บทที่ 82. ตอนที่ 1. เทพธิดาแห่งพิภพ

เฟิ่งหวางยิ้มให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางร้าน โจวซานป๋อก้าวเท้ามายืนเบื้องหน้านางในดวงใจ ต่างฝ่ายได้แต่ยิ้มเขินอายให้กัน

“ท่าน มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ เดินทางเหนื่อยหรือไม่”

“ถึงเมื่อเช้า เหนื่อยมาก แต่เห็นหน้าเจ้าแล้ว ข้าหายเหนื่อย คิดถึงเจ้าเหลือเกินเฟิ่งหวาง เห็นเจ้าสุขสบายปลอดภัยข้าก็ดีใจ” เฟิ่งหวางเหลียวมองผู้คนภายในร้าน ที่นี่ดูจะไม่ค่อยสะดวกหากจะพูดคุยเรื่องส่วนตัว

เฟิ่งหวางคว้าข้อมือคุณชายโจวซานป๋อ เดินมายังห้องทำงานส่วนตัวบริเวณด้านหลังร้าน ซึ่งในส่วนนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว ไม่มีผู้คนพลุกพล่านเช่นด้านหน้าร้าน

โจวซานป๋อมองดูห้องทำงานของเฟิ่งหวาง มีผงไม้หอมหลายชนิด วางอยู่ในถ้วยไม้หลายใบหลายสี “นี่คือผงจากไม้หอมทั้งสิ้น”

“ใช่ ท่านพ่อข้าเก่งมาก ท่านเที่ยวเซาะหามารวบรวมไว้ นั่นตัวนั้นได้จากดอกไม้ นี่คือกุ้ยฮวา ที่นี่เรามีขายทั้งแบบเป็นผงเพื่อทำกำยานธูปหอม หรือเข้าเครื่องถุงหอมและเป็นอาหาร หรือไป๋หลานฮวา ท่านดูสินี่ก็หอม หรืออ้ายเยว่ข้าก็ชอบแห้งแล้วแต่สียังเหลืองสวย และยังหอมอยู่ นั่นตรงนั้นจากเปลือกไม้ โร่ยกุ้ย ตัวนี้ท่านคงรู้จักดีเพราะเราใช้ทำอาหารได้ ปิงเพี่ยนข้าชอบตัวนี้ที่สุดหอมเย็