Home / รักโบราณ / อนุตัวร้ายขอทำสวน / ตอนที่ 19 เก็บไว้เป็นทุน

Share

ตอนที่ 19 เก็บไว้เป็นทุน

last update Last Updated: 2025-09-12 14:08:49

ตอนที่ 19 เก็บไว้เป็นทุน

ตลาดเช้า แผงของไป๋เล่อ

พอเริ่มตั้งแผง ลูกค้าเก่าหลายคนก็มาหาอย่างคุ้นเคย เสียงทักทายเจื้อยแจ้วไม่ขาดสาย สตรีวัยเยาว์ผู้หนึ่งแต่งกายเรียบง่ายคล้ายสาวใช้ ก้าวเข้ามาซื้อขนมตามปกติ แต่สายตากลับสะดุดเข้ากับม้วนใส ๆ ที่วางเรียงอยู่

นางชี้พลางถามด้วยความสงสัย

“นี่คืออะไรหรือ”

ไป๋เล่อยกยิ้มบาง ก่อนหยิบภาชนะไม้เล็ก ๆ ที่เตรียมไว้สำหรับให้ลูกค้าลองชิม นางคีบก๋วยเตี๋ยวลุยสวนชิ้นหนึ่งวางลงพร้อมถ้วยน้ำจิ้มเล็ก ยื่นไปตรงหน้าหญิงสาวอย่างนอบน้อม

“คุณหนูท่านลองชิมดูก่อนเจ้าค่ะ รสชาติสดใหม่จากร้าน รับรองอร่อยไม่เหมือนสิ่งใดที่เคยลิ้มลอง”

สาวใช้หยิบม้วนบางใสขึ้นมา จิ้มน้ำจิ้มแล้วกัดเบา ๆ คำแรกก็ทำให้นางเบิกตากว้างทันที รสผักสดกรอบหวานผสมกับน้ำจิ้มเผ็ดเปรี้ยวหวานกลมกล่อม ทำให้ลิ้นสดชื่นอย่างประหลาด ไม่เหมือนอาหารใดที่เคยลิ้มรสมาก่อน

“อร่อยนัก!” นางพึมพำกับตนเองก่อนเงยหน้ามองไป๋เล่อด้วยแววตาตื่นเต้น คุณหนูของนาง ชอบของใหม่แปลกตา หากได้ชิมสิ่งนี้คงจะยิ้มไม่หยุด

สาวใช้ยกมือขึ้นถามเสียงใส

“แล้ว…ของเช่นนี้ขายเท่าใดหรือ”

ไป๋เล่อยกยิ้มบาง

“หนึ่งชุดสิบห้าอีแปะเจ้าค่ะ ทานแทนมื้อเที่ยงได้ส
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 61 ช่างฝีมือ

    ตอนที่ 61 ช่างฝีมือหลังจากเจียงจิงกลับไปแล้ว ความเงียบสงบก็คืนสู่เรือนอวิ๋นสุ่ยอีกครั้ง ไป๋เล่อหันกลับหยิบพู่กันขึ้นมาอีกครั้ง นางนั่งลงหน้ากระดาษขาว พลันเสียงพึมพำดังแผ่ว“มันต้องได้สิ...หากลองปรับตรงนี้อีกนิด”นางตั้งใจวาดให้ชัดเจนกว่านี้สักหน่อย ถึงจะให้โจวชิงไปหาช่างมาปลายพู่กันลากเส้นโค้งต่อเนื่อง บนกระดาษเริ่มปรากฏโครงร่างของสิ่งประหลาดตา วงล้อสองข้าง แกนกลาง และไม้ยาวเชื่อมกันขณะที่หญิงสาวกำลังจดจ่อ เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นใกล้หู“นี่คือสิ่งใด?”ไป๋เล่อสะดุ้ง พู่กันในมือแทบหล่น นางหันขวับไปก็เห็นเผยกู้หยางยืนอยู่ด้านหลัง แววตาคมฉายประกายขบขัน“นายท่าน! ท่านมาโดยไม่บอกกล่าว ข้าตกใจหมด”ชายหนุ่มหลุบตาลงมองกระดาษบนโต๊ะก่อนหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ“ข้านึกว่าเจ้าจะไร้ความรู้สึกเสียอีก วันนี้ทั้งวันเห็นวุ่นวายไม่หยุด”ไป๋เล่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ยกคางขึ้นตอบ “ผู้คนล้วนมีสิ่งที่ต้องทำ หากไม่ลงมือจัดการเสียบ้างจะมีวันก้าวหน้าได้อย่างไรเล่า”เผยกู้หยางยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เจ้าช่างปากกล้านัก...แต่ช้าชอบยิ่งตอนร้องขอให้ข้าผ่อนแรงยิ่งชอบ”คำพูดแฝงเช่นนี้ช่างกล้าเอ่ยออกมา ไป๋เล่อมองอีกฝ่ายเล็กน้

