로그인공유
บทที่ 214
관련 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 215
หลี่หลงหลินปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ไม่ขอรับ!”จางเฉวียนตกตะลึง มองไปที่หลี่หลงหลินด้วยความตกใจ “เจ้าว่าอะไรนะ? ข้าได้ยินไม่ชัดเจน!”หลี่หลงหลินหัวเราะและพูดเบาๆ “ข้าบอกว่า ไม่ ขอรับ!”ดวงตาของจางเฉวียนเบิกกว้าง จ้องมองไปที่หลี่หลงหลิน “เพราะเหตุใด?”หลี่หลงหลินพูดอย่างองอาจ “ข้าทำงานใต้บังคับบัญชาของเสด็จพ่อ สร้างกองทัพตระกูลซูขึ้นใหม่ ย่อมต้องทำให้ดีที่สุด ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ทุกข้ออย่างเคร่งครัด! ถ้าข้าเปิดประตูหลังให้ลูกชายของท่าน นั่นไม่ใช่ว่าฝ่าฝืนกฎ ผิดระเบียบเพื่อหาประโยชน์ส่วนตนหรอกหรือ?“อีกอย่าง ท่านน้าเองก็มีอำนาจในกองทัพ การจะจัดหาตำแหน่งให้ลูกชายไม่ใช่ว่าง่ายดายมากหรอกหรือ? เหตุใดท่านจึงต้องมาขอเอาจากข้าด้วย?”“พูดกันตามตรง นั่นเพราะเขาเป็นพวกไม่เอาอ่าว ไร้ความสามารถ!”คำพูดของหลี่หลงหลินไร้ซึ่งความสุภาพและนอบเคารพเขาในฐานะชายผู้เสเพลอันดับหนึ่งในเมืองหลวง นอกจากจะรู้ว่าคณิกาคนไหนงาม โรงเตี๊ยมร้านไหนมึนเมาง่าย เขายังรู้อีกอย่างหนึ่งอีกด้วยนั่นคือชายเสเพลจากตระกูลใหญ่ เป็นคนไร้ประโยชน์ที่แท้จริงหรงกั๋วกง จางเฉวียน มีความสามารถไม่น้อย กิจการทางทหารก็บริหารได้อย่างยอดเย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 216
รับสมัครผู้ลี้ภัยทางเหนือ?มีวิธีนี้อยู่จริง!ได้ยินเช่นนี้ ลั่วอวี้จู๋และซูเฟิ่งหลิงก็ตกตะลึงดินแดนทางตอนเหนือหนาวเหน็บถึงกระดูก ผู้คนแข็งแกร่ง ตั้งแต่สมัยโบราณ คนใจบุญทำร้ายใจเหี้ยมได้มีมากมาย!ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาถูกพวกหม่านอี๋คุกคามมาหลายปี มีความบาดหมางไม่อาจล้างได้สิ้นกับพวกเขา!หากผู้ลี้ภัยจากทางเหนือ สามารถเข้าสู่กองทัพของตระกูลซูได้ ใช้เวลาสักหน่อย ย่อมต้องสามารถฝึกฝนจนหลักแหลมเก่งกาจได้อย่างแน่นอน!ประสิทธิภาพการรบ อาจไม่ด้อยไปกว่ากองทัพตระกูลซูในตอนนั้นก็ได้!ดวงตาคู่งามของลั่วอวี้จู๋กะพริบถี่ มองไปที่ใบหน้าของหลี่หลงหลินแล้วหายใจเข้าลึกๆ “ที่แท้องค์ชายเก้าก็เตรียมการไว้แล้ว...”หลี่หลงหลินต้องการรับสมัครทหาร นอกเหนือจากอุปสรรคอย่างกรมกลาโหมแล้ว ยังมีอีกหนึ่งก้างชิ้นใหญ่ชิ้นสำคัญนั่นก็คือชื่อเสียงที่เสื่อมเสียของหลี่หลงหลิน!โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกองทัพ หลี่หลงหลินคือการมีอยู่ที่ทุกคนแสนอับอาย!ทหาร รักเกียรติยิ่งชีพบังอาจถาม ผู้ใดจะกล้าติดตามขยะที่ส่งกลิ่นเหม็นอยู่ตลอดอย่างหลี่หลงหลินกัน?ไม่กลัวว่าจะอายคนหรือ?ทว่า ในบางเรื่องกลับตรงข้ามกัน ชื่อเสียงของหลี่ห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 217
