แชร์

บทที่ 620

ผู้เขียน: จันทร์กระจ่างภูผา
“อาจารย์?”

เซียวเม่ยเอ๋อร์ตกตะลึง “เหตุใดข้าไม่เคยได้ยินราชครูเอ่ยถึงมาก่อน ท่านยังมีอาจารย์หนึ่งท่าน?”

เซียวเซวียนเช่อย้อนคิดถึงความทรงจำ ใบหน้าเผยรอยยิ้ม”ครั้นยังหนุ่ม ข้าเคยออกเดินทางมาขอเข้าเรียนที่ต้าเซี่ย บังเอิญได้พบอาจารย์ท่านนี้! เป็นเขาชี้แนะตำรายุทธวิธีสิบสองบทให้ข้า ข้าถึงประสบความสำเร็จในวันนี้ได้!”

เซียวเม่ยเอ๋อร์ตกตะลึง พูดเสียงสั่นๆ “ตำรายุทธวิธีสิบสองบท มิใช่ท่านเขียนขึ้นเอง? แต่เป็นคนผู้นี้ชี้แนะท่าน?”

ต้องรู้ว่า

หลังเซียวเซวียนเช่อกลับถึงชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแล้ว อาศัยตำรายุทธวิธีสิบสองบทนี้สร้างชื่อเสียงขึ้นมา ได้รับการยกย่อง แต่งตั้งเป็นราชครู

มาถึงสุดท้าย

ตำราพิชัยยุทธ์เหล่านี้ ถึงขั้นไม่ใช่เซียวเซวียนเช่อเขียนขึ้น?

นี่มิเท่ากับหมิ่นเบื้องสูงหรือ?

เซียวเซวียนเช่อกลับไม่หลบเลี่ยง พูดยิ้มๆ “ข้าไม่เคยพูดมาก่อน ข้าเป็นคนเขียนตำรายุทธวิธีสิบสองบทนี้! เพียงแค่ทุกคนล้วนเข้าใจผิดไปแล้ว! ตำรายุทธวิธีสิบสองบทนี้ ชวนให้ตกตะลึงจริง เพียงน่าเสียดาย...”

เขาเผยสีหน้าเสียดาย มิได้พูดต่อ

เซียวเม่ยเอ๋อร์เข้าใจความคิดของเขา

เพียงน่าเสียดาย ตำรายุทธวิธีสิบสองบทพ่ายแ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1574

    หลี่หลงหลินส่ายหน้า พูดเสียงเคร่งขรึมว่า “โรคตาบอดตอนกลางคืนจะต้องมีทางรักษาแน่นอน มีเพียงโจมตียามวิกาลถึงจะเป็นแผนรบที่ดีที่สุดในตอนนี้”จู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว โจมตีตอนเผลอเสิ่นชิงโจวหยั่งรากอยู่ในต้าเซี่ยมานานหลายปีเพียงนั้น ย่อมรู้จักกองทัพต้าเซี่ยดีทุกก้าวที่หลี่หลงหลินเดิน จะต้องเป็นสิ่งที่เสิ่นชิงโจวคาดไม่ถึงเมื่อได้ยินถ้อยคำนี้ จางไป่เจิงก็ขมวดคิ้วเขารู้จักอุปนิสัยของหลี่หลงหลินดีหากหลี่หลงหลินตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้ต่อให้เป็นคำสั่งของฝ่าบาท เขาก็ไม่ฟัง!จางไป่เจิ้งเอ่ยปากว่า “องค์ชาย อิงตามบันทึกทางการแพทย์ในตอนนี้ โรคตาบอดตอนกลางคืนจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ไม่มีทางบรรเทาลงได้”“นี่คือความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”“หากท่านยังยืนยันจะเมินข้ามความจริงนี้ วู่วามโจมตียามวิกาล ผลลัพธ์ที่ตามมาย่อมเลวร้ายเกินกว่าจินตนาการได้”ซุนชิงไต้พยักหน้า “แม่ทัพจางพูดถูกเพคะ อิงตามจากความรู้ด้านการแพทย์ที่หม่อมฉันมีในตอนนี้ โรคตาบอดตอนกลางคืนเป็นโรคที่ไม่อาจรักษาได้...”“เว้นเสียแต่ว่าไม่ให้ทหารอยู่ในความมืด ก็ไม่มีวิธีอื่นเพคะ”“ต่อให้หม่อมฉันจะค้นตำราแพทย์

