บทที่ 246

ฉงชูโม่พูดด้วยความเสียดายว่า “สอบสวนมิได้แล้ว พวกเขาตายหมดแล้ว”

นางคาดการณ์ไว้ว่า อ๋องหนิงคงจะปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา แต่เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ นางก็จำเป็นต้องทบทวนเรื่องนี้ใหม่อีกครั้ง

หรือว่าพวกทหารจากจวนอ๋องหนิงที่ชื่อเฉินอันคนนั้น จะเป็นตัวปลอมจริง ๆ?

ฉินหยางถามขึ้นว่า “ชูโม่ ตอนนั้นเจ้ากับองค์รัชทายาทออกเดินทางไปศาลาสิบลี้พร้อมกันหรือไม่?”

ฉงชูโม่ส่ายหน้า “มิใช่เพคะ หม่อมฉันออกเดินทางไปก่อน ตอนที่รถม้าของเฉินหลิวอ๋องถูกลอบโจมตี องค์รัชทายาทเพิ่งจะมาถึงศาลาสิบลี้”

ฉินหยางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แสดงท่าทีเหมือนมองเห็นความจริงทั้งหมด

เขาหันไปมองฉินอู๋ต้าวแล้วกล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า “เสด็จพ่อ ฟังจากบทสนทนาของพวกเขาแล้ว ลูกก็พอจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มิแน่ใจว่าควรพูดออกไปหรือไม่”

ฉินอู๋ต้าวตรัสตำหนิว่า “มีอะไรจะพูดก็พูดมา อย่ามาเล่นลิ้นต่อหน้าข้า!”

ฉินหงรู้สึกมิพอใจทันที ในใจเดิมทีอยากจะอวดความสามารถ แต่มิคิดว่าจะโดนตำหนิเช่นนี้

เขาเหลือบมองฉินซูอย่างมิพอใจ ก่อนจะกล่าวเสียงดังว่า “เสด็จพ่อ ความจริงก็ชัดเจนแล้ว องค์รัชทายาทเป็นผู้สั่งให้คนไปลอบสังหารน้องหก”

“ก่อนลงมือ เขากลัว