Share

บทที่ 5 องค์ชายสี่ ถังจวิน

last update Last Updated: 2025-07-11 21:25:50

 

เว่ยอีมองเขาอยากรู้สึกงุนงง เขาก็แค่ไปสั่งให้ในครัวจัดมาเพิ่ม

“ท่านอ๋อง ชานี่ไม่เหมือนเดิมหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยก็ให้คนครัวจัดมาและบอกว่าให้เอาแบบชุดเดิมนะพ่ะย่ะค่ะ”

“ยกออกไป ข้าไม่กินแล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เว่ยอีกยกน้ำชา และกำลังจะยกขนมออกไป

“รอก่อน ยกแต่ชาไป ขนมไม่ต้อง เอาชาอู่หลงมาให้ข้าแทน”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เว่ยหลงยกชาออกมา และให้คนครัวไปเปลี่ยนเป็นชาอู่หลงแทน

“ท่านอ๋อง รายงานพ่ะย่ะค่ะ”

“ว่ามา”

“ข้าสืบเรื่องของพระชายามาแล้ว ก่อนหน้านี้ นางถูกฮองเฮาวางยาพิษอยู่เนืองๆ และยังถูกหมั้นหมายกับบุตรชายของเสนาบดีมาก่อน ทั้งคู่โตมาด้วยกัน ชื่อสือเยว่เทียน เข้าปักใจรักพระชายามากพ่ะย่ะค่ะ และตอนนี้เขาทราบเรื่องที่นางอภิเษกมาที่นี่แล้ว และกำลังตามมาหานางพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม เข้าใจแล้ว เรื่องอื่นล่ะ”

“พระชายามีอาจารย์หมอเทวดาอยู่คนหนึ่ง อยู่บนเขาเทียนซาน ทุกปีนางจะขึ้นไปเยี่ยม แต่ปีนี้ เห็นว่าอาจารย์นางออกท่องเที่ยว นางเลยไม่ได้ไปพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้ารู้แล้ว เจ้าไปได้ ติดตามนางเงียบๆ อย่าให้นางรู้ตัว ระวังองครักษ์หญิงของนางด้วย”

“รับพระบัญชา กระหม่อมทูลลา”

เว่ยอียกชามาถึงห้องหนังสือและวางลง เขาเงยหน้ามอง

“เจ้ามีอะไรก็พูดมาสิ”

“ทูลท่านอ๋อง ข้าพระองค์พึ่งทราบว่าเหตุใดชากาที่สองจึงรสชาติไม่เหมือนเดิมพ่ะย่ะค่ะ”

“เพราะอะไรล่ะ”

ชินอ๋องเริ่มเขียนฎีกาตอบ และฟังเว่ยหลงอย่างใจลอย

“ขนมกุหลาบ และน้ำชานั้น พระชายาเป็นคนทำพ่ะย่ะค่ะ ชานั้น เป็นชาที่นางทำเอง หมักเอง น้ำที่เอามาต้ม ก็เป็นน้ำค้างจากยอดใบบัวในสวน ซึ่งนางจะตื่นขึ้นมาเก็บน้ำค้างตอนตีสี่ทุกวัน เพื่อให้ได้น้ำชาที่รสชาติดีเข้ากับใบชาของนางพ่ะย่ะค่ะ”

มู่เหรินหยุดเขียน นี่นางตั้งใจทำเรื่องพวกนี้ เพื่อเขาอย่างนั้นหรือ เขาไม่เคยกินน้ำชาที่ไหนแล้วรู้สึกสดชื่นแบบนี้มาก่อน ชาที่นางชงก็รสชาติไม่เหมือนชาทั่วๆ ไป ชานี้กลิ่นหอม รสชาติไม่ฝาด ดื่มแล้วลื่นคอ และทำให้สดชื่นขึ้น ช่างพิเศษจริงๆ

“อืม ข้ารู้แล้ว เจ้าไปได้”