“ข้าโกรธเจ้าองค์ชายเก้านั่น แม้แต่หน้าข้าก็ยังไม่ไว้ให้!”“ส่วนเจ้าเด็กเวรนั่น ไร้ประโยชน์เสียจนแม้แต่หลี่หลงหลินก็ยังดูถูก...”จางเฉวียนระบายความโกรธทุกอย่างให้อวี่ชื่อได้ฟังอวี่ชื่อคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยความสับสน “องค์ชายเก้าหลี่หลงลิน ไม่ใช่ว่าร่ำลือเรื่องไร้ประโยชน์หรอกหรือเจ้าคะ? ก่อนหน้าดีด่าใครไม่ได้ก็ไปด่าเขา องค์ชายเก้าไม่อาจเทียบท่านได้ด้วยซ้ำ!”“ทำไมเขาถึงกลับตัวกลับใจ กลายเป็นคนโดดเด่นประสบความสำเร็จขึ้นมาได้กัน?”จางเฉวียนจิบชาแล้วพูดว่า “ผีสิรู้!”อวี่ชื่อถามอีกครั้ง “แม้ว่าหลี่หลงหลินจะโบยบินขึ้นสู่จุดสูงสุดไป แต่เขาก็เป็นเพียงองค์ชายไร้อำนาจ! กล้าดีอย่างไรถึงได้จองหอง ทำให้นายท่านอับอายต่อหน้าคนมากมายได้?”“ใครคอยอยู่เบื้องหลังหลี่หลงหลิน คอยสนับสนุนเขากัน?”จางเฉวียนพึมพำ “ยังจะเป็นใครได้อีก ย่อมต้องเป็นฮ่องเต้อยู่แล้ว! ทั้งฮ่องเต้ยังมอบกระบี่อาญาสิทธิ์ให้เขาแล้วด้วย! แม้แต่ตู้เหวินยวนจิ้งจอกเฒ่าก็ยังถูกหลี่หลงหลินทำให้เสียหน้า เสียหายไปครั้งใหญ่!”อวี่ชื่อส่ายหัวเล็กน้อย ปิ่นปักผมของนางแกว่งไปมา “ข้าคิดว่า คนที่อยู่เบื้องหลังองค์ชายเก้า อาจไม่ใช่ฮ่องเต้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 218
“ใต้เท้าตู้ ท่านมาสาย!”เว่ยซวินค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา และยกยิ้มเบาๆตู้เหวินยวนหย่อนร่างนั่งลง มุมปากกระตุกเล็กน้อย แค่นเสียงว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะข้าแสร้งหมดสติ ก็คงยังคุกเข่าอยู่หน้าตำหนักหยั่งซิน ทนทุกข์เหมือนขุนนางคนอื่นๆ อยู่แน่!”เว่ยซวินตกตะลึงจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้เป็นจักจั่นลอกคราบ[footnoteRef:1] หลุดออกจากเปลือกเพื่อมาตามนัดหมาย [1: หนึ่งในกลยุทธ์ติดพันของสามก๊ก หมายความถึงการหลบหลีกโดยมิให้ผู้ใดล่วงรู้ ซึ่งนับว่าเป็นกลยุทธ์ในการถอยทัพโดยไม่เกิดความกระโตกกระตาก] แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินกะโผลกกะเผลก คงเป็นเพราะคุกเข่าอยู่ทั้งคืน ข้อเข่าเลยอ่อนแอเว่ยซวินถอนหายใจ “คราวนี้ ฮ่องเต้ตั้งใจแน่วแน่ จะจัดการกับกลุ่มขุนนางของพวกท่านแล้ว!”เมื่อตู้เหวินยวนได้ยินก็ขมวดคิ้ว “ขันทีเว่ย ท่านหมายความว่าอย่างไร? ฮ่องเต้ไม่ใช่ว่ายืมมือพระเก้าพันปีของท่านมาจัดการกับกลุ่มขุนนางอยู่แล้วหรือ?”เว่ยซวินส่ายหัวเบาๆ “ผิดแล้ว! จิตใจของฮ่องเต้ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าความสมดุล! หลายปีที่ผ่านมาขันที ขุนนางและทหาร สามกองกำลังได้ต่อสู้กันทั้งที่ลับและที่แจ้ง เขม่นแดกดันกันอยู่ตลอด!”“ในสายตาคนนอก พวกเราวิ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 219
เว่ยซวินจิบชา “ใต้เท้าตู้ไม่จำเป็นต้องทดสอบพวกเราหรอก! ท่านและข้าต่างก็ข้าราชบริพาร ทุกคนล้วนทำงานเพื่อฮ่องเต้! สำหรับศัตรูของท่านและข้า ย่อมต้องพวกทหารสูงศักดิ์...”ตู้เหวินยวนขมวดคิ้ว ถามด้วยความสับสน “ทหารสูงศักดิ์?”