-ของขวัญ-
"...อิ่มแล้วเหรอคะ?" "อยากกินอย่างอื่นมากกว่า" ฉันมองชามบะหมี่ที่ลอยลิ่วออกไปต่อหน้าต่อตาก่อนที่ร่างหนาจะถาโถมเข้ามาแนบชิด กลิ่นน้ำหอมราคาแพงบนเนื้อตัวคู่หมั้นหนุ่มกระตุ้นหัวใจของฉันให้เต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ฉับพลันตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาแนบชิดส่งผลให้หัวใจของฉันหยุดเต้นไปชั่วขณะ โลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปประกบลงมาทาบทับอย่างรวดเร็ว การขยับปากของพี่องศาทำให้รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะเป็นเขาฉันจึงไม่ลังเลที่ยอมให้จูบง่ายๆ เพราะเป็นเขาถึงยอมให้ถอดอาภรณ์ที่สวมใส่ เพราะเป็นเขาถึงยอมอ้าขาและปล่อยให้แก่นกายใหญ่สอดใส่เข้ามาในร่างกายทันทีที่อีกฝ่ายต้องการ ปึก! "อึก...อื้ออ!" "อ่าส์! มันยังแน่นเหมือนเมื่อคืนเลยนะ" แก้มนวลเนียนร้อนผะผ่าวเมื่อเสียงจากคนตัวโตหลุดสิ่งที่คิดออกมาแบบไม่ปกปิด ฉันเอนตัวลงไปกับโซฟา ปล่อยให้ลิ้นเปียกชื้นแตะที่ปลายถันสีชมพูระเรื่อและละเลงปลายลิ้นรัวๆ ร่างบางบิดการเร่าๆ ขาเรียวถูกเกี่ยวขึ้นไปพาดบนบ่ากว้างพร้อมกับเอวสอบที่ตอกตรึงความใหญ่โตเกินมาตรฐานเข้าหาร่องรักเป็นจังหวะหนักๆ ความคับแคบกระตุ้นให้คนทางด้านบนหลุดเสียงคำรามออกมาอย่างพึงพอใจ "โคตรดีอ่ะ อ่าส์~" ดวงตาคมกริบหรี่ลงมองจุดเชื่อมประสานและบดกรามเข้าหากันจนแน่น ท่อนเนื้ออวบอัดขยับเข้าออกเป็นจังหวะ เสียงหวานๆ ครางออกมาดังตอบรับยิ่งเป็นการกระตุ้นความกระสันให้ลุกโชน ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! "พี่องศา อึก! อ๊าส์!" ใบหน้างดงามเชิดขึ้น สองมือแตะลงบนเนื้อตัวของคู่หมั้นหนุ่ม ร่างกายกระเพื่อมทุกครั้งที่อีกคนถาโถมร่างกายเข้ามาหา หน้าอกใหญ่ถูกบีบเคล้นอย่างแรง ห้องชุดหรูถูกปกคลุมไปด้วยเสียงเนื้อที่ดังกระทบกัน พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ "อ่ะ! อ่ะ! อ่ะ! ระ แรงเกินไปแล้วนะ" "อยากห้ามพี่ไหมล่ะ" คนทางด้านบนย้อนถามและกดริมฝีปากลงมาจูบปากของฉันหนักๆ ตาคมที่หรี่มองหน้าทำให้ฉันไม่แม้จะคิดที่จะต่อต้านออกไป "พี่ถามว่าอยากห้ามพี่ไหม" ฉันเลือกที่จะส่ายหน้า "แปลว่าพี่ทำต่อได้ เราเต็มใจที่จะเป็นของพี่เหมือนกัน พี่พูดถูกไหมครับ" "ของขวัญเป็นของพี่องศาอยู่แล้วค่ะ" มุมปากหนาผุดรอยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ เอวสอบสะบัดเข้าใส่อย่างแรงกระตุ้นให้ร่างบอบบางโยกคลอนตาม "อื้ออ~ สะ เสียวแล้ว อ๊ะๆ" ลิ้นเปียกแฉะแตะที่ผิวเนื้อขาวผ่องก่อนจะลากยาวไปหาจุดอ่อนไหว ลากผ่านบริเวณปลายถันก่อนจะวกไปเลียซ้ำจนจุกสีหวานแข็งเป็นไต ริมฝีปากอวบอิ่มเปล่งเสียงครางแทบไม่เป็นภาษา ขาสวยข้างหนึ่งถูกมือหนาดันชิดโซฟาพร้อมกับเอวสอบที่ถาโถมเข้าใส่อย่างแรง ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! "อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! มะ ไม่ไหวแล้วค่ะ" "ปล่อยมันออกมา