LOGINShare
บทที่ 21
Related chapters
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 22
องค์ชายเก้าเองก็อยากยกทัพไปปราบหมานอี๋ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเช่นกัน?เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่หลงหลิน ขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นบู๊ไม่กล้าที่จะเชื่อหูของตนเององค์ชายเก้าขี้ขลาดมาแต่ไหนแต่ไรก่อนหน้านี้กองทัพตระกูลซูทำสงครามกับเผ่าหมาน อยู่ที่ดินแดนทางเหนือ เขาตกใจจนหนีการสู้รบ ทำให้ราชวงศ์ต้องอับอายเหตุใดตอนนี้องค์ชายเก้านิสัยถึงได้เปลี่ยนไป?องค์ชายพระองค์อื่น ก็มีสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน จ้องมองน้องชายคนเล็กสุดของตนพวกเขาเข้าใจอุปนิสัยของหลี่หลงหลินเป็นที่สุดแล้วไม่เข้าใจจริง ๆ ว่า เหตุใดหลี่หลงหลินถึงเป็นฝ่ายเสนอตัวขอนำทัพ ออกศึกกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือซูเฟิ่งหลิงเองก็ตกใจเช่นกัน ดวงตานกการะเวกจ้องมองหลี่หลงหลินด้วยความประหลาดใจองค์ชายเก้าผู้ไร้ความสามารถ คิดไม่ถึงว่าจะไม่กลัวตาย ยอมยกทัพออกศึกกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกับตนถึงแม้ว่าเขาจะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงแต่ความกล้าหาญครั้งนี้ทำให้ผู้คนต้องเปลี่ยนมุมมองใหม่!มีเพียงฮ่องเต้หวู่ที่โมโหจนควันออกหู หัวใจเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ ค้อนหลี่หลงหลินด้วยความดุร้าย!เจ้าเก้ายังคงเป็นคนไร้ประโยชน์คนนั้นเช่นเดิม!เราพูดชั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 23
แม้ว่าจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง ก็เชื่อไม่ได้ จะมอบอำนาจทางทหารให้พวกเขาไม่ได้ในบรรดาองค์ชายทั้งเก้า มีอยู่ไม่กี่คนที่มีอำนาจทางทหารเนื่องจากเจ้าหกไม่มีอำนาจทหาร ถึงได้คิดว่าฮ่องเต้หวู่เมินตนเอง ถึงได้เลี้ยงดูทหารหน่วยกล้าตาย ทำการก่อกบฏ!เจ้าเก้าเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ มีสิทธิ์อะไรมาร้องขออำนาจทหาร?อีกทั้ง เจ้าเก้ายังอยากจะสร้างทหารใหม่อะไรอีก?บัดนี้เผ่าหมานได้โจมตีแนวป้องกันดินแดนทางเหนือแตกแล้ว เดินทัพลงใต้ ประชิดเมืองหลวงสร้างกองทัพทหารใหม่ อย่างไรเสียก็ต้องใช้เวลาหนึ่งปีครึ่ง?รอให้เจ้าสร้างกองทัพสำเร็จ ก็คงสายเกินไปแล้ว!ยิ่งไปกว่านั้น การสร้างกองทัพทหารใหม่ไม่ใช่เรื่องง่ายเสบียง เงินเดือนทหาร อาวุธ...นั่นไม่ใช่เป็นการเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์หรอกหรือ!บัดนี้ท้องพระคลังว่างเปล่า ราชสำนักมีรายจ่ายมากกว่ารายรับ อย่าว่าแต่สร้างกองทัพทหารใหม่ แม้แต่เงินเดือนทหารรักษาพระองค์ยังค้างจ่ายหลายเดือน!นี่ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรอกหรือ?ฮ่องเต้หวู่จะรับปากเจ้าได้อย่างไร!ในความเป็นจริง ตอนแรกฮ่องเต้หวู่เองก็คิดว่าคำพูดของหลี่หลงหลิน เหลวไหลเกินไปจร
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 24
