บทที่ 7 โดนวางยาพิษจนตาย

บทที่ 7 โดนวางยาพิษจนตาย

หลังจากตรวจสอบร่างของศพเสร็จแล้ว นางก็ฝังเข็มลงไปที่บริเวณลำคอและจุดเส้นเลือดใหญ่ทั้งหมด จนมั่นใจว่าบุคคลตรงหน้านี้ตายเพราะสาเหตุใด จึงได้ตอบออกไปอย่างมั่นใจ

“องค์ชายสามสิ้นใจเพราะได้รับพิษเพคะ”

“ได้รับพิษเช่นนั้นหรือ เจ้ารู้ได้อย่างไร” ฮ่องเต้ตรัสถามออกมาอย่างสงสัย

 “การที่ริมฝีปากของเขาม่วงคล้ำและลิ้นของเขาดำ นั่นย่อมหมายความว่าเขาได้รับพิษทางปาก บริเวณหน้าอกตรงตำแหน่งหัวใจก็มีสีม่วงเข้ม แสดงว่าพิษได้เข้าสู่หัวใจอย่างรวดเร็ว ส่วนดวงตาก็มีสีแดงและเส้นสีม่วงแตกในตา แสดงว่าพิษนี้มีความรุนแรงเป็นอย่างมาก ถึงขนาดที่ว่ากินแล้วตายทันทีเพคะ”

หลินซูมี่วิเคราะห์ทุกอย่างออกมาโดยละเอียด พร้อมกับชี้ไปตามร่างของศพในตอนที่กล่าวออกมาด้วย

เมื่อฮ่องเต้และทุกคนได้ยินและมองตามนิ้วของนาง ต่างก็ตกตะลึงในความสามารถขององค์หญิงผู้นี้

สิ่งนี้ทำให้ฮ่องเต้และฮองเฮาเข้าใจในสิ่งที่เสวี่ยเยวียนสือได้กล่าวไว้ว่า บุตรสาวคนนี้มีพรสวรรค์ขั้นสูง ไม่ว่านางจะเรียนรู้สิ่งใด ไม่นานก็จะชำนาญกับสิ่งที่เรียนรู้ได้อย่างง่ายดาย

“นั่นก็หมายความว่าองค์ชายสามไม่ได้ตาย เพราะโดนองค์รัชทายาท องค์ชายรองรวมทั้งองค์ชายสี่ทำร้ายเพคะ แต่ตายเพราะโดนคนวางยาพิษ หม่อมฉันคาดการณ์ว่าต้องเป็นเจ้าหมอหลวงปลอมนี่แน่นอน ที่เป็นคนวางยาองค์ชายสามเพคะ” หลินซูมี่กล่าวออกมาโดยละเอียดอีกครั้ง

เมื่อฮ่องเต้ได้ยินเช่นนั้น พระองค์ถึงกับกุมขมับ เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุเหล่านี้ภายในวังหลวงของตน จึงไม่รอช้ารีบสั่งให้ตรวจสอบสำนักหมอหลวงทันที

“เจ้าจงไปตรวจสอบสำนักหมอหลวง ว่ามีหมอคนใดน่าสงสัยบ้างหรือไม่”

เวลาผ่านไปไม่นาน ทหารก็ได้กลับมารายงานให้ฮ่องเต้ทรงรับรู้

 “มีหมอหลวงคนหนึ่งหายตัวไปจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ และเมื่อตรวจค้นทั่วทั้งเมืองหลวง แล้ว จึงพบว่าหมอหลวงคนนั้นได้ถูกลอบสังหารและเสียชีวิตก่อนกลับถึงจวน ยามนี้ศพของเขาได้ถูกทิ้งไว้ที่แม่น้ำนอกเมืองพ่ะย่ะค่ะ”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ใครเป็นคนที่กล้าทำเช่นนี้” ฮ่องเต้ตรัสออกมาอย่างสงสัย “กงกง สั่งการออกไป ให้กององครักษ์สืบสวนเรื่องนี้ให้กระจ่างโดยเร็ว” พระองค์ออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด

“น้อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ” กงกงรีบน้อมรับคำสั่งทันที

แปะ! แปะ! แปะ!