เว่ยอีหุบยิ้มทันที เขาพูดขนาดนี้ ท่านอ๋องยังเฉย น่าเห็นใจพระชายายิ่งนัก

“พยายามมากขนาดนี้ เจ้าต้องการอะไรกันแน่”

เขาพูด พลางมองไปที่ขนมที่วางอยู่บนโต๊ะ

ช่วงที่อยู่จวนอ๋อง นอกจากการปลูกสมุนไพรแล้ว ซีเฟยก็มีโอกาสได้ออกไปเดินดูที่ตลาดในเมืองอยู่บ่อยๆ นางเริ่มรู้จักร้านขายยา และแหล่งที่จะเก็บสมุนไพรได้เพิ่ม อย่างน้อยการอยู่ในเมืองชิงโจว นางก็ไม่ต้องคอยระแวงคนที่อยากจะทำร้ายนางมากเหมือนที่แคว้นเยี่ยน

ระหว่างที่นางกำลังดูอินเหมยพรวนดินให้สมุนไพรที่พึ่งได้มาจากตลาด อาเหยากำลังรดน้ำที่เหลือให้ นางกำลังจะเดินกลับ จึงได้พบกับชายหนุ่มรูปงาม เดินเข้ามา เขาถือพัดประจำตัวหนึ่งอัน และกำลังเดินมาทักนาง

“ไม่ทราบว่าแม่นางคือ”

“บังอาจนัก ท่านนี้คือพระชายาชินอ๋อง องค์หญิงจ้าวซีเฟย ท่านเป็นผู้ใดกัน”

หนุ่มรูปงามหุบยิ้มเล็กน้อย พระชายาอย่างนั้นหรือ น่าเสียดายจริงๆ

“ขออภัยพระชายา ข้าน้อยถังจวิน องค์ชายสี่ วันนี้กะว่าจะมาเยี่ยมเสด็จพี่รอง ล่วงเกินท่านแล้ว”

“ที่แท้เป็นองค์ชายสี่ ขออภัยที่ข้าไม่ทราบ ล่วงเกินท่านแล้วเพคะ”

“ไม่รู้ย่อมไม่ผิด ท่าน เอ่อ จ้าวซีเฟยใช่หรือไม่ พี่รองอยู่หรือไม่ วันนี้ข้าแวะมาทักทาย ข้าพึ่งกลับมาจากเมืองอี้ เอาของฝากมาให้เขาน่ะ”

“ทูลองค์ชายสี่ ท่านอ๋องเข้าวังไปตั้งแต่เช้าเพคะ นี่ก็คงใกล้เวลาจะกลับแล้ว ท่านจะรับของว่างรอท่านอ๋องก่อนหรือไม่เพคะ หม่อมฉันจะให้เด็กๆ เตรียมให้”

“ถ้าอย่างนั้น คงต้องรบกวนท่านแล้ว”

“มิได้เพคะ ท่านเป็นแขก เชิญทางนี้เพคะ”

ซีเฟยเดินนำเขาไปที่ศาลา ในสวน

“อื้มม พระชายา ขนมนี่อร่อยยิ่งนัก ชานี่ก็อร่อยมาก ข้าไม่เคยดื่มชาที่ไหนอร่อยแบบนี้มาก่อนเลย ท่านซื้อมาจากที่ใดหรือ”

“กราบทูลองค์ชายสี่ ข้าหมักชานี้เองเพคะ ข้าชอบทำอาหารทานเองจนชิน เลยเรียนรู้วิธีการทำชา ชานี้ไม่เพียงทำให้ท่านสดชื่น ยังปรับธาตุในตัวท่านให้เกิดสมดุลในร่างกาย จึงทำให้ผ่อนคลาย และสดชื่นในคราเดียวกันเพคะ”

“ยอดเยี่ยมไปเลย สงสัยว่าข้าต้องแวะมาที่จวนนี้บ่อยๆ แล้วล่ะ พระชายา ท่านน่าจะทำขายได้เลยนะ อร่อยมาก”

