เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 463
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1528
“เจ้า...เจ้า...”“เจ้ากลับคำพูด ไร้ยางอายสิ้นดี!”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือโกรธจนตัวสั่น ไม่สนใจมารยาท ด่าทอหลี่หลงหลินอย่างสาดเสียเทเสียในใจเขารู้ดีหากหลี่หลงหลินโยนศพเข้าเมือง จะเกิดผลอะไรตามมาเมืองซั่วเป่ยแตก แทบจะเป็นเรื่องที่แน่นอนยังจะมีโรคระบาดแพร่กระจาย ผู้คนล้มตายแผนการนี้ช่างอำมหิตเกินไป ไร้มนุษยธรรมอย่างยิ่งหลี่หลงหลินเลิกคิ้วเล็กน้อย หัวเราะเยาะ “ข้าไม่ได้ทำตามสัญญา ส่งศพกลับไปให้แล้วหรือ? กลับคำพูดตรงไหน?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือด่าอย่างเกรี้ยวกราด “าไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์เดรัจฉานในคราบคน!”หลี่หลงหลินยิ้ม ไม่ใส่ใจแต่อย่างใดอีกฝ่ายจนตรอกแล้ว เห่าหอนก่อนตายเท่านั้น เขาไม่เก็บมาใส่ใจเลยแต่ซูเฟิ่งหลิงได้ยินคำด่านี้ พลันไม่พอใจขึ้นมา ยกทวนยาวขึ้น ชี้ไปที่ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ “เจ้ามีความสามารถ ก็พูดอีกทีสิ? เจ้าเป็นตัวอะไร บังอาจไม่เคารพองค์รัชทายาท!”นางปกป้องคนของตัวเองอย่างยิ่งบุรุษของนาง มีแต่นางเท่านั้นที่รังแกได้หลี่หลงหลินยื่นมือออกไป ขวางซูเฟิ่งหลิงไว้ ยังคงยิ้มอยู่ “เขาอยากจะโต้วาที ข้าก็ต้องการเช่นกัน! จะได้ไม่มีใครลังเล
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1527
“ท่านจะไม่กลัวคนทั่วหล้าหัวเราะเยาะหรือ?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้นี้รบกับต้าเซี่ยมาหลายปี รู้จักนิสัยของคนต้าเซี่ยเป็นอย่างดีคนต้าเซี่ยชอบพูดเรื่องหลักการใหญ่โต ปากก็พูดถึงแต่ความเมตตากรุณาและคุณธรรม ทั้งยังรักษาคำมั่นสัญญา ให้ความสำคัญกับหน้าตาเป็นอย่างยิ่งจากมุมนี้ ก็สามารถควบคุมคนต้าเซี่ยได้อย่างตายตัวแน่นอนหลี่หลงหลินเอ่ยปาก “ข้าพูดคำไหนคำนั้น จะผิดคำพูดได้อย่างไร? เจ้าต้องการศพไม่ใช่หรือ? ข้าจะส่งกลับไปให้เจ้าเดี๋ยวนี้!”ได้ยินคำพูดนี้ เหล่าทหารต้าเซี่ยก็ผิดหวังไปตามๆ กันดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทจะตระหนักได้แล้วว่า การบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยเป็นไปไม่ได้ จึงต้องยอมประนีประนอม เตรียมเจรจากับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเฮ้อ...นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยึดครองเมืองซั่วเป่ย ก็เท่ากับบีบคอของต้าเซี่ยไว้ กุมความได้เปรียบไว้ในมือท่านแม่ทัพจางเป็นยอดขุนพลร้อยศึก ยังจนปัญญายิ่งไม่ต้องพูดถึงองค์รัชทายาทเลยทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือใบหน้าเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ “โอ้ เช่นนั้นก็ขอให้องค์รัชทายาทรีบหน่อยเถิด! ท่านแม่ทัพเซียวกำลังรออยู่!”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1526
