เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 332
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 806
ฉินซูกระโดดขึ้นครั้งหนึ่ง พริบตาเดียวก็ไปถึงแท่นบูชาสูงเสียดฟ้า!เขากวาดสายตามองทุกคนในลานจากเบื้องสูงด้วยท่าทีเปี่ยมอำนาจ!ที่ใดที่สายตาเขากวาดผ่านไป หาได้มีใครกล้าสบตากับเขาไม่!เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉินซูจึงมองไปที่หลัวชางและเอ่ยอย่างเยือกเย็น "ในเมื่อไม่มีผู้ใดต้องการท้าทายอีก เช่นนั้นก็ดำเนินพิธีต่อเถอะ"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่า ลมพายุที่เคยพัดกระหน่ำอย่างรุนแรงนั้นได้สงบลงแล้วอย่างมิน่าเชื่อท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆครึ้ม เมฆดำพลันปั่นป่วนขึ้นมาเป็นระลอก จากนั้นแสงแดดสีทองสายหนึ่งก็ส่องทะลุผ่านชั้นเมฆสาดลงมายังร่างของฉินซูภายใต้แสงแดดนี้ ร่างกายของฉินซูเปล่งประกายเป็นชั้นของแสงทองอ่อน ๆ ราวกับเทพเจ้าสงครามที่สวมชุดเกราะทองคำ สง่างามน่าเกรงขามจนทำให้ผู้คนที่เห็นรู้สึกหวาดกลัว!หลัวชางลังเลเล็กน้อยและมองไปที่ซ่างกวนอวิ๋นซี อีกฝ่ายกล่าวขึ้นอย่างนิ่ง ๆ ว่า “บทสวดถวายเครื่องเซ่นได้ถูกเผาแล้ว พิธีบอกกล่าวฟ้าดินก็เสร็จสิ้นแล้ว ส่วนกฎระเบียบหรือขั้นตอนต่อไป เจ้าก็จัดการตามที่เห็นสมควรเถิด”นางพูดจบก็หันไปมองฉินซูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความนัย จากนั้นก็หันก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 805
วิชากระบี่ที่ซับซ้อนถึงเพียงนี้ ฉินซูกลับเรียนรู้ได้ผ่านการดูครั้งเดียว มิหนำซ้ำกระบวนท่าเดียวกัน แต่พลังที่ฉินซูใช้กลับแข็งแกร่งกว่าเขาหลายเท่า ช่างน่าตกตะลึงยิ่งนักเยี่ยนเจิ้นหงครุ่นคิดแล้วก็ตัดสินใจว่า ฉินซูคงแอบเรียนรู้วิชากระบี่นี้ตั้งแต่เมื่อใดก็มิทราบได้ มิเช่นนั้นก็ไม่มีคำอธิบายอีกแล้วแต่ถึงกระนั้น ในใจของเขายังปั่นป่วนด้วยคลื่นลมฉินซูอายุมิถึงสามสิบปี ต่อให้เริ่มฝึกตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์มารดา ก็มิน่าจะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้เมื่อคิดได้ดังนั้น เยี่ยนเจิ้นหงก็อดมิได้ที่จะหัวเราะอย่างขมขื่น“พรสวรรค์ของท่านล้ำเลิศเหนือคนธรรมดา สมเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในรอบพันปี ข้าน้อยขอยอมแพ้ด้วยความเต็มใจ!”กล่าวจบ เขาก็ประสานมือคารวะฉินซูด้วยความศรัทธาฉินซูประสานมือเล็กน้อย “น้อมรับ!”จากนั้นจู่ ๆ เขาก็หันไปกล่าวกับซ่างกวนอวิ๋นซี “ท่านเจ้าสำนัก โปรดยืนขึ้นสักครู่ด้วยขอรับ”ซ่างกวนอวิ๋นซีขมวดคิ้วเรียว แต่ก็ยืนขึ้นช้า ๆนางกำลังจะเอ่ยถาม แต่กลับเห็นฉินซูประสานมือไพล่หลัง กวาดสายตามองผู้คนในลานด้วยท่าทีสง่างาม “ทุกท่านที่นั่งอยู่ที่นี่ มีผู้ใดมิยอมรับก็จงลุกยืนขึ้น มิว่าจะเป็นก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 804
