LOGINShare
บทที่ 216
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 834
“พูดถูกแล้ว! เขาเป็นตัวต้นเหตุแท้ ๆ จะมีสิทธิ์มาทำตัวเป็นคนนอกได้เยี่ยงไรกันเล่า? ฝ่าบาททรงรับสั่งให้เรียกเขาเข้ามาก็สมควรแล้ว!”ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คน ฉินซูเดินเข้ามาอย่างสุขุมไม่ไหวติงเขาหันไปทางมู่หรงเซี่ยวเทียนพร้อมประสานมือคารวะ และกล่าวว่า “กระหม่อมขอถวายบังคมองค์จักรพรรดิแห่งเป่ยเยี่ยน!”เมื่อเห็นดังนั้น ก็มีขุนนางคนหนึ่งตำหนิขึ้นมาทันทีว่า “ฉินซู ท่านช่างบังอาจนัก! เข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิของพวกเราแต่กลับมิคุกเข่าเสียอย่างนั้น!”“ใช่แล้ว! ท่านคิดว่าที่นี่คือแคว้นต้าเหยียนของท่านหรือไร? ไฉนยังมิรีบคุกเข่าทำความเคารพอีกเล่า?”ฉินซูหลือบมองพวกเขาเพียงครั้งเดียว และกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “พวกท่านทั้งหลาย ลืมไปแล้วหรือว่ายังมีตัวตนอีกสถานะหนึ่ง?”ในตอนแรกบรรดาขุนนางทั้งหลายยังคงชะงักไปเล็กน้อย หลังจากนั้นก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่ายามนี้ฉินซูยังเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์ด้วยบุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์ได้รับการยกเว้นเรื่องมารยาทคุกเข่าเมื่อเข้าเฝ้าจักรพรรดิเป็นกรณีพิเศษเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พวกเขาก็เงียบจนพูดอะไรมิออกไปในทันใดมู่หรงเซี่ยวเทียนเปิดป
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 833
“ใช่น่ะสิ สี่แสนเทียบกับหนึ่งล้าน จะสู้ได้อย่างไร?”“ดูเหมือนว่าสวรรค์จะประสงค์ทำลายเป่ยเยี่ยนของพวกเราแล้ว ช่างน่าสลดใจเหลือเกิน...”ลู่อวี้ได้ฟังคำพูดนั้น ก็แค่นเสียงเย็นชาและกล่าวว่า “สงครามยังมิทันเริ่ม แต่ท่านขุนนางทั้งหลายกลับถอนหายใจกันไปมาเช่นนี้ ทราบหรือไม่ว่าการบั่นทอนขวัญกำลังใจทหารนั้นมีโทษประการใด?”ได้ยินคำพูดนี้ ขุนนางเหล่านั้นที่เพิ่งพูดไปเมื่อครู่ก็กลัวจนใจสั่น พลันรีบก้มหัวพร้อมคุกเข่าลงมู่หรงเซี่ยวเทียนมิอยากจะเอาเรื่องพวกเขา จึงหันไปสั่งลู่อวี้ว่า “ขุนนางลู่ จงรีบเรียกกองทหารรักษาการณ์ทางใต้กลับมา แล้วจงมุ่งหน้าไปทางเหนือเพื่อต้านทานศัตรู!”“ข้าน้อยน้อมรับพระราชโองการ”มู่หรงอวิ๋นเจิงเปิดปากเอ่ยว่า “เสด็จพ่อเพคะ อ๋องเซียงหยางนำทัพมาด้วยตนเอง ท่านอาของลูกมิได้เป็นปรปักษ์ต่อเขาเลย ลูกอยากขอให้ท่านเจ้าสำนักร่วมเดินทางไปกับกองทัพด้วย เช่นนี้แล้ว ก็จะสามารถกดดันอ๋องเซียงหยางได้ด้วยเพคะ”เมื่อทุกคนได้ฟังคำพูดนั้น ก็ต่างรู้สึกมีกำลังใจกันขึ้นมาทันที!“ใช่แล้ว ลืมท่านเจ้าสำนักไปได้อย่างไรกัน?”“นางคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเป่ยเยี่ยน เป็นดั่งเทพเซียนเดินดิน!”“หาก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 832
