เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 34
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 810
มู่หรงหัวปลอบใจว่า "ท่านผู้อาวุโสจูเก๋อ สิ่งที่ตัวข้าพูดเมื่อครู่ล้วนเป็นความจริงทุกประการ อีกทั้งหากมีข้าอยู่ ก็ไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องท่านแน่!""กระหม่อมหาได้เคยพบกับองค์ชายสามมาก่อนไม่ มิทราบว่าเหตุใดท่านจึงประสงค์จะเป็นที่พึ่งแก่กระหม่อมหรือพ่ะย่ะค่ะ?"มู่หรงหัวยิ้มและไม่พูดอะไร ส่วนชีเหวยก็เอ่ยปากอธิบายว่า "ท่านผู้อาวุโสจูเก๋อ ในเมื่อท่านได้รับความไว้วางใจจากอ๋องฉี ก็เห็นได้ชัดแล้วว่าท่านมีความสามารถโดดเด่นเพียงใดองค์ชายของพวกเราทรงรักและให้ค่ากับผู้มีความสามารถมาโดยตลอด จึงมิอยากเห็นท่านผู้มีความสามารถเช่นนี้ต้องถูกคนของศาลต้าหลี่จับกุมตัวกลับแคว้นต้าเหยียนไป ดังนั้นจึงเสด็จมาพบท่านด้วยพระองค์เองขอรับ!หากท่านมิรังเกียจ เหตุใดมิอุทิศตนรับใช้องค์ชายของเราเพื่อแสดงวิสัยทัศน์และอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ของท่านดูเล่า?"เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ฉินซูก็มิได้แสดงท่าทีใด ๆ ในทันที หากแต่จงใจก้มหน้าลงครุ่นคิดอยู่เงียบ ๆมู่หรงหัวเห็นดังนั้นก็มิได้เร่งเร้ากระไร และเพียงรออย่างเงียบ ๆผ่านไปครู่ใหญ่ ฉินซูก็กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย "พระองค์เสด็จมาด้วยพระองค์เอง กระหม่อมรู้สึกเป็นเกียรติอย่าง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 809
“บ่าวเพิ่งได้รับรายงานข่าวว่า มีชายคนหนึ่งสวมงอบเข้าพักที่โรงเตี๊ยมเทียนหลงเมื่อหนึ่งเค่อก่อน รูปร่างหน้าตาของเขาคล้ายกับภาพวาดของท่านผู้อาวุโสจูเก๋อถึงเจ็ดแปดส่วนทีเดียวพ่ะย่ะค่ะ!”“ส่งคนไปจับตาดูให้ดี อีกเดี๋ยวข้าจะไปที่นั่น!”“น้อมรับพระบัญชา!”เมื่อบ่าวรับใช้ถอยออกไปแล้ว มู่หรงหัวก็กลับไปที่ห้องแล้วเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดา จากนั้นก็พาคนสองสามคนออกจากจวนมุ่งตรงไปยังโรงเตี๊ยมเทียนหลงหลังจากมาถึงโรงเตี๊ยมเทียนหลงแล้ว มู่หรงหัวก็สั่งว่า “พวกเจ้าคอยเฝ้าหน้าประตูไว้ อย่าให้คนที่มิเกี่ยวข้องเข้ามาได้ ชีเหวย เจ้าตามตัวข้าเข้าไป!”“ข้าน้อยน้อมรับพระบัญชา!”ทันทีที่มู่หรงหัวเข้าไป เถ้าแก่ก็เดินเข้ามาต้อนรับทันที!“คุณชาย มิทราบว่าท่านจะกินอาหารหรือพักค้างแรมหรือขอรับ?”มู่หรงหัวหยิบภาพเหมือนออกมาจากอกเสื้อแล้วถามว่า “คนผู้นี้อยู่ที่ใด?”“คนผู้นี้...” เถ้าแก่เหลือบมองภาพเหมือนผาดหนึ่ง จากนั้นก็ลังเลที่จะพูดออกมามู่หรงหัวชำเลืองมองชีเหวย อีกฝ่ายก็หยิบก้อนเงินหนึ่งก้อนออกมาจากอกทันที!ดวงตาของเถ้าแก่เป็นประกายขึ้นทันใด เขากล่าวพร้อมยิ้มประจบเอาใจ "คุณชาย คนผู้นี้อยู่ที่ห้องส่วนตัวชั้นส
