LOGINShare
บทที่ 220
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 832
ภายในหอดารารักษ์ฉินซูกำลังคิดจะออกไปข้างนอกพอดีแต่กลับมีเสียงเย็นชาของซ่างกวนอวิ๋นซีลอยลงมาจากชั้นบน“เจ้านี่ออกแต่เช้ากลับค่ำอยู่มิติดที่สักวัน ที่ข้าพูดไปเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเจ้าไปแล้วสินะ?”น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความมิพอใจยิ่งนักฉินซูแบมือออกพลางพูดอย่างหมดทางเลือก “องค์รัชทายาทของพวกท่านแห่งเป่ยเยี่ยนนัดหมายกับข้าไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ข้าคงปฏิเสธมิไปมิได้กระมัง”“หึ อย่าหาข้ออ้างกระไรเลย อีกเพียงเดือนครึ่งก็จะถึงการประชุมระหว่างแคว้นแล้ว ในช่วงเวลาเช่นนี้ เจ้าควรจะรีบเร่งยกระดับวรยุทธ์ของเจ้าเองให้ได้โดยเร็วที่สุดจะดีกว่า”“วางใจเถิด ข้ารู้ขอบเขตตัวเองดี”ฉินซูพูดจบก็หมายจะออกไปทันทีขณะนั้น ขันทีอาวุโสคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาด้วยความลนลาน แล้วตะโกนเสียงดังขึ้นไปยังชั้นบนว่า “ท่านเซียนซ่างกวน ชายแดนเกิดเหตุฉุกเฉิน ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการ ขอให้ท่านรีบเร่งเข้าวังเพื่อประชุมหารือเรื่องด่วนขอรับ!”“ได้!”เมื่อเสียงของซ่างกวนอวิ๋นซีหยุดลง ร่างของนางก็เคลื่อนไหวว่องไวปานสายฟ้า นางกระโดดลงมาจากชั้นบนแล้วมุ่งตรงไปยังพระราชวังทันทีฉินซูลูบคางพลางพึมพำ “เจ้าขันทีอาวุโสนั่นดูตื่นตระ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 831
ท่าทางน่าอนาถของเขาทำให้คนที่เห็นอดสงสารมิได้เลยหลังจากดื่มน้ำ ทหารก็ลงคุกเข่าข้างเดียวกับพื้น เขากล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง “ฝ่าบาท แคว้นฉีได้ส่งกองทัพนับล้านบุกเข้ามา กำลังตรงมายังเขตแดนเป่ยเยี่ยนของเราพ่ะย่ะค่ะ!”คำพูดนี้เหมือนดั่งฟ้าผ่ากลางแจ้งที่ดังสนั่นเข้าหูทุกคน!“เจ้าว่ากระไรนะ?” มู่หรงเซี่ยวเทียนตกใจมาก คิดว่าตัวเองฟังผิดไปเสียด้วยซ้ำจนกระทั่งทหารคนนั้นพูดซ้ำอีกครั้ง มู่หรงเซี่ยวเทียนถึงได้แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง!ภายในท้องพระโรง ทุกคนรวมถึงมู่หรงเซี่ยวเทียนต่างก็เริ่มตื่นตระหนกองค์รัชทายาทมู่หรงโม่ถามทหารด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เรื่องนี้ไม่มีเหตุผลเลย แคว้นฉีจะบุกโจมตีกะทันหันเช่นนี้ได้อย่างไร? ข่าวที่พวกเจ้าได้รับมาแน่ใจหรือว่าถูกต้อง?”ยังมิทันให้ทหารคนนั้นตอบ มู่หรงหัวก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “องค์รัชทายาท... ท่านทรงลืมเรื่องของหยวนหัวไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงโม่เพิ่งจะนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ขุนนางระดับสูงคนหนึ่งรีบคุกเข่าลงกับพื้นทันที และกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าราวกับจะร้องไห้ “ฝ่าบาท กองทัพทหารม้าหุ้มเกราะของแคว้นฉีนั้นแข็งแกร่งไร้คู่มือต้านทาน อีกทั้งยังมีกำลังพลน
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 830
