LOGINShare
ตอนที่15 พี่น้องแบบ...เธอกับฉัน 1/2
Last Updated:
2025-03-25 23:53:48“ปลาทู ยิ้ม นี่ปันปัน น้องรหัสพี่” มาวินแนะนำสาวน้อยหน้าตาน่ารักภายใต้แว่นกรอบหนาให้สองสาวรู้จัก ปลุกให้คนที่กำลังอยู่กับความคิดตัวเองได้สติ
“เราเรียนสาขาและห้องเดียวกันค่ะ” ยิ้มอธิบาย ขณะที่ปลาทูก็มีสีหน้าคล้ายคนที่พึ่งจะนึกออก
“ใช่ ๆ จำได้ล่ะ” ปลาทูนั้นพอจะเคยเห็นปันปันอยู่บ้าง เพียงแต่อีกฝ่ายนั้นค่อนข้างเป็นคนที่เงียบขรึม เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน “งั้นยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะปันปัน”
“อื้ม” เจ้าของชื่อขานรับในลำคอ พลางระบายยิ้มบาง ๆ ไม่ใช่ว่าหยิ่ง แต่เธอแค่เป็นประเภทที่ไม่ชอบเข้าสังคม ติดสันโดษ จะเรียกว่า Introvert ก็คงไม่ผิด นี่ถ้าพี่รหัสไม่ชวนมา เธอคงจะนั่งเขียนนิยายอยู่ในห้อง
การินกับเพทายก็แนะนำหญิงสาวน้องรหัสของตัวเองให้ทั้งสามรู้จักบ้าง ทำให้ปลาทูเริ่มพูดมากขึ้นเพราะเป็นคนพูดไม่หยุดอยู่แล้ว
“งั้นวันนี้พวกเราอยากดื่มอะไรก็สั่งเลยนะ พวกพี่เลี้ยงเอง”
“เย่!” สาว ๆ รุ่นน้องชอบใจก่อนที่เพทายจะยกมือเรียกพนักงาน ทุกคนสั่งกันเรียบร้อยปลาทูก็เตรียมจะอ้าปาก
“คอสโม” อคิณสั่งแทน คอสโมโพลิแทนเป็นเครื่อง ดื่มที่มีเหล้าน้อย ดื่มง่าย น่าจะเหมาะที่สุดสำหรับคนที่ไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์อย่างเธอ
“เดี๋ยวนะ” อาเธอร์ถึงกับต้องหันมาท้วง “ใจคอมึงจะให้น้องดื่มแค่น้ำผลไม้หรือไงวะ”
“มาเที่ยวทั้งทีก็ต้องเอาให้สุด” การินเสริม
“สุดพ่อง!” นี่ถ้าไม่เกรงใจ เขาคงใช้คำแรงกว่านี้ ก่อนจะหันไปสั่งพนักงาน “ตามนั้นแหละ”
พนักงานเดินออกไปแต่ปลาทูยังชะเง้อคอมอง ที่จริงก่อนหน้านี้พอรู้ว่าต้องมาผับ เธอก็ลองเสริชหาเครื่องดื่มแต่ละประเภทเช่นกัน แล้วไอที่พี่อคิณสั่งให้นั้น ก็เหมือนจะใส่เหล้าไปแค่นิดเดียวเอง เลยอดไม่ได้ที่จะส่งสายตาใส่เขา
ใจคอพี่คิณคงไม่คิดจะยอมให้เธอได้เลือกอะไรเองเลยสินะ
“อะไร?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กมองแรงใส่
แต่ความนุ่มนิ่มของเรียวขาขาวก็ทำเอาอดไม่ได้ที่จะเกลี่ยเบา ๆ ด้วยนิ้วโป้ง ส่งผลให้ขนขาของปลาทูลุกขึ้นเกลียว แล้วประเด็นคือปัดออกไม่ได้ด้วยนะ พอบอกก็หันมาทำหน้าดุใส่อีก
ช่างไม่รู้เลย...ว่าคนโดนมันรู้สึกวูบวาบ
2 ชั่วโมงต่อมา
โบนัสติดธุระพึ่งมาถึง ตอนแรกเขาจะนั่งที่ว่างข้างๆปลาทูแต่เพทายก็ย้ายมานั่งตัดหน้า ทำให้ต้องนั่งลงข้างยิ้มแทน
เป็นที่พึงใจของเพื่อนตัวดี ที่ยังวางลำแขนแกร่งบนตักน้อง ตั้งใจบังสายตาของใครหลาย ๆ คนที่จงใจเหลือบมองเรียวขาขาว โดยเฉพาะไอ้เด็กเวรนั่น จ้องมาอยู่ได้ สายตาหื่น ๆ ของมันนั้นเขาดูออก
ใบหน้าหวานระเรื่อขึ้นเรื่อย ๆ ตามระดับแอลกอฮอล์ในเลือดที่ดื่มไปไม่ต่ำกว่าสิบแก้ว จากที่พูดคุยไม่หยุดปาก ตอนนี้ได้แต่นั่งยิ้มมองทุกคนแล้วหัวเราะเบา ๆ
“ปลาทู เราอยากเข้าห้องน้ำ” ยิ้มเดินมากระซิบบอก ที่จริงเธอปวดนานแล้วแต่เห็นว่าปลาทูยังพูดคุยสนุกปากจึงไม่อยากขัด เธอพึ่งเคยมาเที่ยวครั้งแรกจึงไม่ชินกับสถานที่แบบนี้
“อ่า ไปสิ” นั่งนานเธอก็จะไม่ไหวเช่นกัน แต่เพราะว่าใครอีกคนยังวางแขนบนตักจึงต้องบอกกล่าวเขาก่อน “ปลาทูจะไปเข้าห้องน้ำค่ะพี่คิณ”
ไม่อยากจะเชื่อว่าพอแอลกอฮอล์เข้าปากแล้ว เธอจะสามารถคุยกับเขาได้บ้าง อย่างไม่รู้สึกอึดอัดเหมือนหลายชั่วโมงก่อน
“อืม ฉันไปส่ง”
“ไม่ ๆ” แตะแขนห้าม “ผู้หญิงไปกันเองน่าจะสะดวกกว่าค่ะ” ว่าจบก็ลุกขึ้นในทันที แต่แล้ว...
“เฮ้ย!/เฮ้ย!”
ราวกับโลกหมุน จนซวนเซเหมือนคนหมดแรง แทบจะล้มหน้าคว่ำ ทำเอาทั้งโต๊ะตกอกตกใจ ยกมือจะรับตัว แม้แต่เพทายที่ไม่ค่อยพูดยังร้องเสียงหลง อคิณจึงรวบเอวบางมานั่งลงกับตักตัวเอง
พรึบ!
“ไหวหรือเปล่า?” น้ำเสียงเป็นห่วง
“แผ่นดินไหวเหรอ สะเทือนแรงมาก” พอได้รับคำตอบทุกคนก็ระบายยิ้มบาง ๆ บ้างก็กลั้นขำในความคิดเด็ก
“กูว่าเมา”
“สภาพนี้กูว่าอีกเดี๋ยวมีภาพตัด”
“มึงรีบพากลับบ้านเถอะ”
“งั้นผมไปส่งปลาทูเองครับ” โบนัสเสนอตัว เตรียมจะเข้ามาช้อนร่างเล็ก แต่มีเหรอที่คนเป็นพี่จะยอม
“ไม่ต้อง!” สายตาคมนิ่งงัน พร้อมสอดแขนช้อนคนเมาขึ้นไว้ในอ้อมแขน แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเน้นย้ำในน้ำเสียง “คนของกู กูดูแลเองได้”
โบนัสอึ้งไปชั่วขณะกับประโยคที่ฟังแล้วรู้สึกตงิด ๆ คล้ายว่าอีกฝ่ายกำลังจะสื่ออะไรบางอย่าง
