนนี้เลยแล้วไปขอเงินที่พี่จ่ายไปคืนมาได้มั้ย” แค่มานอนยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนะทำไมรีบจ่ายจัง
“สองหมื่น ส่วนนี่ยาเธอ หมอบอก นอนที่นี่สองคืนถ้าดีขึ้นก็กลับบ้านได้” พี่พาร์ท เอาใบเสร็จจ่ายเงินให้ดู แม่เจ้า สองหมื่นจะเอาเงินที่ไหนจ่าย
“หนูหายแล้ว หนูจะกลับบ้านค่ะ”
“อะ...โอ๊ย” แต่พอลุกขึ้นเท่านั้นแหละเหมือนใครเอามีดมากรีดท้องเลยเจ็บจนต้องนอนขดตัวนิ่ง
“อวดเก่ง” พี่พาร์ททำหน้าหงุดหงิด กดปุ่มฉุกเฉินที่หัวเตียงเรียกพยาบาลเข้ามาดูอาการ
“ฉีดยาแล้ว อีกหน่อยก็ดีขึ้นค่ะ แล้วอย่าลืมทานข้าวนะไม่งั้นจะปวดขึ้นมาอีก” ตอนนี้มันยังเจ็บ ๆ อยู่แต่ไม่มากเท่าก่อนหน้านี้ แต่ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ก็ไม่เคยเจ็บมากแบบนี้มาก่อน มันเหมือนกระเพาะมันจะทะลุเลยมันปวดแสบปวดร้อนอยู่ข้างใน
“มีอะไรเรียกได้ตลอดนะคะ” เธอหันไปยิ้มให้พี่พาร์ทและหันมาส่งยิ้มให้ฉันที่ยังนอนนิ่ง ก่อนจะเดินออกไป
“เป็นไง อวดเก่งดีนัก ยังอยากกลับอีกมั้ยบ้าน” คนตัวโตเดินมานั่งลงข้าง ๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“……” ส่วนฉันได้แต่เงียบเพราะมันเจ็บจนไม่มีแรงจะพูดแล้ว
“กินข้าวจะได้กินยา”
“นะ...หนูยังไม่หิว” มันกินอะไรไม่ลงจริงมันปวดและรู้สึกคลื่นไส้อยากจะอ้วกยังไงไม่รู้
“แต่เธอต้องกินหรืออยากปวดท้องตาย” เสียงเข้มพูดดุ ไม่ใช่แค่เสียงที่ดุสีหน้าแววตาเขามันก็ดุ
“……..” สุดท้ายก็ต้องพยายามดันตัวลุกขึ้นกินข้าว แต่กินเข้าไปแค่สองคำก็อ้วกออกมาหมด เฮ้อ ชีวิตให้มันได้แบบนี้สิ นี่สินะที่เขาว่ากันว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัด
หลายวันผ่านไป
โรงเรียน
“เธียร เป็นอะไรไปกินข้าว” เสียงมะนาวเพื่อนในห้อง เรียกทำให้จิตใจที่เหม่อลอยไปไกลได้สติ
“ไปก่อนเดี๋ยวตามไป”
“รีบตามมานะ” ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง ก็คนมันกลุ้มใจ เงินสองหมื่นไม่ใช่น้อย ๆ มันอาจจะไม่เยอะสำหรับคนอื่นแต่สำหรับ ธีรดา มันคือทั้งชีวิต ในบัญชีมีแค่หมื่นนิด กะว่าเย็นนี้จะเอาไปให้พี่พาร์ท เห็นครูบอก นัดกับพี่เขาไว้
“หมดหวังแล้วเธียรเอ๊ย” เงินที่เก็บสะสมไว้ว่าจะเรียนต่อ รูปที่วาดก็ใช่ว่าจะมีคนซื้อ มีแต่เพื่อน ๆ ที่ช่วยอุดหนุนจ้างให้วาดให้ ถ้ามีเงินซื้ออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ก็คงจะดี คงจะหาเงินได้ง่ายแต่จะเอาปัญญาที่ไหนไปซื้อล่ะ
“แต่ก่อนอื่นไปกินข้าวธีรดา” ฉันได้แต่พูดสั่งตัวเองก่อนจะเดินคอตกไปที่โรงอาหาร
“เธียร เป็นอะไรหน้าซึม ๆ” ตูมเอ่ยขึ้น
“แล้วรอยอะไรที่แขน” พร้อมกับตามที่เดินเข้ามาดูรอยเข็มที่แขน สองคนนี้เป็นฝาแฝดสุดฮอตของโรงเรียน
“รอยเข็มนิ” ตูมทำหน้าตกใจ
“พอดีเทียนไม่สบายนิดหน่อย” บ้านสองแฝด อยู่ใกล้กับห้องเช่าที่ฉันอยู่เราเลยสนิทกันพอสมควร
“เย็นนี้ว่างมั้ย แม่อยากให้เธียรไปสอน บอลลูนวาดภาพ” ตามเอ่ยขึ้น
“ว่าง ๆ ๆ ๆ” ตอบแบบไม่คิดเงินทั้งนั้น
“ขี้งกพอพูดถึงเรื่องเงินยิ้มหน้าบานกินข้าวเนี่ยซื้อมาให้แล้ว” มะนาวพูดแซวพร้อมข้าวไข่เจียวของโปรดวางลงต่อหน้า
“ขอบใจ อะ” ฉันควักเงินให้มะนาว
“ไม่เอา นาวเลี้ยงที่เธียรช่วยทำงานส่งครู ถ้าเธียรไม่ช่วยนาวไม่ผ่านแน่” มะนาวไม่มีหัวด้านศิลปะเลยฉันเลยช่วยสอนและช่วยแนะนำกว่าจะทำเสร็จก็เกือบแย่