อ๊าส์! พี่อยากเห็นขวัญมีความสุขนะ ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม พี่อยากเห็นขวัญมีความสุขจริงๆ" "องศา~" ใบหน้าสะสวยเชิดขึ้น ฟันคมบดเบียดเข้ากับกลีบปากนุ่มเมื่ออีกคนแตะปลายนิ้วขยี้ที่ปุ่มกระสัน เบื้องล่างเองก็ไม่ยอมหยุดขยับ ยิ่งร่องคับแคบปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาเป็นตัวเบิกทางคนทางด้านบนก็ยิ่งพอใจ "พี่องศา~ หนูไม่ไหวแล้ว" "ปล่อยมันออกมา อ๊าส์! พร้อมกัน!" เสียงสัญญาณจากคนทางด้านบนดังขึ้น ก่อนที่ร้านบอบบางจะโยกคลอนเพราะจังหวะกระทั้นกระแทกส่งท้ายหนักๆ พี่องศากระแทกกระทั้นแรงๆสองสามครั้งก่อนที่เสียงกรีดร้องจะดังออกมาพร้อมกัน พอๆ กับหลักฐานแห่งความสุขสมที่พร้อมใจกันปลดปล่อยมันออกมา "อ๊ายยยย/อ๊าาาาส์!" ลมหายใจอุ่นร้อนพวยพ่นออกมาพร้อมกับร่างหนาที่ค่อยๆ ทาบทับลงมา แม้พี่องศาจะไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงมาแบบเต็มที่ แต่ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจากเนื้อตัวของเขาอย่างชัดเจน "เสียใจไหม" "ถามแบบนี้อีกแล้วนะคะ ทำไมถึงชอบถามคำถามนี้นักล่ะ ทำไมต้องคิดว่าหนูจะเสียใจ" ฉันมองหน้าหล่อๆ ของพี่องศาตรงๆ คำพูดของเขามันชวนให้สงสัย ทำไมเขาถึงชอบตั้งคำถามนี้ทุกครั้งที่มีอะไรกัน "งั้นพี่ขอเปลี่ยนคำถาม เจ็บไหม?" ตาคมที่ตวัดมาสบตากันทำแก้มของฉันร้อนผ่าว "...เอาออกไปได้แล้วค่ะ "พี่ถามว่าเจ็บไหมทำไมถึงไม่ตอบล่ะ" "พี่องศา" "ถ้าไม่ตอบพี่จะเอาเราอีกรอบนะ" คำพูดที่หยาบโลนทำหัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเห็นว่าอีกคนอมยิ้มมันก็ยิ่งทำให้รู้ว่าเขาจงใจแกล้งกัน "แกล้งหนูเหรอ" "ก็เรามันน่าแกล้ง" "น่าแกล้งอย่างเดียวเหรอคะ รู้สึกว่าน่ารักบ้างไหม" ฉันถามออกไปพร้อมกับยกมือขึ้นลูบแก้มสาก "ว่าไงคะ น่าแกล้งอย่างเดียวหรือเปล่า หนูอยากรู้ว่าในสายตาของพี่องศาหนู..." "น่าเอา!" คำพูดของเขาทำเสียงของฉันขาดห้วงทันที เพราะอ้าปากค้างอยู่อีกคนจึงกดริมฝีปากลงมากระแทกแรงๆ ที่ปากฉัน ยิ่งเห็นว่าฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เขาก็ยิ่งชอบใจ "ชักไม่อยากจะเชื่อแล้วนะว่าไม่เคยมีแฟน" คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากันทันที ทำราวกับว่าคำพูดของฉันเป็นเรื่องที่แปลกไป "ว่าไงนะ" "ก็พี่จีน่าบอกว่าพี่องศาไม่เคยวอแวกับผู้หญิงคนไหนเลย ก่อนหน้านี้หนูจำไม่ได้ หรือพี่องศาเคยคบกับคนอื่นมาก่อนคะ" อยู่ดีๆ ก็รู้สึกใจหายเพียงแค่คิดว่าคำถามของฉันมันอาจจะทำให้คำตอบที่รู้มาเปลี่ยนไป "จีน่าบอกอะไรบ้าง?" "ก็บอกว่าพี่ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าไปในกลุ่มเพื่อนของพี่เลย หนูเป็นคนแรก หรือเรื่องที่พี่จีน่าบอกมันไม่ใช่ความจริงคะ" "อย่าไปฟังจีน่าให้มาก บางอย่างก็พูดไปเรื่อยเดี๋ยวมีเรื่องมาทำให้ไม่สบายใจ" พี่องศาค่อยๆ ขยับตัวออกจากตัวฉัน ทิ้งคำพูดให้รู้สึกค้างคามากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป "พี่จะกลับเลย อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม" มือหนาดึงทิชชู่มาเช็ดคราบน้ำรักจากหว่างขาของฉัน การเอาใจใส่ในเรื่องที่ไม่ได้ร้องขอมันก็ยิ่งทำให้รู้สึกดี "อยู่ได้ค่ะ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้อยู่ด้วยมากกว่า" ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองที่ฉันทันที และมันก็ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องหลบตาเพราะคำพูดเมื่อสักครู่มันออกมาจากใจของฉันจริงๆ [ END ] ----------- 1 คอมเมนต์ เท่ากับ 1 ล้านกำลังใจนะคะ 🕊-ของขวัญ-มหาวิทยาลัย"...พี่จี" ฉันโบกไม้โบกมือให้รุ่นพี่สาวที่ยืนเหม่ออยู่นาน ตอนแรกลังเลว่าจะรอให้พี่จีเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนค่อยทัก ทว่ารุ่นพี่สาวกลับไม่ยอมก้าวขาออกมาจากตรงนั้นสักที สีหน้าเหมือนคนกำลังเก็บบางสิ่งบางอย่างมาคิดอยู่ในหัว เหมือนคนมีเรื่องให้ไม่สบายใจ"น้องขวัญ" พี่จีน่าสะบัดหัวแรงๆ ก่อนจะยิ้มให้ฉัน สีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีส่งผลให้ฉันผายมือไปที่ฝั่งร้านกาแฟทันที"กาแฟสักแก้วไหมคะเผื่อจะดีขึ้น" "ดีเลยค่ะ น้องขวัญรีบไหมไปกับพี่นะ" "ไม่รีบค่ะ ขวัญรอเพื่อนอยู่พอดี""เคเลย" พี่จีน่าตรงไปยังร้านกาแฟพร้อมฉัน เราสั่งเครื่องดื่มพร้อมกันก่อนจะเดินมานั่งรอด้วยกัน"เมื่อคืนกลับดึกมากเหรอคะ เหมือนคนนอนน้อยเลย" "งั้นเหรอ วันนี้พี่แต่งหน้าไม่สวยหรือเปล่า รีบๆ หน่อย" รุ่นพี่สาวรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเข้าไปที่กล้องหน้าเพื่อเช็กใบหน้าของตัวเอง"เหมือนคนพักผ่อนไม่ค่อยเต็มที่ค่ะพี่จี แต่ยังสวยเหมือนเดิมนะคะ" "ปากหวานนะเนี่ย แต่ก็นั่นแหละ สวยก็ใช่ว่าจะสวยสำหรับทุกคน" "คะ?" ฉันเอียงคอมองสบตากับคนตรงหน้า ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พี่จีน่าพูดมันหมายความว่ายังไงหมายความว่ามีใครสักคนบอกว่า
S2 PUB"...น้องคนนั้นสวยว่ะ กูล็อกเป้าเรียบร้อย ห้าทุ่มเจอกัน!" ฉลามดีดปลายนิ้วพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ตาคมทอดมองไปยังร่างบอบบางของคนที่อยู่ในชุดเดรสสีชมพูสดใสฉลามมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ชัดเจนกว่าทุกคนเสมอ ชอบคนไหนมันก็เอาคนนั้น มีแต่ผมนี่แหละที่ขยับทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้สักที"มึงเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนกางเกงในเลยนะหลาม รถไฟไม่เคยชนกันหน่อยเหรอวะ เหมือนกูต้องยอมก้มหัวคารวะให้มึงเป็นอาจารย์ว่ะ" "กลัวเหี้ยไรวะ ก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว ว่าไม่ได้จะคบจริงจังแบบนั้น รู้กันทั้งสองฝ่ายแล้วแบบนั้นจะเรียกร้องให้ได้เหี้ยไร" "มึงนี่โชคดีเหมือนกันนะ ควงไม่เคยซ้ำหน้าแต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเลยสักที" ลีโอมองหน้าเพื่อนแบบเหนือความคาดหมาย ส่วนคนถูกชมก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เรื่องนี้ไม่มีใครสู้มันได้จริงๆ"วันนี้จีน่าไม่มาถูกปะ? เงียบ เงียบนี่แปลว่าอะไรวะ ไม่รู้หรือขี้เกียจตอบ" "แล้วมึงถามใคร?""