ตอนที่29 พี่น้องแบบคาหนังคาเขา 2/2

ลงมาด้านล่างก็ตามที่คาดไว้ ทั้งเอกภพและปราณีต่างก็นั่งรอด้วยใบหน้าเคร่งขรึมตรงโซนห้องนั่งเล่น บนพื้นไม่มีเสื้อผ้าแสดงว่าแม่เขาเก็บกวาดเรียบร้อย

“พี่คิณ” ปลาทูเห็นสีหน้าของทั้งสองท่านแล้วหัวใจตกวูบ ดึงแขนพี่ไว้ เขาเองก็รับรู้ได้ถึงความกังวนของน้อง จึงวางฝ่ามือลงบนหัวทุยแล้วลูบเบาๆอย่างปลอบโยน “เราจะบอกว่าไงดี”

“บอกตามความจริง อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด” เขาเป็นคนก่อ เขาก็ต้องเป็นคนแก้ ต่อให้พวกท่านจะว่ายังไงเขาก็จะก้มหน้ารับกรรมที่ก่อและแอบรู้สึกผิดที่ทำให้น้องต้องตกอยู่ในสภาพนี้ด้วย

“จะบ้าเหรอ เกิดพูด...”

“จะยืนกันอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม?” เอกภพกดเสียงต่ำ สายตามองเด็กทั้งสองอย่างขุ่นเคือง เขาเห็นยืนอยู่ตรงนั้นนานแล้วก็ไม่มาสักทีจึงอดไม่ได้

อคิณถอดหายใจเสียงดังก่อนจะจับข้อมือเล็กให้เดินมาพร้อมกับ ร่างสูงนั่งลงคุกเข่า ปลาทูจึงนั่งลงบนส้นเท้าข้างกันแล้วก้มหน้าลงมองพื้น ทว่าก็ถูกนิ้วเรียวของคนข้างๆเชิดปลายคางขึ้น

“เราไม่ได้ทำอะไรผิด จะกลัวทำไม?”

“คะ?” เด็กน้อยเบิกตาโต อย่างไม่อยากจะเชื่อหู

เธอกับเขามีอะไรกันแล้วผู้ใหญ่จับได้ จะไม่ผิดได้ยังไง

“นะ นี้แกยังจะบอกว่าไอ้ที่ทำกับน้อง มันยังไม่ผิดอีกเหร