บทที่ 589

เฉาฉุนกล่าวยิ้ม ๆ "ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท มีอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้ การเอาชนะพวกคนนอกด่านคงขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น อีกมินานแคว้นหนานเยวี่ยคงมิกล้ารุกรานต้าเหยียนของเราไปอีกนานแน่พ่ะย่ะค่ะ!"

"ยังเร็วไปที่จะกล่าวเช่นนั้น ขึ้นอยู่กับว่ากรมโยธาธิการจะผลิตธนูทดกำลังได้มากน้อยเพียงใด!"

......

โรงเตี๊ยมเทียนเวย

มู่หรงฟู่มองชายชราสองคนที่อยู่ตรงหน้า และเอ่ยถามด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “พวกท่านทั้งสอง… เป็นคนของหอดารารักษ์จริง ๆ หรือ? ไฉนข้าจึงมิเคยเห็นหน้าค่าตาของพวกท่านมาก่อน?"

"ทูลองค์ชาย พวกข้าน้อยเพิ่งเข้าร่วมหอดารารักษ์ได้มินาน และมีสัญลักษณ์หอดารารักษ์เป็นเครื่องพิสูจน์ ขนาดนี้แล้ว ท่านยังมิเชื่ออีกหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

คูมู่รู้สึกเบื่อหน่าย หากมิใช่เพราะพระบัญชาของจักรพรรดิ เขาคงมิอยากมาที่โรงเตี๊ยมเทียนเวยแห่งนี้

"หึ หากมิใช่เพราะสัญลักษณ์ของหอดารารักษ์ ข้าก็มิเสียเวลามาพบพวกท่านหรอก ว่ามาสิ เจ้าสำนักหอดารารักษ์มาหาข้าด้วยเรื่องใด?"

"มิใช่ท่านเจ้าสำนัก แต่เป็นพระบิดาของท่านที่ฝากข้าน้อยส่งจดหมายมาให้พ่ะย่ะค่ะ"

คูมู่พูดจบก็หยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ

"จดหมายของเสด็จพ่อร