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1573

    “ยามวิกาล?”จางไป่เจิงได้ยิน สีหน้าพลันเปลี่ยนไปความทรงจำอันน่าอับอายบางอย่างก่อตัวขึ้นภายในใจในทันใด!แม้เขาจะยอมเปิดใจรับฟังกลยุทธ์ของหลี่หลงหลินในกองทัพนั่นก็เพราะกลยุทธ์ของหลี่หลงหลินใช้งานได้จริงแต่ในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้หลี่หลงหลินกล่าวถ้อยคำเช่นนั้นต่อหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่เห็นศักดิ์ศรีของเขาอยู่ในสายตา ต้องการรื้อฟื้นแผลเก่าของเขา!เขาแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ ต่อสู้อย่างยากลำบากมาครึ่งชีวิต ไม่รู้สร้างผลงานให้ต้าเซี่ยมากน้อยเพียงใดไฉนเลยจะทนกับการถูกคนตอกย้ำความผิดพลาดเช่นนี้ได้?จางไป่เจิงส่ายหน้า ถอนหายใจพลางพูดว่า “องค์ชาย ท่านไม่รู้การทำศึกดังคาด! การจู่โจมในยามวิกาล ใช้ไม่ได้กับกองทัพต้าเซี่ย”หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “ใช้ไม่ได้?”“เหตุใดจะใช้ไม่ได้! พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังสามารถบุกค่ายทหารต้าเซี่ยยามวิกาลได้ เหตุใดพวกเราจะไปโจมตีคูเมืองของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยามวิกาลไม่ได้”จางไป่เจิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “องค์ชาย ท่านเพิ่งเข้ามายังแนวหน้า จึงยังไม่รู้สถานการณ์บางอย่าง ไม่ใช่ว่าทหารต้าเซี่ยไม่อยากบุกโจมตียามวิกาล เพียงแต่ไม่สามารถโจมต

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1572

    จางไป่เจิงชะงักไป แผน?หากเขามีแผนจัดการชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ป่านนี้ก็คงถล่มพวกมันจนแตกพ่ายหนีหัวซุกหัวซุน ทำลายล้างแคว้นจนสิ้นซากไปแล้ว!ไฉนเลยจะต้องมาหลบอยู่ในเมืองซั่วเป่ยเหมือนเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง?ใครเล่าจะไม่อยากสร้างผลงาน?ใครเล่าจะไม่อยากนำทัพฝ่าศึกแนวหน้า?ก็เพราะไม่มีหนทางรับมือดีๆ จึงทำได้เพียงถอยกลับมาตั้งรับในเมืองซั่วเป่ยเท่านั้น!เขาต่อสู้กับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมาทั้งชีวิตนี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เป็นฝ่ายเปิดศึกก่อนสำหรับชัยชนะในครั้งนี้ จางไป่เจิงนับว่าน่าพอใจมากแล้วแต่หลี่หลงหลินกลับยังไม่พอใจ คิดจะขยายผลแห่งชัยชนะให้มากกว่านี้อีก?ช่างเพ้อฝันโดยแท้!จางไป่เจิงส่ายหน้า ถอนหายใจและพูดว่า “องค์ชาย แม้ข้าน้อยจะต่อสู้อย่างยากลำบากมาครึ่งชีวิต แต่กับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ข้าน้อยยังไม่มีแผนที่ดีอันใด....” “ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้แตกต่างจากศึกทุกครั้งที่ผ่านมา ครั้งนี้ต้าเซี่ยเป็นฝ่ายรุก ไม่ใช่ตั้งรับที่คูเมือง”“ข้าน้อยไม่เชี่ยวชาญในสถานการณ์เช่นนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินจึงหันไปมองซูเฟิ่งหลิง แล้วเอ่ยถามว่า “สนมรัก เจ้ามีความคิดดีๆ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1571

    ซุนชิงไต้ยิ้มกว้างพูดว่า “ไฉนเลยจะมีเพียงสูตรยาชิงไต้! ยังมีสารสกัดจากกระเทียมและยาสมุนไพรหยุนหนานอีกด้วย ล้วนเป็นรัชทายาทคิดค้นทั้งสิ้น เพียงแต่เขาไม่ชอบออกหน้า นี่ถึงให้ข้าอ้างชื่อแทน”ซี้ด...จางไป่เจิงหายใจเย็นเฮือกหนึ่งสูตรยาชิงไต้ก็ช่างเถอะ อย่างไรเสียก็ผ่านไปนานมากแล้ว คนไม่น้อยล้วนลืมไปตั้งนานแล้วสารสกัดจากกระเทียมและยาสมุนไพรหยุนหนาน บัดนี้กำลังเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายภายในกองทัพนับตั้งแต่หลี่หลงหลินต่อสู้โดยไม่เสียกำลังพล โจมตีเมืองซั่วเป่ย สังหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับแสนคนชื่อเสียงของเขาก็โด่งดัง รบจนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือถอดเกราะทิ้ง รีบเผ่นลงจากกำแพงเมืองอย่างไรเสีย ตราบใดที่ยังมีการต่อสู้ ก็ย่อมต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายยิ่งไปกว่านั้น พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็กล้าหาญดุดัน เชี่ยวชาญทั้งธนูและม้าต่อสู้แต่ละครั้ง ทหารได้รับบาดเจ็บจำนวนมากในยุคสมัยโบราณ ไม่ว่าจะเป็นแผลจากดาบหรือธนูก็ล้วนรักษายากทั้งสิ้นในสนามรบที่ขาดทั้งหมอและยา แม้เป็นเพียงแผลจากลูกธนูเล็กๆ หากไม่ได้รับการรักษาทันท่วงที ก็อาจลุกลามจนติดเชื้อเป็นหนอง เบาหน่อยก็ต้องตัดอวัยวะ เป็