“กิน ๆ ๆ ไว้เย็นนี้ กลับพร้อมกัน บอลลูนรอเธียรไปสอน เราก็จะเรียนด้วย” ตูมพูดขึ้นพร้อมตักข้าวใส่ปากป้อนฉัน
“ไอ้ตูม มึงอย่าเนียน กูจีบเธียรก่อน” ตามพูดแทรกพร้อมแทรกตัวนั่งกั้นกลางระหว่างฉันกับตูม
“พอเลย ๆ ๆ ทั้งสองคนไปไกล ๆ” มะนาวลุกขึ้นพร้อมแทรกตัวนั่งข้างฉันแทนสองแฝด
“แกสองคน หมดสิทธิ์ เธียร แฟนกู จริงมั้ยที่รัก” ไม่พูดเปล่ามะนาวมันทั้งกอดทั้งหอม
“…….” ฉันไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มให้ทั้งสามคน ก็เล่นกันแบบนี้ประจำจนมันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ถึงจะไม่มีพ่อแม่แต่ก็มีเพื่อนนี่แหละที่คอยให้กำลังใจ
ตอนเย็น
“ครูคะ” ฉันไปดักรอครูที่หน้าโรงเรียนเอกชน
“มีอะไรเธียร”
“หนูรบกวนฝากเงินนี่ไปให้พี่พาร์ทหน่อย ส่วนที่เหลือหนูขอเวลาอีกนิดแล้วจะคืนให้พี่เขาค่ะ” ฉันหยิบซองจดหมายที่ใส่เงินไว้ให้ครู
“เงินอะไร มันไม่ใช่น้อย ๆ นะเธียร” ครูเปิดดูเงินถามอย่างห่วงใย
“พอดีมีเรื่องนิดหน่อยพี่เขาเลยให้ยืม หนูไปก่อนนะเพื่อนรออยู่” ฉันรีบวิ่งออกไปทันทีเพราะตูมตามรอนานแล้ว
พอมาถึงบ้านสองแฝดก็สอนน้องเหมือนที่เคยสอนทุกครั้ง น้องมีหัวทางด้านนี้อยู่แล้วที่แม่เขาให้มาสอน แค่อยากช่วยฉันแค่นั้นอันนี้ฉันรู้ดี เพราะที่จริงความรู้แค่นี้มันสอนใครไม่ได้หรอก ท่านแค่สงสารเลยหางานให้ทำแค่นั้น
“หนูเธียรกินข้าวด้วยกันนะวันนี้ แม่ทำกับข้าวเยอะเลย” แม่น้องบอลลูนเดินเข้ามาพูดพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น
“แต่…” มาทุกครั้งท่านก็ให้ทานข้าวด้วยทุกครั้ง มันรู้สึกเกรงใจ
“ไม่มีแต่ บอลลูนพาพี่ไปล้างมือได้เวลามื้อเย็นแล้ว เดี๋ยวจะค่ำมืดซะก่อน” ท่านก็ใจดีแบบนี้ทุกที
“ไปค่ะ พี่เธียร” เด็กน้อยวัย 10 ขวบเดินจูงมือฉันไปล้างมือที่ห้องน้ำ
“ใครมานะ พี่ภูพิงค์หรือเปล่า” ดูบอลลูนจะตื่นเต้นมาก
“พี่ภูพิงค์ลูกสาวเจ้านายคุณพ่อค่ะ เห็นคุณพ่อบอกฝากอะไรไม่รู้มาให้” แล้วเด็กน้อยก็วิ่งหน้าตาตื่นออกไป
“อยากมีครอบครัวแบบนี้บ้างจัง” ตั้งแต่พ่อแม่ตายก็ไม่เคยได้ของขวัญจากใครอีกเลย
แต่ไม่เป็นไร อยากได้อะไรก็ทำงานหาซื้อเอาเองภูมิใจกว่ากันเยอะ
โต๊ะอาหาร
“………” แต่แล้วสองขาก็ต้องหยุดเดิน เมื่อเห็นสายตาคู่ดุคู่นั้นมองมาที่ฉันแวบหนึ่งก่อนจะหันไปพูดกับแม่น้องบอลลูน แต่ผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ คงจะเป็นคนที่บอลลูนพูดถึง ทำไมคนอื่นดูน่ารักสดใสผิวขาวเนียนแต่งตัวดี แล้วดูฉันสิ
“ตูม ตาม พอดีเราลืมไปว่ามีงานต้องทำเราขอตัวก่อนนะ” บ้านเขามีแขกฉันไม่ควรอยู่รบกวน
“ตามไปส่ง”
“ไม่ต้อง ๆ ๆ บ้านเราอยู่แค่นี้เอง แม่รอทานข้าวอยู่นะ ไปสิ” ฉันดันแขนตามก่อนจะรีบเดินออกจากบ้านทันที ไม่รู้สิมันรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ เวลาเห็นพี่พาร์ทนั่งยิ้มอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เฮ้อ... อกหักตั้งแต่ยังไม่รักมันเป็นแบบนี้สินะ
“เธอท่าจะบ้านะเธียร” แล้วก็ต้องหัวเราะตัวเอง อารมณ์เหมือนคนอกหักเลยตอนนี้ แต่จะอกหักได้ไงก่อนท่าจะบ้า
ซ่า!!!!
“ฝนบ้า”
แต่เดินยังไม่ถึงไหนฝนบ้าก็ดันตกแล้วตกอย่างไม่ลืมหูไม่ลืมตา
เปรี้ยง!!!!
“กรี๊ดดดดดดด”
สองมือปิดหูนั่งลงกับพื้นอย่างตกใจเมื่อสายฟ้าฟาดลงมาเสียงดังสนั่น
เปรี้ยง!!!
เปรี้ยง!!!
