공유

บทที่ 10

작가: ชาผลไม้
เมื่อมาถึงจุดนี้ นางก็จงใจมองไปที่ฉู่หว่านเอ๋อ “ถ้าหากว่าข้าชนะ เจ้าจะต้องคุกเข่าลงคำนับข้าสามครั้งที่ลานหน้าจวนมหาเสนาบดี ส่วนท่านหมอก็จะต้องรับปากกับข้าอยู่สามเรื่อง กล้าหรือไม่เล่า?”

ใบหน้าของฉู่หว่านเอ๋อเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “เหตุใดพระชายาจึงทำเช่นนี้?”

“ช่างเถอะ มันไม่สำคัญอะไร หากพระชายาพูดอย่างนั้นข้าก็มิอาจไปขัดใจ แต่สนับสนุนความคิดของท่าน หากญาติผู้พี่ของข้ามีอาการดีขึ้นได้จริง มันก็เป็นการดีที่ครอบครัวเราจะได้มาเฉลิงฉลองร่วมกัน ท่านหมอ ได้โปรดปล่อยให้พระชายาลงมือด้วยตัวเองเถิด”

เหลืออีกขั้นตอนสุดท้ายในการทำลายคนคนนี้แล้ว

หมอมหัศจรรย์ผู้นี้มีฝีมือดีที่สุดแล้ว ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงดูอีกฝ่ายทำให้ตัวเองต้องขายหน้าก็เท่านั้น

ฉู่เนี่ยนซีผู้ซึ่งมีใบหน้าน่าเกลียดและใจร้ายผู้นี้ จะได้รับการสนับสนุนจากทุกคนในจวนมหาเสนาบดีได้อย่างไร?

วันนี้นางกำลังรนหาที่ตาย และจะโทษใครก็ไม่ได้ด้วย

ฉู่เจี้ยนอี้ซึ่งเงียบมาตลอด จู่ ๆ ก็ยิ้มบาง ๆ จนทุกคนต้องหันมาสนใจเขา

เขาตบไหล่ภรรยาของตัวเองเบา ๆ “น้องสาวของข้ายอมสาบานว่าจะสามารถรักษาอาการข้าให้ได้ ในฐานะพี่ชายคนโต ข้าก็จะขอเป็นคนแรกที่จะสนับสนุนนาง”

หมอมหัศจรรย์ตกใจมาก แม้แต่กล่องไม้ใส่ยาก็ยังถือเอาไว้ไม่อยู่ “นายน้อย ท่านอย่าเอาชีวิตของตัวเองมาล้อเล่นแบบนี้เลยนะ”

“ข้าไม่ได้ล้อเล่น ข้าแค่เชื่อในตัวนาง” เสียงของฉู่เจี้ยนอี้สงบลงมาก ก่อนจะหันไปมองหว่านเอ๋อที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ก่อนจะเบือนหน้าหนีราวกับว่านางไม่มีตัวตน

เพียงแค่ชำเลืองมอง ฮูหยินฉู่ก็เข้าใจในสิ่งที่ลูกชายตัวเองคิดทันที

ภรรยาของเขาเองก็มองมาด้วยความตกใจ ก่อนจะมองไปยังฉู่เนี่ยนซีด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่นางก็จับมือของฉู่เนี่ยนซีอย่างเงียบ ๆ

ภายในลำคอของฉู่เนียนซีสั่นเล็กน้อย ภายนอกยังคงดูสงบนิ่ง ทว่าภายหัวใจกลับกำลังจะกระโดดออกมานอกลำตัว ฉู่เจี้ยนอี้เชื่อใจนางอย่างไม่มีเงื่อนไขอะไร

เมื่อหมอเฮ่อหลานเห็นว่าทั้งครอบครัวยอมแล้ว แม้จะยังรู้สึกเสียใจ แต่เขาก็ไม่พูดอะไรอีก เพราะอย่างไรเสีย มันก็ไม่เกี่ยวกับเขา

หลังจากที่ได้รับการยืนยัน ฉู่เนี่ยนซีก็คุกเข่าลงต่อหน้าฉู่เจี้ยนอี้อีกครั้ง ในขณะที่ใช้เข็มเงินเล่มแรกแทงเข้าไปในบริเวณขาของฉู่เจี้ยนอี้อย่างแน่วแน่และมั่นคง

ทันทีที่เข็มเงินถูกแทงเข้าไปในร่างกาย จู่ ๆ ม่อเหยียนก็รีบหลับตาลงแน่น หันไปมองทางอื่นด้วยร่างกายที่สั่นเทา

เกรงว่าคนนอกอาจจะทำลายสมาธิของฉู่เนี่ยนซี มหาเสนาบดีฉู่จึงหันไปมองฉู่หว่านเอ๋อ เห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็ยอมลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ

หมอมหัศจรรย์ที่คอยมองดูก็กำลังวางมือไว้ในแขนเสื้อ สีหน้าเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก พลางถอนหายใจออกมาเงียบ ๆ เป็นครั้งคราว ราวกับว่ากำลังรู้สึกเสียใจกับฉู่เจี้ยนอี้แล้วล่วงหน้า

ทั้งห้องเงียบลงราวกับว่าทุกคนกำลังกลั้นหายใจ ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปยังเข็มเงินในมือของฉู่เนี่ยนซี

ในทางกลับกัน ฉู่เนี่ยนซีกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังพบกับบริเวณฝังเข็มที่ต้องการ หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วยาม ก็เห็นนางถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ฉู่เจี้ยนอี้ที่อยู่บนเตียงไม้ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ในตอนแรก แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มขมวดคิ้วแน่นแล้วไอออกมาอย่างหนัก

จ้าวม่อเหยียนตกใจ ส่วนหมอเฮ่อหลานเองก็รีบเข้ามาหาในทันที สีหน้าเริ่มเต็มไปด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ นานา

แต่เมื่อวางมือลงบนชีพจรของฉู่เจี้ยนอี้แล้ว คิ้วสีขาวทั้งสองข้างก็เลิกขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

ฉู่เนี่ยนซียิ้มเบา ๆ “ไม่ต้องกังวลหรอกท่านหมอ ยาพิษไม่มีทางเข้าสู่หัวใจของเขาได้”

หมอเฮ่อหลานไม่พูดอะไร ได้แต่ตรวจสอบชีพจรของฉู่เจี้ยนอี้ต่ออย่างระมัดระวัง ทว่าแววตาของชายชรากลับเต็มไปด้วยความตกตะลึง

มันเป็นไปไม่ได้!

เขาเดินทางไปทั่วโลกในฐานะหมอมหัศจรรย์กว่าสี่สิบปี ไม่เคยเห็นผลลัพธ์จากการกำจัดสารพิษด้วยวิธีนี้ ด้วยเวลาอันสั้นมานานหลายปี แต่ว่า...

แม้หัวใจจะยังไม่ได้รับอันตรายใด ๆ แต่ความแข็งแรงของผู้ป่วยที่ต้องนั่งรถเข็นมานานหลายปี อย่างไรเขาก็จะยืนอีกครั้งไม่ได้

หมอเฮ่อหลานมองฉู่เนี่ยนซีด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน ทว่าก็เห็นนางลงมือฝังเข็มต่อไปด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง โดยไม่ได้มีเจตนาอื่นใดแฝงอยู่อีกในใจ

ในอีกสามวันข้างหน้า ฉู่เนี่ยนซีจะดึงพิษที่อยู่ในตัวของฉู่เจี้ยนอี้ออกมาทุกวัน ในขณะที่จ้าวม่อเหยียนเองก็คอยเฝ้าดูเขาอย่างใกล้ชิด เห็นอย่างนั้นดวงตาก็เริ่มแดงก่ำ

จนกระทั่งเข้าวันที่ห้า ระหว่างที่ฉู่เจี้ยนอี้กำลังทานอาหารกลางวัน เขาใช้กำลังลุกขึ้นนั่งที่เตียง แต่ในขณะที่กำลังจะหยิบชามที่จ้าวม่อเหยียนยื่นให้ เขาก็ต้องสะดุ้งทันที

จ้าวม่อเหยียนคิดว่าสามีของนางรู้สึกไม่สบายอีกครั้ง จึงจะถามด้วยความห่วงใย แต่ทันใดนั้นมือเรียวของเขาก็วางลงบนขา ก่อนจะคว้ามันอย่างแรง

“เหยียนเอ๋อร์ ข้า...”

ก่อนที่ฉู่เจี้ยนอี้จะพูดจบ ลมหายใจของเขาก็เริ่มรุนแรงขึ้น

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก   บทที่ 550

    เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีจึงฟาดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที พลางมองดูสีหน้าเจ็บปวดของอีกฝ่าย “เช่นนั้นท่านก็ถอดเสื้อออก ข้าจะดูแผลให้”เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นเย่เฟยหลีถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นตรงหน้า ฉู่เนี่ยนซีก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ว่าเขาจะทำอย่างองอาจ แต่ก็ยังทำให้นางอายจนต้องเบือนหน้าหนี“เสร็จแล้ว”ฉู่เนี่ยนซีหันกลับมาจับแผ่นหลังกว้างของเย่เฟยหลีไว้ แต่นางก็ไม่เขินอายอีกต่อไป เพราะร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบในอดีตทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกทีละชั้น เมื่อแกะชั้นสุดท้าย เย่เฟยหลีก็ทนต่อความเจ็บปวดจนตัวสั่นฉู่เนี่ยนซีรีบโรยผงยาลงบนผ้าผ้าพันแผลทันที ซึ่งไม่เพียงแต่บรรเทาความเจ็บปวดของเย่เฟยหลีเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ปลดผ้าพันแผลออกได้ง่ายขึ้นอีกด้วยผงยานำความเย็นแพร่ไปตามบาดแผลทั่วทั้งแผ่นหลัง เย่เฟยหลีจึงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ช้าๆฉู่เนี่ยนซีมองไปยังบาดแผลไฟไหม้ที่สภาพดูไม่ได้“นอนลงบนเตียง ข้าจะทายาให้ท่านใหม่”“ได้”เย่เฟยหลีทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาคว่ำตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียงฉู่เนี่ยนซีโรยผงยาอีกขวดบนแผลให้เสมอกัน ผงยานี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย

  • องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก   บทที่ 549

    ซุนจื่อซีที่อยู่ข้าง ๆ ไทเฮา ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ท่านป้า เนื่องด้วยจื่อซีและพระชายาหลีอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้วจึงได้รู้ว่าหากตระกูลไม่มีการอบรมสั่งสอนที่เข้มงวด พวกเขาก็จะไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรีให้เติบโตมาอย่างดีเช่นนี้ได้ ฉู่กุ้ยเฟยต้องถูกใส่ร้ายแน่นอนเพคะ ได้โปรดทรงอย่าปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องรับผิดอย่างไม่เป็นธรรมเลยนะเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่สามารถลงโทษสนมไป๋ได้เพียงเพราะการคาดเดาของหยางเหอ แต่สนมไป๋ ล่วงเกินฉู่กุ้ยเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่แน่ชัด จึงมีรับสั่งให้สนมไป๋ถูกปรับเงินเดือนครึ่งปีและถูกกักบริเวณในตำหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกโดยพลการองค์จักรพรรดิมีรับสั่งให้เย่เหลียนและเย่เฟยหลีสืบเรื่องนี้ด้วยกัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายพ้นผ่าน งานเลี้ยงในพระราชวังก็สูญเสียบรรยากาศที่สนุกสนานไป องค์จักรพรรดิทรงกังวลว่าไทเฮาจะทรงหวาดกลัว จึงประคองไทเฮาเสด็จกลับไปยังพระตำหนักอันชิ่งเพื่อพักผ่อนทุกคนที่หมดสนุกแล้วจึงหยุดทุกอย่างและรีบพากันกลับจวนช่องว่างเล็ก ๆ ของหน้าต่างหน้าต่างสีแดงลายมังกรถูกปิดลงอย่างเงียบ ๆ อย่างไม่มีใครสังเกตเผย

  • องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก   บทที่ 548

    ฉู่เนี่ยนซีมาอยู่ข้างกายฉู่กุ้ยเฟยร่วมกับหยางเหอ หลังจากจับชีพจรและตรวจดูให้แน่ใจว่านางไม่เป็นอะไรแล้ว ก็สั่งให้คนรับใช้นำเบาะขนห่านมาวางไว้ด้านหลังฉู่กุ้ยเฟยหยางเหอดูเหมือนจะมีอะไรจะพูด แต่นางก็ไม่กล้าพูด ทว่าเมื่อเห็นฉู่กุ้ยเฟยเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ หัวใจของนางก็เต้นรัวและสุดท้ายนางก็ลุกขึ้นยืนทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หยางเหอ นางหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิ“โปรดทรงอภัยในความอวดดีของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันไม่สามารถทนเห็นกุ้ยเฟยถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ เช่นนี้ได้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกบั่นหัว แต่หม่อมฉันก็ต้องพูดอะไรบางอย่างเพคะ”“เกิดอะไรขึ้น?”องค์จักรพรรดิทรงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและหรี่ตามองไปยังหยางเหอที่กำลังคุกเข่าด้วยใบหน้าแห่งความยุติธรรม“สนมไป๋ที่เข้ามาใหม่ไม่มีความเคารพต่อกุ้ยเฟยเลย เมื่อใดก็ตามที่ได้พบกับกุ้ยเฟย นางมักจะใช้คำพูดที่แฝงเป็นนัยเสียดสีอยู่เสมอ ไม่ก็สาปแช่งให้กุ้ยเฟยรักษาพระโอรสไว้ไม่ได้หรือไม่ก็เสียดสีว่ากุ้ยเฟยไม่คู่ควรกับตำแหน่งสูง กุ้ยเฟยไม่ต้องการโต้เถียงกับสนมไป๋จึงลืมมันไปทุกครั้งเพคะ”“สาวใช้ต่ำช้า กล้าพูดจาว่าร้ายข้าอย่างนั้นห

  • องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก   บทที่ 547

    เย่เฟยหลีอาศัยโอกาสนี้จับมือนาง รู้สึกดีกับการตรวจดูอย่างละเอียดของอีกฝ่ายพลางพูดเสียงอ่อน “ข้าไม่เป็นไร แค่เป็นแผลนิดหน่อย หมอหลวงจ่ายยาให้ข้าเรียบร้อยแล้ว”“เจ้ามาดูสิ นี่มันคืออะไร?”เย่เฟยหลีพาฉู่เนี่ยนซีไปยังจุดที่เพิ่งเกิดเพลิงไหม้ พื้นถูกไฟไหม้และมีรอยดำเต็มไปหมด เก้าอี้เอียงตะแคงโดยมีขาหักไปฉู่เนี่ยนซีนั่งยอง ๆ พลางใช้นิ้วชี้ขวาสัมผัสพื้น จากนั้นยกมาที่ปลายจมูกสูดดมเบาๆ ก่อนพูดด้วยความตกใจ “มันคือดินปืน แต่ไม่ใช่ดินปืนบริสุทธิ์ มันจึงไม่ทำให้เกิดการระเบิด แค่ติดไฟเร็วเท่านั้น”“ใช่ มีคนโปรยดินปืนประเภทนี้ไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้องฟ้ามืดจนมองไม่เห็น คนจึงคิดว่ามันดูเหมือนฝุ่นกรวดทั่วไป”เย่เฟยหลีเหยียดแขนออกไปประคองให้ฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นฉู่เนี่ยนซีขึ้นไปที่ลานถงฮวาอีกครั้งและมองไปที่เครื่องมือที่ฉู่กุ้ยเฟยใช้ในการจุดไฟ มันปนเปื้อนด้วยเศษสะเก็ดไฟบางส่วน แม้จะเผาไหม้ได้ แต่มันก็อยู่ได้ไม่นานและเปลวไฟก็ไม่ลุกลามมากเท่ากับดินปืนโดยทั่วไปนางยืนอยู่บนลานพลางมองไปที่เย่เฟยหลี ดวงตาของนางก็ค่อย ๆ ดูน่ากลัวมากขึ้น น้ำเสียงของนางก็เยือกเย็นลงตามลมหนาว“รู้หรือไม่ว่าใครมาที่นี่บ้างก่อ

  • องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก   บทที่ 546

    เหล่าขันทีและนางกำนัลที่รีบรุดมาพร้อมกับอ่างน้ำเย็น นำมาราดลงบนเปลวไฟที่อยู่บริเวณรอบ ๆ องค์จักรพรรดิและเย่เฟยหลี ทำให้เกิดเสียงน้ำสาดกระเซ็นเย่เฟยหลีไม่รู้สึกถึงความรู้สึกแสบร้อนที่แผ่นหลัง เขาจึงประคององค์จักรพรรดิลุกขึ้นยืนไทเฮาถูกนางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงประคองมา ทว่าพระนางยังไม่หายตกใจ องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นคิ้วคมเข้มของเย่เฟยหลีที่ขมวดเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด จึงทอดพระเนตรมองไปยังแผ่นหลังของเขา พบว่าอาภรณ์สีดำของเขาถูกไฟไหม้เป็นวงกว้าง และร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นไปอีก“ฝ่าบาท” ฉู่กุ้ยเฟยเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ รีบคุกเข่าคำนับด้วยความตื่นตระหนกเย่เหลียนตะโกนทันที “ฉู่กุ้ยเฟย นี่ท่านคิดลอบปลงพระชนม์หรือ? ท่านจงใจล่อลวงทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อหรือ เอาคนมา จับฉู่กุ้ยเฟยไว้!”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้ทำ! หม่อมฉันไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด! ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาด้วยเพคะ!”เมื่อเห็นเหล่าราชองครักษ์ในชุดเกราะเข้ามาใกล้ ฉู่กุ้ยเฟยก็ตะโกนทูลต่อองค์จักรพรรดิด้วยความตื่นกลัว“โอหัง!

  • องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก   บทที่ 545

    ทุกคนเดินไปที่ลานถงฮวาและเห็นว่ามีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ด้านล่าง อีกทั้งยังมีน้ำชากับผลไม้ที่จัดอย่างประณีตวางไว้ด้วยบนเวทีมีเสาไม้ห้าต้นสูงประมาณหกศอก ติดตั้งล้อมรอบมุมทั้งสี่และด้านบนตรงกลาง เสาไม้ทั้งหมดนั้นถูกพันด้วยเชือกหากมองลงมาจากหลังคาตำหนักที่อยู่ใกล้ ๆ จะรู้สึกว่าเชือกนั้นเปรียบเสมือนใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมเสาไม้ไว้แม้องค์จักรพรรดิจะทรงสับสน แต่พระองค์ก็ไม่ได้ตรัสถามอะไรมากนัก เพียงแค่ทรงยิ้มมุมปากแล้วตรัสกับไทเฮา “ดูเหมือนว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ เสด็จแม่ทรงนั่งลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าขันทีและนางกำนัลมาช่วยบรรดาผู้เป็นนายหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทุกคนพากันสับสนวุ่นวายนางกำนัลผู้น้อยจัดให้เย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีนั่งด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งลง ก็เห็นหลานชุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ เย่หลิงเอ๋อร์เดินมาเชิญฉู่เนี่ยนซีไปพูดคุยหลานชุ่ยมาเชิญนางด้วยตนเอง คงจะไม่มีเรื่องหลอกลวง ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างสบายใจ หลังจากทำความเคารพองค์จักรพรรดิและไทเฮา นางก็ตามหลานชุ่ยไปทันใดนั้น ลานถงฮวาก็สว่างขึ้นมาก ทุกคนเงยหน้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวเจ็ดแปดขวบห

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status