บทที่ 25

เขาโอบคอเล็กๆของเฉียวซุนด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็กดท้ายทอยของเธอมาแนบกับตัวเอง โดยที่หน้าผากชนกัน และสันจมูกสูงของเขาก็ได้ปะทะกับเธอ ราวกับว่าริมฝีปาก...ได้หายใจไอร้อนๆออกมา และแผดเผาเฉียวซุนจนสั่นเทาเล็กน้อย

เธอรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ลึกๆ แล้ว เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไป

เธอกับลู่เจ๋อ ไม่ควรทําเรื่องแบบนี้...

เมื่อฝ่ายชายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ เฉียวซุนก็โอบคอเขา แล้วพูดกระซิบข้างหูว่า“ลู่เจ๋อ เราจะหย่ากันเมื่อไหร่？”

ตัวของลู่เจ๋อแข็งทื่อขึ้นมาเล็กน้อย

เขาบีบใบหน้าเล็กๆที่อ่อนนุ่มของเธอเพื่อบังคับให้เธอมองหน้าเขา

ใบหน้าของเฉียวซุนแดงระเรื่อ และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นหญิงอยู่ในตัว เธอมองไปที่เขาอย่างเงียบๆ พร้อมกับพึมพำอย่างไม่รู้ตัวออกมาว่า“ลู่เจ๋อ คุณรู้หรือเปล่าว่า...ความจริงฉันไม่ได้ชอบคุณแล้ว ไม่ได้ขอบแล้ว!”

เธอพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า——

จู่ๆใบหน้าของลู่เจ๋อก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาบีบคางของเธอ และจ้องมองเธอเป็นเวลานาน จากนั้นก็โพล่งคำพูดคำต่อคำออกมาว่า“คุณคิดว่าผมจะแคร์งั้นเหรอ？”

เขาไม่จำเป็นต้องสนใจ

เพราะเขาไม่ได้รักเธอ เพราะการแต่งงานของพวกเ