“เดี๋ยวมึง” เพทายรั้งเพื่อน ถอดแจ็กเก็ตแล้วคลุมขาเด็กน้อย อคิณจึงพยักหน้าเป็นการขอบคุณ หันไปบอกลายิ้มเพื่อนของเด็กสาวแทนก่อนจะแยกออกมา
“พี่คิณ ปลาทูยังไม่เมา ยังไม่อยากกลับ” บ่นพึมพำน้ำเสียงยานคาง มึนหัวจนต้องซบหน้าลงกับอกแกร่ง
“ขนาดนี้แล้ว ยังจะบอกว่าไม่เมาอีก” ส่ายหัวเบา ๆ ลืมไป คนเมาที่ไหนจะบอกว่าตัวเองเมาวะ
อคิณอุ้มคนตัวเล็กมาจนถึงรถก็ค่อย ๆ วางร่างบอบบางลงกับเบาะ รัดเข็มขัดให้เรียบร้อยก็กลับไปนั่งฝั่งตัวเอง มองความเรียบร้อยของคนข้าง ๆ ก็เอาเสื้อของเพื่อนมาปิดเรียวขาไว้ดี ๆ กลัวตัวเองจะจิตใจวอกแวก
คนเมาหลับตลอดทางกลับบ้าน เลยไม่รู้ว่าใครอีกคนเอาแต่ลอบมองตัวเองเป็นระยะ
พอถึงที่หมายอคิณก็เป็นฝ่ายอุ้มร่างเล็กเข้าบ้าน ตรงขึ้นไปยังชั้นสองห้องของคนไม่ได้สติ ไม่คิดจะเปิดไฟเพราะจำพื้นที่ภายในบ้านหลังนี้ได้ทุกตารางนิ้ว บวกกับแสงไฟจากด้านนอกที่ส่องเข้ามา พอให้ได้เห็นทาง
บนเตียงกว้างขนาดคิงไซส์เต็มไปด้วยตุ๊กตาเป็ดเหลือง ส่วนใหญ่จะเป็นเขาที่ซื้อให้ แอบงงว่าน้องชอบสีชมพูแต่เห็นเป็ดสีเหลืองทีไรเป็นต้องอ้อนให้ซื้อให้ทุกครั้ง แล้วไม่มีสักครั้งที่เขาจะปฏิเสธ
อคิณเลือกวางคนหลับสนิทตรงที่ว่าง คาดว่าคงเป็นที่ประจำของเธอ มือหนาจัดการถอดรองเท้าถุงเท้าให้เสร็จสรรพ เอาผ้าห่มคลุมให้ถึงอก ดูแลประดุจแฟน ทั้งที่ผ่านมายังไม่เคยทำให้ใครแบบนี้มาก่อน
ก่อนออกไปก็มานั่งคุกเข่าลงข้างเตียง ลอบมองใบหน้าหวานอย่างที่ไม่คิดจะทำแต่วันนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร “ฝันดีนะ ยัยตัวแสบ” มุมปากจุดรอยยิ้มบาง ๆ ขณะเกลี่ยปอยผมไปทัดหูให้อย่างเบามือ
อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
Latest chapter
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love ตอนพิเศษ6
“รู้ไหมว่าพวกพ่อ ๆ กับแม่ ๆ เป็นห่วงมากแค่ไหน?”“ทำไมไปไหนไม่บอกไม่กล่าว?”“โทรไปก็ไม่ติด แม่เป็นห่วงจนจะบ้าแล้วลูกเอ้ย”ทั้งอคิณและปลาทูต่างก็ก้มหน้ารับฟังคำด่า เหตุเพราะหายไปกันทั้งคืนแล้วไม่ติดต่อใคร เวลานี้เอกภพกับปราณีก็บินมาด้วยทำให้ทั้งคู่โดนสองต่อจนหูแทบชา และด้วยความที่เป็นเด็กขี้อ้อน ร่างเล็กจึงเดินเข้าไปสวมกอดแม่ของสามี กอดแม่ตัวเองไม่ได้เดี๋ยวโดนเพิ่มข้อหา“แม่ณีขา อย่าโกรธเลยนะคะ คือพี่คิณขาเขาแค่อยากชวนหนูไปดูพระอาทิตย์ขึ้นเองค่ะ” ไหน ๆ ก็ไหน ๆ รู้วิธีเอาตัวรอดเป็นยอดดี โยนขี้ให้พี่แม่งเลย!