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 808
คัมภีร์ทั้งสองเล่มนี้ หนึ่งในนั้นคือคัมภีร์วิชายุทธ์ภายในของสำนัก ส่วนอีกเล่มมิน่าเชื่อว่าจะเป็นคัมภีร์มหาสัจธรรม!แม้ในใจของฉินซูจะตกตะลึงอย่างยิ่ง แต่ภายนอกเขากลับมิแสดงอาการใด และเริ่มเปิดอ่านอย่างเงียบ ๆในมิช้าเขาก็ค้นพบว่า คัมภีร์มหาสัจธรรมนี้แตกต่างจากคัมภีร์ม้วนหยกขาวอย่างมาก ดูเหมือนจะเป็นฉบับย่อเสียด้วยซ้ำที่สำคัญที่สุดคือ การฝึกตนตามเคล็ดวิชาของซ่างกวนอวิ๋นซีนี้ มิจำเป็นต้องใช้เลือดบริสุทธิ์ของหญิงพรหมจรรย์เป็นสื่อกลาง เมื่อพลิกอ่านไปจนถึงหน้าสุดท้าย ฉินซูก็ถึงกับตกตะลึงเมื่อพบว่าคัมภีร์มหาสัจธรรมจิงที่ซ่างกวนอวิ๋นซีให้มาเป็นเพียงครึ่งแรกเท่านั้น!เขาถามด้วยความสงสัย "แล้วครึ่งหลังของวิชายุทธ์นี้เล่า?"ซ่างกวนอวิ๋นซีพูดอย่างมิใส่ใจ "ครึ่งแรกนี้ก็เพียงพอให้เจ้าได้ฝึกฝนแล้ว รอจนกว่าพลังของเจ้าจะถึงระดับเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน""ก็ได้ งั้นข้าจะกลับห้องไปพินิจดูสักหน่อยก่อน"หลังจากฉินซูพูดจบ เขาก็เดินออกไปพร้อมกบคัมภีร์ลับในมือหลังจากผ่านไปสองชั่วยาม ฉินซูก็อาศัยความจำอันยอดเยี่ยมของตนจดจำเคล็ดวิชาของทั้งสองวิชาได้ครบทุกบทจนขึ้นใจแล้วเขามิได้เริ่มฝึกในทันที แต่กลั
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 807
"ข้าก็มิได้พูดว่าจะลงมือบัดนี้ ข้าหมายถึงรอจนกว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นก่อน!""นั่นก็มิได้เช่นกัน ข้าแข็งแกร่งขึ้น ในเวลาเดียวกัน ศัตรูของท่านก็แน่นอนว่าต้องแข็งแกร่งขึ้นด้วย อีกทั้งข้ากับคนผู้นั้นก็ไม่มีเรื่องเคียดแค้นอันใดต่อกัน ข้ามิอยากเข้าไปยุ่งเรื่องวุ่นวาย"เมื่อได้ยินคำพูดของฉินซู สีหน้าของซ่างกวนอวิ๋นซีก็เย็นชาลงทันที"ฉินซู ข้าตั้งใจจะช่วยให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้น เช่นนั้นข้าขอเตือนเจ้าว่า อย่าได้มิเห็นคุณค่าของผู้ที่ช่วยเหลือ!"มุมปากของฉินซูกระตุกหลายครั้ง แล้วเขาก็ถามขึ้นว่า "เช่นนั้นท่านตั้งใจจะบีบบังคับให้ข้ายอมทำตามใช่หรือไม่?""หากเจ้ามิเห็นด้วย ข้าก็มิรังเกียจที่จะใช้วิธีการบางอย่างกับเจ้า!" ซ่างกวนอวิ๋นซีพูดอย่างตรงไปตรงมาฉินซูก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความระวัง แล้วเตือนว่า “ท่านก็อย่าใจร้อนสิ มีสุภาษิตว่า แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมมิหวาน อีกอย่างเราสองคนก็หาได้สนิทกันไม่ ท่านมิกลัวว่าข้าร่ำเรียนจบแล้วจะหนีกลับต้าเหยียนหรือไร?”“ในเมื่อข้ากล้าถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้กับเจ้า แน่นอนว่าข้าต้องมั่นใจว่าจะรั้งเจ้าไว้ได้ อ้อ ใช่แล้ว มีข้อดีอย่างหนึ่งลืมบอกไป เ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 806