ภายในหอดารารักษ์ฉินซูกำลังคิดจะออกไปข้างนอกพอดีแต่กลับมีเสียงเย็นชาของซ่างกวนอวิ๋นซีลอยลงมาจากชั้นบน“เจ้านี่ออกแต่เช้ากลับค่ำอยู่มิติดที่สักวัน ที่ข้าพูดไปเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเจ้าไปแล้วสินะ?”น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความมิพอใจยิ่งนักฉินซูแบมือออกพลางพูดอย่างหมดทางเลือก “องค์รัชทายาทของพวกท่านแห่งเป่ยเยี่ยนนัดหมายกับข้าไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ข้าคงปฏิเสธมิไปมิได้กระมัง”“หึ อย่าหาข้ออ้างกระไรเลย อีกเพียงเดือนครึ่งก็จะถึงการประชุมระหว่างแคว้นแล้ว ในช่วงเวลาเช่นนี้ เจ้าควรจะรีบเร่งยกระดับวรยุทธ์ของเจ้าเองให้ได้โดยเร็วที่สุดจะดีกว่า”“วางใจเถิด ข้ารู้ขอบเขตตัวเองดี”ฉินซูพูดจบก็หมายจะออกไปทันทีขณะนั้น ขันทีอาวุโสคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาด้วยความลนลาน แล้วตะโกนเสียงดังขึ้นไปยังชั้นบนว่า “ท่านเซียนซ่างกวน ชายแดนเกิดเหตุฉุกเฉิน ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการ ขอให้ท่านรีบเร่งเข้าวังเพื่อประชุมหารือเรื่องด่วนขอรับ!”“ได้!”เมื่อเสียงของซ่างกวนอวิ๋นซีหยุดลง ร่างของนางก็เคลื่อนไหวว่องไวปานสายฟ้า นางกระโดดลงมาจากชั้นบนแล้วมุ่งตรงไปยังพระราชวังทันทีฉินซูลูบคางพลางพึมพำ “เจ้าขันทีอาวุโสนั่นดูตื่นตระ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 831
ท่าทางน่าอนาถของเขาทำให้คนที่เห็นอดสงสารมิได้เลยหลังจากดื่มน้ำ ทหารก็ลงคุกเข่าข้างเดียวกับพื้น เขากล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง “ฝ่าบาท แคว้นฉีได้ส่งกองทัพนับล้านบุกเข้ามา กำลังตรงมายังเขตแดนเป่ยเยี่ยนของเราพ่ะย่ะค่ะ!”คำพูดนี้เหมือนดั่งฟ้าผ่ากลางแจ้งที่ดังสนั่นเข้าหูทุกคน!“เจ้าว่ากระไรนะ?” มู่หรงเซี่ยวเทียนตกใจมาก คิดว่าตัวเองฟังผิดไปเสียด้วยซ้ำจนกระทั่งทหารคนนั้นพูดซ้ำอีกครั้ง มู่หรงเซี่ยวเทียนถึงได้แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง!ภายในท้องพระโรง ทุกคนรวมถึงมู่หรงเซี่ยวเทียนต่างก็เริ่มตื่นตระหนกองค์รัชทายาทมู่หรงโม่ถามทหารด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เรื่องนี้ไม่มีเหตุผลเลย แคว้นฉีจะบุกโจมตีกะทันหันเช่นนี้ได้อย่างไร? ข่าวที่พวกเจ้าได้รับมาแน่ใจหรือว่าถูกต้อง?”ยังมิทันให้ทหารคนนั้นตอบ มู่หรงหัวก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “องค์รัชทายาท... ท่านทรงลืมเรื่องของหยวนหัวไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงโม่เพิ่งจะนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ขุนนางระดับสูงคนหนึ่งรีบคุกเข่าลงกับพื้นทันที และกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าราวกับจะร้องไห้ “ฝ่าบาท กองทัพทหารม้าหุ้มเกราะของแคว้นฉีนั้นแข็งแกร่งไร้คู่มือต้านทาน อีกทั้งยังมีกำลังพลน
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 830