“หึ?” ชายหนุ่มได้แต่ขมวดคิ้วมองภรรยาตัวน้อยด้วยความกล้ำกลืน แล้วใครมันบอกว่ามีอารมณ์วะ แม่ง!“ตาคิณ นี่แกพาน้องไปเกเรมาเหรอ?” เอกภพหันไปเท้าสะเอวใส่ลูกชาย โมโหจริง ๆ เขากับภรรยาบินมาถึงตั้งแต่เช้ามืด ไม่ได้พงไม่ได้พักอะไรเลย ก็ต้องมากังวลใจเพราะไอ้ลูกตัวดี“แต่จริง ๆ อคิณตามใจยัยตัวแสบตลอดนะ ไม่มีทางที่อคิณจะพาน้องไปเอง” ดารีรู้จักลูกสาวดีจึงค้าน “ดาว่ามันต้องมีอะ...”“มันจะมีอะไรล่ะน้องดา เจ้าคิณน่ะฟังใครที่ไหน” ปราณีขัดจังหวะ พลางลูบหัวลูกสะใภ้อย่างรักใคร่ ประหนึ่งว่าเด็กน้อยไม่ผิด “
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love ตอนพิเศษ5
อึก!อคิณถึงกับลอบกลืนน้ำลาย คำพูดคำจาของเด็กน้อยมันชวนให้หัวใจซาบซ่านเหลือเกิน“สนองมันหน่อยสิครับคนดี” เป็นต้องซู้ดปากแรง ๆ กำเบาะแน่นระบายความเสียดเสียวเด็กน้อยอ้าปากครอบเข้าไปเกือบครึ่งลำ ไม่รีรอใด ๆ ผงกหัวขึ้นลง แรก ๆ ก็เนิบนาบแต่สักพักก็เร่งจังหวะ โดยใช้มือสาวตรงโคนไปด้วยจ๊วบ!ปากเล็กดูดดุ้นจนแก้มตอบ ราวกับแท่งเอ็นร้อนคือไอศกรีมรสช็อกโกแลตชิปกับชาเขียวที่กินเท่าไรก็ไม่เบื่อไม่อิ่ม รัญจวนหัวใจดวงโตจนต้องขบกรามแน่น ครางเสียงเร่าร้อนดังระงมทั้งคันรถใบหน้าหวานช้อนขึ้นมามองสบตาคม มันยิ่งเป็นเชื้อเพลิงปลุกกำหนัดให้เตลิด เผลอกลั้นหายใจตอนที่น้องดูดหัวเห็ดแล้วส่งยิ้มให้กันทางสายตา เล่นเอาเกร็งหน้าขาจนปวด“อ่า อย่าดูดหัว พี่เสียวค่ะ”“แล้วไม่ชอบเหรอคะ?”โห เสียงหวานขนาดนี้ กะจะไม่ยอมให้ได้เกิดกันเลยดิ“ชะ ชอบครับ อ่า” คนเสียวจัดแทบทนไม่ไหว รู้สึกทรมานเหมือนคนใจจะขาด รวบผมสลวยเอาไว้ในมือแล้วกำแน่น ขณะเดียวกันก็จ้องมองแก่นกายที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดผลุบเข้าออกไว ๆ คับปากอุ่นชื้น น้ำลายไหลเลอะไปทั้งท่อนเอ็น กระสันจนต้องร้องขอชีวิต “เธอครับ เบา ๆ เดี๋ยวพี่แตก อือ ปลาทู หนู ที่รักพี่จะตายค่ะ!