กองกำลังทั้งสาม ขุนที ขุนนางและทหาร ต่อหน้าและลับหลังราชสำนัก ล้วนแต่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด แสดงให้เห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่ผู้นำของทหารสูงศักดิ์คือตระกูลซูอย่างไม่ต้องสงสัยนับตั้งแต่สมาชิกผู้ภักดีของตระกูลซูตายไป ศพถูกฝังทางตอนเหนือ ตระกูลนี้ก็เริ่มมีสัญญาณของการเสื่อมโทรมสำหรับอำนาจของหรงกั๋วกง ก็เป็นเพียงลิงสวมหมวก[footnoteRef:1] ไม่มีทางกลายเป็นความจริงได้! [1: อุปมาว่า คางคกขึ้นวอ] เว่ยซวินต้องการร่วมมือกับขุนนาง เพื่อจัดการกับทหารสูงศักดิ์จริงๆ หรือ?หรือว่า เขาต้องการคนล้มแล้วเหยียบซ้ำ เอาชนะกลุ่มทหารให้ได้โดยสิ้นเชิง ยุติการเผชิญหน้าสามกองกำลังในราชสำนัก?เว่ยซวินพยักหน้าและพูดอย่างหนักแน่น “ใช่แล้ว ทหารสูงศักดิ์!”ตู้เหวินยวนส่ายหัว “ทหารสูงศักดิ์เสียบารี ไม่คู่ควรที่จะเป็นศัตรูของเรา ยิ่งไม่คู่ควรให้สองเราร่วมมือกัน!”เว่ยซวินเคาะนิ้วลงบนโต๊ะแล้วพู
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 220
แม้ว่าตู้เหวินยวนจะพูดไม่รักษาน้ำใจ แต่เขาก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ ไม่ได้ลุกขึ้นจากไปเว่ยซวินเป็นคนเช่นไร? จะไม่เข้าใจความหมายได้อย่างไร?จิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ ไม่เต็มใจร่วมมือเพียงอยากเจรจาเงื่อนไข!เว่ยซวินหายใจเข้าลึกๆ มองไปที่ตู้เหวินยวน “คนฉลาดไม่พูดมากความ! ใต้เท้าตู้ ต้องทำอย่างไร ท่านถึงจะยอมร่วมมือกับข้า จัดการกับองค์ชายเก้าและขุนนางที่อยู่ข้างหลังเขา?”ตู้เหวินยวนยิ้มเจ้าเล่ห์ ดุจสุนัขจิ้งจอก “ง่ายมาก! ข้าต้องการให้เว่ยกงรับปาก สนับสนุนองค์ชายสี่เป็นรัชทายาท!”เว่ยซวินเงียบไปเขาไม่แปลกใจกับคำขอนี้!ในบรรดาองค์ชายทั้งเก้า นอกจากหลี่หลงหลินที่เป็นคนไร้ประโยชน์องค์ชายอีกแปดพระองค์ ล้วนแต่ได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งแกร่งอยู่เบื้องหลังและตู้เหวินยวน ก็สนับสนุนองค์ชายสี่ หลี่จื้อ!กลุ่มขันทีที่มีเว่ยซวินเป็นผู้นำ เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย จึงไม่เข้าใกล้องค์ชายพระองค์อื่นๆ มากเกินไป และยังคงวางตัวเป็นกลางการเคลื่อนไหวของตู้เหวินยวน คือการบังคับให้เว่ยซวินสนับสนุนองค์ชายสี่!การรวมกำลังของขันทีและขุนนางเข้าด้วยกัน ความแข็งแกร่งย่อมเกินกว่าจินตนาการได้ แม้แต่ฮ่องเต้ก็แข็งแกร่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 221
ตู้เหวินยวนส่ายหน้า สุ้มเสียงเยียบเย็น “หัวหน้าผู้ดูแลเว่ย เจ้าอย่าเสแสร้งอีกเลย! องค์ชายเก้าเป็นศัตรูกับขุนนางบุ๋น เป็นศัตรูกับชนชั้นสูง เพียงอย่างเดียวคือมิได้ประกาศเป็นศัตรูกับพรรคขันทีของเจ้า! คนลงแรงอยู่เบื้องหลัง มิใช่เจ้าผู้ดูแลเว่ย ยังเป็นใครอีกเล่า?”“องค์ชายเก้าอยากมีชีวิตอยู่หรือไม่ ข้าไม่แน่ใจ!”“แต่ข้ากลับรู้ดี บางคนไร้ยางอายเกินไปแล้ว!”“เห็นได้ชัดว่าสนับสนุนองค์ชายเก้าอยู่เบื้องหลัง ไม่เพียงไม่ยอมรับ ยังแสร้งร่วมมือเป็นพันธมิตรกับข้า ยุแยงขุนนางซื่อตรงและชนชั้นสูงให้บาดหมางกัน ตนเองนั่งบนภูเขาดูเสือต่อสู้กัน รอตักตวงผลประโยชน์!”“ข้าพูดถูกหรือไม่?”