จางไป่เจิงมาถึงนอกค่ายใหญ่ ก็เห็นกงซูหว่านกำลังนำช่างฝีมือทำงานกันอย่างขะมักเขม้น“นี่คือ...”จางไป่เจิงเห็นสิ่งที่กงซูหว่านกำลังสร้างอยู่ พลันใบหน้าก็ซีดลงไม่ใช่เครื่องมือสังหารร้ายแรงอะไรเลยคือรถขว้างหิน!แถมยังเป็นรถขว้างหินแบบดั้งเดิมที่สุด ที่มีมาตั้งแต่ยุคชุนชิวจ้านกั๋วจางไป่เจิงร้อนใจ เข้าไปหากงซูหว่าน “เจ้าจะใช้ของแบบนี้โจมตีเมืองรึ?”กงซูหว่านเหลือบมองจางไป่เจิงแวบหนึ่ง น้ำเสียงเรียบเฉย “นี่เป็นคำสั่งขององค์รัชทายาท ข้าเพียงแต่ทำตามคำสั่ง ท่านมีปัญหาอะไร ก็ไปถามเขาเองเถิด”พูดจบกงซูหว่านก็ทิ้งจางไป่เจิงไว้ข้างๆ ทำงานของตนต่อไปจางไป่เจิงถูกทิ้งให้เก้อเขิน ทำได้เพียงกลับไปที่กระโจม ดื่มเหล้าย้อมใจอยู่คนเดียวอย่างไรเสีย แม้แต่ปืนใหญ่ที่ทันสมัยที่สุด ก็ยังไม่แน่ว่าจะสามารถทำลายกำแพงเมืองซั่วเป่ยได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรถขว้างหินที่ดั้งเดิมขนาดนี้องค์รัชทายาท คงจะเสียสติไปแล้ว!นี่กับการบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยอย่างเต็มกำลัง จะมีอะไรต่างกัน?อย่าว่าแต่จะไม่เสียทหารแม้แต่คนเดียวเลยไม่รู้ว่าต้องมีบุตรหลานต้าเซี่ยอีกเท่าใด ที่จะต้องมาสังเวยชีวิตใต้กำแพงเมืองซั่วเป่ย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1525
ปัญหาคือ เมืองซั่วเป่ยไม่ใช่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่สร้างขึ้น แต่เป็นเมืองที่ต้าเซี่ยใช้เวลานับร้อยปีสร้างขึ้นอย่างประณีตกำแพงเมืองซั่วเป่ยไม่ได้ก่อด้วยอิฐ หากแต่ใช้หินเขียวก้อนใหญ่เป็นชิ้น ๆ รอยต่อระหว่างหินหล่อด้วยน้ำข้าวเหนียว แข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กกล้า!หากเป็นปืนใหญ่บนเรือรบ ใช้เวลาสักหน่อย อาจจะสามารถทำลายได้ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหายังคงเรียบง่ายเกินไป พลังไม่เพียงพอ ไม่สามารถทำลายเมืองซั่วเป่ยได้อย่างแน่นอน!หลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ยิ้มกล่าว “ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหานี้ ข้าย่อมมีวิธีใช้ที่ยอดเยี่ยม! ท่านไม่ต้องสนใจ ทำตามที่ข้าบอกก็พอ! นอกจากนี้ ยังมีเรื่องที่สอง...”กงซูหว่านประหลาดใจ “เรื่องอะไรหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินก้าวไปข้างหน้า กระซิบข้างหูกงซูหว่าน “พี่สะใภ้รอง ท่านทำเช่นนี้...”กงซูหว่านยิ่งฟังยิ่งตกใจ ใบหน้างดงามเย็นชาเต็มไปด้วยความตกตะลึง เสียงสั่น “องค์รัชทายาท ท่านจะทำเช่นนี้จริงๆ หรือเพคะ? แผนการนี้ ช่างร้ายลึกเกินไปแล้ว!”ไม่สิ!คำว่าร้ายลึกสองคำยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายแผนการของหลี่หลงหลินนี้!ช่างโหดเหี้ยมโดยแท้!กระทั่งสามารถกล่าวได้ว่าไร้มนุษยธรรม ผิดหลั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1524