หยวนขุยที่ใบหน้าตกใจสุดขีดกล่าวว่า “เจ้าว่ากระไรนะ? หยวนหัวถูกคนของเป่ยเยี่ยนสังหารรึ เรื่องนี้เป็นมาอย่างไร?”หยวนอวิ๋นหลงกำหมัดแน่น พลางกัดฟันกรอดกล่าวว่า “เมื่อมินานมานี้ หัวเอ๋อร์ได้ไปขอแต่งงานที่เป่ยเยี่ยน ทว่า ท้ายที่สุดหลังจากนั้นมินาน ป้ายวิญญาณของเขาก็แตกสลาย หากคนที่สังหารเขามิใช่คนเป่ยเยี่ยน แล้วจะเป็นผู้ใดได้อีกหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“อย่างไรเป่ยเยี่ยนก็เป็นเพียงแคว้นลำดับรองเล็ก ๆ พวกเขาจะกล้าทำเรื่องบ้าบิ่นและท้าทายเช่นนี้ได้อย่างไร?”หยวนขุยยังคงรู้สึกยากที่จะเชื่อ เนื่องด้วยในหลายปีที่ผ่านมานี้แคว้นเป่ยเยี่ยนยอมศิโรราบต่อแคว้นฉีอย่างหมดคราบ มิเคยมีท่าทีต่อต้านแม้แต่น้อยทว่า บัดนี้กลับบอกว่าคนของเป่ยเยี่ยนสังหารบุตรชายของอ๋องซียงหยาง เรื่องแบบนี้เขาจะเชื่อลงได้อย่างไร“รายละเอียดเหตุการณ์นั้น กระหม่อมเองก็มิอาจทราบได้ แต่หัวเอ๋อร์ตายอย่างสลดที่เป่ยเยี่ยน นี่คือความจริง ขอเสด็จพี่ทรงพระกรุณา ประทานอนุญาตในสิ่งที่กระหม่อมขอร้องด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”หยวนอวิ๋นหลงพูดพร้อมกับคุกเข่าสองลงกับพื้น แล้วก้มหัวคำนับอย่างลึกซึ้งหยวนขุยช่วยพยุงเขาขึ้นแล้วพูดว่า “เราสองคนเป็นพี่น้องกัน
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 829
หยวนอวิ๋นหลงค่อย ๆ ยกมือขึ้นเล็กน้อย “ลุกขึ้นกันเถิด!”“ขอบพระทัยท่านอ๋องเซียงหยาง”ทุกคนลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมเพรียงกัน และแสดงความเคารพด้วยสายตา"หลังจากเข้าเมืองแล้ว หยวนอวิ๋นหลงก็หันไปสั่งผู้ช่วยข้างกายว่า “ให้พี่น้องทุกคนกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนเถิด”“น้อมรับพระบัญชา”ผู้ช่วยคนนั้นโบกมือไปทางคนด้านหลัง จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป“ท่านอ๋อง บัดนี้จะเข้าวังไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ หรือจะเสด็จกลับจวนก่อนดีพ่ะย่ะค่ะ?”“ฝ่าบาทประทานอนุญาตในจดหมายตอบกลับเป็นพิเศษแล้วว่า หลังกลับมาพร้อมชัยให้ข้ากลับไปเยี่ยมบ้านก่อน วันรุ่งขึ้นค่อยเข้าไปถวายรายงานสถานการณ์ทหารในวังก็ได้ ไปกันเถิด กลับจวนก่อนแล้วกัน!”ผู้ช่วยของเขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็เดินตามเขาไปยังทิศที่จวนอ๋องตั้งอยู่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พวกเขาก็หยุดตรงหน้าประตูจวนหลังหนึ่งที่ดูโอ่อ่ายิ่งนักเหนือประตูใหญ่สีแดงสดนั้น แขวนป้ายสีทองคำว่า จวนอ๋องเซียงหยางยิ่งกว่านั้น ตัวอักษรใหญ่เหล่านี้ ยังเป็นองค์จักรพรรดิที่ทรงพระอักษรด้วยพระองค์เอง!หยวนอวิ๋นหลงเพิ่งจะลงจากหลังม้า ในจวนมีชายวัยกลางคนลักษณะเหมือนพ่อบ้านรีบร้อนวิ่งออกมา จากนั้นก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 828