เว่ยซวินเผชิญหน้ากับข้อกล่าวหา ทั้งตัวคนลืมตาอ้าปากค้างเขาวางแผนเข้าร่วมกับขุนนางบุ๋นจริง ไม่ต้องการเป็นศัตรูกับตู้เหวินยวนอีก!ส่วนข้อกล่าวหาของตู้เหวินยวน แม้เป็นเรื่องสมมุติ เว่ยซวินก็ไม่เคยคิดมาก่อน!“หัวหน้าผู้ดูแลเว่ย!”ตู้เหวินยวนเปิดปากเสียงเยียบเย็น “นับตั้งแต่วันนี้ไป ข้าและเจ้าเป็นศัตรูคู่อาฆาต มิอาจอยู่ร่วมกันได้! พวกเราจะได้เห็นดีกันในราชสำนัก!”พูดจบ สะบัดแขนเสื้อจากไป!เว่ยซวินนั่งบนเก้าอี้ สมองเต็มไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 222
เว่ยซวินยิ่งคิดยิ่งโกรธองค์ชายเก้าอยู่ภายนอกยโสโอหัง ล่วงเกินคนไปทุกหนแห่งปรากฏว่า หม้อดำกลับครอบศีรษะพวกเขาไว้กระนั้นหรือ?บัดนี้ชนชั้นสูงและขุนนางซื่อตรง ล้วนคิดว่าข้าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังท่าน หากถูกโจมตีเป็นกลุ่ม ต่อให้ข้าสามารถรับมือได้ แต่ก็ถูกปรักปรำเหลือหลาย“ไม่ได้การ!”“องค์ชายเก้า ครั้งนี้ข้าไม่สามารถปล่อยให้ท่านสมปรารถนา!”“จะต้องให้ท่านชดใช้!”ดวงตาเว่ยซวินทอประกาย วางแผนอำมหิตภายในใจคนทั่วหล้าคิดว่าข้าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังของหลี่หลงหลิน!มีเพียงข้ารู้ดี หลี่หลงหลินเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบคนหนึ่ง สามารถพึ่งพาได้เว้นเสียแต่สกุลซูแล้ว ก็มีเพียงชื่อเสียงของฝ่าบาทต้องการลงมือกับหลี่หลงหลิน ง่ายดายอย่างมาก ง่ายยิ่งกว่าขยี้มดตัวหนึ่งให้ตายทว่าเว่ยซวินไม่วางแผนกำจัดหลี่หลงหลินท่านทำร้ายครอบครัวข้ากระนั้น?เช่นนั้นข้าจะโต้กลับ ใช้ประโยชน์จากท่านแสวงหาอำนาจให้ข้า!เพียงเว่ยซวินคิดเช่นนี้ ก็สงบลงแล้ว สายตากวาดมองลูกชายบุญธรรมเหล่านั้น สบถด่าออกไป “ลุกขึ้นเถอะ! บุรุษตัวโตกลุ่มหนึ่ง ร้องไห้โวยวาย กลายเป็นอันใดไปแล้ว? ก็แค่สูญเสียตำแหน่งทหารมิใช่หรือ? มีอันใดร้ายแ
최신 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1284
เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างส่งเสียงฮือฮาผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนหาใช่จำนวนน้อยๆ ไม่!ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเย็นชาเจ้ากรมกลาโหมเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ฝ่าบาท ตามที่กระหม่อมเห็น ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนนี้คือภัยร้ายที่ซ่อนอยู่ในเมืองหลวง หากจัดการไม่เหมาะสม ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนก่อการจลาจลขึ้น เกรงว่า...”เจ้ากรมกลาโหมไม่กล้ากล่าวอะไรต่อหากเขากล่าวอะไรต่อไปอีก จะต้องทรงพระพิโรธเป็นแน่ แต่ก็จำเป็นต้องทูลเตือนฝ่าบาท ไม่ว่าก่อนหน้านี้หลี่หลงหลินจะเคยทูลรับรองสิ่งใดต่อหน้าฝ่าบาทก็ตาม ก็จำเป็นต้องทำให้ฝ่าบาททรงตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนส่วนใหญ่เป็นพวกที่ควบคุมได้ยาก คนเหล่านี้รวมตัวกันอยู่นอกเมืองหลวงได้สร้างผลกระทบเลวร้ายไม่น้อยแล้ว หากถูกผู้ไม่ประสงค์ดีปลุกปั่น ย่อมเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่เป็นแน่!