ทันทีที่คำพูดประโยคนี้ของหลี่หลงหลินหลุดออกจากปาก ทั้งท้องพระโรงต่างก็ตกตะลึงทันทีไม่ว่าจะเป็นคนในราชวงศ์ หรือว่าขุนนางฝ่ายบุ๋นบู๊ ทั้งหมดสงสัยว่าตนเองหูฝาดไปแล้ว!องค์ชายเก้าบ้าไปแล้วหรือ?ทุกคนต่างต้องการกำจัดองค์ชายหกออกไปอย่างรวดเร็วมีเพียงหลี่หลงหลินที่ก้าวออกมาโต้แย้ง ขอความเมตตาแทนองค์ชายหก?มีเหตุผลอะไรกันแน่?ต้องเข้าใจว่าก่อนหน้านี้หลี่หลงหลินถูกจับเข้าคุก เกือบจะต้องตาย ก็เป็นเพราะองค์ชายหกเป็นผู้ส่งเสริม อยู่เบื้องหลัง!ซูเฟิ่งหลิงมองหลี่หลงหลิน กล่าวอย่างตื่นตะลึง “ท่านกำลังทำอะไรอยู่? องค์ชายหกทำร้ายท่านอย่างน่าสงสารขนาดนี้! ยังทำร้ายตระกูลซูของข้าจนหมดสิ้น แต่ท่านกลับช่วยเขาพูด!หลี่หลงหลินเหลือบมองซูเฟิ่งหลิงแวบหนึ่ง กล่าวเสียงต่ำ “ที่นี่คือท้องพระโรง ในเมื่อเจ้าไม่เข้าใจ ก็อย่าพูดจาเหลวไหล ระวังจะเป็นอันตรายต่อตนเอง!”ซูเฟิ่งหลิงสำลักจนพูดไม่ออก ใบหน้าดำคร่ำเครียดฮ่องเต้หวู่เลิกคิ้ว กล่าวอย่างสนใจ “เจ้าเก้า เราไม่คิดเลยว่า เจ้าจะขอควาเมตตาแทนเจ้าหก! เจ้าลองว่ามา มีเหตุผลอะไรที่เราจะไม่สังหารเขา!”หลี่หลงหลินสีหน้าลำบากใจ จ้องมององค์ชายและบรรดาขุนนางใหญ่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 25
“วางแผนอย่างละเอียดถี่ถ้วนเช่นนี้ ไม่เพียงขุนนางบุ๋นบู๊ แม้แต่เสด็จพ่อ ท่านก็ถูกหลอกลวงเช่นกัน! เป็นไปได้จริง ๆ งั้นหรือ?”ฮ่องเต้หวู่สีหน้าตกละลึงในที่สุดเขาก็เข้าใจ ว่าเหตุใดตนถึงรู้สึกว่ามีจุดที่ผิดปกติ!นั่นก็เป็นเพราะเป็นแผนก่อกบฏของเจ้าหก รีบร้อนจนเกินไป โง่เขลาเกินไปจริง ๆ!กล่าวว่าเขาเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมด เป็นตัวการใส่ร้ายตระกูลซู?คนโง่ถึงจะเชื่อ!ในเมื่อไม่ใช่เจ้าหก เช่นนั้นมือมืดเบื้องหลังยังมีคนอื่นอยู่!ไม่เพียงเจ้าเก้า แม้แต่เจ้าหก ก็เป็นแพะรับบาปที่คนผู้นี้จัดวางเอาไว้เรียบร้อยแล้ว!ถ้าหากตนโมโห ไม่แยกแยะถูกผิด ฆ่าเจ้าหกเช่นนั้น มือมืดเบื้องหลังผู้นี้ไม่เพียงสามารถปิดฟ้าข้ามทะเล รอดพ้นภัยพิบัติอีกทั้งตั้งแต่บัดนี้ไป ก็จะต้องแบกชื่อจักรพรรดิทรราช!คนผู้นี้อาจจะอยู่เบื้องหลัง ปลุกปั่นเจตนาของชาวบ้าน ยุแยงตะแคงรั่วตามอำเภอใจ !ฮ่องเต้หวู่ยิ่งคิดก็ยิ่งนึกกลัวในภายหลัง อดไม่ได้ที่จะตกใจจนเหงื่อแตก!ถ้าหากไม่ใช่เพราะหลี่หลงหลินเตือนได้ทันเวลา เกรงว่าตอนนี้ตนก็ยังคงโง่งมจักรพรรดิผู้สูงส่ง ถูกคนหลอกใช้กลายเป็นหมาก กลายเป็นตัวตลก ยิ่งทำให้ฮ่องเต้หวู่โมโห!“
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 26
จางไป่เจิง!หลี่หลงหลินตะลึงงันไปทันที!เขานำทัพทหารรักษาพระองค์จำนวนหนึ่งแสนนาย ไปทำศึกกับเผ่าหมานไม่ใช่หรือ?เหตุใดจึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่?ไม่ช้า หลี่หลงหลินก็เข้าใจฮ่องเต้หวู่ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์!เรื่องอื่น ฮ่องเต้หวู่เดาได้แต่แรกแล้วว่าเจ้าหกจะก่อกบฏด้วยเหตุนี้ เขาจึงจงใจให้จางไป่เจิงนำทัพออกศึก สร้างภาพลวงตาว่ากำลังทหารในเมืองหลวงว่างเปล่า!