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1570

    คำพูดเหล่านี้ ทำให้จางไป่เจิงถึงกับพูดไม่ออก ความน่าสะพรึงกลัวของโรคระบาด เขาย่อมรู้ดีกว่าใคร พูดตามตรง ภาพนรกเช่นนั้น ในชีวิตนี้จางไป่เจิงไม่อยากเห็นเป็นครั้งที่สอง และเขาก็ไม่อยากให้เหล่าพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกับเขา ต้องตกอยู่ในขุมนรกเช่นเดียวกับพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่ทว่า การกระทำของหลี่หลงหลินเพียงไม่กี่อย่าง จะสามารถกำจัดโรคระบาดและป้องกันไว้ก่อนได้หรือ? สิ่งนี้เกินกว่าความเข้าใจของจางไป่เจิง เขาไม่สามารถเชื่อได้จริงๆ นัยน์ตาของหลี่หลงหลินฉายแววคมกริบ มองเห็นความลังเลของจางไป่เจิง และกล่าวอย่างจนใจว่า “ถึงแม้เจ้าจะไม่เชื่อคำพูดของข้า แต่คำพูดของหมอเทวดาซุน เจ้าก็น่าจะเชื่ออยู่บ้างกระมัง?” วิชาแพทย์ของซุนชิงไต้ก็ไร้เทียมทานอยู่แล้ว หลังจากเข้าวังก็ช่วยชีวิตฮ่องเต้หวู่ไว้หลายครั้ง ที่สำคัญที่สุด ตำรับยาสำหรับรักษาโรคมาลาเรีย มีชื่อว่า “สูตรยาชิงไต้” ตำรับยาเพียงแผ่นเดียวนี้เอง ที่ช่วยชีวิตจางไป่เจิงและเหล่าทหารใต้บังคับบัญชา รวมถึงประชาชนทางเหนืออีกมากมายนับไม่ถ้วน ในหมู่ชาวบ้าน เพื่อเป็นการขอบคุณซุนชิงไต้ พวกเขาได้สร้างศิลาจารึก สร้างวัด สร้าง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1569

    หลี่หลงหลินพยักหน้า: “เจ้าพูดถูก จากเมืองหลายแห่งที่เราตีแตกไปก่อนหน้านี้ เจ้าคิดว่าตอนนี้พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังเป็นคู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอยู่อีกหรือ?” จางไป่เจิงตกอยู่ในห้วงความคิด เมื่อมองเช่นนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็มิใช่คู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอย่างจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากตีเมืองแตกได้หลายเมืองติดกัน ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารต้าเซี่ยก็สูงส่งขึ้น การต่อสู้ก็ดุดันยิ่งขึ้น ราวกับว่าเห็นเมืองของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสร้างจากกระดาษ หลี่หลงหลินกล่าวเสียงทุ้ม: “จากสถานการณ์ปัจจุบัน ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมิใช่คู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอีกต่อไป การควบม้าเหยียบย่ำที่ตั้งศูนย์กลางของผู้นำ กวาดล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เป็นเรื่องที่อยู่แค่เอื้อมแล้ว” “แต่...” ม่านตาของจางไป่เจิงหดเล็กลงเล็กน้อย จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างตั้งใจ เพราะอยากเห็นว่าหลี่หลงหลินมีความเห็นอันใดต่อสถานการณ์นี้ หลี่หลงหลินกล่าว: “ท่านแม่ทัพจาง ท่านอย่าลืมว่าตอนนี้คู่ต่อสู้ของเรามิใช่แค่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่ยังมีเสิ่นชิงโจวด้วย!” แผ่นหลังของจางไป่เจิงรู้สึกเย็นวาบ ความสุขจา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status