แม้ว่าตอนนี้จางไป่เจิงจะนำทัพกลับราชสำนักแล้ว กำลังทหารในเมืองหลวงจะเข้มแข็ง ก็ยังคงเป็นปัญหาที่จัดการได้ยากอยู่ดีเหล่าขุนนางต่างเห็นพ้องต้องกัน“ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชะตาของแคว้นต้าเซี่ย โปรดอย่าได้ทรงประมาทเป็นอันขาดพ่ะย่ะค่ะ!”“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ขณะนี้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1283
“อะไรนะ!”ฮ่องเต้หวู่ทรงพระพิโรธอย่างยิ่ง!เขาไม่เคยคาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะกล่าววาจาเหลวไหลถึงเพียงนี้ นี่มันยิ่งกว่าการเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาเสียอีก! ยามนี้ราษฎรยากจนถึงขั้นไม่มีปัญญาซื้อหาธัญญาหาร แล้วจะมีเนื้อที่ไหนให้กินกัน?เจ้ากรมคลังลดเสียงลง กล่าวว่า “ฝ่าบาท วาจาเหลวไหลเช่นนี้ออกมาจากโอษฐ์ขององค์รัชทายาทจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ ทีแรกกระหม่อมคิดว่าเป็นเพราะตนเองตาฝ้าฟางไป แต่ฎีกาหลายฉบับล้วนรายงานตรงกัน เกรงว่าวาจานี้คงเป็นสิ่งที่องค์รัชทายาทตรัสจริงๆ...”เหล่าขุนนางต่างส่งเสียงฮือฮาคาดไม่ถึงว่าหลี่หลงหลินจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้!ไม่เพียงแต่สร้างความเยือกเย็นในใจของราษฎร ยังสร้างความเยือกเย็นในใจของขุนนางในราชสำนักอีกด้วย นี่คือการกระทำชั่วร้ายที่ยากจะสาธยายให้หมดสิ้น อาลักษณ์จะต้องบันทึกเรื่องนี้ลงในพงศาวดารเป็นแน่ ทำให้ชื่อเสียงของหลี่หลงหลินฉาวโฉ่ไปชั่วกาลนาน!ฮ่องเต้หวู่ส่ายพระพักตร์ ทรงครุ่นคิดในพระทัยไม่ใช่ เจ้าเก้าไม่น่าจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้ อย่างน้อยในเมืองหลวง ราษฎรส่วนใหญ่ก็เคยได้รับความเมตตาจากเขา หรือว่าก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดง?ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเย็น “
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1282
ณ ท้องพระโรงบรรดาขุนนางทั้งหลายต่างสงบเสงี่ยม ก้มหน้าคารวะถวายบังคมฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรกวาดสายตาไปยังหมู่ขุนนาง พลางตรัสเรียบเรื่อย “เหล่าขุนนางทุกท่าน หากมีเรื่องก็กราบทูล หากไม่มีเรื่องก็เลิกประชุมเถิด”นับตั้งแต่หลี่หลงหลินเดินทางไปยังตงไห่ ราชสำนักก็ดูสงบขึ้นไม่น้อย ฮ่องเต้หวู่ซึ่งแต่เดิมก็เอนเอียงไปทางเก็บตัวเงียบๆ ก็เริ่มชินกับจังหวะสงัดเช่นนี้ ยิ่งตอนนี้จางไป่เจิงนำทัพกลับสู่เมืองหลวง ปัญหากำลังพลไม่พอในเมืองหลวงก็คลี่คลายลง บรรดาขุนนางที่เคยซ่องสุมคิดร้ายในเงามืด ก็พากันลดราวาศอกแต่แล้ว เจ้ากรมคลังก็ก้าวออกมา สีหน้าเคร่งเครียด “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่เห็นเป็นกรมคลัง จึงขมวดคิ้วเบาๆ กล่าวว่า “ว่ามา”แม้ปัญหาเรื่องทหารจะคลี่คลาย แต่เงินในท้องพระคลังก็ยังร่อยหรอ หากกรมคลังเสนอฎีกาเมื่อใด มักไม่พ้นเรื่องเงินไม่พอใช้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากลัดกลุ้มมาเนิ่นนาน เจ้ากรมคลังกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท ขณะนี้เขตตงไห่ประสบภาวะขาดแคลนเสบียงจนเกิดทุพภิกขภัย ราษฎรอดอยากปากแห้ง ร้องทุกข์ระงม แต่ละเขตในตงไห่ต่างก็ส่งฎีกาขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก...”ฮ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1281