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love ตอนพิเศษ4
หน้าร้านยุ่งวุ่นวายเมื่อลูกค้ามาราวกับงานลดแลกแจกแถม ปลาทูเห็นว่าพี่ ๆ คนอื่นรับออร์เดอร์ไม่ทัน จากที่กำลังช่วยเช็ดแก้ว มือเล็กจึงหยิบเอาไอแพดที่ว่างอยู่ไปรับลูกค้าแทนหลังจากรับออร์เดอร์เรียบร้อยแล้วก็วิ่งไปดูที่หลังร้าน ถึงจะเคยทำมาก่อนแต่ก็ใช่ว่าจะจำได้หมดทุกอย่าง ที่เข้ามาก็เพื่อจะอธิบายกับพ่ออีกทีว่าลูกค้าไม่เอาอันนั้น ไม่เอาอันนี้ ก่อนจะถืออาหารลูกค้าออกไปด้วย ทว่ายังไม่ทันจะผ่านพ้นประตู“ที่รักครับ” เสียงอ้อนแบบนี้รู้เลย คนรู้งานเดินกลับไปหาสามีหนุ่มแล้วยื่นแก้มให้ ขณะที่เขาก็ก้มลงหอมแก้มเธอโดยไม่นึกจะสนใจสายตาของคนอื่น ๆ ขอให้ได้ชื่นใจ สักวินาทีเดีนวก็เอา จนถูกพ่อแซว“วิทย์ ผัดไทยไม่ต้องเติมน้ำตาลนะ”ทั้งสองต่างหันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะ ก่อนจะแยกกันไปทำหน้าที่ใครหน้าที่มันเวลาผ่านไปจนถึงสามทุ่มกว่า ใบสั่งอาหารก็เริ่มน้อยลง อคิณจึงออกมาดูหน้าร้าน ดันตาไวเห็นเมียเด็กกำลังถูกลูกค้าชายส่งสายตาลวนลาม ไม่พอยังยื่นโทรศัพท์มาให้เธออีก จึงก้าวขายาว ๆ เดินผ่านโต๊ะที่พ่อตาแม่ยายนั่งอยู่ใกล้ ๆหมับ!ฝ่ามือหนารวบเอวบางเข้ามาประชิดตัว ประคองดวงหน้าหวานละมุนแล้วก้มลงทาบริมฝีปากกับเรียวปากอม
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love ตอนพิเศษ3
วันต่อมาหลังจากที่กึ่งหลับกึ่งตื่นมาค่อนคืน เพราะร่างกายยังปรับเวลาไม่ทัน ทำให้ช่วงเช้าปลาทูเกิดอาการสะลึมสะลือเผลอนอนลากยาว ตื่นอีกทีก็บ่ายโมง ไม่ทันได้เจอพ่อกับแม่ที่ออกไปทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า“ตื่นแล้วเหรอคะ?” เห็นร่างบางเดินออกจากห้องนอนมา อคิณจึงละจากงานขึ้นมองน้อง สีหน้าอ่อนล้า มันช่างต่างกับเมื่อวานลิบลับ “นอนต่อไหม หน้าเมียพี่ดูง่วงจัด”“ง่วงค่ะ” ว่าแล้วก็เดินมาหา คนเป็นพี่จึงวางโน้ตบุ๊กไว้บนโต๊ะแล้วตบหน้าขา คนตัวเล็กเข้าใจก็ขึ้นไปนั่งบนตักแล้วยกมือขึ้นโอบรอบลำคอหนา“หิวหรือเปล่า อยากกินไรไหม?” ก้มลงจุมพิตขมับน้อย ซึ่งน้องก็พยักหน้า “งั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ ไปหาพ่อทินกับแม่ดากัน”“ค่ะ” น้ำเสียงงัวเงีย เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอก่อนจะสอดแขนเข้าใต้ข้อพับแล้วอุ้มคนตัวเล็กไปส่งที่ห้องน้ำ จัดเตรียมข้าวของเสื้อผ้าให้เสร็จก็ออกมาทำงานต่อรอไม่นานน้องก็ออกมาด้วยชุดเดรสกระโปรงแขนตุ๊กตาน่ารัก ข้างนอกอากาศเย็นจึงมีเสื้อแขนยาวใส่ทับไปอีกตัว ในขณะที่เขาแต่งตัวด้วยเสื้อยืดกางเกงสแล็กและตามด้วยเสื้อโค้ทอีกที“รถสวยจังค่ะ” ปลาทูตาโตกับรถยนต์คันใหม่ของพี่ที่ผู้เป็นพ่อซื้อให้ ใบหน้าหล่อเหลา
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love ตอนพิเศษ2