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 60 คิดแล้วทำ

    ตอนที่ 60 คิดแล้วทำเมื่อคิดแล้วก็ต้องลองทำ ตอนนี้ไป๋เล่อคิดว่านางก็ควรจะลองทำดูเสียก่อน ชิ้นแรกก็จะง่ายหน่อย เห็ดหมักเกลือ เห็ดดองสมุนไพรเมื่อคิดได้เช่นนั้น ไป๋เล่อก็ลงมือทันที เพราะในความคิดของนาง “เรื่องอื่นที่จะเกิดขึ้นนางคงควบคุมไม่ได้ ปล่อยวางเสียก่อน”นางสั่งให้อาเหมยเตรียมเห็ดสดจากเรือนเพาะเห็ดมาหลายชนิด ทั้งเห็ดสน เห็ดหอม และเห็ดขาวก้านยาววางเรียงอยู่บนโต๊ะไม้ไผ่กลางลานหลังเรือน กลิ่นดินชื้นผสมกลิ่นเห็ดสดหอมละมุนอบอวลในอากาศอาเหมยกับอาหลิงช่วยกันล้างเห็ดให้สะอาดในกะละมังทองเหลือง“อย่าล้างแรงนัก เบา ๆ เดี๋ยวเนื้อเห็ดจะช้ำ”ไป๋เล่อกล่าวเสียงนุ่ม พลางใช้มีดเล็กปลายแหลมตัดก้านเห็ดออกทีละดอกอย่างประณีตเมื่อทุกอย่างพร้อม นางนำเห็ดไปลวกในน้ำเดือดที่ใส่เกลือหยิบมือหนึ่ง จากนั้นยกขึ้นพักให้สะเด็ดน้ำบนโต๊ะมีเครื่องสมุนไพรหลายอย่างวางเรียงอยู่ กระเทียมซอย พริกแห้งฉีก เสี้ยวขิงแห้ง เมล็ดพริกไทยดำ และผักชีลาวแห้งที่อาหมิงไปเด็ดมา“กลิ่นพวกนี้จะช่วยกันดับกลิ่นดินของเห็ด แล้วเพิ่มความหอม”นางอธิบายขณะจัดเรียงส่วนผสมลงในไหดินเผาไป๋เล่อหยิบเกลือใส่ตามชั้นของเห็ด ทีละชั้นทีละชั้น ปิดท