กงซูหว่านมองดูแบบร่าง โครงสร้างเรียบง่ายมาก แต่นางไม่รู้ว่าควรจะเรียกมันว่าอะไรหลี่หลงหลินเอ่ยเสียงเรียบ “นี่คือกระป๋อง”“กระป๋อง? มันสามารถถนอมอาหารได้หรือเพคะ?”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “แน่นอน หากสภาพแวดล้อมเหมาะสม แม้เวลาจะล่วงเลยไปแปดปี สิบปีก็ยังไม่เสีย”“นานขนาดนั้นเชียวหรือเพคะ?”กงซูหว่านเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินในความเข้าใจของกงซูหว่าน การเก็บรักษาอาหารได้นานสักไม่กี่เดือนก็ถือว่าน่าทึ่งแล้วหลี่หลงหลินยิ้มบางๆ “ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของกระป๋องยังเล็กกระทัดรัด เหมาะแก่การพกพาในยามออกศึกยิ่งนัก”“หากพี่สะใภ้รองสามารถทำมันขึ้นมาได้ ข้าก็ตั้งใจจะเปิดโรงงานกระป๋องที่ตงไห่ แปรรูปปลาหวงฮื้อใหญ่จำนวนมหาศาลที่จับขึ้นมาโดยเฉพาะ”หลี่หลงหลินยิ้มบาง หากผลิตกระป๋องได้สำเร็จ ก็ไม่ต้องหวั่นไหวต่อภัยแล้งและความอดอยากอีกต่อไปกงซูหว่านยังคงตกตะลึง “โรงงานกระป๋องหรือเพคะ? ถึงข้าจะทำตามแบบได้เป๊ะๆ แล้วจะไปหาคนงานจากที่ใด?”ยามนี้ชาวเมืองตงไห่ต่างก็แย่งกันออกทะเลหาปลา กำลังคนขาดแคลนเป็นอย่างยิ่งหลี่หลงหลินตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ให้ชาวตงไห่เขาหาปลากันต่อไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1280
วันต่อมา ห้องหนังสือจวนอ๋องหลี่หลงหลินยกมือนวดหว่างคิ้ว มือวาดบางอย่างบนกระดาษกงซูหว่านขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง “องค์ชาย หม่อมฉันอิงตามวิธีของท่านแล้ว วันนี้ตั้งใจไปตั้งร้านแผงลอยในบริเวณคนพลุกพล่านเป็นพิเศษ เผยแพร่วิธีทำน้ำแข็งออกไป เหล่าราษฎร์สามารถใช้งานได้ ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความยินดี เพียงแต่บัดนี้เกลือหมางเซียวในร้านขายยาทุกแห่งของตงไห่ไม่เพียงพอ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เผยแพร่ออกไปก็ดีแล้ว เช่นนี้เนื้อปลาของเหล่าราษฎร์ก็สามารถเก็บรักษาได้นานขึ้น ไม่ต้องสิ้นเปลือง”“พี่สะใภ้รองเหนื่อยแล้ว หากนี่คือเมืองหลวง เพียงตีพิมพ์เรียงความในหนังสือพิมพ์ก็เพียงพอแล้ว แต่อยู่ที่ตงไห่ยังต้องให้พี่สะใภ้ออกแรงเหน็ดเหนื่อยด้วยตนเอง”ภายในคำพูดหลี่หลงหลินเปี่ยมความห่วงใย อย่างไรเสียกงซูหว่านก็เป็นสตรีมีพรสวรรค์ไม่ออกนอกบ้าน อยู่แต่ในห้องหอ จู่ๆ ขอให้นางไปสอนวิธีทำน้ำแข็งแก่ราษฎร์ ช่างทำให้อึดอัดคับข้องใจโดยแท้แต่หลี่หลงหลินคิดไปคิดมา ในบรรดาพี่สะใภ้มีเพียงพี่สะใภ้รองเข้าใจวิธีใช้เกลือหมางเซียวทำน้ำแข็ง ทำได้เพียงมอบหน้าที่สำคัญนี้ให้กงซูหว่านหัวเราะเบาๆ “ไม่ลำบากเพคะ จะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1279
ทุกคนสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งโจรสลัดแคว้นโวกั๋วและชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นปัญหาแถบชายแดนต้าเซี่ยมานานนับร้อยปี ไม่ใช่ปัญหาที่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายมองออกว่าครั้งนี้เจตจำนงของหลี่หลงหลินยิ่งใหญ่อย่างมาก!หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “หากต้องการกำจัดปัญหาภายนอกจะต้องกำจัดปัญหาภายในก่อน หากต้องการเดินทางบนมหาสมุทร จะต้องจัดการปัญหาตรงหน้าให้เรียบร้อย หาไม่แล้วแผนการเดินเรือจะต้องได้รับผลกระทบแน่”“เป้าหมายสำคัญในการมาตงไห่ครั้งนี้คือพัฒนาศาสตร์ต่อเรือของต้าเซี่ย บัดนี้เรือเหล่านี้ไม่สามารถตอบสนองความต้องการการเดินทางไกลได้ ความแข็งแกร่งหรืออ่อนแอของเรือต้าเซี่ยก็เป็นเหตุผลที่โจรสลัดแคว้นโวกั๋วตงไห่สร้างความวุ่นวาย ได้รับผลประโยชน์มากมายในสงครามทางทะเล ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่สามารถกวาดล้างโจรสลัดแคว้นโวกั๋วที่บุกมาในคราวเดียวได้”“หากยังปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป โจรสลัดแคว้นโวกั๋วก็จะยิ่งกำเริบเสิบสาน อาละวาดอย่างไร้ขอบเขตในทะเลตงไห่ ราษฎร์ตงไห่ก็จะได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก!”“ดังนั้นตราบใดที่สามารถเพิ่มระดับการต่อเรือของต้าเซี่ยได้ โจรสลัดแคว้นโวกั๋วย่อมหายไป ชนิดที่ว่าปราบตงอิ๋
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1278
ปากแดงของเหล่าสะใภ้ขยับเบาๆ ดวงตาสะท้อนความแปลกใจ “เป้าหมายคือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่?”แม้เหล่าสะใภ้ไม่รู้ว่ามหาสมุทรอันกว้างใหญ่คือที่ใด แต่ได้ยินหลี่หลงหลินอธิบาย จะต้องเป็นสถานที่อันงดงามแน่!ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยถาม “องค์ชาย มหาสมุทรกว้างใหญ่มากถึงเพียงนี้ เป้าหมายของพวกเราคือที่ใด?”กงซูหว่านพยักหน้า “ใช่แล้วองค์ชาย ยิ่งไปกว่านั้นระดับการเดินเรือในตอนนี้มากที่สุดก็ไปได้ถึงตงอิ๋ง หากยังไปทางทิศตะวันออก กลับยังไม่มีตัวอย่างมาก่อน”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เป้าหมายของพวกเราก็คือทวีปใหม่! ต้าเซี่ยและทวีปใหม่ห่างกันเพียงมหาสมุทรกั้น ลักษณะทางภูมิศาสตร์ได้เปรียบโดยธรรมชาติ สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้คือคิดหาทางพัฒนาเรือของต้าเซี่ย ขนวัวม้าสัตว์ใช้แรงงานจำนวนมากเพียงพอไปยังทวีปใหม่”“ขอเพียงมีวัวม้าสัตว์ใช้แรงงาน ต้องการผืนดินมากน้อยเพียงใดก็ย่อมได้ มีผืนดินนับพันลี้ให้ราษฎร์ได้ใช้!”เหล่าสะใภ้ได้ยินภาพที่หลี่หลงหลินอธิบาย ใบหน้าเผยรอยยิ้มเปี่ยมความหวังออกมาสถานที่ที่ไม่มีสงครามและไม่มีความหิวโหยอยู่ห่างเพียงมหาสมุทรกั้น กำลังโบกมือต้อนรับตนเองหลี่หลงหลินเปล่งเสียงเคร่งขรึม “ขอเพียง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1277
