บทที่ 1378

ฮ่องเต้หวู่สายพระเนตรเย็นเยียบ พระพักตร์มังกรโกรธกริ้วยิ่งนัก

จางไป่เจิงตกตะลึง ติดตามฮ่องเต้หวู่กรำศึกมากว่าหลายปี ไม่เคยเห็นพระองค์ทรงพระพิโรธถึงเพียงนี้! ทำให้จางไป่เจิงเองก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบ

หลี่หลงหลินก้าวออกไปข้างหน้า กล่าวเสียงเข้ม “เสด็จพ่อ จะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ไม่ได้เด็ดขาด! พวกตัวเหลือบไรที่อาศัยการกัดกินเลือดเนื้อประชาชนเหล่านี้ วันหนึ่งกลับกล้าลงมือกับฝ่าบาท เกรงว่าคงจะเบื่อชีวิตกันแล้ว!”

“เสด็จพ่อ หากไม่ทำให้พวกเขาได้ลิ้มรสความขมขื่นบ้าง เกรงว่าจะไม่รู้ว่าอะไรคือฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!”

เหล่าหัวหน้าตระกูลใหญ่ขนหัวลุกชัน ตัวสั่นอย่างรุนแรง

ทุกคนต่างมองไปยังหลี่หลงหลินด้วยความหวาดผวา ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เดิมทีคิดว่าการขอความเมตตาจากฮ่องเต้หวู่ยังพอจะมีทางรอด แต่บัดนี้หลี่หลงหลินกลับมาราดน้ำมันบนกองไฟ ตนเองเกรงว่าคงตายสถานเดียว!

เหล่าหัวหน้าตระกูลต่างพากันร้องขอ “องค์รัชทายาท โปรดทรงเปิดตาข่ายไว้ด้านหนึ่ง ให้โอกาสพวกกระหม่อมอีกสักครั้ง! ต่อไปพวกกระหม่อมจะไม่กล้ากดขี่ชาวตงไห่อีกเป็นอันขาด จะต้องกลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่แน่นอน!”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท! เห็นแก่ที