“องค์ชายสี่ เรียกข้าว่าซีเฟยก็ได้เพคะ”

“ได้ๆ ซีเฟย ต่อไปเจ้าก็เรียกข้าว่าถังจวิน หรืออาจวินละกันนะ”

“ข้าถนัดเรียกองค์ชายสี่ดีกว่าเพคะ”

“ตามใจเจ้าเลย”

เขารู้สึกเสียดายนิดๆ ที่นางไม่ยอมเรียกชื่อเขา ทำไมเขาถึงพลาดการอภิเษกครั้งก่อน เขาไม่คิดเลยว่าผู้ที่จะมาอภิเษก จะงดงามขนาดนี้ อีกทั้งอาหาร ขนม และชาที่นางทำ ยังยอดเยี่ยมปานนี้ น่าอิจฉาเสด็จพี่รองจริงๆ

ชินอ๋องเดินเข้าจวนมา เขาเหลือบไปเห็นผู้ที่นั่งอยู่ที่ศาลา

“นั่นใคร ที่จวนมีแขกหรือ”

“ทูลท่านอ๋อง องค์ชายสี่พ่ะย่ะค่ะ มาพบพระองค์ พระชายาเลยรับรอง….. ที่ …. สวน….พ่ะย่ะ…ค่ะ”

เสี่ยวหลงยังพูดไม่ทันจบ ชินอ๋องก็รีบเดินไปออกไปที่ศาลาในสวนทันที

“น้องสี่”

“อ้าว เสด็จพี่รอง ท่านกลับมาแล้ว มาๆ นั่งก่อนๆ ข้ามารอท่านตั้งนาน นี่ๆ มาชิมดู ซีเฟยทำขนมมาให้ข้า อร่อยมากเหมือนขึ้นสวรรค์เลย ท่านดื่มชาก่อน เร็วๆ เข้า ชาของนาง อร่อยมากจริงๆ ไม่เคยดื่มชาที่ไหนอร่อยแบบนี้เลย เสด็จพี่ ข้าคงต้องมาขอกินขนมอร่อยๆที่จวนท่านบ่อยๆ แล้ว”

มู่เหรินมองนางด้วยสายตาที่เยือกเย็น นางกำลังยิ้มให้องค์ชายสี่ หันมาเจอเขา นางหุบยิ้มทันที

“ท่านอ๋องพึ่งกลับมาถึง ข้าจะไปจัดของว่างมาให้ท่านอีกชุดนะเพคะ”

“ไม่ต้อง ข้าไม่หิว น้องสี่ เจ้าตามข้ามานี่”

“แต่ข้ายังกินขนมไม่หมดเลยนะ”

มู่เหรินหันมามองเขา สายตาเย็นที่ส่งมาทำให้องค์ชายสี่ไม่กล้าขัดใจ

“ก็ได้ๆ นี่ซีเฟย เจ้าจะห่อให้ข้า .. แบบว่า..”

“ได้เพคะ องค์ชายสี่ ข้าจะให้เด็กห่อขนมให้ท่านกลับ ข้าจะให้ใบชาไปด้วย ท่านจะได้เอาไปชงดื่มนะเพคะ”

“ขอบคุณเจ้ามากเลยซีเฟย เจ้านี่ดีที่สุดในโลกเลย”

เขาเอื้อมไปจับมือนาง ถังมู่เหรินหันมาเห็น เขาหันไปมองซีเฟย และบอกองค์ชายสี่

“น้องสี่ นางคือพระชายาของข้า เจ้าสำรวมกิริยาหน่อย บ่าวไพร่จะนินทาเอาได้”

องค์ชายสี่ค่อยๆ ปล่อยมือนางอย่างเสียดาย นางมองมาที่มู่เหริน ตาเขากระตุกอย่างยากจะควบคุม

“ไปได้แล้ว”

“เสด็จพี่ ทำไมท่านไม่นั่งที่สวนล่ะ ลากข้ามาห้องเย็นนี่ทำไมกัน”