ซุนชิงไต้เอียงศีรษะ ดวงตาโตมองหลี่หลงหลิน ประหลาดใจกล่าว “เพียงแต่ไม่ทราบว่า องค์รัชทายาททรงเรียกข้ากับพี่สะใภ้รองมาที่ดินแดนทางเหนือ เพื่อการใดหรือเพคะ? เพื่อตีเมืองซั่วเป่ยหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้า ในดวงตาฉายแววเย็นชา “การตีเมืองซั่วเป่ย เป็นเพียงก้าวแรก! ข้าต้องการให้พวกเจ้าช่วยข้า บุกทะลวงไปถึงรังมังกร บดขยี้ราชสำนักชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!”ซี้ด...กงซูหว่านและซุนชิงไต้ได้ยินดังนั้น ก็สูดลมหายใจเย็นวาบพร้อมกัน ใบหน้าเผยความตกตะลึงหลี่หลงหลินไม่เพียงแต่จะตีเมืองซั่วเป่ย!ยังจะใช้โอกาสนี้ บุกทะลวงไปถึงรังมังกร ทำลายล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ?ดวงตาหงส์ของซูเฟิ่งหลิงสั่นไหว ตกใจจนหาที่เปรียบมิได้เขาจะทำได้จริงๆ หรือ?หรือว่ากำลังคุยโวโอ้อวดต่อหน้าพี่สะใภ้ทั้งสอง?อย่างไรก็ตามคำพูดของหลี่หลงหลินนี้ พูดได้ตรงใจซูเฟิ่งหลิงอย่างยิ่งความปรารถนาในชีวิตของนาง มีเพียงการกวาดล้างให้สิ้นซาก ทำลายล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือให้สิ้นชาติ!ซุนชิงไต้ตบมือพลางยิ้ม “น่าสนใจ น่าสนใจ! ถ้าเช่นนั้นองค์รัชทายาท ท่านจะให้ข้าทำอะไรเพคะ?”หลี่หลงหลินเอ่ยปาก “หลาย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1523
เหลือเพียงองค์หญิงใหญ่พระองค์เดียว ที่ยังคงหายสาบสูญจนถึงทุกวันนี้หลี่หลงหลินมองจางไป่เจิงอย่างลึกซึ้ง ประเมินว่า “แม่ทัพจางคือยอดขุนพลแห่งต้าเซี่ย จงรักภักดีต่อองค์รัชทายาทอย่างยิ่ง! แต่ว่า หวังว่าเจ้าคงจะไม่ลืมว่า แผ่นดินต้าเซี่ยนี้ ไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นของข้า!”“เจ้าเข้าใจหรือไม่?”พูดถึงเพียงนี้ หากจางไป่เจิงยังไม่เข้าใจ ยังคงจะต่อต้านตนเองเช่นนั้นหลี่หลงหลินก็ไม่เกี่ยงที่จะกวาดล้างอุปสรรคทุกอย่างที่ขวางหน้าแม้แต่จางไป่เจิง ยอดขุนพลร้อยศึกผู้นี้ ก็ไม่ยกเว้น!จางไป่เจิงเหงื่อเย็นไหลท่วมตัว พยักหน้าไม่หยุด “องค์รัชทายาท กระหม่อม...กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เขาไม่ใช่คนโง่ ย่อมเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของหลี่หลงหลินใช่แล้ว!หลี่หลงหลินคือองค์รัชทายาทแห่งต้าเซี่ย ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ ไม่ช้าก็เร็วต้องขึ้นครองราชย์ ปกครองทั่วหล้าส่วนตนเองกลับโง่เง่า คอยต่อต้านหลี่หลงหลินมาตลอดนี่ไม่ใช่การหาเรื่องตายหรอกหรือ?หลี่หลงหลินอยากจะฆ่าตนเอง ก็ง่ายดายราวกับบี้มดตัวหนึ่งเกรงว่าฮ่องเต้หวู่ ก็คงจะไม่ตรัสอะไรมาก!แน่นอนนี่ก็โทษจางไป่เจิงไม่ได้รัชทายาทแห่งต้า
บางทีคุณอาจจะชอบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋653.7K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา733 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา553 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล495 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย351.1K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน248.4K viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา98 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง158.7K views