“แม่จ๋า เธียรกลัว อย่าทิ้งเธียรไปนะ” …... ธีรดา นั่งนิ่งไม่กล้าขยับตัวไปไหนเมื่อสายฟ้าฟาดลงมาอย่างต่อเนื่องพร้อมสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสาย เด็กสาวนั่งตัวสั่นนึกถึงวันที่ตัวเองนั่งร้องไห้ตากฝนกอดร่างไร้วิญญาณของแม่อย่างหวาดกลัว…
Related chapters
หัวใจไร้รัก 6 ขาดสติ
“ลุง ตามภูพิงค์มาทำไมอีกเนี่ย!” ภูพิงค์ทำหน้าบึ้งตึงเมื่อเห็นใครบางคนยืนรออยู่หน้าบ้านหลังจากที่คุยกับคนในบ้านเสร็จ“บอกว่าเรียก อา ไม่งั้นก็พี่” ร่างสูงเดินตรงเข้าไปหาคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่อง“เรียกพี่บ้าอะไรลุงอายุน้อยกว่าพ่อนิดเดียวเอง” เด็กสาวทำจมูกย่นใส่“พาร์ทมีธุระก็ไปเถอะ เดี๋ยวอาพาตัวแสบกลับเอง”“ครับ” พาร์ทได้แต่ยิ้มก่อนจะเดินไปขึ้นรถ“ขึ้นรถ หรือจะให้อุ้ม”“ไม่ต้องหนูเดินเองได้ หมอโรคจิต!” ภูพิงค์เอียงตัวหนี เดินหน้างอไปขึ้นรถกับคุณอาหนุ่มที่ได้แต่มองตามแล้วยิ้ม ยิ่งเห็นหลานตัวน้อยทำหน้างอเขาก็ยิ่งหลงเธอขึ้นทุกวัน“ทำไมต้องนึกถึงเด็กบ้านั่นด้วย” แต่พอเห็นสายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย มันพลันให้นึกถึงคนตัวเล็กในชุดนักเรียนเดินกลับบ้านไปก่อนหน้านี้ไม่กี่นาที“…….” พาร์ทถอนหายใจอย่างหนักอก ทำไมต้องมาเจอแต่เรื่องวุ่น ๆ ทั้ง ๆ ที่หนีมาพักใจแต่ตั้งแต่เจอกับธีรดา กลับยิ่งทำให้เขาเหนื่อยและวุ่นวายเป็นเท่าตัวแต่ถึงจะคิดแบบนั้นรถกลับวิ่งไปอีกฝั่ง ซึ่งไม่ใช่ทางกลับคอนโดแต่กลับวิ่งไปทางห้องเช่าของเด็กสาวซ่า ซ่าฝนยังคงกระหน่ำตกไม่ขาดสาย คนตัวเล็กที่ยังคงนั่งกอดเข่าเอามือปิดหูเม
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 7 ไม่คิดอะไร
“รอดตายแล้ววันนี้ดีนะคนไม่เยอะ แต่กินเยอะไปหน่อยอิ่มเป็นบ้าเลย” ปากเล็กบ่นพึมพำมือลูบท้อง เลียไอศกรีมในมืออย่างอร่อย“สวยจัง” ดวงตากลมโตเป็นประกายเมื่อเห็นป้ายโฆษณา งานมอเตอร์โชว์ ที่มีสาวสวยเซ็กซี่พริตตีเงินล้านเป็นนางแบบ“ทำงานแบบนี้คงจะได้เงินเยอะมาก อยากทำบ้างจังแต่ดูสภาพแล้วคงไม่มีใครจ้างเธอแน่นอน เธียร!” ระหว่างที่ยืนดูเพ้อคิดลิ้นเล็กก็เลียไอศกรีมไปด้วย“น้อง”“คะ” แต่ระหว่างที่เธียรยืนมองป้าย เสียงหวานของใครบางคนก็เอ่ยเรียก สะกิดไหล่เธอเบา ๆ“สนใจอยากทำมั้ย พอดีเจ้าของงานเขาอยากได้พริตตีหน้าใหม่ พี่ดู ๆ แล้วน้องเข้ากับโปรเจกต์งานที่เจ้านายพี่ต้องการ”“หนูเหรอ?” เธียรก้มลงมองสำรวจตัวเองสภาพอย่างเธอเนี่ยนะ จะเหมาะกับงานนี้เป็นไปได้เหรอ แต่ถ้าเขาจ้างมีเหรอ คนอย่างเธียรจะพลาด“ค่าจ้างสองหมื่นไม่ต้องทำอะไรแค่ยิ้มหวาน ๆ”“สองหมื่น!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หูผึ่ง เมื่อได้ยินแบบนั้น“ทำค่ะหนูทำได้ทุกอย่าง” เด็กสาวตอบตกลงอย่างไม่ลังเล“ว่าแต่พี่คะ แต่หนูเพิ่งจะ 17 เองนะ จะมีปัญหาอะไรมั้ย แต่หนูอยากทำจริง ๆ นะ” เมื่อนึกถึงข้อนี้ใบหน้าหวานก็หมดหวังขึ้นมาทันที“17 เหรอ ไม่เป็นไรพี่มีวิธี พี่
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 8 ของต้องห้าม
“เธียร” ขุนศึกเอ่ยเสียงทะเล้น หย่อนนั่งลงข้าง ๆ ตัวเล็กที่กำลังนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องงานมอเตอร์โชว์“อะไรของนาย ไปนั่งห่าง ๆ ได้มั้ย” เธียรขยับหนี“ช่วยอะไรได้มั้ย” ขุนศึกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อพี่ชายเดินทำมาดนิ่งเข้ามาในห้อง“คือแบบนี้ เราแบบกำลังพนันกับเพื่อนจีบสาวเก็บแต้มอะไรแบบนี้” ขุนศึกพูดกระซิบกระซาบ แอบชำเลืองตามองพี่ชายที่ยังคงนั่งทำงานอย่างขะมักเขม้น“แล้วไงเกี่ยวอะไรกับฉัน” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ก่อนจะมองหน้าหล่อ ๆ ที่ยียวนตาเขม็ง คงไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะพวกชอบเก็บแต้มมันเป็นเสือผู้หญิงเลยนะ อายุเท่าไรเอง“ไม่ใช่แบบนั้น แค่จะขอถ่ายภาพแบบนี้มั้ย เราขอถ่ายรูปด้วย รูปละห้าร้อยแค่จะเอาไปอวดเพื่อน นะ ช่วยเราหน่อย” ขุนศึกทำหน้าอ้อนวอน ที่จริงก็ไม่ได้อะไรหรอกแค่อยากทดสอบพี่ชายเฉย ๆ ข้อหาหมั่นไส้เก๊กอยู่ได้“ห้าร้อยเลยเหรอ” เธียรฉีกยิ้มหวานทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“จริง...แต่เราต้องเป็นเพื่อนกันก่อน เราอยากมีเพื่อนน่ารัก ๆ สวย ๆ แบบเธียร” คนเจ้าเล่ห์ก็คือคนเจ้าเล่ห์ ต้องมีการต่อรอง แล้วสายตายิ้มกริ่มแบบนั้นมันเชื่อใจได้แค่ไหน“เราไม่ได้จะจีบเธียร รู้หรอกน่าว่าเธียรชอบพี่พาร์ท” ขุนศึกหรี