“เป็นไปไม่ได้! ดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ ไฉนเลยจะไม่มีคน?”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เหตุที่มีคนน้อยมีเพียงข้อเดียว ตอนนี้พวกเขายังกินไม่อิ่ม”ถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลินดุจฟ้าผ่ากลางวันแสกๆเหล่าพี่สะใภ้ได้ฟังแล้ว คิดว่านี่คล้ายเรื่องเพ้อฝันยามราตรี ดินแดนอุดมสมบูรณ์ถึงเพียงนี้ ถึงขั้นยังมีคนกินข้าวไม่อิ่มท้องอีกหรือ?กงซูหว่านมองหลี่หลงหลินด้วยความตกตะลึง เอ่ยถามว่า “องค์ชาย ท่านไม่ได้กำลังล้อพวกเราเล่นหรอกกระมัง? อิงตามคำพูดของท่าน ทวีปใหม่จะต้องอุดมสมบูรณ์อย่างมากแน่ เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์คนกินข้าวไม่อิ่มท้องได้เล่า?”“ใช่แล้วองค์ชาย หม่อมฉันไม่เชื่อ”“หรือว่าดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ พวกเขาไม่สามารถเพาะปลูกได้กันเล่า?”เหล่าพี่สะใภ้ฟังจนอารมณ์ดำดิ่งลงไป ต่างขอให้หลี่หลงหลินพูดออกมาให้ชัดเจน หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “ไม่ใช่พวกเขาไม่เพาะปลูก ทวีปใหม่ดีมากเยี่ยงไร มีเพียงข้อเดียวที่ไม่ดี ก็คือไม่มีวัวไม่มีม้า ไม่มีสัตว์ใช้แรงงาน”ดวงตาของเหล่าสะใภ้ทอประกายระยับ ประคองใบหน้างดงามรับฟังเงียบๆ“ดังนั้นตอนนี้พวกเขายังหยุดอยู่ที่ใช้มีดถางป่าเผาไร่เพาะปลูก ใช้วิธีการพื้นฐานที่สุดในการ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1276
“ตงอิ๋ง? ก็แค่แคว้นเล็กๆ เท่านั้น ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง!”สายตาหลี่หลงหลินเผยแววหมิ่นแคลน“ตงอิ๋งเล็กๆ เป็นเพียงเกาะแห่งหนึ่งเท่านั้น เดิมทีก็ไม่คู่ควรต่อคำว่าทวีปใหม่สองคำนี้”ทุกคนตกตะลึงภายในความรู้ของเหล่าสะใภ้ ตงอิ๋งก็คือจุดสิ้นสุดของมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง เหนือตงอิ๋งก็ไม่มีอันใดอีกคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ความรู้ที่พวกนางมีอยู่เปลี่ยนไปทั้งหมด!กงซูหว่านพูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย ความนัยของท่านคือนอกจากตงอิ๋งแล้วยังมีทวีปใหญ่อีกหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เพียงมีทวีปใหญ่ แต่ยังเป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์อย่างมากอีกด้วย!”พูดไป สายตาหลี่หลงหลินก็ทอดมองไปยังทิศทางหนึ่งกงซูหว่านพูดด้วยความแปลกใจ “อุดมสมบูรณ์อย่างมาก? อุดมสมบูรณ์มากเพียงใด เทียบกับต้าเซี่ยแล้วเป็นเช่นไร?”สายตาทุกคนล้วนเปี่ยมความแปลกใจ วางตะเกียบและชามข้าวในมือลงรับฟังหลี่หลงหลินเล่าเรื่องทวีปใหม่เงียบๆหลี่หลงหลินส่ายหน้าและพูดว่า “แผ่นดินต้าเซี่ยกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตและทรัพยากรมากมาย เป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง แต่ทวีปใหม่มีที่ราบมาก แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ทอดยาวนับพันลี้ ทุกหนแห่งล้วนค