“โอ๊ย”หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ แต่ยังคงซบอยู่ในอ้อมอกของฉินซู นางมิได้ผละออก และดูเหมือนว่าจะยอมให้อีกฝ่ายเป็นผู้ควบคุมสถานการณ์บนใบหน้าของฉินซูแวบผ่านรอยยิ้มเย็นชา แต่เขาก็ยังคงมิแสดงอาการใด และกล่าวว่า “แม่นาง บุรุษสตรีมิควรถูกเนื้อต้องตัวกัน ขอเจ้ารักษามารยาทด้วย!”“คุณชายรูปงามเช่นนี้ ข้าหลงรักท่านตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ที่นี่หาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ คุณชายยังลังเลกระไรอีกหรือเจ้าคะ?”ดวงตาคู่สวยฉายแววอ้อนวอนเปี่ยมเสน่ห์ นางจ้องมองฉินซูด้วยสายตาเว้าวอนมิวางตากริชเล่มหนึ่งใต้แขนเสื้อของนางเป็นประกายเย็นเยียบหล่นลงสู่ฝ่ามือ นางกำด้ามกริชนั้นไว้แน่นฉินซูผลักนางออกด้วยมือข้างหนึ่ง และพูดอย่างเฉยเมยว่า “องค์หญิงอวิ๋นเจิง ท่านเล่นเกินบทบาทไปแล้วกระมัง มิกลัวว่าข้าจะควบคุมตัวเองมิอยู่หรืออย่างไร?”“คุณชายพูดเรื่องอันใดกัน? องค์หญิงอันใดกันเจ้าคะ?” หญิงสาวเผยสีหน้าตกใจเต็มประดาฉินซูยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ท่านมิยอมรับก็หาได้เป็นกระไรไม่ ทว่าตัวข้ายุ่งเหลือเกิน ไม่มีเวลามาเล่นกับท่าน เช่นนั้นขอตัวลา”พูดจบก็หันกายเดินออกไปทันที“ฉินซู ข้าขอสั่งให้ท่านหยุด”มู่หรงอวิ๋นเจิงเรียกฉินซูให
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 827
ทันใดนั้น เสียงครางเบา ๆ ของความเจ็บปวดก็ดังขึ้นมาจากใต้ทางเนินข้างถนนด้วยความสงสัยฉินซูจึงเดินไปดู พบว่าใต้เนินลาดนั้นมีสตรีแต่งกายหรูหรานั่งอยู่บนพื้นพลางกำข้อเท้าไว้ด้วยสีหน้าที่เจ็บปวดยิ่งนางสังเกตเห็นฉินซู ก็เปิดปากเอ่ยว่า “คุณชาย ข้าพลาดตกลงมาจากข้างบนจนข้อเท้าพลิก มิทราบว่าคุณชายจะช่วยได้หรือไม่เจ้าคะ?”“ได้สิ”ฉินซูมองนางอย่างลึกซึ้งผาดหนึ่ง จากนั้นก็เดินลงไปช่วยประคองนางให้ลุกขึ้นสตรีผู้นี้อายุราวยี่สิบสามย่างยี่สิบสี่ ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียน ดวงตากลมโตเป็นประกายใสแจ๋ว ช่างน่าหลงใหลยิ่งนักเมื่อช่วยพยุงนางขึ้นมาข้างทางแล้ว ฉินซูจึงถามว่า “แม่นาง เดินกลับเองไหวหรือไม่?”“เกรงว่าอาจจะมิได้ ขอรบกวนคุณชายช่วยเหลือจนสุดทาง ช่วยพาข้ากลับบ้านหน่อยได้หรือไม่เจ้าคะ?” สตรีผู้น่าสงสารมองฉินซูด้วยสายตาอ้อนวอนอีกฝ่ายยักไหล่แล้วเอ่ยว่า “ได้ บ้านเจ้าอยู่ที่ใดเล่า”หญิงสาวชี้ไปเบื้องหน้าทางซ้าย “อยู่ตรงนั้นมิไกลจากตรงนี้เจ้าค่ะ”ฉินซูรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ที่นั่นมิใช่จวนส่วนตัวของมู่หรงโม่หรอกหรือ?เขาค่อย ๆ พยุงสตรีนางนั้นอย่างสุขุม และพาเดินไปทางด้านนั้นผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงสาวก
You may also like
![จะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
จะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์86 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง196.7K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา719 viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา75 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย349.7K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล466 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.7K views