หยวนขุยที่ใบหน้าตกใจสุดขีดกล่าวว่า “เจ้าว่ากระไรนะ? หยวนหัวถูกคนของเป่ยเยี่ยนสังหารรึ เรื่องนี้เป็นมาอย่างไร?”หยวนอวิ๋นหลงกำหมัดแน่น พลางกัดฟันกรอดกล่าวว่า “เมื่อมินานมานี้ หัวเอ๋อร์ได้ไปขอแต่งงานที่เป่ยเยี่ยน ทว่า ท้ายที่สุดหลังจากนั้นมินาน ป้ายวิญญาณของเขาก็แตกสลาย หากคนที่สังหารเขามิใช่คนเป่ยเยี่ยน แล้วจะเป็นผู้ใดได้อีกหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“อย่างไรเป่ยเยี่ยนก็เป็นเพียงแคว้นลำดับรองเล็ก ๆ พวกเขาจะกล้าทำเรื่องบ้าบิ่นและท้าทายเช่นนี้ได้อย่างไร?”หยวนขุยยังคงรู้สึกยากที่จะเชื่อ เนื่องด้วยในหลายปีที่ผ่านมานี้แคว้นเป่ยเยี่ยนยอมศิโรราบต่อแคว้นฉีอย่างหมดคราบ มิเคยมีท่าทีต่อต้านแม้แต่น้อยทว่า บัดนี้กลับบอกว่าคนของเป่ยเยี่ยนสังหารบุตรชายของอ๋องซียงหยาง เรื่องแบบนี้เขาจะเชื่อลงได้อย่างไร“รายละเอียดเหตุการณ์นั้น กระหม่อมเองก็มิอาจทราบได้ แต่หัวเอ๋อร์ตายอย่างสลดที่เป่ยเยี่ยน นี่คือความจริง ขอเสด็จพี่ทรงพระกรุณา ประทานอนุญาตในสิ่งที่กระหม่อมขอร้องด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”หยวนอวิ๋นหลงพูดพร้อมกับคุกเข่าสองลงกับพื้น แล้วก้มหัวคำนับอย่างลึกซึ้งหยวนขุยช่วยพยุงเขาขึ้นแล้วพูดว่า “เราสองคนเป็นพี่น้องกัน
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 829
หยวนอวิ๋นหลงค่อย ๆ ยกมือขึ้นเล็กน้อย “ลุกขึ้นกันเถิด!”“ขอบพระทัยท่านอ๋องเซียงหยาง”ทุกคนลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมเพรียงกัน และแสดงความเคารพด้วยสายตา"หลังจากเข้าเมืองแล้ว หยวนอวิ๋นหลงก็หันไปสั่งผู้ช่วยข้างกายว่า “ให้พี่น้องทุกคนกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนเถิด”“น้อมรับพระบัญชา”ผู้ช่วยคนนั้นโบกมือไปทางคนด้านหลัง จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป“ท่านอ๋อง บัดนี้จะเข้าวังไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ หรือจะเสด็จกลับจวนก่อนดีพ่ะย่ะค่ะ?”“ฝ่าบาทประทานอนุญาตในจดหมายตอบกลับเป็นพิเศษแล้วว่า หลังกลับมาพร้อมชัยให้ข้ากลับไปเยี่ยมบ้านก่อน วันรุ่งขึ้นค่อยเข้าไปถวายรายงานสถานการณ์ทหารในวังก็ได้ ไปกันเถิด กลับจวนก่อนแล้วกัน!”ผู้ช่วยของเขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็เดินตามเขาไปยังทิศที่จวนอ๋องตั้งอยู่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พวกเขาก็หยุดตรงหน้าประตูจวนหลังหนึ่งที่ดูโอ่อ่ายิ่งนักเหนือประตูใหญ่สีแดงสดนั้น แขวนป้ายสีทองคำว่า จวนอ๋องเซียงหยางยิ่งกว่านั้น ตัวอักษรใหญ่เหล่านี้ ยังเป็นองค์จักรพรรดิที่ทรงพระอักษรด้วยพระองค์เอง!หยวนอวิ๋นหลงเพิ่งจะลงจากหลังม้า ในจวนมีชายวัยกลางคนลักษณะเหมือนพ่อบ้านรีบร้อนวิ่งออกมา จากนั้นก
You may also like
เจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา536 viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา78 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย349.8K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋652.3K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.7K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล468 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง196.9K views
