คอนโด K
"...ซื้อของมาทำไมเยอะแยะ จะชวนเพื่อนมากินข้าวที่ห้องเหรอ?" "เปล่าค่ะ ซื้อมาติดบ้านไว้เผื่ออยากทำทานเอง" "ปกติถ้าไม่ออกไปกินข้าวข้างนอกก็ซื้อกิน อะไรทำให้เปลี่ยนใจ" ผมมองตามแผ่นหลังบางอย่างงุนงง เห็นของขวัญแยกผักและเนื้อสัตว์ออกจากกัน มีวิธีเก็บของแบบมีความรู้สุดๆ ไม่ต่างจากคนที่ศึกษาทุกอย่างมา "ต่อไปนี้ขวัญจะทำอาหารทานเองค่ะ จะฝึกทำขนมด้วยนะคะ พวกคุกกี้ เค้ก แต่ตอนนี้ขอหัดทำกับข้าวอย่างเดียวก่อน แฮ่ๆ" คนตัวเล็กหันมายิ้มอวดความสดใส พวงแก้มเนียนที่แดงระเรื่อสะดุดตาเป็นอย่างดี "ตอนอยู่ที่คอนโดพี่ฉลาม หนูไม่เห็นพี่องศาทานอะไรเลย กินกุ้งไปแค่ตัวเดียวเอง เดี๋ยวหนูทำอะไรให้ทานนะคะ" "ขอเลือกเมนูเองได้ไหมล่ะ" "ได้ค่ะ แต่ต้องอยู่ภายใต้ตัวเลือกที่หนูมีให้เท่านั้นนะคะ" "ทำไมล่ะ" "ก็หนูยังทำไม่เก่งนี่นา ยังต้องฝึกฝนและพัฒนาตัวเองค่ะ ตัวเลือกของวันนี้มีข้าวผัด มีผัดกระเพราและมีผัดคะน้าค่ะพี่องศาอยากทานอะไรคะ" "พี่ขอมาม่าร้อนๆ ชามนึงก็พอ" "มาม่าเหรอ ได้ค่ะ นั่งรอแป๊บนะคะ" มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยืนพิงสะโพกกับขอบเคาน์เตอร์มองคนตัวเล็กเงียบๆ ความคิดแปลกใหม่ผุดเข้ามาในหัว ของขวัญไม่ใช่เด็กสามขวบที่จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร บางทีการที่ผมยอมช่วยเธอแบบเต็มที่ ผลตอบรับที่ได้มันก็อาจจะไม่ได้แย่ ของขวัญอาจจะเข้าใจและยอมรับความจริงได้ ถึงตอนนั้นมันก็อาจจะไม่มีอะไรที่เลวร้ายเลย "เสร็จแล้วค่ะ มาม่าชามโตหนูเติมลูกชิ้นให้ด้วยนะ" "ไม่กินด้วยกันเหรอ" "กินผัดมาม่าที่พี่ทำให้เยอะมากยังจุกอยู่เลยค่ะ พี่องศากินให้อร่อยนะคะ" ผมมองสิ่งที่อีกคนตั้งใจทำให้ ผักและลูกชิ้นถูกเติมลงไปในเมนูธรรมดาๆ ที่ควรมีแต่เส้นอย่างใส่ใจ แต่น้ำในชามที่เยอะเกินไปบ่งบอกว่าการทำอาหารไม่ใช่เรื่องที่ของขวัญถนัด "เมื่อคืนฝันว่าอะไรเหรอ เล่าได้ไหม" คนที่เดินไปล้างมือหมุนตัวกลับมามองเล็กน้อย คงเห็นว่าผมสนใจของขวัญจึงยอมเดินกลับมานั่งข้างๆ กัน "ฝันว่าไปโผล่อยู่ที่ชั้นใต้ดินค่ะ" "แล้วไปเจออะไรที่นั่น" "ไปเจอคุณยายแก่ๆ คนนึงค่ะ ตรงนั้นมันมืดมาก มีรอยเท้าของช้าง ระหว่างทางที่พยายามเดินออกมามีใครก็ไม่รู้เต็มไปหมด เขาพยายามจะดึงมือขวัญให้ไปกับเขา" "แล้วได้ไปหรือเปล่า" คนถูกถามรีบส่ายหน้า "ไม่ได้ไปค่ะ หนูเจอพี่ในฝันด้วยนะ หนูพยายาจะเดินตามพี่ แต่บางครั้งพี่ก็หายไป หนูเจอพระด้วย พระท่านเป็นคนนำทางออกมา" "ฝันแบบนี้ประจำเลยเหรอ ก่อนนอนไหว้พระสวดมนต์หรือเปล่า" "...