บทที่ 742

ฮ่องเต้หวู่ดื่มโจ๊กมันเทศไปหนึ่งชาม และกินมันเทศปิ้งไปอีกหนึ่งหัว อิ่มจนต้องเรอตลอด

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ

หลี่หลงหลินยังให้คนผัดยอดมันเทศออกมาอีกจาน!

แค่ใส่ผงปรุงรสไก่นิดหน่อย รสชาติก็อร่อยจนเกินบรรยาย!

ฮ่องเต้หวู่ถึงกับตะลึง “ยอดมันเทศนี่ กินได้ด้วยหรือ?”

หลี่หลงหลินหัวเราะ “ไม่ใช่แค่ยอดมันเทศนะพ่ะย่ะค่ะ จริงๆ แล้ว แม้แต่ก้านก็ยังกินได้!”

ฮ่องเต้หวู่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับสูดลมหายใจลึก

เจ้ามันเทศนี่ทั้งต้นทั้งหัวล้วนเป็นของล้ำค่า!

แต่แน่นอน

สิ่งที่ต้องคำนึงถึงก็คือผลผลิต มันจะได้มากพออย่างที่กล่าวอ้างหรือไม่

ในช่วงเวลานั้นเอง พวกชาวบ้านก็ช่วยกันขุดมันเทศขึ้นมาจากทุ่งนา กองมันเทศที่ขุดขึ้นมาได้ถูกกองรวมกันเป็นเนินเล็กๆ วางเรียงรายเต็มไปหมด!

สิ่งที่ทำให้ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึงก็คือ

มันเทศดูเหมือนจะไม่มีวันหมด ยังคงขุดขึ้นมาจากดินเป็นจำนวนมากอย่างต่อเนื่อง...

เหล่าขุนนางที่สังเกตเห็นสถานการณ์นี้ ต่างเริ่มกระซิบกระซาบกันด้วยความประหลาดใจ

อันที่จริง

แม้แต่หลี่หลงหลินเองก็ยังสงสัยมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่ตนปลูกมันเทศ ผลผลิตจะมากขนาดไหน

“พี่สะใภ้รอง”

หลี่หลงหล