“เจ้าไปสนิทสนมกับพระชายาข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“เสด็จพี่ ข้าพึ่งมาจวนท่านและเจอนางวันนี้เอง เสียดาย หากรู้ว่าเป็นนาง ข้าคงรับบัญชาอภิเษกในครั้งนั้นแล้ว”

มู่เหรินกัดกรามแน่น หันไปมองหน้าเขา

“เจ้ามาที่นี่ทำไม”

“ข้าพึ่งกลับมาจากเมืองอี้ เลยแวะมาหาท่านก่อน เอาของฝากมาให้ท่าน ใครจะคิดว่าโชคดีเจอซีเฟยเข้า ได้กินของอร่อยๆ นี่นางรับปากว่าจะห่อขนมกับชาให้ข้ากลับตำหนักด้วยนะ วันหลังต้องซื้อของขวัญมาตอบแทนนางหน่อยแล้ว”

“ไม่ต้อง หากเจ้าไม่ได้มีธุระอะไร ก็ไม่ต้องมาที่นี่บ่อยๆ ข้าอยู่ในวังมากกว่า มีอะไรก็ไปคุยกันที่นั่น”

“เสด็จพี่ นี่ถ้าข้าไม่รู้นิสัยท่าน ข้าคงคิดว่าท่านกำลังหึงพระชายาอยู่นะ แต่ท่าน ดูเหมือนไม่ได้สนใจอะไรนางเลยนี่นา”

“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า”

“ข้าได้ข่าวว่าชิงอี้เหนียงกลับมาแล้วนี่ ท่านเจอนางหรือยังล่ะ”

“เหตุใดข้าต้องเจอนางด้วย”

“นี่ท่าน ตัดใจจากนางได้แล้วอย่างนั้นหรือ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ   ตอนที่ 100 มอบป้ายทองอาญาสิทธิ์

    หลังจากที่ได้รับฟังเรื่องต้องห้ามนั่นแล้ว องค์รัชทายาทจึงได้คิดเปลี่ยนแผนทันที เขารู้อยู่แล้วว่าพวกเซี่ยหนานมากเล่ห์กล แต่ไม่คิดว่าจะกล้าทำกับเขา ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นราชบุตรเขย เขากลับเข้าห้อง และให้องครักษ์ส่วนตัวเข้ามาพบและปิดประตูอย่างแน่นหนาก่อนจะหารือกันในนั้นเกือบครึ่งชั่วยาม“พวกเจ้าแยกกันทำงาน อย่าให้ใครจับได้ล่ะ”“พ่ะย่ะค่ะ”“พวกเจ้าคิดไม่ซื่อก่อน จะหาว่าข้าโหดเหี้ยมไม่ได้นะ”พยัคฆ์น้อยอย่างเขาก็ใช่ว่าจะน้อยเล่ห์เสียเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะกลศึกหรือกลยุทธ์ในการจัดการคน เขาก็มิได้ด้อยไปกว่าชินอ๋อง หรือพี่น้องคนใดในชิงโจว เพียงแต่เขา ชอบวางแผนและให้ผู้อื่น ออกไปรบแทนเขาก็เท่านั้นเอง เขาไม่ได้ชอบจับดาบสู้รบเหมือนชินอ๋อง ที่ขึ้นชื่อว่าปิศาจสงคราม เพราะหน้าที่ของเขาคือกุนซือ แต่หากจำเป็น ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีฝีมือ สายตาเหี้ยมเกรียม มองไปยังพระตำหนักหรูหราสีขาวตรงหน้า ยอดพระตำหนักยังมีธงชัยของเซี่ยหนานโบกสะบัดอย่างท้าทายในความรู้สึกเขา“อีกไม่นาน ข้าจะเปลี่ยนธงนั่น เป็นธงของชิงโจวของข้า”3 วันถัดมาราชบุตรเขยถูกเชิญให้ร่วมประชุมเช้าของเซี่ยหนานด้วย เนื้อหาสาระในที่ประชุมก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไป

  • องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ   ตอนที่ 99 ราชบุตรเขยแคว้นเซี่ยหนาน

    “ข้าต้องรอการยืนยันก่อน ตราบใดคนของเรายังไปไม่ถึงชายแดน พวกเขาจะยังปลอดภัย กองกำลังที่มีอยู่ตรงนั้นเพียงพอแค่ต้านทัพเล็กของเซี่ยหนานเท่านั้น หากเขายกทัพใหญ่เข้าชายแดนมา เราอาจจะต้านไม่ไหว”“หากเป็นเช่นนั้นจริง เท่ากับว่าเซี่ยหนานหลอกให้พี่ใหญ่เข้าไปติดกับ และให้เขาเป็นตัวประกันเพื่อจะยึดอำนาจชิงโจว”“ข้าจึงเร่งมารือกับท่านอ๋องเรื่องนี้ ต้องเร่งป้องกัน ไม่ให้เขานำทัพข้ามฝั่ง และเข้ามาถึงเมืองหลวงได้ ไม่เช่นนั้น ความสูญเสีย อาจจะมากจนคาดไม่ถึง”“หากจะปะทะ ต้องป้องกันไม่ให้เขาข้ามที่ชายแดนมาได้ ต้องกันไม่ให้เขายกทัพมาถึงเมืองหลวง”การวางแผนตั้งทัพก่อนกำหนดจึงเริ่มขึ้น แต่ด้วยความเชี่ยวชาญการวางกลยุทธการศึกของชินอ๋อง เรื่องนี้ทำให้อาจารย์อารู้สึกเลื่อมใสในตัวชินอ๋องมากขึ้น พวกเขาปรึกษาการศึกนี้อยู่นานกว่าสามชั่วยาม เมื่อซีเฟยยกน้ำชาและอาหารรอบดึกมาให้พวกเขา “เฟยเฟย เจ้ามาพอดี มานั่งนี่สิ ข้ากับท่านอา มีเรื่องจะหารือกับเจ้าด้วย”“เพคะ พวกเจ้าเอาของไปเก็บเถิด ข้าจะกลับพร้อมท่านอ๋อง”“เพคะ”อันเหมยและอาเหยาเก็บชุดอาหารชุดเดิมออกไป ก่อนที่พวกนางจะกลับไปพักผ่อน ตามคำสั่งของพระชายา พวกเขาอยู่ใ

  • องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ   ตอนที่ 98 พระชายา มอบบุตรชายให้ข้าสักคนเถิด

    เขาจูบนางอย่างหนักหน่วงราวกับเป็นการลงโทษ ซีเฟยเองก็รู้ตัวว่ามีความผิด นางยอมรับโทษแต่โดยดี หากขัดขืน เกรงว่าคืนนี้อาจจะไม่มีชีวิตรอดออกไปจากรังหมาป่านี้แน่นอน“อ๊าา ท่านพี่ ท่าน เบาลงหน่อย อ๊าา”เขาเลื่อนลงมาโลมเลียหน้าอกทั้งสองของนาง สลับกับเคล้าคลึงเล่นอย่างหิวกระหาย รุนแรงกว่าทุกครั้ง นางทำได้เพียงกอดเขาเอาไว้ ก่อนที่เขาจะผลักนางเบาๆ ให้ลงไปนอนแผ่บนเตียง“เฟยเฟย เจ้าทำให้ข้าโกรธ”ซีเฟยมองหน้าเขาอย่างสำนึกผิดเล็กน้อย นางเอื้อมสองมือไปจับแก้มเขาเบาๆ“ไหนพระองค์บอกว่าจะไม่หึงพี่เยว่เทียนแล้วอย่างไรเล่าเพคะ เหตุใดถึงยัง อ๊ะ..”เขาดึงนิ้วนางไปกัดเล่นและดูดเป็นจังหวะจนนางรู้สึกเสียววาบแปลกๆ“ข้าไม่หึงเจ้า แต่เจ้าก็ไม่ควรมาทดสอบความอดทนของข้า เข้าใจหรือไม่”กระต่ายน้อยทำหน้าสำนึกผิดต่อหมาป่าผู้หิวโหย มีหรือว่าเขาจะฟังเหตุผล ในเมื่อเขาหาเรื่องจะกินกระต่ายตัวนี้อยู่แล้ว..“หม่อมฉันรู้ผิดแล้วเพคะ พระองค์อย่ารุนแรงนักเลยเพคะ ชุดผ้าต่วนนั่นราคาสูงนักนะเพคะ หม่อมฉันอุตส่าห์ อ๊าาา มู่เหริน อ๊าา อึ๊ยยยย”นางไม่อาจจะต้านทานอารมณ์หึงหวงของเขาได้เลย สามีของนางไม่เคยยอมให้นางพูดถึงบุรุษใดนานเกินไป เ

  • องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ   ตอนที่ 97 อย่ายั่วโมโหข้านะเฟยเฟย

    เมื่อผ่านงานอภิเษกมาแล้ว องค์รัชทายาททูลขอฝ่าบาทเดินทางไปยังแคว้นเซี่ยหนาน เพื่อแสดงความเคารพต่อ เหมยต้าจื่อหลง ฮ่องเต้ของแคว้นเซี่ยหนานในฐานะราชบุตรเขย ครั้งนี้เป็นหน้าที่ของจวิ้นอ๋อง หรือองค์ชายสี่นำส่งเสด็จพร้อมกับแม่ทัพซู่อีอี ซึ่งก่อนออกเดินทางพระสนมหลินมาแจ้งข่าวดีกับทั้งคู่ว่า ฝ่าบาทจะออกราชโองการเรื่องงานสมรสของพวกเขา หลังจากที่ไปส่งองค์รัชทายาทกลับมา สร้างความดีใจให้กับองค์ชายสี่ยิ่งนัก“อีอี เจ้าได้ยินหรือไม่ เสด็จแม่บอกว่าเสด็จพ่อจะออกราชโองการสมรสให้เราแล้ว ลูกขอบพระทัยเสด็จแม่พ่ะย่ะค่ะที่ทรงช่วยเรื่องนี้”“ขอบพระทัยพระสนมเพคะ”“อีอี เจ้าเรียกผิดแล้วล่ะ เจ้าต้องเรียกว่า เสด็จแม่ถึงจะถูก”“แต่ข้ายัง……”“อีอี เจ้าฝึกเรียกไว้ก็ไม่เสียหลายหรอกนะ เข้ามานี่สิ”พระสนมหลินเรียกนางเข้าไปหาอย่างรู้สึกเอ็นดู อีอีเป็นเด็กสาวที่นางเห็นมาตั้งแต่เด็ก วันนี้นางโตพอที่จะออกเรือนแล้ว และยังแต่งให้ลูกชายของนางอีกด้วย เท่ากับว่านางไม่ได้เสียใครไป พระสนมหลินยื่นกำไรหยกสีเขียวอ่อนในกล่องไม้หรูหราส่งให้นาง“พระสนมเพคะ นี่คือ..”“ของหมั้น ข้าให้เจ้า รับเอาไว้นะเด็กดี ของหมั้นอื่นๆ ข้าจะจัดการตาม

  • องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ   ตอนที่ 96 พันธะสัญญาสีเลือด