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 9 ชอบให้ดุ
“ก็หนูกินแล้ว ก็รอบนรถไง”“ลงไป!” พาร์ทพูดอย่างข่มอารมณ์ ยังจะมาทำหน้าซื่อตาใสใส่อีก“ก็คนกินแล้ว รอบนรถไม่ได้หรือไงกัน” เสียงหวานบ่นพึมพำทำหน้างอแต่ก็ยอมลงจากรถ มองซ้ายมองขวาแถวนี้ก็ไม่มีที่ให้นั่งเล่นด้วย“ตามมา” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเดินเข้าไปในร้านอาหาร ซึ่งบอกเลยร้านนี้มันแพงมาก“ถ้าไม่ติดว่าหล่อนะ หนูไม่ตามไปหรอก” เด็กสาวพูดยิ้ม ๆ สองเท้าสืบวิ่งตามร่างสูงเข้าไปภายในร้านติด ๆ“ร้านสวยแบบนี้คงจะแพงน่าดู” เดินไปสายตาก็มองนี่นั่นตามประสาคนขี้สงสัย“บอกกี่ทีแล้วว่าเวลาเดินให้มองทางไม่ใช่เดินเหม่อแบบนี้ ถ้าเดินไปชนคนอื่นจะทำไง” พาร์ทถึงกับต้องถอนหายใจรอบที่ร้อยแปด กับคนตรงหน้าที่เอาแต่จ้องหน้าแล้วทำปากหมุบหมิบ“26 คำพี่พูดกับหนูตั้ง 26 คำแน่ะ” เธียรทำหน้าตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับเธอยาวมาก แบบนี้ต้องจดบันทึก มันมีความสำคัญราวกับเรียนประวัติศาสตร์ชาติไทยเลยก็ว่าได้!“เธอนี่มัน!!” พาร์ทถึงกับต้องซี้ดปากให้กับความดื้อ ความกวนของเด็กสาวแล้วมันใช่ที่ไหนมานับคำพูดเขาแบบนี้หมับ!!“อะ ไปไหน เบา ๆ หนูเจ็บนะ พี่พาร์ทหนูเจ็บ” พาร์ทไม่ฟังคำท้วงคว้าจับข้อมือเล็กไปที่มุมประจำ และสั่งอา
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 10 งาน Motor Show
“พี่หนูกลัว”“ไม่ต้องกลัวพี่อยู่ตรงนี้คุณเจตน์จะเป็นคนประกบเธียร แค่ทำตามที่ดูในคลิปที่พี่ส่งให้ก็พอ”“แต่หนูก็กลัวอยู่ดี หนูไม่เคยทำงานแบบนี้ แล้วดูสิ คนเยอะด้วย หนูกลัวจังเลยค่ะ”เธียรพูดเสียงสั่นดวงตากลมโตมีแต่ความกังวล มือเท้าเย็นเฉียบสั่นไปทั้งตัว เพราะวันนี้คือวันที่เธอจะต้องทำหน้าที่เป็นพริตตีงาน Bangkok International Motor Show 2021 ที่ถือว่างานใหญ่ เพราะงานนี้จะมีการโชว์รถหรู เป็นรถ Super Car ที่ถือว่าแพงที่สุดสามอันดับต้น ๆ ของโลกถึงเลขาสาวขอทายาทหนุ่มคนรุ่นใหม่ไฟแรงเจ้าของธุรกิจนำเข้ารถอันดับหนึ่งของเอเชียจะคอยพูดปลอบไม่ให้เด็กสาวตื่นกลัวจนเกินไป แต่ด้วยความที่ยังเด็กไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มันเป็นธรรมดาที่เธอจะกลัวและกังวล“สูดหายใจเข้าลึก ๆ พี่ว่าเราไปดูคลิปไปหาอะไรทำมันจะได้ไม่คิดมาก อีกหน่อยงานก็จะเริ่มแล้ว” เลขาสาวพูดและยิ้มอย่างเป็นมิตร“คุณมินตราเป็นไงบ้าง งานเริ่มแล้วนะอีกหน่อยจะถึงเวลาเปิดตัวรถเราแล้ว” เจตน์ ประธานหนุ่มที่เพิ่งเปิดงานอย่างเป็นทางการเสร็จเดินเข้ามาหลังเวทีเพื่อเช็กความเรียบร้อย“คนสวยเป็นอะไร” เขาหันไปมองเธียรที่ได้แต่ยืนนิ่งหัวใจเต้นแรงด้วยความตื่น
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 11 ทำได้ทุกอย่าง
“พี่พาร์ท” เธียรส่งยิ้มหวานให้พาร์ท อย่างดีใจ ที่...อย่างน้อย ก็ได้เจอกับคนรู้จัก ค่อยรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย แต่ก็ต้องหุบยิ้มทำหน้าซึมเมื่ออีกฝ่ายมองเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา เขายืนนิ่งเอาแต่จ้องมองเธอสายตามันดุดันเลือดเย็นจนน่ากลัว“เธียรทางนี้ ๆ” ขุนศึกโบกไม้โบกมือเมื่อเห็นเธียรทำหน้าซึม สังเกตอาการพี่ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงจะไม่ได้โตมาด้วยกันแต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักนิสัย พี่ชายเป็นอะไรไม่รู้แต่ที่รู้แน่ ๆ เขากำลังโมโหและโมโหจนตัวสั่นแต่สนใจทำไมแบบนี้ยิ่งต้องถ่ายให้ทุกคนได้เห็นสีหน้าและแววตาของพี่ชาย ปากก็พูดเอ่ยชมคนบนเวทีที่เดินลงจากรถและโพสท่าสุดเซ็กซี่ขยี้ใจหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในงานตอนนี้เธอไม่เหลือคราบเด็กสาววัยใสแต่กลับเป็นนางแบบที่โพสท่าดึงดูดสายตานับร้อยในงานและสะกดทุกสายตาที่ดูไลฟ์สดอยู่ตอนนี้Porshe: พี่ว่างานนี้มีคนอาการหนักญี่ปุ่น: พี่พาร์ทเป็นไรอะ?Kan: หึ หลานกู ไอ้ปืนมึงว่าไงแต่กูไม่เคยเห็นลูกมึงโมโหขนาดนั้นดูมือสีหน้าแม่ง! พร้อมบวกมาก แต่ขี้เก๊กได้พ่อมันว่ะSniper: ขุนศึกลูกอย่ายั่วอารมณ์พี่ให้มันมาก ดูท่าพี่เขาเอาจริงนะนั่น 55555 ป๊ะป๋าว่าไงไหวมั้ยพี่Peun: มึงสองตั