ขณะที่บรรยากาศภายในตำหนักกำลังตึงเครียด เสียงปรบมือก็ดังขึ้นมาจากทางหน้าประตู เสียงนั้นดึงความสนใจของทุกคนให้หันไปมอง ทำให้ฮ่องเต้รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา คิดว่าใครกันมาทำในสิ่งที่ไม่สมควรเวลานี้ ทว่าเมื่อหันกลับไปเห็นว่าเป็นใคร พระองค์ก็พยายามสะกดอารมณ์ไว้

“แม่ทัพใหญ่เสวี่ย เจ้าปรบมือด้วยเหตุอันใด หรือเจ้ายินดีที่บุตรของข้าตายเช่นนี้” ฮ่องเต้ตรัสถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

“หามิได้พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมเพียงแค่ปรบมือให้กับความเฉลียวฉลาดของลูกศิษย์กระหม่อมเท่านั้น เนื่องจากกระหม่อมสั่งสอนเพียงไม่นาน องค์หญิงก็เก่งกาจถึงเพียงนี้แล้ว”

เสวี่ยเยวียนสือโค้งตัวลงเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพ จากนั้นก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่แฝงด้วยความภาคภูมิใจ

“เก่งกาจเช่นใดหรือ” ฮ่องเต้ตรัสถามอีกครั้ง แม้รู้คำตอบแต่ก็ยังอยากฟังว่าบุตรสาวมีความเก่งกาจอย่างไร

“องค์หญิงสามารถชันสูตรศพได้อย่างถูกต้อง อีกทั้งยังสามารถรู้ผลในเวลาเพียงไม่นาน ทว่าเสียดายถ้าหากองค์หญิงเป็นบุรุษ คงจะได้นำกองทัพออกรบ เพื่อแผ่ขยายอาณาจักรให้ยิ่งใหญ่เกรียงไกร ไม่แพ้ขุนพลใดในแผ่นดินเป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ”

เสวี่ยเยวียนสือกล่าวขึ้นมาพร้อมกับแววตาชื่นชมอย่างไม่อาจปิดบัง

แม้จะเสียดายที่หลินซูมี่เป็นสตรี แต่เขาก็ไม่อาจปิดบังความภูมิใจในตัวนางได้ สิ่งนี้ทำให้คนที่ถูกชื่นชมมีใบหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย

“แม่ทัพใหญ่! ต่อให้เจ้าจะชื่นชมนางสักเพียงใด แต่มันก็ไม่ใช่เวลานี้ที่เจ้าจะกล่าวคำชม!” ฮ่องเต้เอ่ยตัดบทด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเยือกเย็น เพราะเห็นสีหน้าที่ไม่สู้จะดีของบุตรชายทั้งสาม โดยเฉพาะองค์รัชทายาท

“เรื่องบทลงโทษของเจ้า เดี๋ยวข้าค่อยคิดทีหลัง” พระองค์กล่าวกับแม่ทัพใหญ่อย่างเข้มงวด ก่อนจะหันไปสั่งการกับทหารที่ยืนรออยู่  “ทหาร!! จัดขบวนแห่พระศพองค์ชายสามหลินหลี่ถัง ไปฝังไว้ที่สุสานหลวงจงขุย”

แต่ทว่าเมื่อหลินซูมี่ได้ยินเช่นนั้น กลับรีบเอ่ยคัดค้านขึ้นทันที

“ทำเช่นนั้นไม่ได้นะเพคะเสด็จพ่อ เพราะในร่างขององค์ชายสามเต็มไปด้วยพิษรุนแรง หากนำไปฝังไว้ในสุสานที่ธรรมชาติสมบูรณ์ขนาดนั้น หม่อมฉันเกรงว่าพิษที่อยู่ในร่างของเขา จะส่งผลให้สถานที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยสารพิษได้เพคะ” เมื่อมาถึงตรงนี้ นางได้เว้นช่องเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่ออย่างจริงจังว่า

“ในกรณีนี้ ร่างขององค์ชายสามจะต้องถูกเผาให้เป็นเถ้าถ่านเท่านั้นเพคะ”

เมื่อฮ่องเต้และทุกคนที่ได้ยินเช่นนั้น ต่างก็มีสีหน้าตะลึงงัน เพราะไม่คาดคิดว่าจะมีพิษร้ายแฝงอยู่ในร่างขององค์ชายสาม มากจนถึงขนาดที่ไม่อาจจะฝังร่างของเขาได้

“นี่มันร้ายแรงขนาดนั้นเชียวหรือ” ฮ่องเต้ตรัสถามออกมาอย่างสงสัย โดยมีสายตาของหลายคนมองมาอย่างรอคำตอบเช่นกัน

“เป็นอย่างที่องค์หญิงกล่าวมาพ่ะย่ะค่ะ ในร่างขององค์ชายเต็มไปด้วยพิษ ในกรณีเช่นนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถฝังได้ เพราะนั่นอาจจะทำให้พิษแพร่กระจายไปสู่ผู้อื่นได้ มีเพียงแต่ต้องเผาอย่างเดียวเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

คราวนี้เป็นเสวี่ยเยวียนสือที่ตอบออกมา เพื่อสนับสนุนคำกล่าวขององค์หญิงหลินซูมี่

เมื่อเสวี่ยเยวียนสือยืนยันเช่นนั้น ฮ่องเต้ก็จำใจต้องออกคำสั่งให้เผาร่างองค์ชายสาม โดยวันพิธีเผาศพผู้คนต่างก็มาร่วมแสดงความเสียใจไม่น้อย โดยเฉพาะคนจากสกุลเกาต้า ที่มาร่วมพิธีพร้อมกับความรู้สึกที่มีแต่ความเคียดแค้นอยู่ในอก

ณ จวนสกุลเกาต้า

“ท่านพ่อ เราจะทำอย่างไรกันดีขอรับ ตัวหมากที่ท่านวางไว้ในวังก็ตายไปแล้ว หลังจากนี้พวกเราจะทำเช่นไรต่อไป” บุตรชายคนโตของตระกูล ผู้มีสิทธิ์สืบทอดตำแหน่งของบิดาเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“นังตัวไร้ประโยชน์นั่น ตั้งแต่ลูกตายก็เป็นบ้าไปเสียแล้ว จะใช้การอะไรมันก็ใช้ไม่ได้อีกแล้ว ยามนี้พวกเราต้องใจเย็นกันไปก่อน จะเคลื่อนไหวอะไรมันก็จะดูโจ่งแจ้งเกินไป ให้เวลาผ่านไปสักพัก ค่อยมาปรึกษากันว่าควรจะทำอย่างไรต่อจากนี้”

ผู้นำสกุลเกาต้าเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดไม่ต่างกัน เพราะยามนี้ฐานอำนาจในวังก็สูญเสียไปพร้อมกับชีวิตขององค์ชายสามแล้ว ทำให้บรรยากาศในตระกูลเกาต้านั้นมีแต่ความตึงเครียด

ส่วนทางด้านสกุลหนาวลั่วนั้น กลับมีความรู้สึกที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงกับตระกูลเกาต้า

“หึ ในที่สุดอำนาจภายในวังหลวงของสกุลเกาต้าก็หายไปสักที คราวนี้ก็ได้เวลาของสกุลหนานลั่วแล้ว ต่อไปพวกเราจะได้ขึ้นผงาดเหนือทุกสายสกุลสักที”

ผู้นำสกุลหนานลั่วเอ่ยขึ้นมาด้วยความยินดี เมื่อได้รับข่าวร้ายของตระกูลเกาต้า ในน้ำเสียงนั้นไม่อาจปิดบังความพึงพอใจได้

นับตั้งแต่เสนาบดีสำนักราชเลขาได้ส่งบุตรสาวเข้าวัง และให้กำเนิดบุตรชาย ตระกูลเกาต้าก็มีอำนาจขึ้นมาเหนือทุกคน

แต่บัดนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว การขึ้นมาแทนที่ของสกุลหนานลั่วใกล้จะสมบูรณ์ เส้นทางสู่การครอบงำอำนาจทั้งหมดในเมืองหลวง ดูเหมือนจะราบรื่นอย่างมาก

“ไป เจ้าจงรีบไปแจ้งข่าวให้ฟางเอ๋อร์ ให้นางทำอย่างไรก็ได้ให้นางมีทายาทกับฮ่องเต้ให้เร็วที่สุด เพื่อที่ตระกูลหนานลั่วจะได้มีอำนาจในวังหลวง”

ผู้นำตระกูลหนานลั่วออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดกับคนสนิทของเขา โดยมีความทะเยอทะยานแฝงอยู่ในทุกถ้อยคำ

“ขอรับ นายท่าน” คนสนิทรีบโค้งรับคำสั่ง ก่อนจะเร่งออกไปทำตามโดยไม่ลังเล

ขณะนั้นผู้นำตระกูลหนานลั่วกำลังนั่งเฝ้าฝันไปยังเส้นทางแห่งอำนาจที่วาดฝันไว้ โดยหารู้ไม่ว่า การกระทำในครั้งนี้ของเขา จะกลายเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้หน้าประวัติศาสตร์ของข้าราชสำนักเปลี่ยนแปลงไปอย่างถาวร