เมื่อก่อนหนูฝันบ่อย แต่ตอนนี้ไม่ค่อยฝัน ถ้าจะฝันก็ฝันตอนที่มีเรื่องให้คิดมาก" "แล้วชีวิตนี้มีอะไรให้คิดมาก ปัญหาครอบครัวก็ไม่มีไม่ใช่เหรอ พ่อแม่ยังสุขภาพแข็งแรง ฐานะทางการเงินก็ไม่เคยเกิดปัญหา ผลการเรียนก็ดีมาโดยตลอด แล้วเรื่องอะไรที่ยังคิดมาก" "หนูอธิบายไม่ถูกอ่ะ มันเป็นเอง" ผมมองคนที่ทำหน้าเศร้า ผมรู้ว่าเธอไม่ได้โกหก เธออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ "หนูไม่ได้อยากฝัน พอฝันแล้วรู้สึกเหนื่อยมากเลยนะ ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย" "เข้าใจแล้ว อย่าคิดมาก พยายามใช้ชีวิตให้มีความสุข พี่ว่าไม่นานหรอกเดี๋ยวอะไรๆ มันก็ดีขึ้นเอง" "หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ" ของขวัญยิ้มกว้าง รอยยิ้มของเธอสดใสขึ้นกว่าเมื่อวานมาก ตากลมๆ คู่นั้นถูกซ่อนไว้ด้วยความสุขก่อนที่มันจะค่อยๆ เลือนหายเมื่อมองเห็นรอยบนแขนของผม "ระ รอยบนแขนพี่เต็มไปหมดเลย" "ใครล่ะเป็นคนทำ" "ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เจ็บเลยค่ะ" "รู้น่า ใครเจ็บกว่าก็น่าจะรู้ๆ กันอยู่" คนถูกยอกย้อนกัดปากตัวเองก่อนจะก้มหน้างุดหลบซ่อนความเขินอาย "เสียใจหรือเปล่า" ผมถามต่อและมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่มองผมตอบ และคำตอบของของขวัญก็ยังเป็นการส่ายหน้า "ไม่ค่ะ" "พี่เป็นผู้ชายคนแรก" "เราเป็นแฟนกันนี่คะ เป็นคู่หมั้นที่เรียนจบก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว" "ก็อย่างที่รู้ๆ กันว่าการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยมันทำให้เจอใครต่อใครเยอะแยะไปหมด พี่จะเรียนจบแล้ว ในขณะที่ขวัญยังต้องเรียนต่อ พอถึงตอนนั้นความรู้สึกของเรามันอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้นะ" "ไม่มีวันหรอกค่ะ หนูว่าความรู้สึกของหนูไม่มีวันเปลี่ยนไป" "...อืม พี่ว่าความรู้สึกของพี่มันก็คงไม่มีวันเปลี่ยนไปเหมือนกัน" "ความรู้สึกของพี่ที่หมายถึง..." "วันหลังลดปริมาณน้ำลงอีกนะ เอาแค่ท้วมเส้นแล้วมันจะอร่อยพอดี" "อ๋อโอเคค่ะ ให้หนูเทน้ำออกให้ไหม" "ไม่เป็นไร วันหลังค่อยแก้มือใหม่ละกัน" "วันนี้ไปเจอเพื่อนๆ พี่องศาอีกรอบ พวกพี่ๆ น่ารักกันมากเลยนะคะ พี่จีน่าใจดีและสวยมาก พี่ๆ ไม่มีแฟนกันเลยเหรอ" ผมทบทวนคำว่าน่ารักของของขวัญก่อนจะนึกถึงใบหน้าเพื่อนแต่ละคนของตัวเอง "ที่จริงพวกมันห่างไกลจากคำว่าน่ารักมากเลยนะ อ้อนตีนเก่งกันมากกว่า" "หนูชอบเวลาที่พวกพี่ๆ แกล้งกันค่ะ มันดูอบอุ่นดี อ้อ...