ความเป็นจริง จางไป่เจิงไม่ได้ไปไหนเลย แอบซุ่มอยู่ในวังหลวง รอให้เจ้าหกเข้ามาติดกับเอง!แม้ว่าตนจะไม่ได้ให้ซูเฟิ่งหลิงนำทหารพ่ายศึกตระกูลซูปราบกบฏฮ่องเต้หวู่วางแผนการทุกอย่างเอาไว้แต่แรก จัดการเจ้าหกอย่างง่ายดายเพียงปลายนิ้วสัมผัส!หลี่หลงหลินเหงื่อแตกพลั่ก รู้สึกหวาดกลัวขึ้นในใจทันที!เอาแต่จ้องจะเล่นงานผู้อื่น โดยไม่คาดว่าตนเองก็อาจจะกำลังถูกผู้อื่นจ้องเล่นงานอยู่เช่นกัน!อย่างไรเสียฮ่องเต้หวู่ก็คือจักรพรรดิ ความคิดล้ำลึก ราวกับเหวลึกและมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง!หลี่หลงหลินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่ง กล่าวอย่างทอดถอนใจ “เสด็จพ่อ ที่แท้ท่านก็วางแผนทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว! ต่อให้ลูกไม่ลงมือ ท่านก็สามารถอยู่ในตำแหน่ง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 27
เรื่องแต่งตั้งรัชทายาท ยิ่งใหญ่และสำคัญเกินไป ไม่ใช่เรื่องที่แม่ทัพฝ่ายบู๊อย่างเขาจะสามารถยุ่งเกี่ยวได้ ดังนั้นจึงไม่กล้าพูดจาเพ้อเจ้อฮ่องเต้หวู่ทอดถอนใจ กล่าวเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “สถานการณ์ของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นอย่างไรบ้าง?”จางไป่เจิงกล่าวเสียงขรึม “ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกำลังเดินทางลงใต้ บุกโจมตีอย่างฮึกเหิม! กระหม่อมจำเป็นต้องออกเดินทางเดี๋ยวนี้ เพื่อเร่งเดินทางให้ทันทัพใหญ่พ่ะย่ะค่ะ! มิเช่นนั้น ไม่มีนายพลคอยสั่งการ เกรงว่าจิตใจของเหล่าทหารจะไม่สงบ!ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็รีบออกเดินทางโดยเร็วที่สุด!”จางไป่เจิงสีหน้าลำบากใจ “ฝ่าบาท ทัพใหญ่ออกศึก ปูนบำเหน็จรางวัลให้สามเหล่าทัพ บรรดาพลทหารจึงจะมีขวัญกำลังใจ ต่อสู้กับศัตรูอย่างกล้าหาญ! แต่ทหารรักษาพระองค์ไม่ได้เบี้ยเลี้ยงมาสามเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ...”ฮ่องเต้หวู่กล่าวอย่างไม่พอใจ “ถ้าหากไม่ใช่เพราะทางใต้น้ำท่วม เพื่อสงเคราะห์ผู้ประสบภัย จึงนำเงินออกมาจนเกลี้ยงท้องพระคลัง! เราจะค้างจ่ายเงินเดือนของเหล่าทหารได้อย่างไร? แต่บัดนี้ เงินของราชสำนักขัดสนรุนแรง ท้องพระคลังว่างเปล่า นำเงินออกมาไม่ได้จริง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 28
หลี่หลงหลินออกนอกวัง ก็ตรงมาที่ตระกูลซูทันทีที่เขาเดินเข้าประตู ก็เห็นซูเฟิ่งหลิงยังไม่ได้ถอดชุดเกราะ ในมือถือทวนเงิน เดินเข้ามาหาตนด้วยท่าทางอาฆาตครั้งนี้ หลี่หลงหลินฉลาดขึ้นแล้ว ตะโกนเสียงดัง “ฮูหยินผู้เฒ่าช่วยด้วย! ซูเฟิ่งหลิงจะฆ่าข้าอีกแล้ว!!”ฮูหยินผู้เฒ่าซูได้ยิ้นเสียงตะโกนของหลี่หลงหลิน ก็รีบเดินออกมาจากในห้อง กล่าวตำหนิ “นังหนูคนนี้ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก!”“ท่านย่า!”ซูเฟิ่งหลิงสีหน้าน้อยใจ “ครั้งนี้ ท่านขวางข้าไม่ได้! ข้าจะต้องฆ่าไอ้ชาติชั่วหลี่หลงหลินนี่ให้ได้!”