บทที่ 64. ตอนที่ 4. เด่นนักมักมีภัย

“นางไปหาเจ้าได้ทุกที่ฟางเฟย แต่ไม่ใช่แดนมนุษย์ในห้วงเวลาของเจ้า” ซื่อเว่ยต้าตี้เดินเข้ามาและมองดูเฟิ่งหวางที่เพิ่งมาถึงด้วยความสนใจเช่นกัน อิทธิฤทธิ์แห่งปัญจธาตุยังมีอะไรให้ข้าแปลกใจอีกหรือไม่

ซื่อเว่ยต้าตี้ใช้พลังเทพ ทำให้เฟิ่งหวางเปลี่ยนรูปลักษณ์ภายนอกเป็นหญิงสาวปกติธรรมดานางหนึ่ง “เป็นเช่นนี้ก็ดี เจ้าจะได้ดูแลนางจากโจวซานป๋อ”

“โจวซานป๋อคือใครเจ้าคะ ทำไมต้องระวังเขาด้วย เขาจะทำร้ายท่านรึฟางเฟย”

“ไม่ เขาไม่ได้ทำอะไรข้า”

“แต่เขาต้องการเจ้าฟางเฟย” เทพเจ้าดวงดาวรีบอธิบายให้เฟิ่งหวางไก่ฟ้าห้าสีฟัง

“แล้วใยท่านเทพมิแสดงตนต่อเขาเล่าเจ้าคะ”

“เขาทำไม่ได้เฟิ่งหวาง ก็เพราะเขา ข้ากับท่านเทพของเจ้าถึงยังติดอยู่ที่นี่ ท่านเทพทำลายมนต์อำพรางของตนเองจนเกือบเผยร่างที่แท้จริง เขาเลยต้องกลายร่างเป็นแมวขาวแทน นี่เป็นสาเหตุที่เขาจะแสดงตัวไม่ได้จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้”

เฟิ่งหวางเดินไปหาแมวขาวขนยาวที่นอนสงบนิ่งอยู่บนที่นอน “แมวนี่หรือ” เฟิ่งหวางยื่นมือไปสัมผัสแมวขาวที่นอนอยู่ ร่างแมวก็แปลเปลี่ยนเป็นหมอนหินรองศีรษะแทน เฟิ่งหวางหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ

“โธ่ ท่านเทพ จากเจ้ามังกรขาวเกร็ดมุก กลายเป็นแมวขาวขนยุ