พี่จีน่ามีแฟนไหมคะ" "ไม่นะ" "แต่ก็คงมีคนมาจีบเยอะมากแน่ๆ น่ารักขนาดนั้น หนูชอบความสดใสของพี่จีมาก บางครั้งก็อยากใช้ชีวิตแบบนั้น หนูยกให้พี่จีเป็นไอดอลเลย" "การใช้ชีวิตแบบจีน่ามันต้องมีคนดูแล การมีเพื่อนผู้ชายไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไรหรอก แต่ต้องดูและมั่นใจก่อนว่าเพื่อนพวกนั้นมันดีจริงๆ พวกพี่ไม่ได้ดีอะไรกันมากหรอก แต่ก็ไม่เคยทำให้จีน่าเสียหาย และไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำอะไรไม่ดีกับมันด้วย" "ดูก็รู้แล้วค่ะ ถ้าวันไหนหนูว่าง หนูไปเจอเพื่อนๆ ของพี่อีกได้ไหมคะ" "นึกยังไงถึงชอบความอ้อนตีนของพวกมัน" "แล้วใครบอกล่ะคะว่าหนูชอบพวกพี่ๆ มากกว่าคนที่อยู่ตรงหน้า" "จะบอกว่าชอบพี่มากกว่า?" "แล้วถ้าหนูตอบว่าเป็นแบบนั้นล่ะคะ" "กล้าบ้าบิ่นนักก็จะโดนแบบนี้ไง" "อื้ออ! พี่องศา" ของขวัญหลับตาปี๋เมื่อโดนผมใช้ด้ามตะเกียบตีบนจมูกเชิดรั้น ถึงอย่างนั้นสองแก้มก็เปื้อนรอยยิ้มสดใส เสียงหัวเราะเล็กๆ ดังเล็ดลอดออดมาจากริมฝีปากสีชมพูอ่อน จุดจบของคนชอบแกล้ง เห็นทีจะโดนผมแกล้งคืนบนเตียง! --------- ฝากกดไลก์และคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนกันหน่อยนะคะ ถ้าอ่านแล้วชอบอย่าลืมเก็บเข้าชั้นเพื่อรับการแจ้งเตือนเมื่อนิยายมีการอัปเดตตอนใหม่นะคะปึง~ เสียงกระชากประตูให้ปิดลงส่งผลให้ร่างบอบบางที่นอนคว่ำหน้าบนเตียงสะดุ้งด้วยความตกใจ จีน่าพลิกตัวกลับ แขนเรียวที่ขยับทำให้สัมผัสได้ถึงความเย็นของพื้นที่ข้างกาย บ่งบอกว่าคนที่หลับนอนด้วยกันมาทั้งคืนเขาตื่นก่อนเธอ"ไปไหนมาเหรอเซย์" ไร้เสียงตอบกลับจากคนถูกถาม ตาคมเพียงแค่ตวัดมามองก่อนจะดึงสายตากลับไปดังเดิม"เป็นอะไรเนี่ย ทำหน้าเหมือนโกรธใครมา" "จะกลับเลยไหม ฉันไม่ส่งนะ ส่วนค่าแท็กซี่กลับอยากได้เท่าไหร่ก็หยิบเอา" ว่าจบกระเป๋าเงินก็ถูกวางลงบนโต๊ะใกล้ๆ จีน่าไม่ได้หยุดโฟกัสที่เหตุผลของความหงุดหงิดอีกต่อไป ความจุกตอนที่มองเห็นความไร้ค่าของตัวเองต่างหากที่เข้ามาแทน"เป็นอะไร ไม่พอใจอะไรฉัน" "บอกให้กลับก็กลับไปเถอะ หรืออยากอยู่ต่อเพื่อให้ฉันทำอะไรๆ กับเธออีก" "ฉันถามนายดีๆ นะ อยู่ดีๆ ก็มาเป็นแบบนี้ เหมือนคนผีเข้าผีออก" "ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร" ขายาวก้าวผ่านหน้าไปซะดื้อๆ ปล่อยคนบนเตียงไว้กับความงุนงงที่ไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้จีน่าสะบัดผ้าห่มที่คลุมกายออกห่างก่อนจะดันตัวลุก สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือรีบไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ควรทำใจยอมรับว่าเซย์ก็ยังเป็นเซย์แบบนี้ เมื่อไห
"มีไร" เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับการปรากฎตัวของเซย์ตอนนี้องศาไม่ได้แปลกใจเลยสักนิด ว่าทำไมใครต้องใครถึงยกให้เซย์เป็นผู้ชายที่ไร้ความรู้สึก หมอนี่มันไม่ชอบยิ้ม หัวเราะน้อยมาก ออกจะเฉยๆ กับทุกเรื่องจนแทบอ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไร"มึงกำลังหงุดหงิด?" "มึงรบกวนเวลาพักผ่อนของกู" "ก็ไม่น่าจะอารมณ์เสียถึงขนาดนั้นนะ ทำอย่างกับไม่เคยตื่นเช้า แต่ก็ไม่น่าใช่หรอก กูว่ากูน่าจะรู้ว่าเหตุผลที่มึงหงุดหงิดคืออะไร" "..." "บนคอมึงนั่นรอยเล็บนี่" องศาจ้องร่องรอยบนลำคอของเพื่อนนิ่งๆ แต่ถึงจะถูกทักแบบนั้นแต่เจ้าตัวก็ยังเฉย ไม่ได้สะทกสะท้านกับความผิดปกติที่เกิดขึ้นบนร่างกายของผู้ชายที่ใครต่อใครเข้าใจว่าไม่มีใคร"บอกเรื่องที่มึงจะพูดมาเถอะ กูไม่ได้มีเวลาว่างเยอะขนาดนั้น" "ใครรอที่ห้องเหรอ?""เอาเวลาไปสนใจเมียมึงเถอะ ถึงขั้นออกมาซื้อของแต่เช้า หลงเมียนะมึงอ่ะ" องศาไหวไหล่ไปมาอย่างไม่ใส่ใจ"กูมีเรื่องที่จริงจังมากๆ อยากคุยกับมึง และอยากให้มึงบอกความจริงออกมาตรงๆ ด้วย""เรื่อง?" "มึงกับจี" คนถูกถามหันขวับ ดวงตาคมกริบจ้องมองเพื่อนรักคนสนิทไม่วางตา"มองแรงเกินไปหรือเปล่า นี่ขนาดยังไม่ได้ตั้งคำ
"ล้อเล่นกับหัวใจของพี่แบบนี้ คนที่เดือดร้อนอาจจะเป็นขวัญก็ได้นะ" องศากระซิบบอกเสียงแหบพร่าเมื่อคนตัวเล็กป้อนจูบขึ้นมาเป็นระยะถึงปากจะบอกออกไปว่าอดทนได้ แต่ก็ใช่ว่าเรื่องของความรู้สึกมันจะห้ามกันได้ง่ายๆ ยิ่งตอนที่คนอย่างเขาอยู่กับคนรัก นับวันยิ่งมองเห็นความน่ารักของเธอขึ้นทุกวัน ความเป็นธรรมชาติ ความเป็นเธอที่แสดงออกชัดเจนว่ารักเขา มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาจะไม่รู้สึกดี"หนูแค่จูบเอง" "ก็แล้วทำแบบนี้จะให้พี่อดใจยังไงไหว" องศาขยับริมฝีปากเพื่อจูบตอบ เขาชอบกลีบปากนุ่มๆ และเรียวลิ้นหวานๆ ของคนรักเป็นที่สุดการที่ของขวัญทำแบบนี้บอกเลยว่าเธอเอาตัวเองเข้ามาเสี่ยงแบบหนักมาก เสี่ยงในแบบที่บางทีอาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกต่อไป"หนูไม่อยากท้องค่ะ แต่หนูก็ไม่ได้อยากขัดใจพี่ หนูอยากให้พี่มีความสุขกับร่างกายหนูเหมือนกัน" "ขวัญ..." "วันนี้หนูอนุโลมให้ก็ได้ค่ะ แต่ต่อไปนี้ต้องรับปากนะคะว่าจะใส่ถุงยางตลอด""พี่รับปาก แต่วันนี้ยอมได้จริงๆ ใช่ไหม ขวัญโอเคจริงๆ ใช่ไหมครับ" ของขวัญยิ้มมุมปาก เวลาที่มองหน้าหล่อๆ ที่แสดงความต้องการของตัวเองออกมาอย่างเก็บไม่มิด เธอยิ่งไม่อยากแกล้งเขาไม่อยากทรมานคนที่บอกว่
คอนโด K หมับ~ "อื้อ! หนูง่วงแล้ว" "คุยกันก่อน" องศากดริมฝีปากลงบนขมับบางเมื่อสองแขนล็อคร่างบอบบางเอาไว้ในอ้อมกอดได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว"คุยอะไรอ่ะ หนูอยากอาบน้ำ ง่วงนอนไม่ไหวแล้วค่ะ" คนตัวเล็กทำท่างอแงเสมือนกำลังรู้ล่วงหน้าว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตกลงกันไว้เป็นดิบดีการที่ทุกอย่างมาแปรผันแบบไม่คุยกันก่อนเรื่องมันไม่จบง่ายๆ อย่างแน่นอน"เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน และพี่มั่นใจว่าขวัญรู้อยู่แล้วว่าพี่อยากคุยกันเรื่องอะไร" ของขวัญกระพริบตาปริบๆ ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่าอีกคนกำลังจะเปิดปากคุยเรื่องอะไรแต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามเฉไฉ"คุยเรื่องอะไรคะ ถ้ามันไม่ได้สำคัญอะไรมาก หนูคิดว่าเราควรพักเรื่องนี้เก็บเอาไว้ก่อน มันเป็นเวลาที่ต้องนอนก่อน" "ถึงเราจะอยากนอน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะยอมให้นอน" "พี่องศา!" "วันนี้เมียพี่ดื้อที่สุด ทำไมถึงทำแบบนั้นทั้งๆ ที่ตอนแรกเราเป็นคนบอกพี่เองว่าอยากให้พี่กันคนที่จะเข้ามายุ่งกับเซย์เพราะอยากให้สองคนนั้นรู้ใจตัวเองก่อน" "ก็ตอนแรกหนูก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่พี่จีเป็นผู้หญิง ผู้หญิงเป็นฝ่ายน่าสงสารมากที่สุดค่ะ" "เพราะ?" "เพราะผู้ชายไ