    “องค์หญิง นี่เจ้า….”“หากท่านยอมตกลง ตราแม่ทัพสองอันนี้ จะเป็นของท่าน”องค์รัชทายาทมองป้ายทองในมือของนาง นั่นคือป้ายสั่งการกองทัพของเซี่ยหนาน มีอันเล็กกับอันใหญ่“หรือว่าท่าน ยังอาลัยอาวรณ์น้องชายต่างมารดาอยู่อย่างนั้นหรือ องค์ชาย คิดการใหญ่อย่าได้มีสัมพันธ์กับผู้ใดให้มากนัก แม้แต่พี่น้อง ท่านก็ต้องยอมเสียสละ เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ว่าอย่างไร”องค์รัชทายาทมีสีหน้าลังเลอยู่เล็กน้อย นี่เขายังมีจิตใจห้วงหนึ่งที่ยังห่วงพี่น้องอยู่ เขาไม่เคยคิดจะทำร้ายพี่น้อง หากไม่จำเป็น เขาคิดเพียงแค่ข่มขู่ให้เสด็จพ่อสละราชบัลลังก์ และยึดอำนาจทางการทหารของชินอ๋องเท่านั้น ไม่ได้คิดที่จะฆ่าเขา ถึงจะส่งคนไปฆ่าชินอ๋อง แต่ก็ไม่ได้อยากลงมือเอง“เหตุใดต้องฆ่าเขา เจ้าต้องการแค่ชีวิตของพระชายามิใช่หรือ เจ้าไม่ได้รักเขาหรอกหรือ”“รัก หึ ข้าน่ะหรือ ถึงข้าจะรัก แล้วเช่นไรล่ะ ตอนนี้ข้าเป็นพระชายาของท่าน เป็นว่าที่ฮองเฮาในอนาคตอันใกล้ แล้วข้าจะเก็บเขาไว้ทำไม ในเมื่อเขาไม่เคยคิดมีใจให้กับข้าเลย ท่านอย่าลืมสิ ว่าใครเป็นผู้ที่ทำให้ท่านอับอาย อย่าลืมว่าใคร เป็นคนบีบให้ท่าน แต่งงานกับสตรีเช่นข้า ทั้งๆ ที่เขารู้อยู่แล้ว ว่าข้

  • องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ   ตอนที่ 95 วันอภิเษกสมรสองค์รัชทายาท

    วันนี้ในวังหลวงคึกคักมากเป็นพิเศษ ตั้งแต่ประตูเข้าวังหลวง ยาวมาถึงลานพระราชพิธี ทั่วทั้งพระตำหนักบูรพา และท้องพระโรง ต่างประดับและตกแต่งด้วยดอกไม้และโคมมงคลสีแดง ทั่วทั้งวังหลวง เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองในวันพิธีมงคลสมรสขององค์รัชทายาทและองค์หญิงแคว้นเซี่ยหนานรถม้าของชินอ๋องค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าสู่วังหลวง แม้แต่รถม้าของเหล่าบรรดาแขกทั้งเชื้อพระวงศ์และเหล่าขุนนาง ต่างก็ประดับประดาด้วยผ้ามงคลสีแดงทุกๆ คัน ซีเฟยเห็นลานพระราชพิธีที่ปูผ้าแดงนี้ แล้วนึกย้อนไปถึงวันที่นางมาถึงที่นี่เป็นวันแรก วันนั้นทั้งรู้สึกตื่นเต้น หวาดกลัว เหงาและโดดเดี่ยว และไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองแต่วันนี้ ที่นางได้เข้ามาที่นี่อีกครั้ง พร้อมกับมือคู่นี้ ที่จับนางและเดินเข้าท้องพระโรงไปพร้อมกัน กลับอบอุ่นยิ่งนัก เขาคือคนรักของนาง เป็นทั้งพระสวามี ครอบครัว และชีวิตที่เหลือของนาง วันนี้นางไม่โดดเดี่ยวอีกและ เมื่อหันไปมองหน้าเขา และเขาก็ส่งยิ้มบางๆ มาให้นาง“เฟยเฟย เจ้าคิดอะไรอยู่งั้นหรือ กำลังคิดเรื่องเดียวกันกับข้าหรือไม่”“พระองค์คิดเรื่องใดเล่าเพคะ”“ข้าคิดถึงวันที่มารับตัวเจ้าที่นี่ วันแรกที่เราได้พบกัน นึกแล้ว เวลาช่างเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status