“กระบี่จงมา!”ฉินซูสะบัดครั้งหนึ่ง กระบี่ยาวในมือของหยางคุนก็ลอยออกจากฝัก บินเข้ามือฉินซูในพริบตาเดียว!หยางคุนมิทันตอบสนอง!ฉินซูร่างทะยานขึ้นสู่กลางอากาศ จากนั้นก็สะบัดกระบี่ยาวชี้ตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า!เขาสะบัดแขนอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตากระบี่ยาวในมือก็กลายเป็นเงากระบี่นับร้อยสายในห้วงเวหา!“ไป!”กระบี่ยาวถูกตวัดลงไปพร้อมกับเสียงตวาดเบา ๆ ของเขา เงากระบี่ทั่วฟ้าก็พลันหมุนวนรวมตัวกันกลายเป็นมังกรยักษ์ยาวกว่าสิบจั้ง!มังกรยักษ์หมุนวนอยู่ครู่หนึ่ง ก็พุ่งเข้าใส่เยี่ยนเจิ้นหงจากเบื้องบน!ระหว่างนั้น ยังระเบิดเสียงมังกรคำรามอันกึกก้อง!โฮกกก!!ทันทีที่เสียงมังกรคำรามดังขึ้น ผู้คนในลานฝึกยุทธ์ต่างรู้สึกหัวใจสั่นสะท้านอย่างกะทันหันเมื่อเงาร่างมังกรยักษ์ร่วงหล่นลงมา พลังกดดันอันมหาศาลก็พลันปรากฏขึ้นตามมาด้วย“แย่แล้ว ถอย! รีบถอยเร็ว!”จอมยุทธ์ขั้นกลางระดับสวรรค์ผู้หนึ่งสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ จึงรีบแผดเสียงดุดันแต่ทันทีที่เขากำลังจะเคลื่อนไหว ก็พบว่าภายใต้พลังกดดันอันมหาศาลนี้ ตนเองกลับก้าวขาได้อย่างยากลำบาก!มิต้องพูดถึงผู้ที่มีวรยุทธ์ต่ำกว่าเขาเลยจอมยุทธ์ขั้นกลางระดับปฐพีขึ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 803
“ใช่แล้ว ท่านเจ้าสำนักของเราเป็นจอมยุทธ์ขั้นกลางระดับสวรรค์ แต่เมื่อเทียบกับเจ้าสำนักเยี่ยนแล้ว กลิ่นอายกลับอ่อนด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด!”“เจ้าสำนักเยี่ยนทะลวงขั้นปลายระดับสวรรค์แล้ว แข็งแกร่งยิ่งนัก!”“ขั้นปลายระดับสวรรค์ บวกกับเพลงกระบี่มังกรทะยานขั้นสูงสุด เจ้าสำนักเยี่ยนอาจเรียกได้เป็นอันดับหนึ่งของยุทธภพเป่ยเยี่ยนแล้วกระมัง?”ขณะที่ผู้คนกำลังตะลึงพรึงเพริด เยี่ยนเจิ้นหงก็แผดเสียงดุดัน “เพลงกระบี่มังกรทะยาน มังกรคำรามสะท้านใต้หล้า!”กระบี่ยาวในมือของเขาชี้ขึ้นไปยังท้องฟ้า จากนั้นก็สะบัดอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงคำราม!ในพริบตาเดียว ทั่วทั้งห้วงอากาศก็เต็มไปด้วยเงากระบี่ที่จับตัวกันเป็นรูปร่าง!“ไป!”เยี่ยนเจิ้นหงใช้กระบี่ยาวชี้ลงไปยังฉินซูจากเบื้องบนเงากระบี่ทั่วฟ้าพลันหมุนวนรวมตัวกัน กลายเป็นเงาร่างมังกรยาวหลายจั้งซึ่งอ้าปากคำรามใส่ฉินซูขณะที่กำลังพุ่งลงมา!ลมพายุคลั่งพลันสงบลง เมฆดำที่ม้วนตัวอยู่บนท้องฟ้าก็ราวกับหยุดนิ่งสายตาของผู้คนทั้งหมดในลาน ต่างจับจ้องไปยังลานประลองตามิกะพริบส่วนฉินซูในเวลานี้ กำลังเงยหน้าขึ้น มองเงาร่างมังกรขนาดใหญ่ที่กำลังถั่งโถมลงมาโดยมิแสดงอ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 802
ลมกระโชกแรงพัดธงที่ปักอยู่ข้างแท่นบูชาให้ปลิวสะบัดท้องฟ้าที่เคยแจ่มใส บัดนี้เต็มไปด้วยเมฆดำทะมึน ก่อตัวเป็นเกลียวคลื่นภายใต้ลมบ้าคลั่ง ส่งเสียงคำรามเป็นระยะอสรพิษสายฟ้าอ้าปากคำรามปรากฏวูบวาบระหว่างหมู่เมฆดำ!เห็นฉากนี้ ก็มีคนอุทานด้วยความตกใจ “ฟ้าพิโรธ นี่คือฟ้าพิโรธ!”“ท่านเจ้าสำนัก การให้ฉินซู องค์รัชทายาทต่างแดนผู้นี้เป็นบุตรแห่งนักปราชญ์แห่งหอดารารักษ์ ดูท่าแม้แต่สวรรค์ก็มิเห็นด้วย ขอท่านโปรดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนด้วยเถิด!”“ใช่แล้ว ท่านเจ้าสำนัก พิธีเพิ่งเริ่มก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาดเช่นนี้ นี่คือคำเตือนจากสวรรค์!”ได้ยินคำกล่าวนี้ ผู้อาวุโสรองหยางคุนก็กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านเจ้าสำนัก สวรรค์เตือนแล้ว ขอท่านอย่าได้ทำสิ่งที่ฝืนลิขิตฟ้าเลยขอรับ!”เหล่าผู้อาวุโสที่เหลือเมื่อเห็นดังนั้น ก็พากันแสดงท่าที“คำกล่าวของผู้อาวุโสรองถูกต้องที่สุด ข้าน้อยเห็นด้วยขอรับ!”“ข้าน้อยก็เห็นด้วยขอรับ ขอท่านเจ้าสำนักโปรดพิจารณาอย่างรอบคอบ เพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ อย่าได้ก้าวล่วงสวรรค์เลยขอรับ!”เย่เทียนหนิงและเซี่ยจื่อผิงตลอดจนคนอื่น ๆ ต่างตกใจกับปรากฏการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันห
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 801
ส่วนผู้ที่รู้ความจริง ด้วยความที่ชอบชมความบันเทิงเป็นชีวิตจิตใจ จึงพร้อมใจมิเปิดเผยความจริงในใจของพวกเขาก็หวังว่าผู้มีวรยุทธ์สูงส่งเหล่านั้นจะออกมาจัดการ กำราบความเหิมเกริมของฉินซูลงตัวฉินซูเองนั้นได้กลับไปยังคฤหาสน์ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ฉงชูโม่ก็ได้ยินข่าวลือจากข้างนอก จึงขมวดคิ้วถาม “องค์รัชทายาท พระองค์ทรงทราบดีว่ามีคนยุยง แล้วเหตุใดพระองค์จึงยังลงมืออีกเล่าเพคะ?”ฉินซูแสยะยิ้มอย่างมิแยแส “เพราะข้ารู้ว่ามีคนยุยงนั่นแหละ ข้าจึงลงมือ มิเช่นนั้นข้าคงมิสนใจคนพวกนั้น”“โอ้? เพราะเหตุใดหรือเพคะ?” ฉงชูโม่ยิ่งสับสนฉินซูกล่าววาจาแฝงความนัย “ยุทธภพเป่ยเยี่ยนก็คือเป่ยเยี่ยน!”เมื่อเขาพูดเช่นนั้น ฉงชูโม่ก็เข้าใจในทันทีแต่เมื่อคิดว่าฉินซูต้องเผชิญหน้ากับคนทั้งยุทธภพเป่ยเยี่ยน นางก็อดมิได้ที่จะกังวลนิดหน่อย “เป่ยเยี่ยนมิเหมือนหนานเยวี่ย มีผู้มีความสามารถและผู้มีพรสวรรค์มากมาย อีกทั้งพระองค์อยู่ในที่แจ้ง ส่วนพวกเขาอยู่ในที่ลับ… เหตุใดพระองค์จึงมองหม่อมฉันเช่นนี้เพคะ?”ฉงชูโม่พูดของนางไป จนกระทั่งเห็นว่าฉินซูมองนางด้วยสีหน้าแปลกประหลาดฉินซูกะพริบตาปริบ ๆ แล้วถาม “ชูโม่ เจ้าเป็นห่วงข้าหร