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 12 ทำแบบนี้ทำไม
คอนโดพาร์ท“พี่พาร์ท ปล่อยนะหนูเจ็บ” ทันทีที่รถจอดร่างเล็กก็ถูกกระชาก...ลากขึ้นไปบนห้องทันที“พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย หนูจะไปทำงาน” คนตัวเล็กพูดอย่างใจเย็นอธิบายเหตุผลให้เขาฟังแต่เขากลับไม่ฟังลากเธอเดินตรงไปที่ห้องตัวเอง“เจ็บนะ ปล่อย” ข้อมือเล็กแดงเป็นรอยนิ้วมืออย่างเห็นได้ชัด“พี่เป็นอะไร หนูไปทำอะไรให้พี่ถึงได้ทำกับหนูแบบนี้” เธียรจ้องหน้าพาร์ทที่เอาแต่นิ่งด้วยความไม่เข้าใจ เธอจะทำอะไรมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเขาเลย“นั่นสิ ทำไมฉันต้องไปสนใจเรื่องของเธอด้วย” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ยิ่งมองชุดบ้า ๆ ที่เธอใส่มันยิ่งชวนหงุดหงิด“หนูจะกลับไปทำงานต่อ” เธียรถอนหายใจไม่อยากจะคิดอะไรมากแค่อยากหาเงินเรียน ตัวเล็กเดินหลบตรงไปที่ประตูหมับ!!“อะ โอ๊ย หนูเจ็บนะ ปล่อยสิพี่จะบ้าหรือไง!!” แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวขาไปไหนเขาก็จับเอาไว้ออกแรงบีบแขนเล็กอย่างแรง ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเหมือนกระดูกมันจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ“ปล่อยหนู หนูเจ็บ” เธียรสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตอันน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงพุ่งเข้ามาสู่ตัว มือเล็กพยายามแกะมือเขาออกแต่ไม่เป็นผล“ชอบใ
Last Updated : 2025-04-24หัวใจไร้รัก 13 แค่ฝัน
สองพี่น้องภูผาขุนศึกถึงกับต้องอ้าปากค้าง กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าพี่ชายคนโตของตระกูล กำลังกอดจูบนัวเนียอยู่กับสาวสวยอย่างเธียรแขนเล็กโอบกอดคล้องคอหนา จูบปากแลกลิ้น เอียงซ้ายขวาเสียงดังจ๊วบจ๊าบ พร้อมฝ่ามือใหญ่ที่บีบขยำเต้าอวบอิ่มอย่างมันมือ ยิ่งบีบแรงเท่าไรมันยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนในตัวชายหนุ่มมากขึ้น“ขุนศึกกลับ” ภูผาลากน้องชายออกจากห้อง เมื่อเห็นแบบนั้น“ได้ไงพี่ของดีขอดูก่อน” ขุนศึกตัวแสบสะบัดมือแต่เพราะลืมตัวเผลอพูดเสียงดัง ทำให้สองคนที่กำลังนัวเนียกันหลุดจากภวังค์ได้สติคืนมา“…..” พาร์ทหันไปมองหน้าขุนศึกที่ส่งยิ้มให้ทำหน้าเหมือนไม่เห็นอะไรอย่างข่มอารมณ์“ผะ ผะ ผม ไม่เห็นอะไรเลย” ขุนศึกเอามือปิดตาห่าง พูดอย่างเลิ่กลั่ก“สะ...เสื้อ” แล้วต้องตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นเสื้อตัวจิ๋วที่เธอใส่กองอยู่ที่พื้น ส่วนภูผาถึงกับไม่กล้ามองหันหลังให้พี่ชายที่ยืนหันให้ทั้งสอง“พี่พาร์ท” สองแขนกอดเอวหนาของคนตัวโตไว้แน่น พูดเสียงเบาเมื่อมีคนอื่นอยู่ในห้องแล้วท่อนบนเธอมันก็โป๊อยู่ ดีนะเขาตัวโตเลยบังตัวเล็กไว้ได้ไม่งั้นไม่อยากจะคิดเลย…ฮื่อเธียรเอ๊ย…“แกสองคนมาทำอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมกระชับ
Last Updated : 2025-04-24
Latest chapter
หัวใจไร้รัก 61 ท้าทาย END