"...พี่ลมบอกว่ามีเรื่องอยากปรึกษา เรื่องแฟนหรือเปล่าคะ" คนตัวเล็กเอียงคอถามระหว่างคอยอาหาร คำถามที่ตรงไปตรงมากระตุ้นคนถูกถามให้หลุดเสียงหัวเราะออกมาทันที"นี่เราคิดว่าแฟนหาง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง" "ระดับพี่ลมหนูไม่เห็นว่าน่าจะยากตรงไหน ใครๆ ก็ชอบคนหล่อแหละ" "ชมพี่ว่าหล่อ ไม่กลัวแฟนตัวจริงน้อยใจเหรอครับ ร้องไห้อีกครั้งนี่พี่ไม่ปลอบแล้วนะ" ลมหนาวพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับมองหน้าหล่อๆ ขององศาเป็นระยะ เขามองชีวิตของขวัญอยู่ห่างๆ ค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงที่เขาเคยรู้สึกชอบมาก จะไม่มีทางผิดหวัง และร้องไห้แบบที่เขาแซวอีกแน่ๆ"แฟนหนูรู้ค่ะว่าที่จริงแล้วในสายตาหนูใครหล่อสุด" ของขวัญออกตัวพร้อมกับคว้ามือคนรักมาจับ รู้หรอกว่าอีกคนตั้งใจแกล้ง แต่เธอแค่ไม่อยากล้อเล่นกับความรู้สึกของแฟนตัวเอง"รู้ครับ พี่ล้อเล่นน่า ที่จริงนายก็คงรู้อยู่แล้วว่าในสายตาน้องมันไม่เคยมองใครเลย""อือ" องศาพยักหน้ารับ ในสายตาของเขาลมหนาวไม่มีอะไรด้อยเลยสักนิด ดีไม่ดี ถ้าคนที่คบอยู่กับของขวัญตอนนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นลมหนาว ของขวัญก็คงมีความสุขไม่แพ้กัน"จะว่าไปแล้วก็ยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณนายเลยนะ" "ขอบคุณเรื่องไรอ่ะ" "ก็เรื่อง
คอนโด K "งอแงอะไรคะ" ของขวัญเดินนวยนาดเข้าไปหาคนรักที่โซฟากลางห้องเมื่อก้าวขาออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วพบว่าคนตัวโตกำลังมองมาที่เธอตาละห้อย"ใส่ชุดนี้ไปเหรอ" "ไปไม่ไกลมากเลยคิดว่าแต่งสบายๆ ก็พอแล้วค่ะ" องศามองใบหน้าจิ้มลิ้มไม่วางตาในขณะที่นิ้วยาวเหยียดลูบต้นแขนเนียนไปมาอย่างอ่อนโยน"ให้พี่ไปส่งนะ เสร็จธุระก็โทรบอก อ้อ วันนี้พี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยแหละ" ของขวัญเอียงคอมองแทนคำตอบ เอวคอดถูกโอบรัดจนกระทั่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจของกันและกัน"เรื่องอะไรเหรอคะ" "วันนี้ที่มอ. พี่เจอคัพเค้กน่ะ เขาน่าจะตั้งใจเดินเข้ามาหาแหละ" ของขวัญรับฟังอย่างใจเย็นพร้อมกับพยักหน้ารับ"ที่จริงก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปคุยอะไรกับเขา แต่พี่แค่อยากบอกขวัญให้รู้แค่นั้นเอง" "กลัวหนูไม่สบายใจเหรอ""พี่แค่บอกตัวเองตลอดว่าพี่ต้องชัดเจนทุกเรื่อง พี่ต้องสม่ำเสมอกับทุกอย่าง เพราะพี่อยากคบกับขวัญไปนานๆ" "ลืมไปแล้วเหรอคะว่าพี่สาวของหนูอยู่ในกลุ่มของพี่ด้วย พี่คิดว่าจะมีความลับกับหนูได้ไหมล่ะ" "แสบนักนะ" องศาบีบแก้มเนียนอย่างมันเขี้ยว ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในตากลมสวย เลือกที่จะแสดงความรู้สึกของ