ฮูหยินผู้เฒ่าซูขมวดคิ้ว “เหตุใดเจ้าจะฆ่าองค์ชายเก้าอีกแล้ว? ไม่พูดถึงว่าฝ่าบาทพระราชทานงานอภิเษก จะช้าหรือเร็วเขาก็ต้องเป็นสามีของเจ้าอยู่ดี! ย่าได้ยินมาว่า วันนี้เจ้านำทัพปราบกบฏ เลือดนองเต็มลานไป๋อวี้ น่าเกรงขามยิ่ง ยังสร้างความชอบอันใหญ่หลวงต่อหน้าพระพักตร์ของฝ่าบาทอีกด้วย!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความชอบขององค์ชายเก้า!”ซูเฟิ่งหลิงโมโหยิ่งกว่าเดิม “ถูกต้อง ข้ากับบรรดาแม่ทัพและพลทหารตระกูลซูต่อสู้อย่างยากลำบาก กว่าจะทำให้ความวุ่นวายสงบลงไม่ง่ายเลย ฝ่าบาททรงมีความสุขมาก ทรงตรัสว่าจะประทานรางวัลให้! ผลสุดท้าย ก็
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 29
“จบราชโองการ!” เว่ยซวินอ่านราชโองการหลี่หลงหลินรับราชโองการ “ลูกขอบพระทัยความเมตตาของเสด็จพ่อ! ทรงอายุยืนหมื่นปี หมื่นปี! หมื่น ๆปี!”สำหรับราชโองการฉบับนี้ อย่างไรเสียหลี่หลงหลินก็รู้ล่วงหน้าแล้ว จึงไม่รู้สึกประหลาดใจเลยสักนิดคนตระกูลซูกลับตกตะลึงกันไปหมดโดยเฉพาะอย่างยิ่งซูเฟิ่งหลิง เรียกได้ว่าไม่กล้าที่จะเชื่อหูของตนเองฝ่าบาททรงพระราชทานชุดกินเลน นี่ยังไม่เท่าไหร่ ถือว่าเป็นของรางวัลปกติปัญหาคือ หลี่หลงหลินไอ้ชาติชั่วนี่ คิดไม่ถึงว่าจะถูกฝ่าบาททรงแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพยกทัพออกศึกไปยังดินแดนทางตอนเหนือ สร้างกองทัพทหารตระกูลซูขึ้นมาใหม่?หลี่หลงหลินร้องขอรางวัลที่มากเกินไปขนาดนี้กับฝ่าบาท แต่ฝ่าบาทกลับทรงรับปากจริง ๆอย่างนั้นหรือ?เป็นไปได้อย่างไรกัน?แต่ว่า ราชโองการอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าพวกนางไม่เชื่อ!“แค่ก ๆ...”เมื่อเว่ยซวินเห็นว่าคนของตระกูลซูไม่ยอมกล่าวขอบคุณ จึงกระแอมสองทีเพื่อเป็นการเตือนสติฮูหยินผู้เฒ่าซูราวกับเพิ่งตื่นจากความฝัน เพิ่งฟื้นคืนสติ รีบพาคนตระกูลซูคุกเข่าพร้อมกล่าวขอบคุณ “ฝ่าบาทอายุยืนหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!”เว่ยซวินพยักหน้า “ลุกขึ้
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1284
เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างส่งเสียงฮือฮาผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนหาใช่จำนวนน้อยๆ ไม่!ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเย็นชาเจ้ากรมกลาโหมเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ฝ่าบาท ตามที่กระหม่อมเห็น ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนนี้คือภัยร้ายที่ซ่อนอยู่ในเมืองหลวง หากจัดการไม่เหมาะสม ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนก่อการจลาจลขึ้น เกรงว่า...”เจ้ากรมกลาโหมไม่กล้ากล่าวอะไรต่อหากเขากล่าวอะไรต่อไปอีก จะต้องทรงพระพิโรธเป็นแน่ แต่ก็จำเป็นต้องทูลเตือนฝ่าบาท ไม่ว่าก่อนหน้านี้หลี่หลงหลินจะเคยทูลรับรองสิ่งใดต่อหน้าฝ่าบาทก็ตาม ก็จำเป็นต้องทำให้ฝ่าบาททรงตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนส่วนใหญ่เป็นพวกที่ควบคุมได้ยาก คนเหล่านี้รวมตัวกันอยู่นอกเมืองหลวงได้สร้างผลกระทบเลวร้ายไม่น้อยแล้ว หากถูกผู้ไม่ประสงค์ดีปลุกปั่น ย่อมเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่เป็นแน่!แม้ว่าตอนนี้จางไป่เจิงจะนำทัพกลับราชสำนักแล้ว กำลังทหารในเมืองหลวงจะเข้มแข็ง ก็ยังคงเป็นปัญหาที่จัดการได้ยากอยู่ดีเหล่าขุนนางต่างเห็นพ้องต้องกัน“ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชะตาของแคว้นต้าเซี่ย โปรดอย่าได้ทรงประมาทเป็นอันขาดพ่ะย่ะค่ะ!”“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ขณะนี้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1283
“อะไรนะ!”ฮ่องเต้หวู่ทรงพระพิโรธอย่างยิ่ง!เขาไม่เคยคาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะกล่าววาจาเหลวไหลถึงเพียงนี้ นี่มันยิ่งกว่าการเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาเสียอีก! ยามนี้ราษฎรยากจนถึงขั้นไม่มีปัญญาซื้อหาธัญญาหาร แล้วจะมีเนื้อที่ไหนให้กินกัน?เจ้ากรมคลังลดเสียงลง กล่าวว่า “ฝ่าบาท วาจาเหลวไหลเช่นนี้ออกมาจากโอษฐ์ขององค์รัชทายาทจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ ทีแรกกระหม่อมคิดว่าเป็นเพราะตนเองตาฝ้าฟางไป แต่ฎีกาหลายฉบับล้วนรายงานตรงกัน เกรงว่าวาจานี้คงเป็นสิ่งที่องค์รัชทายาทตรัสจริงๆ...”เหล่าขุนนางต่างส่งเสียงฮือฮาคาดไม่ถึงว่าหลี่หลงหลินจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้!ไม่เพียงแต่สร้างความเยือกเย็นในใจของราษฎร ยังสร้างความเยือกเย็นในใจของขุนนางในราชสำนักอีกด้วย นี่คือการกระทำชั่วร้ายที่ยากจะสาธยายให้หมดสิ้น อาลักษณ์จะต้องบันทึกเรื่องนี้ลงในพงศาวดารเป็นแน่ ทำให้ชื่อเสียงของหลี่หลงหลินฉาวโฉ่ไปชั่วกาลนาน!ฮ่องเต้หวู่ส่ายพระพักตร์ ทรงครุ่นคิดในพระทัยไม่ใช่ เจ้าเก้าไม่น่าจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้ อย่างน้อยในเมืองหลวง ราษฎรส่วนใหญ่ก็เคยได้รับความเมตตาจากเขา หรือว่าก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดง?ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเย็น “
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1282
ณ ท้องพระโรงบรรดาขุนนางทั้งหลายต่างสงบเสงี่ยม ก้มหน้าคารวะถวายบังคมฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรกวาดสายตาไปยังหมู่ขุนนาง พลางตรัสเรียบเรื่อย “เหล่าขุนนางทุกท่าน หากมีเรื่องก็กราบทูล หากไม่มีเรื่องก็เลิกประชุมเถิด”นับตั้งแต่หลี่หลงหลินเดินทางไปยังตงไห่ ราชสำนักก็ดูสงบขึ้นไม่น้อย ฮ่องเต้หวู่ซึ่งแต่เดิมก็เอนเอียงไปทางเก็บตัวเงียบๆ ก็เริ่มชินกับจังหวะสงัดเช่นนี้ ยิ่งตอนนี้จางไป่เจิงนำทัพกลับสู่เมืองหลวง ปัญหากำลังพลไม่พอในเมืองหลวงก็คลี่คลายลง บรรดาขุนนางที่เคยซ่องสุมคิดร้ายในเงามืด ก็พากันลดราวาศอกแต่แล้ว เจ้ากรมคลังก็ก้าวออกมา สีหน้าเคร่งเครียด “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่เห็นเป็นกรมคลัง จึงขมวดคิ้วเบาๆ กล่าวว่า “ว่ามา”แม้ปัญหาเรื่องทหารจะคลี่คลาย แต่เงินในท้องพระคลังก็ยังร่อยหรอ หากกรมคลังเสนอฎีกาเมื่อใด มักไม่พ้นเรื่องเงินไม่พอใช้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากลัดกลุ้มมาเนิ่นนาน เจ้ากรมคลังกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท ขณะนี้เขตตงไห่ประสบภาวะขาดแคลนเสบียงจนเกิดทุพภิกขภัย ราษฎรอดอยากปากแห้ง ร้องทุกข์ระงม แต่ละเขตในตงไห่ต่างก็ส่งฎีกาขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก...”