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 59 เร่งปลูกสร้าง

    เมื่อคิดได้ว่าช่วงนี้หากจะปลูกข้าวก็คงไม่ทันฤดูอีกต่อไป ไป๋เล่อจึงลุกขึ้นจากที่นั่ง พลางเอ่ยเสียงเรียบแต่เปี่ยมพลัง“อาเหมย พวกเราไปดูเรือนเพาะเห็ดกันเถอะ” ระยะทางจากเรือนอวิ๋นสุ่ยไปถึงเรือนเพาะเห็ดนั้นนับว่าไม่น้อยอาหมิงที่ตามหลังมาด้วยรีบเอ่ยอย่างห่วงใย “แม่นาง หากจะไปถึงเรือนเพาะเห็ดให้ข้าน้อยไปเตรียมเสลี่ยงดีหรือไม่เจ้าคะ?”ไป๋เล่อส่ายหน้าพลางหัวเราะเบา ๆ “ไม่ต้องหรอก เดินไปก็ดีแล้วนับเป็นการออกกำลังกาย ยิ่งเดินเร็วก็ยิ่งได้เหงื่อดี...จะว่าไปแล้ว จวนเผยนี่กว้างไม่น้อยเลยนะ ถ้าทำถนนไว้รอบจวนได้ ข้าว่าคงเหมาะกับการวิ่งออกกำลังกาย...หรือไม่ก็ปั่นจักรยาน”พูดถึงตรงนี้นางหยุดคิด พลางหัวเราะคิกเบา ๆ “อ่า...จักรยานรึ? น่าสนใจไม่น้อย แต่เอาเถอะ ตอนนี้ไปดูเรือนเห็ดกันก่อนดีกว่า”อาหลิงที่เดินเคียงข้างอยู่รีบเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาใจ“แม่นางอัน ให้ข้าน้อยไปตามพ่อบ้านโจวด้วยหรือไม่เจ้าคะ? เผื่อแม่นางจะมีคำสั่งใด จะได้แจ้งเขาทันที”ไป๋เล่อหันไปพยักหน้ายิ้มอ่อน “ดี เจ้ารอบคอบมาก”แววตาของนางเปล่งประกายสดใสอย่างคนมีจุดหมาย ก่อนจะก้าวเดินต่อไปตามทางกรวดที่ทอดยาวไปยังด้านหลังจวน ลมหนาวยามสายพัดป

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 58 สิ่งที่ยิ่งใหญ่

    เมื่อไป๋เล่อกลับถึงเรือน อาหลิงกับอาหมิงสาวใช้ใหม่ทั้งสองเพียงก้มศีรษะทำความเคารพโดยมิกล้าเอ่ยสิ่งใด มีเพียงอาเหมยที่มองนายหญิงด้วยแววตาเต็มไปด้วยคำถาม ทว่าในที่สุดก็เลือกกลืนความสงสัยนั้นไว้ ไม่กล้าเปิดปากถามออกมาไป๋เล่อเองก็อ่อนล้ายิ่งนัก ร่างกายยังคงรู้สึกปวดเมื่อยราวกับแรงชีวิตถูกสูบไปครึ่งหนึ่ง นางเพียงเปลี่ยนอาภรณ์อย่างลวก ๆ แล้วเอนกายนอนลงบนเตียง ผืนผ้าเนื้อนุ่มรับเรือนกายอุ่นจัดไว้ในอ้อมโอบอย่างอ่อนโยน เพียงครู่เดียวลมหายใจก็แผ่วเบารุ่งเช้าวันถัดมา เรือนอวิ๋นสุ่ยดูจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป บ่าวไพร่ในเรือนเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนขะมักเขม้นทำงานราวกับได้รับคำสั่งใหม่ตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสางหวังเจียงจิงมาเยือนแต่เช้า พอเพียงก้าวเข้าสู่ลานเรือนก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปในทันทีอาหลิงเมื่อเห็นนางก็รีบเข้ามาคารวะ “เรียนแม่นางหวังเจียงจิง ตอนนี้แม่นางอันไป๋เล่อยังคงพักผ่อนอยู่เจ้าค่ะ”เจียงจิงพยักหน้ารับ พลางยิ้มอ่อน “ข้าเสียมารยาทเอง...ไว้วันหลังข้าจะมาใหม่”นางกำลังจะหมุนกายกลับ ทว่าเสียงอาเหมยดังขึ้นจากด้านใน “แม่นางหวังเจียงจิง แม่นางอันไป๋เล่อตื่นแล้วเจ้