ความเย็นสบาย ทำให้ดูการ์ตูนยังไม่ทันจะถึงครึ่งเรื่อง คนตัวเล็กก็นอนหลับซบอยู่กับอกแกร่ง ตื่นมาก็ตอนที่ใกล้จบเรื่องแล้ว ดวงตาคู่น้อยเปิดสนิท ท้องไส้ทำงานเมื่อเห็นอาหารและของหวานมารอพร้อม“พี่คิณขากลับที่ได้แล้วค่ะ”“ตื่นมาก็ไล่ผัวนี่คือไร?”“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ” เห็นพี่ชักสีหน้าใส่ก็รีบอธิบาย “หนูหิว พื้นที่วางมันนิดเดียวเอง แค่ส่วนของหนูก็เต็มโต๊ะแล้วค่ะ”“ออ...นี่เห็นแก่กินจนไม่สนใจผัวคนนี้แล้ว?” กอดอกสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน“ไม่ใช่นะคะ หนูแค่กลัวว่าพี่คิณจะนั่งกินไม่สะดวก ที่มันแคบเนี่ยเห็นหรือเปล่า?” มีการทำไม้ทำมือวัดพื้นที่ให้พี่ดู แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี เพราะเขาอยากนั่งอยู่ตรงนี้ อยากนั่งกับเธอ อยากนั่งติดกับเธอ สุดท้ายเธอก็ต้องเป็นฝ่ายยอม “โอเคค่ะ ถ้าพี่คิณขาไม่ลำบาก เรานั่งด้วยกันก็ได้ค่ะ”คนพึงใจผุดรอยยิ้มหวาน สอดมือเข้าใต้รักแร้ของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงระหว่างขา ยกขึ้นให้มานั่งกับขาข้างหนึ่งของตัวเอง ให้ใบหน้าเราเสมอกัน แล้วนั่งทานข้าวด้วยกันทั้งแบบนั้นมีบ้างที่คนตัวเล็กเขินอายกับสายตาของผู้โดยสารบางท่านที่เดินไปเดินมากับพนักงานของสายการบิน แต่หัวใจก็เต็มเปี่ยม
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love ตอนพิเศษ1
1เดือนต่อมา@ บนเครื่องบินชั้น First Class เครื่องขึ้นได้ไม่นานอคิณก็ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเดินไปยังที่นั่งของภรรยาตัวน้อยข้าง ๆ เธอกำลังตาตื่นกับการหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปท้องฟ้าและตึกอาคารข้างล่างพื้นดินไม่ว่าจะขึ้นเครื่องมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งเธอก็ยังคงเป็นเด็กน้อยเหมือนเช่นวันวานเด็กน้อยปลาทูของพี่อคิณ มันอดไม่ได้ที่จะไม่ล้วงเอามือถือขึ้นมาถ่ายรูปคนตัวเล็กจากทางด้านหลัง พลางเรียกเสียงหวาน “ที่รักครับ”“คะ?” ดวงหน้าละมุนหันมา ปลายนิ้วโป้งก็กดถ่ายทันที ความน่ารักของน้องมันเย้ายวนจนไม่อาจยั้งมือถ่ายแค่หนึ่งรูป ก่อนจะเข้าไปอยู่ใกล้ ๆ แล้วถ่ายรูปร่วมกัน ก่อเกิดความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้หัวใจได้ชุ่มฉ่ำ ก่อนจะถูกขัดจังหวะด้วยแอร์ โฮสเตสสาวสวยที่มาเสริฟ Welcome Drink“ของผมเอามาไว้ตรงนั้น” ใช้สายตาชี้ไปตรงแท่นวางของ “ที่เดียวกับเมียผมเลยนะครับ” หญิงสาวเหวอไปเล็กน้อย แต่เพียงอึดใจก็ระบายยิ้มบาง ๆ แล้ววางแก้วในส่วนของชายหนุ่มไว้คู่กันกับของเด็กสาวที่เน้นย้ำเพราะเขาเห็นนานแล้วว่าอีกฝ่ายนั้นแอบหันมาส่งสายตาให้บ่อย ๆ ถึงเขาจะไม่เล่นด้วยแต่อย่างน้อยก็ควรออกตัว ไม่อยากให้เรื่องราวมันซ้ำรอยเด
You may also like
รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม
ขนมปังรสหวาน1.7K viewsพิษรักผู้ชายอันตราย
อโดนิส2.1K viewsสุดทางเสือ
นิยายของเนม8.8K viewsBAD ENGINEER ถ่านไฟเก่าวิศวะ
Ballamira21.8K viewsรัก ร้าย ลึก
เซเรีย679 viewsคู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา
ดอกอ้อลู่ลม787 views3P เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ [ซันxโมนาxแอลเจ]
คิมฮานึล909 viewsEngineer Unfriend อยากเล่นเพื่อน
เข็มทิศเรือนเก่า5.3K views