ฮ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1281
กงซูหว่านมองดูแบบร่าง โครงสร้างเรียบง่ายมาก แต่นางไม่รู้ว่าควรจะเรียกมันว่าอะไรหลี่หลงหลินเอ่ยเสียงเรียบ “นี่คือกระป๋อง”“กระป๋อง? มันสามารถถนอมอาหารได้หรือเพคะ?”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “แน่นอน หากสภาพแวดล้อมเหมาะสม แม้เวลาจะล่วงเลยไปแปดปี สิบปีก็ยังไม่เสีย”“นานขนาดนั้นเชียวหรือเพคะ?”กงซูหว่านเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินในความเข้าใจของกงซูหว่าน การเก็บรักษาอาหารได้นานสักไม่กี่เดือนก็ถือว่าน่าทึ่งแล้วหลี่หลงหลินยิ้มบางๆ “ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของกระป๋องยังเล็กกระทัดรัด เหมาะแก่การพกพาในยามออกศึกยิ่งนัก”“หากพี่สะใภ้รองสามารถทำมันขึ้นมาได้ ข้าก็ตั้งใจจะเปิดโรงงานกระป๋องที่ตงไห่ แปรรูปปลาหวงฮื้อใหญ่จำนวนมหาศาลที่จับขึ้นมาโดยเฉพาะ”หลี่หลงหลินยิ้มบาง หากผลิตกระป๋องได้สำเร็จ ก็ไม่ต้องหวั่นไหวต่อภัยแล้งและความอดอยากอีกต่อไปกงซูหว่านยังคงตกตะลึง “โรงงานกระป๋องหรือเพคะ? ถึงข้าจะทำตามแบบได้เป๊ะๆ แล้วจะไปหาคนงานจากที่ใด?”ยามนี้ชาวเมืองตงไห่ต่างก็แย่งกันออกทะเลหาปลา กำลังคนขาดแคลนเป็นอย่างยิ่งหลี่หลงหลินตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ให้ชาวตงไห่เขาหาปลากันต่อไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1280
วันต่อมา ห้องหนังสือจวนอ๋องหลี่หลงหลินยกมือนวดหว่างคิ้ว มือวาดบางอย่างบนกระดาษกงซูหว่านขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง “องค์ชาย หม่อมฉันอิงตามวิธีของท่านแล้ว วันนี้ตั้งใจไปตั้งร้านแผงลอยในบริเวณคนพลุกพล่านเป็นพิเศษ เผยแพร่วิธีทำน้ำแข็งออกไป เหล่าราษฎร์สามารถใช้งานได้ ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความยินดี เพียงแต่บัดนี้เกลือหมางเซียวในร้านขายยาทุกแห่งของตงไห่ไม่เพียงพอ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เผยแพร่ออกไปก็ดีแล้ว เช่นนี้เนื้อปลาของเหล่าราษฎร์ก็สามารถเก็บรักษาได้นานขึ้น ไม่ต้องสิ้นเปลือง”“พี่สะใภ้รองเหนื่อยแล้ว หากนี่คือเมืองหลวง เพียงตีพิมพ์เรียงความในหนังสือพิมพ์ก็เพียงพอแล้ว แต่อยู่ที่ตงไห่ยังต้องให้พี่สะใภ้ออกแรงเหน็ดเหนื่อยด้วยตนเอง”ภายในคำพูดหลี่หลงหลินเปี่ยมความห่วงใย อย่างไรเสียกงซูหว่านก็เป็นสตรีมีพรสวรรค์ไม่ออกนอกบ้าน อยู่แต่ในห้องหอ จู่ๆ ขอให้นางไปสอนวิธีทำน้ำแข็งแก่ราษฎร์ ช่างทำให้อึดอัดคับข้องใจโดยแท้แต่หลี่หลงหลินคิดไปคิดมา ในบรรดาพี่สะใภ้มีเพียงพี่สะใภ้รองเข้าใจวิธีใช้เกลือหมางเซียวทำน้ำแข็ง ทำได้เพียงมอบหน้าที่สำคัญนี้ให้กงซูหว่านหัวเราะเบาๆ “ไม่ลำบากเพคะ จะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1279
ทุกคนสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งโจรสลัดแคว้นโวกั๋วและชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นปัญหาแถบชายแดนต้าเซี่ยมานานนับร้อยปี ไม่ใช่ปัญหาที่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายมองออกว่าครั้งนี้เจตจำนงของหลี่หลงหลินยิ่งใหญ่อย่างมาก!หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “หากต้องการกำจัดปัญหาภายนอกจะต้องกำจัดปัญหาภายในก่อน หากต้องการเดินทางบนมหาสมุทร จะต้องจัดการปัญหาตรงหน้าให้เรียบร้อย หาไม่แล้วแผนการเดินเรือจะต้องได้รับผลกระทบแน่”“เป้าหมายสำคัญในการมาตงไห่ครั้งนี้คือพัฒนาศาสตร์ต่อเรือของต้าเซี่ย บัดนี้เรือเหล่านี้ไม่สามารถตอบสนองความต้องการการเดินทางไกลได้ ความแข็งแกร่งหรืออ่อนแอของเรือต้าเซี่ยก็เป็นเหตุผลที่โจรสลัดแคว้นโวกั๋วตงไห่สร้างความวุ่นวาย ได้รับผลประโยชน์มากมายในสงครามทางทะเล ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่สามารถกวาดล้างโจรสลัดแคว้นโวกั๋วที่บุกมาในคราวเดียวได้”“หากยังปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป โจรสลัดแคว้นโวกั๋วก็จะยิ่งกำเริบเสิบสาน อาละวาดอย่างไร้ขอบเขตในทะเลตงไห่ ราษฎร์ตงไห่ก็จะได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก!”“ดังนั้นตราบใดที่สามารถเพิ่มระดับการต่อเรือของต้าเซี่ยได้ โจรสลัดแคว้นโวกั๋วย่อมหายไป ชนิดที่ว่าปราบตงอิ๋
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1278
ปากแดงของเหล่าสะใภ้ขยับเบาๆ ดวงตาสะท้อนความแปลกใจ “เป้าหมายคือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่?”แม้เหล่าสะใภ้ไม่รู้ว่ามหาสมุทรอันกว้างใหญ่คือที่ใด แต่ได้ยินหลี่หลงหลินอธิบาย จะต้องเป็นสถานที่อันงดงามแน่!ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยถาม “องค์ชาย มหาสมุทรกว้างใหญ่มากถึงเพียงนี้ เป้าหมายของพวกเราคือที่ใด?”กงซูหว่านพยักหน้า “ใช่แล้วองค์ชาย ยิ่งไปกว่านั้นระดับการเดินเรือในตอนนี้มากที่สุดก็ไปได้ถึงตงอิ๋ง หากยังไปทางทิศตะวันออก กลับยังไม่มีตัวอย่างมาก่อน”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เป้าหมายของพวกเราก็คือทวีปใหม่! ต้าเซี่ยและทวีปใหม่ห่างกันเพียงมหาสมุทรกั้น ลักษณะทางภูมิศาสตร์ได้เปรียบโดยธรรมชาติ สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้คือคิดหาทางพัฒนาเรือของต้าเซี่ย ขนวัวม้าสัตว์ใช้แรงงานจำนวนมากเพียงพอไปยังทวีปใหม่”“ขอเพียงมีวัวม้าสัตว์ใช้แรงงาน ต้องการผืนดินมากน้อยเพียงใดก็ย่อมได้ มีผืนดินนับพันลี้ให้ราษฎร์ได้ใช้!”เหล่าสะใภ้ได้ยินภาพที่หลี่หลงหลินอธิบาย ใบหน้าเผยรอยยิ้มเปี่ยมความหวังออกมาสถานที่ที่ไม่มีสงครามและไม่มีความหิวโหยอยู่ห่างเพียงมหาสมุทรกั้น กำลังโบกมือต้อนรับตนเองหลี่หลงหลินเปล่งเสียงเคร่งขรึม “ขอเพียง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1277