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 57 ข้าหิว

    ตอนที่ 57 ข้าหิวคลื่นลูกใหญ่ที่สุดโถมซัดลงมา ทั้งสองร่างก็สะท้านสะเทือนในเวลาเดียวกัน ดุจสายฟ้าแลบกลางหาวมืด เสียงหวานครางสูงสุดประสานกับเสียงคำรามต่ำของบุรุษทุกสิ่งค่อย ๆ สงบลง ไอน้ำอุ่นยังลอยฟุ้งคลอเคลียอยู่รอบกาย แต่พายุแห่งความเร่าร้อนได้ลาลับไป เหลือเพียงเสียงหอบหายใจหนักสลับเบา ร่างบางทรุดพิงแนบอกกว้างอย่างหมดเรี่ยวแรง แก้มแดงเรื่อชุ่มเหงื่อราวกลีบดอกไม้เพิ่งผ่านสายฝนแรกเผยกู้หยางก้มลงมองนาง แววตาคมที่เมื่อครู่ยังดุดันบัดนี้กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขายกมือลูบแก้มแดงซับเหงื่อให้อย่างทะนุถนอมก่อน ออกปากเรียกบ่าวไพร่ด้านนอกให้เข้ามา บ่าวทั้งหลายก้าวเข้ามาเงียบกริบด้วยท่าทีสำรวม ไม่มีผู้ใดกล้าเงยหน้ามอง เพียงจัดแจงน้ำอุ่นและผ้าสำหรับชำระกายอย่างรวดเร็ว ไป๋เล่อปล่อยกายให้บ่าวไพร่ชำระเนื้อตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง แก้มแดงเรื่อราวดอกทับทิมบานเพราะทั้งความเหนื่อยและความเขิน กระทั่งอาภรณ์สะอาดถูกสวมให้อย่างเรียบร้อย บ่าวไพร่ก็ถอยออกไปอย่างสำรวมเผยกู้หยางที่คอยอยู่ไม่ห่างก้าวเข้ามาประคองร่างบางขึ้นสู่อ้อมแขน แรงกายแข็งแกร่ง เขาอุ้มนางไปวางลงบนตั่งนุ่มอย่างระมัดระวังไป๋เล่อซบใบหน้ากั

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 56 ต้องการหรือไม่

    เสียงเตียงไหวโยกเป็นจังหวะ เนิ่นนานราวระลอกคลื่นมิรู้จบ ดังก้องแผ่วลอดออกไปนอกเรือน เปาอันผู้ยืนรออยู่ภายนอกมิได้มีสีหน้าใด เพียงเงยหน้ามองท้องฟ้าราวกับไร้ความรู้สึกจนเกือบครบหนึ่งชั่วยาม เสียงทุ้มจากด้านในจึงดังลอดออกมา“เปาอัน…เตรียมน้ำ”ไม่นานนักประตูก็แง้มเปิด บ่าวไพร่ยกถังน้ำเข้ามาต่างก้มหน้าต่ำจังหวะก้าวเดินต่างระลอกคลื่นเรียบร้อย ไม่มีผู้ใดกล้าเงยหน้ามองบุรุษและสตรีที่ยังคลอเคลียอยู่หลังม่านเตียง เมื่อวางน้ำเรียบร้อยแล้วจึงถอยออกไปเงียบเชียบภายในเรือน เสียงหวานแผ่วพร่าดังขึ้น“ท่านปล่อยข้า… ข้าจะไปอาบน้ำ”เผยกู้หยางโน้มกายลง จับร่างบางไว้แนบแน่น เอ่ยเสียงพร่าหนัก“รีบร้อนอาบไปไยเล่า… ข้ายังไม่อิ่มเลยสักนิด” “แต่ข้าหิวแล้ว...” ไป๋เล่อเอ่ยเสียงอ้อน “ได้...แต่ข้าจะเป็นผู้อาบน้ำให้ท่านเจ้าเอง” จากนั้นชายหนุ่มก็ลุกขึ้นอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอก ก่อนจะก้าวเดินไปยังฉากกั้นด้านข้าง ไอน้ำอุ่นลอยฟุ้งทั่วห้องเล็ก ร่างบางของไป๋เล่อถูกวางลงในถังไม้ กลีบแก้มแดงเรื่อราวทับทิมผลิบานเมื่อถูกไอร้อนโอบกาย น้ำใสสะท้อนผืนผ้าที่ลู่แนบเนื้อยิ่งเผยความงดงา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status