บทที่ 1358

ณ หอละอองฝน

เหล่าองครักษ์เสื้อแพรต้านทานอย่างยากลำบาก แม้จะต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีจำนวนมากกว่าหลายเท่า ก็ยังคงต่อต้านอย่างทรหด

องครักษ์กลุ่มหนึ่งคุ้มกันฮ่องเต้หวู่และหลี่หลงหลินไว้เบื้องหลังอย่างแน่นหนา แม้การต่อสู้จะดุเดือดอย่างยิ่ง แต่ทั้งสองพระองค์ก็มิได้บาดเจ็บแม้แต่เส้นขน

องครักษ์ตะโกน “ต้านไว้อีกหน่อย! กองหนุนใกล้จะมาถึงแล้ว ท่านรองผู้บัญชาการจางกำลังเดินทางกลับมา!”

หลู่จงหมิงแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง “ช่างเป็นสุนัขรับใช้ที่ดีจริงๆ ใกล้จะตายถึงเพียงนี้ยังภักดีนัก! เกรงว่าคนที่ไปส่งข่าวคงหนีรอดไปได้นานแล้ว ไม่สนใจความเป็นความตายของพวกเจ้าหรอก!”

“ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายแก่พวกเจ้าอีกครั้ง หากยอมจำนนทันที เดี๋ยวข้าจะให้พวกเจ้าตายอย่างสบาย!”

เหล่าองครักษ์ต่างกำดาบเหล็กกล้าในมือแน่น เอ่ยเสียงเย็นชา “ฝันไปเถอะ! ต่อให้ตาย พวกเราก็ไม่เป็นไอ้ขี้ขลาด!”

แต๊ง!

ทวนเงินเล่มหนึ่งพุ่งทะลุหน้าต่างเข้ามา เฉียดปลายจมูกของหลู่จงหมิง ปักลึกลงไปในผนังตรงๆ

ใบหน้าของหลู่จงหมิงซีดขาว ไร้สีเลือด

เมื่อครู่หากตนก้าวไปข้างหน้าอีกเพียงก้าวเล็กๆ เกรงว่าตอนนี้คงโลหิตสาดกระเซ็น ตายอย่างผิดธ