ฉินซูกระโดดขึ้นครั้งหนึ่ง พริบตาเดียวก็ไปถึงแท่นบูชาสูงเสียดฟ้า!เขากวาดสายตามองทุกคนในลานจากเบื้องสูงด้วยท่าทีเปี่ยมอำนาจ!ที่ใดที่สายตาเขากวาดผ่านไป หาได้มีใครกล้าสบตากับเขาไม่!เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉินซูจึงมองไปที่หลัวชางและเอ่ยอย่างเยือกเย็น "ในเมื่อไม่มีผู้ใดต้องการท้าทายอีก เช่นนั้นก็ดำเนินพิธีต่อเถอะ"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่า ลมพายุที่เคยพัดกระหน่ำอย่างรุนแรงนั้นได้สงบลงแล้วอย่างมิน่าเชื่อท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆครึ้ม เมฆดำพลันปั่นป่วนขึ้นมาเป็นระลอก จากนั้นแสงแดดสีทองสายหนึ่งก็ส่องทะลุผ่านชั้นเมฆสาดลงมายังร่างของฉินซูภายใต้แสงแดดนี้ ร่างกายของฉินซูเปล่งประกายเป็นชั้นของแสงทองอ่อน ๆ ราวกับเทพเจ้าสงครามที่สวมชุดเกราะทองคำ สง่างามน่าเกรงขามจนทำให้ผู้คนที่เห็นรู้สึกหวาดกลัว!หลัวชางลังเลเล็กน้อยและมองไปที่ซ่างกวนอวิ๋นซี อีกฝ่ายกล่าวขึ้นอย่างนิ่ง ๆ ว่า “บทสวดถวายเครื่องเซ่นได้ถูกเผาแล้ว พิธีบอกกล่าวฟ้าดินก็เสร็จสิ้นแล้ว ส่วนกฎระเบียบหรือขั้นตอนต่อไป เจ้าก็จัดการตามที่เห็นสมควรเถิด”นางพูดจบก็หันไปมองฉินซูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความนัย จากนั้นก็หันก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 805
วิชากระบี่ที่ซับซ้อนถึงเพียงนี้ ฉินซูกลับเรียนรู้ได้ผ่านการดูครั้งเดียว มิหนำซ้ำกระบวนท่าเดียวกัน แต่พลังที่ฉินซูใช้กลับแข็งแกร่งกว่าเขาหลายเท่า ช่างน่าตกตะลึงยิ่งนักเยี่ยนเจิ้นหงครุ่นคิดแล้วก็ตัดสินใจว่า ฉินซูคงแอบเรียนรู้วิชากระบี่นี้ตั้งแต่เมื่อใดก็มิทราบได้ มิเช่นนั้นก็ไม่มีคำอธิบายอีกแล้วแต่ถึงกระนั้น ในใจของเขายังปั่นป่วนด้วยคลื่นลมฉินซูอายุมิถึงสามสิบปี ต่อให้เริ่มฝึกตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์มารดา ก็มิน่าจะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้เมื่อคิดได้ดังนั้น เยี่ยนเจิ้นหงก็อดมิได้ที่จะหัวเราะอย่างขมขื่น“พรสวรรค์ของท่านล้ำเลิศเหนือคนธรรมดา สมเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในรอบพันปี ข้าน้อยขอยอมแพ้ด้วยความเต็มใจ!”กล่าวจบ เขาก็ประสานมือคารวะฉินซูด้วยความศรัทธาฉินซูประสานมือเล็กน้อย “น้อมรับ!”จากนั้นจู่ ๆ เขาก็หันไปกล่าวกับซ่างกวนอวิ๋นซี “ท่านเจ้าสำนัก โปรดยืนขึ้นสักครู่ด้วยขอรับ”ซ่างกวนอวิ๋นซีขมวดคิ้วเรียว แต่ก็ยืนขึ้นช้า ๆนางกำลังจะเอ่ยถาม แต่กลับเห็นฉินซูประสานมือไพล่หลัง กวาดสายตามองผู้คนในลานด้วยท่าทีสง่างาม “ทุกท่านที่นั่งอยู่ที่นี่ มีผู้ใดมิยอมรับก็จงลุกยืนขึ้น มิว่าจะเป็นก
บางทีคุณอาจจะชอบ