“เป็นไปไม่ได้! ดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ ไฉนเลยจะไม่มีคน?”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เหตุที่มีคนน้อยมีเพียงข้อเดียว ตอนนี้พวกเขายังกินไม่อิ่ม”ถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลินดุจฟ้าผ่ากลางวันแสกๆเหล่าพี่สะใภ้ได้ฟังแล้ว คิดว่านี่คล้ายเรื่องเพ้อฝันยามราตรี ดินแดนอุดมสมบูรณ์ถึงเพียงนี้ ถึงขั้นยังมีคนกินข้าวไม่อิ่มท้องอีกหรือ?กงซูหว่านมองหลี่หลงหลินด้วยความตกตะลึง เอ่ยถามว่า “องค์ชาย ท่านไม่ได้กำลังล้อพวกเราเล่นหรอกกระมัง? อิงตามคำพูดของท่าน ทวีปใหม่จะต้องอุดมสมบูรณ์อย่างมากแน่ เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์คนกินข้าวไม่อิ่มท้องได้เล่า?”“ใช่แล้วองค์ชาย หม่อมฉันไม่เชื่อ”“หรือว่าดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ พวกเขาไม่สามารถเพาะปลูกได้กันเล่า?”เหล่าพี่สะใภ้ฟังจนอารมณ์ดำดิ่งลงไป ต่างขอให้หลี่หลงหลินพูดออกมาให้ชัดเจน หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “ไม่ใช่พวกเขาไม่เพาะปลูก ทวีปใหม่ดีมากเยี่ยงไร มีเพียงข้อเดียวที่ไม่ดี ก็คือไม่มีวัวไม่มีม้า ไม่มีสัตว์ใช้แรงงาน”ดวงตาของเหล่าสะใภ้ทอประกายระยับ ประคองใบหน้างดงามรับฟังเงียบๆ“ดังนั้นตอนนี้พวกเขายังหยุดอยู่ที่ใช้มีดถางป่าเผาไร่เพาะปลูก ใช้วิธีการพื้นฐานที่สุดในการ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1276
“ตงอิ๋ง? ก็แค่แคว้นเล็กๆ เท่านั้น ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง!”สายตาหลี่หลงหลินเผยแววหมิ่นแคลน“ตงอิ๋งเล็กๆ เป็นเพียงเกาะแห่งหนึ่งเท่านั้น เดิมทีก็ไม่คู่ควรต่อคำว่าทวีปใหม่สองคำนี้”ทุกคนตกตะลึงภายในความรู้ของเหล่าสะใภ้ ตงอิ๋งก็คือจุดสิ้นสุดของมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง เหนือตงอิ๋งก็ไม่มีอันใดอีกคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ความรู้ที่พวกนางมีอยู่เปลี่ยนไปทั้งหมด!กงซูหว่านพูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย ความนัยของท่านคือนอกจากตงอิ๋งแล้วยังมีทวีปใหญ่อีกหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เพียงมีทวีปใหญ่ แต่ยังเป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์อย่างมากอีกด้วย!”พูดไป สายตาหลี่หลงหลินก็ทอดมองไปยังทิศทางหนึ่งกงซูหว่านพูดด้วยความแปลกใจ “อุดมสมบูรณ์อย่างมาก? อุดมสมบูรณ์มากเพียงใด เทียบกับต้าเซี่ยแล้วเป็นเช่นไร?”สายตาทุกคนล้วนเปี่ยมความแปลกใจ วางตะเกียบและชามข้าวในมือลงรับฟังหลี่หลงหลินเล่าเรื่องทวีปใหม่เงียบๆหลี่หลงหลินส่ายหน้าและพูดว่า “แผ่นดินต้าเซี่ยกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตและทรัพยากรมากมาย เป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง แต่ทวีปใหม่มีที่ราบมาก แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ทอดยาวนับพันลี้ ทุกหนแห่งล้วนค