“พี่พาร์ท” ตอนนี้เราสองคนอยู่หน้างาน และมือเท้ามันก็เย็นเฉียบรู้สึกประหม่าจนก้าวขาไม่ออก“กลัวอะไรฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน” เขาหอมที่หัวหนัก ๆ หนึ่งทีแล้วเดินโอบเอว พาฉันเดินเข้าไปในงาน และพอเราสองคนเดินเข้าไปทุกสายตาก็มองมาที่ฉันเป็นตาเดียว“ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวปกติ” พี่พาร์ทพูดปลอบและพาฉันเดินตรงเข้าไปหากลุ่มนักธุรกิจกลุ่มหนึ่ง“สวัสดีครับ” พี่พาร์ททักทายพวกเขาอย่างนอบน้อม แต่ว่าทำไมทักทายภาษาไทยล่ะ“เอาคุณปรมินทร์ นึกว่าจะไม่มางานนี้ซะแล้ว” เขาพูดและยิ้มอย่างเป็นกันเองกับพี่พาร์ทและมองมาที่ฉัน“ธีรดา ภรรยาผมครับ” ก่อนพี่พาร์ทจะแนะนำให้ฉันที่ได้แต่ยืนอึ้งให้ทุกคนรู้จัก ที่อึ้งคือแล้วที่เขาให้เรียนหัดพูดภาษาจีนเพื่ออะไร เท่าที่มองดูในงานมีแต่คนไทยและเขาก็ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกัน“ภรรยา!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน“สวัสดีค่ะ” สองมือยกขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ต้องแอบจิกตากัดคนข้าง ๆ“พี่แกล้งหนูอีกแล้วนะ” ฉันพูดกระซิบกระซาบบิดเอวหนาแรง ๆ อย่างหมั่นไส้“......” พี่พาร์ทไม่พูดอะไรแค่ปรายตามอง และหันไปพูดคุยเรื่องธุรกิจแต่มือเขามันอยู่นิ่งเสียที่ไหน ลูบไล้แผ่นหลังสัมผัสมันชว
หัวใจไร้รัก 60 ตกหลุมรัก
และแล้ววันที่ฉันกลัวก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่จะต้องออกงานคู่กับพี่พาร์ทเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานสังคมแบบนี้ เฮ้อ.....“เธอต้องทำได้สิธีรดา” ร่างเล็กในชุดคลุม จ้องหน้าตัวเองในกระจก พูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำส่วนพี่พาร์ทไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก แค่โทรมาบอกให้แต่งตัวรอแล้วจะมารับ ดีนะที่แม่กับพี่ฟองเบียร์อยู่เลยปลีกตัวออกจากตัวเล็กได้ เหมือนน้องจะรู้ว่าคืนนี้ต้องกลับดึกงอแงไม่ยอมห่างอกทั้งวัน แต่พอพี่พอร์ช มาอุ้มไปเล่นไปกับคุณอาเฉย ลูกสาวใครนะ เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้...“ว่าแต่จะทำไงล่ะเนี่ย” แต่งหน้าก็พอไหวแต่ทำผมจะทำทรงไหนดีถึงจะเข้ากับชุดที่พี่ญี่ปุ่นเตรียมไว้ให้ มันเป็นชุดราตรียาวสีดำดูเรียบ ๆ แต่แอบเซ็กซี่นิด ๆ หวังว่าใส่แล้วพี่พาร์ทคงจะไม่ฆ่าฉันทิ้งนะก๊อก ก๊อก ก๊อก“ใครคะ” ฉันที่กำลังแต่งหน้าเดินไปเปิดประตู“พี่พาร์ท” พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้าที่มาพร้อมกล่องสีแดงขนาดใหญ่ในมือสองกล่อง“........” พี่พาร์ทเงียบไม่พูดอะไรเดินเอากล่องไปวางไว้บนเตียง แล้วเดินออกไปนอกห้องท่ามกลางความงุนงงของฉันที่ได้แต่มองตามแล้วเกาหัว
หัวใจไร้รัก 59 ตัวประกัน
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” และก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปเมื่อพี่พาร์ทมีท่าทีแปลก ๆ เขาดูเงียบและกังวลมาก“พี่ไม่สบายหรือเปล่า” มือเล็กเอื้อมขึ้นไปแตะหน้าผากคนตัวโต“......” พี่พาร์ทเงียบ เอาแต่จ้องหน้ามอง เหมือนกับจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด“ดึกแล้วหนูว่าเรากลับกันมั้ย” ตัวเล็กหาว ไปหลายรอบแล้ว ตาหวานเยิ้มแล้วตอนนี้“คือ...ฉัน”“คือ...คืออะไรพี่ก็พูดมาสิคะ” ฉันพูดยิ้ม ๆ เดินเข้าไปกอดเขา“พี่จะขอหนูแต่งงานเหรอ? เมื่อวานที่ชายหาดพี่กำลังจะขอหนูแต่งงานแต่โดนขัดก่อนใช่มั้ย”“.......” เขาเงียบ แสดงว่าฉันพูดถูก“ทำไมคะ เขินเหรอ แค่ขอแต่งงานเอง”“เธอนี่ไม่มีความโรแมนติกเลยนะธีรดา” พี่พาร์ททำเสียงดุ“เอ้า อะไร มาดุหนูทำไมคะ ก็ตัวเองจะพูดก็ไม่พูด แค่ขอแต่งงานเองมันพูดยากตรงไหน ถ้าพี่เขินเดี๋ยวหนูขอพี่เองก็ได้ แต่สินสอด?” ฉันทำหน้าครุ่นคิดมองหน้าพี่พาร์ทแล้วยิ้มกริ่ม“เอาตัวหนูเป็นสินสอดแทนได้มั้ย” พร้อมทำท่าทางเหนียมอายเมื่อเขาเอาแต่มองหน้าพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น“ตะ....”“ชู่ว...เบา ๆ ค่ะตัวเล็กกำลังจะหลับ” ฉันพูดเสียงเบาเอามือลูบหลังตัวเล็กที่ค่อย ๆ โน้มหน้าซบลงที่ไหล่พ่อ ดวงตากลมโตคู่เล็กปรือตามองหน้
หัวใจไร้รัก 58 ความสุขของธีรดา
“ทำอะไรทำไมไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว”“จะไปไหนได้พี่ก็ดูสิ”พรึบ!!ฉันเปิดผ้าห่มให้พี่พาร์ทที่เพิ่งเดินเข้ามาดูลูกสาวตัวน้อยสุดที่รักของเขา นอนอยู่บนตัวแม่ปากก็ดูดนม อีกมือก็จับเต้า สองขาเต้นขย่ม เฮ้อ...เด็กหญิงพลอยชมพูจอมแสบ“ไม่ต้องมายิ้มเลย แม่เจ็บนะ” ตัวเล็กผละริมฝีปากจากเต้าส่งยิ้มหวานให้พ่อและแม่แล้วอ้าปากงับดูดนมต่อ แล้วคุณเธอก็เล่นอยู่แบบนั้นนานเป็นชั่วโมง กว่าจะยอมลงจากตัวแม่ เฮ้อ...ถึงจะเหนื่อยจะเจ็บบ้างแต่มันก็คือความสุข อีกหน่อยน้องโตเขาก็จะค่อย ๆ ห่างจากเราไปเรื่อย ๆ เลยอยากอยู่ใกล้ชิด มอบความรักให้ลูกเท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้“ตัวเล็กมาหาป๊า ให้แม่ไปแต่งตัว” พี่พาร์ทรับตัวเล็กที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จที่ยิ้มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่ได้แกล้งแม่“ไปอาบน้ำฉันพาลูกไปเดินเล่นรอ” มือหนาลูบมาที่หัวพร้อมดึงร่างเล็กเข้าไปกอด“เจ้าค่ะ หนูจะรีบอาบน้ำแต่งตัว ทุกคนจะได้ไม่ต้องรอนาน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มพ่อลูกคนละหนึ่งฟอดใหญ่แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเท่าไร แต่ต้องมาหนักใจจะใส่ชุดไหนดี?“เสร็จแล้วค่ะ” ฉันรีบวิ่งออกจากห้องไปหาพี่พาร์ทและคนอื่น ๆ ที่รอ
หัวใจไร้รัก 57 แค่เมียในนาม
“เป็นอะไรคะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ฉันก็ไม่น่าถามพี่พาร์ทเลย หน้าบึ้งแบบนี้จะมีอะไรนอกจากงอนลูก ตอนนี้ตัวเล็กไม่สนใจป๊าเลย เล่นสนุกอยู่กับเหล่าอา ๆ ที่ดูจะหลงหลานสาวตัวน้อย โดยเฉพาะขุนศึกที่น้องพลอยติดมากกว่าคนอื่น ห่างกันเป็นไม่ได้ร้องตามตลอด“........” พี่พาร์ทไม่พูดอะไร กลับหันมามองค้อน เสียอย่างนั้น“เกี่ยวอะไรกับหนู หนูจะไปรู้ได้ไงว่าน้อง ๆ พี่จะตามมา” น่าขำจริง ๆ เวลาที่พี่พาร์ทงอน งอแงกว่าน้องพลอยอีก“ถือว่าได้พักผ่อนค่ะ มีคนช่วยดูลูกก็ดีแล้ว หนูดีใจนะ ที่ทุกคนรักและเอ็นดูน้องพลอย พี่รู้มั้ยตอนที่น้องเกิดวันแรก พยาบาลที่ทำคลอดอุ้มน้องไม่ยอมวางเลย”“พี่รู้มั้ยว่าหนูรู้สึกดีมากแค่ไหนที่ทุกคนไม่รังเกียจน้อง” ความรู้สึกวันนั้นที่คลอดตัวเล็กมันยังจำไม่เคยลืม มันเป็นความเจ็บปวดที่สวยงาม มันเป็นความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม“รักตั้งแต่แรกเจอ รักทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยได้เจอหน้า ครั้งแรกที่ได้อุ้มลูกมือหนูสั่น จนพี่ณัฐต้องช่วยอุ้ม” ฉันพูดไปยิ้มไปพร้อมน้ำตาเม็ดใสที่มันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว“หนูเข้าใจว่าพี่หวงลูก แต่นั่นมันน้องพี่นะคะ คุณป๊าขี้หวงไม่งอแงสิ เห็นมั้ยตัวเล็กสนุกใหญ่เลย” ฉันรีบเปลี่ยนเ
หัวใจไร้รัก 56 กลัว
“พี่พาร์ท! ตื่นได้แล้วสายแล้วนะ”“ตื่น!! หิวข้าว!!”“......” เงียบไร้ซึ่งคำตอบจากคนตัวโตที่นอนนิ่งไม่ขยับตัว ฉันกับตัวเล็กอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเป็นชั่วโมงแล้วแต่พี่พาร์ท กลับไม่ยอมตื่น“พี่พาร์ทหนูหิว...ตื่นมาทำอาหารให้กินก่อน แล้วค่อยนอนต่อ”“......” เขายังคงเงียบและค่อย ๆ ลืมตา มองหน้าฉันกับลูก สมน้ำหน้าเมื่อคืนแกล้งฉันดีนัก พอตอนเช้ามาตัวเองตื่นสายเอง“ไปเลยค่ะ หนูหิวแล้ว กินข้าวเสร็จพาไปเดินเล่นด้วย หนูอยากพาน้องไปเดินริมชายหาดฝั่งโน้น” ฉันพูดและยิ้มให้พี่พาร์ทที่ยังทำหน้างัวเงีย“ฉันเป็นผัวเธอนะเธียร ไม่ใช่คนรับใช้ที่จะต้องมาคอยทำอาหารให้เธอกิน” บ่นเป็นตาแก่ไปได้“ก็เป็นผัวนั่นแหละหนูถึงใช้ อยากกินฝีมือพี่ พี่ทำอร่อย นะคะ ไปทำให้หน่อยหิว” ฉันยิ้มตาหยีให้พี่เขาที่เอาแต่ส่ายหัว ก่อนร่างหนาจะค่อย ๆ ลุกออกจากเตียง“รอป๊าก่อนนะครับ ป๊าไปทำอาหารให้แม่หนูก่อนแล้วเราไปเดินเล่นกัน” เขาพูดยิ้มกับลูกอย่างอารมณ์ดี ตัวเล็กก็อ้อนเอาใจยิ้มหวานให้พ่อ“ส่วนเธอใช้งานฉันหนักไปแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ”ฟอด“แหวะ...เหม็นไม่ต้องมาหอมหนูเลยไปทำอาหารก่อนหิวจนจะกินพี่ เข้าไปได้ทั้งตัวอยู่แล้ว” ทำเป็นมาหอม ก่อนหน้
หัวใจไร้รัก 55 ท้าทาย Nc