ถามเหี้ยเซย์ไง มันสนิทกับจีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอวะ" "มึงมากกว่ามั้งที่สนิทกับยัยนั่นมากกว่ากู" เซย์เอ่ยขึ้นมาบ้าง วันนี้สีหน้าของมันค่อนข้างเซ็งถึงเซ็งมาก แต่ก็นะ เซย์ก็ยังเป็นเซย์ที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร"กูเนี่ยนะสนิ
-องศา-"...แม่ขา" เสียงสดใสของคนตัวเล็กข้างกายทักทายคนที่นั่งรออยู่ในห้องก่อนแล้ว ขาเรียวก้าวเร็วๆ ไปที่เบื้องหน้าก่อนจะพุ่งเข้าไปกอดคนที่นั่งรออยู่บนโซฟาอย่างรวดเร็ว"รอนานไหมคะ" "ไม่นานจ๊ะแม่เพิ่งจะมาถึงเหมือนกัน" ผมยกมือไหว้เมื่อแม่ของขวัญเบนสายตามาที่ผม รอยยิ้มอบอุ่นประดับบนใบหน้า ผมมักจะเจอกับรอยยิ้มนี้ทุกครั้งที่เราเจอกัน"ไปกินข้าวกันมาเหรอลูก" "ใช่ค่ะ คุณแม่ทานอะไรมาหรือยังคะให้หนูทำอะไรให้ทานไหม" "หืม? ไม่คิดว่าจะได้ยินคำถามนี้เลยนะ" ของขวัญยิ้มแห้ง ถึงอย่างนั้นก็ยังอยากอวดในสิ่งที่ตัวเองกำลังพยายาม"หนูตั้งใจจะเรียนทำอาหารค่ะ นี่คิดว่าถ้ามีเวลาว่างจะเข้าคอร์สเรียนเลยนะคะ มันต้องดีมากๆ เลยแหละ""ขนาดนั้นเชียวเร้อ แบบนี้ในอนาคตแม่คงไม่ต้องจ้างแม่บ้านล่ะมั้ง ลูกสาวจะทำอาหารเก่งแล้วนี่นา" "ได้นะคะ แต่ต้องขอเวลาเรียนรู้ก่อน รอแบบใจเย็นๆ นะคะ" แม่ของขวัญระบายรอยยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น สังเกตเห็นว่าฝ่ามือลูบศีรษะของบุตรสาวอย่างอ่อนโยน"คุณแม่คุยกับพี่องศารอก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูไปหาขนมและน้ำผลไม้มาให้ทานค่ะ" "ขอบใจนะลูก" ของขวัญหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่จากนั้นก็รีบลุกออกไป ปล่อยให้ผมอยู่กับแ
บรรยากาศภายในร้านอาหารที่พวกพี่ๆ เลือกรอบตัวเต็มไปด้วยกลุ่มของนักศึกษา ออกจะเหมือนร้านนั่งชิลล์มากกว่าร้านอาหารที่ไว้สำหรับทานข้าวด้วยซ้ำไป"อาหารร้านนี้อร่อยมากเลยนะ น้องขวัญเคยมาไหม" "เคยจะมากับมีนค่ะพี่จี แต่พอมาถึงคือคนเยอะมากโต๊ะเต็มเลยไม่มีที่นั่งค่ะ" "นั่นไงว่าแล้วเชียว ทีหลังถ้าอยากมาบอกพี่นะ ร้านสาวของฉลามมันอ่ะ เดี๋ยวให้มันโทรจองโต๊ะให้" "ร้านแฟนพี่ฉลามเหรอคะ" ฉันตาโตเมื่อได้ฟัง ที่ออกจะตกใจเพราะเคยได้ยินว่าพวกพี่ๆ ไม่ได้มีแฟนกันเลยสักคน"สาวที่หมายถึงผู้หญิงของมันอ่ะ เคยคุยเคยได้แต่ไม่เคยคบอะไรแบบนี้" "มึงก็พูดซะกูดูเลวเลยนะจี น้องตกใจกันพอดี ว่าแต่เพื่อนน้องขวัญนี่คือโสดไหมครับ" "นั่นไงกูคิดไว้แล้วไอ้หลามว่ามึงต้องเล็ง ตึงจัด กะจะกวาดให้เรียบเลยหรือไง" พี่ลีโอควงแก้วในมือพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ตบท้ายด้วยเสียงของพี่ติณห์ที่คัดค้านขึ้นมา"ลืมเหรอสัส องศามันห้ามยุ่งกับทุกคนที่อยู่รอบตัวคู่หมั้นมันเว้ย แม้แต่เพื่อนของน้องก็ไม่ได้ก็คงรู้แหละว่าพวกมึงมันเลวเกินไป" "สัส กระทืบซะกูยับเยินเลยนะมึง" เสียงหัวเราะในกลุ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ฉันสนใจสิ่งที่พี่ติณห์พูดมากกว่า ไม่เคย
