บทที่ 1553

ฮ่องเต้หวู่พยักพระพักตร์อย่างพอพระทัย “ในเมื่อเหล่าอ้ายชิงพูดเช่นนี้ ข้าก็จะออกราชโองการเรียกตัวองค์รัชทายาทกลับมาทันที!”

เขาไม่กลัวว่าหลี่หลงหลินจะสร้างคุณงามความดีจนเกินหน้าเกินตา

เพียงแต่เป็นห่วงความปลอดภัยของหลี่หลงหลิน

เพราะอย่างไรเสีย ฮ่องเต้หวู่ก็เคยผ่านประสบการณ์ความเป็นความตายในสนามรบมานับครั้งไม่ถ้วน

ครั้งนี้ที่เขายอมให้หลี่หลงหลินไปดินแดนทางเหนือ ก็เพื่อให้เขาสั่งสมผลงานทางการทหาร เพื่อปูทางสู่การขึ้นครองราชย์ในอนาคต

เดิมทีคิดว่า แค่ให้หลี่หลงหลินหลบอยู่แนวหลัง สร้างผลงานเล็กๆ น้อยๆ ก็เพียงพอแล้ว

คาดไม่ถึงว่าเขาจะเล่นใหญ่ถึงขนาดนี้ ยึดเมืองซั่วเป่ยกลับคืนมาได้

ผลงานทางการทหารนี้ยิ่งใหญ่เกินต้านทานจริงๆ

แม้ว่าฮ่องเต้หวู่จะสละราชบัลลังก์ให้หลี่หลงหลินเป็นฮ่องเต้ในทันที

ก็ไม่มีขุนนางทั้งราชสำนักคนใดคัดค้านได้

ดังนั้น หลี่หลงหลินจึงไม่มีความจำเป็นต้องเสี่ยงอันตรายอยู่ในดินแดนทางเหนือต่อไป

เมื่อได้ยินเช่นนั้น

เหล่าขุนนางต่างก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

หลี่หลงหลินเพิ่งจะไปถึงดินแดนทางเหนือ ก็สร้างผลงานใหญ่หลวงถึงเพียงนี้

หากปล่อยให้เขาอยู่ต่ออีกสักพัก จะเป็นอย่างไรกัน