20.00 น.“ทำอะไรคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดพี่พาร์ทที่ยืนอยู่ระเบียงห้อง หลังจากเอาตัวเล็กกินนม น้องคงจะเพลียกินนมแล้วหลับไปเลยพรึบ“.......” ร่างหนาพลิกตัวหันหน้ามาสบตา“หนูรักพี่จัง พี่รู้มั้ยวันนี้หนูมีความสุขมากแค่ไหน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ใบหน้าเล็กแอบอิงแนบชิดแผงอกอุ่น“.......”“?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน โยนมือถือทิ้งลงบนโซฟา เกลี่ยตามองร่างกายฉันอย่างพิจารณาอย่าบอกนะว่า“หยุดไม่เอา” ฉันปฏิเสธเสียงแข็งเมื่อรู้ถึงความคิดคนหื่น“แต่เธอเป็นคนยั่ว ฉันก่อนนะธีรดา” เขาพูดเสียงกระเส่าแหบพร่า“ยั่วตอนไหน หนูอยู่ของหนูดี ๆ” เพิ่งจะเดินมาหาเองนะ จะบ้าหรือเปล่าพรึบ!!“ฮื่อ พะ...พี่พาร์ททำอะไร!” ร่างเล็กถูกจับตัวพลิกหันหลังสองมือจับราวระเบียงอย่างอัตโนมัติ อย่าบอกนะว่าจะทำตรงนี้นี่มันระเบียงบ้านนะ ถึงจะไม่มีใครนอกจากเราแต่มันก็น่าอายอยู่ดี“พะ...พี่พาร์ทดะ...เดี๋ยวก่อน คะ...คุยกันก่อน!!” พี่พาร์ททำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด เขาถอดกางเกงตัวเองพร้อมควักท่อนเอ็นที่มันแข็งชูชันออกมาก และจัดการถอดกางเกงชุดนอน นิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวจิ๋วทิ้งลงพื้น ทุกอย่างมันรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทันพรวด!!กึ
หัวใจไร้รัก 54 คำปลอบโยน
“ตื่นแล้วเหรอคะคนเก่ง”“.......” ตัวเล็กทำหน้างุนงงบิดขี้เกียจอย่างน่าเอ็นดู หันหน้ามองซ้ายมองขวา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แม่และจ้องหน้าพ่อที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆตัวเล็กค่อย ๆ พลิกตัวลุกขึ้น คลานเข้าไปหาพ่อ นั่งจ้องพ่ออยู่แบบนั้นแล้วหันมายิ้มตาหยีให้แม่แปะ แปะก่อนฝ่ามือเล็กจะฟาดลงที่แผงอกแกร่ง พร้อมโน้มใบหน้าเล็กเข้าไปใกล้ก้มลงจุ๊บปากพ่อที่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเอาใจ“คนสวยตื่นแล้วเหรอ” พี่พาร์ทส่งยิ้มพูดกับลูกอย่างอารมณ์ดี“ป๊าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ปลุก ฮื้ม” คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้นเอาตัวเล็กนั่งตัก พูดเล่นกันเห็นแล้วก็ได้แต่มองแล้วยิ้มตาม“ตัวเล็กเพิ่งตื่นค่ะ” ฉันขยับเข้าไปหาสองพ่อลูก เห็นพี่พาร์ทดูเพลีย ๆ ขับรถมาตั้งใกล้พี่เขาคงจะเหนื่อยมาก พอนอนหัวถึงหมอนไม่ถึงนาทีก็หลับเลย“พี่พาหนูกับลูกมาเที่ยวแบบนี้แล้วงานพี่ล่ะคะ หนูไม่น่างอแงกับพี่เลย” ระหว่างที่พี่เขานอนเลขาเขาโทรมาฉันถึงได้รู้ว่าที่จริงพี่เขามีงานต้องทำแต่กลับเลือกที่จะพาฉันกับลูกมาเที่ยว รู้สึกผิดยังไงไม่รู้“ก็แค่งาน ไม่ทำอาทิตย์ สองอาทิตย์มันไม่เจ๊งหรอก ฉันทำงานมาเกือบครึ่งชีวิต ก็อยากมีเวลาเที่ยวกับลูกกับเมียเหม
หัวใจไร้รัก 53 ทุกอย่างในชีวิต
เฮ้อ...เป็นเศร้าเลย นึกว่าจะได้โชว์หุ่น ที่ไหนได้ ฮื่อ พี่พาร์ทคนเจ้าเล่ห์หลอกมาติดเกาะชัด ๆ“อะ......ตัวเล็กแม่เจ็บนะ อย่ากัดได้มั้ย ถ้ากัดแม่จะไม่ให้กินแล้วนะ” แต่ก็ต้องสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อตัวเล็กที่กำลังดูดนมงับเข้าให้ เจ็บเป็นบ้าเลย“อ้อแอ้” แล้วพอโดนดุหน่อยก็ทำตาแป๋วใส่ แบบนี้ใครจะโกรธลง ส่วนพ่อของลูก พี่พาร์ทมาถึงก็เอาของไปเก็บในห้อง มันเป็นหน้าที่เขาอยู่แล้วที่ต้องดูแลเมียกับลูกใครบอกให้มาหลอกกันแบบนี้เองล่ะ แล้วเราสองคนแม่ลูก ก็นั่งเล่นอยู่ระเบียงบ้าน ลมเย็น ๆ บรรยากาศที่นี่ดีมาก ได้กลิ่นน้ำทะเลแล้วชื่นใจ จะว่าไปที่นี่สวยมากชายหาดขาว ๆ น้ำทะเลสีใส แล้วยังมีความเป็นส่วนตัวแบบนี้ก็ไม่ต้องห่วงตัวเล็กปล่อยเล่นทรายได้สบายเลย...“หนูขอโทษแม่เหรอคะ ลูกสาวใครนะน่ารักจัง” ตัวเล็กเอามือเล็ก ๆ ลูบที่เนินอกก่อนจะยิ้มให้ ทำหน้าอ้อนยิ้มหวาน คลั่งรักลูกตัวเองไม่ไหว“กินค่ะ แม่รักน้องมากนะรู้มั้ย” ฉันจูบลงที่หน้าผากเล็กอย่างเอ็นดู น้องพลอยยิ่งโตยิ่งน่ารักแต่มีความเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อ พูดแล้วก็แค้นใจ ถึงว่าเลือกให้แต่ละชุด เพราะแบบนี้นี่เอง“เป็นอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมร่าง