หลายวันต่อมามหาวิทยาลัย"...วันนี้แลดูสวยผิดหูผิดตานะ ส่องกระจกแล้วตอบมาว่าคิดเหมือนกันปะ" มีนทักทายประโยคแรกแล้วจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างมีความหมาย สายตากรุ้มกริ่มกระตุ้นรอยยิ้มสดใสได้เป็นอย่างดี"อะไรยังไง ฉันก็เหมือนเดิมไหม" "ก็วันนี้แต่งหน้าสวย ผมก็เป๊ะมาก เหมือนคนที่ดูแลตัวเองแบบสุดๆ อ่ะ" "ก็ต้องดูแลตัวเองไหม หรือจะบอกว่าแกไม่ดูแลตัวเอง" "เรื่องดูแลมันก็ดูแลแหละ แต่แบบมันอาจจะมีอะไรที่พิเศษมากกว่านั้นไง" มีนหมุนร่างกายเพื่อหันหน้าเข้าหา เวลาที่ถูกจ้องหนักขึ้นฉันเองก็แทบวางสีหน้าไม่ถูกเหมือนกัน"อะไรของแกเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะ ทำไมมองแบบนี้เล่า" "ช่วงนี้กำลังอินเลิฟปะ" "ก็เหมือนเดิม" "แต่แกสวยกว่าเดิม สดใสกว่าเดิมยิ้มเก่งกว่าเดิม คือทุกอย่างมันโอเคมากกว่าเดิมอ่ะ มันต้องมีอะไรที่พิเศษมากกว่านั้นแหละ""ยัยมีน" "บอกมานะ ช่วงนี้พี่องศาทำตัวน่ารักมากเลยใช่ไหมล่ะ" ฉันคิดตามคำถาม และถ้าจะให้พูดกันตามความเป็นจริงเห็นว่ามันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ"เงียบแบบนี้แปลว่า...""อื้อ มันก็ดีแหละ เดี๋ยวนี้พี่องศาทำตัวน่ารักมาก" ฉันเขินหนักมากตอนที่เอ่ยคำนี้ ฉันใจฟูสุดๆ เวลาที่อยู่กับเขา ฉันชอบเวลาท
-องศา-"ขอบคุณนะคะที่ยอมอยู่ พี่องศาน่ารักเป็นบ้าเลย" คนได้ดั่งใจชมเปราะไม่ขาดปากเมื่อผมตอบรับการอยู่เป็นเพื่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำหน้าเศร้า ของขวัญในตอนนี้และสามสิบวินาที ก่อนหน้านี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง ตอนที่ผมบอกว่าจะกลับเธอไม่ได้มีชีวิตชีวาเหมือนอย่างตอนนี้ด้วยซ้ำ ไม่อยากจะคิดเลยว่าผมกำลังมีบทบาททางความรู้สึกต่อเธอมากเกินไป"อยู่ได้นะ แต่ไม่มีเสื้อผ้าใส่" ของขวัญทำตาโตเมื่อได้ยินคำตอบของผม ตากลมๆ มองต่ำที่ช่วงกลางกายของผมอัตโนมัติ ขนาดตอนนี้ผมยังแต่งตัวเรียบร้อยยังรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาเลยทำไมดื้อได้ขนาดนี้วะ กล้ามองแบบนี้นี่เกินไปแล้วจริงๆ! "กำลังคิดอะไร" "ปะ เปล่า ไม่ได้กำลังคิดอะไรเลยค่ะ" "แน่ใจ?" ใบหน้าจิ้มลิ้มพยักรัวๆ แทนคำตอบ แล้วใครจะดูไม่ออกว่าการยิ้มแห้งๆ แบบนี้มันเป็นเพราะเธอกำลังพูดจาเบี่ยงเบนจากความเป็นจริง"พี่แก้ผ้านอนได้ไหม""พี่องศาพูดจาทะลึ่งเกินไปแล้วค่ะ""แล้วการมองเป้าผู้ชายนี่คือทะลึ่งไหม" "มะ ไม่ได้ตั้งใจจะมองค่ะแต่ตามันดันไปเอง มันเป็นเรื่องบังเอิญต่างหากล่ะ" "เถียงข้างๆ คูๆ" "หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ รู้สึกเหนียวตัวมากเลย" ของขวัญเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับ