LOGINShare
4.ไม่หวั่นไหวจริงเหรอ? (1)
Last Updated:
2025-02-24 14:38:23ประกาศเจตจำนงออกไปอย่างนั้นแล้วมิรันตีก็ต้องนั่งประคบมือตัวเองเงียบๆ คนเดียว เพราะพีรพลเดินหนีออกไปโดยไม่พูดอะไร เมื่อทำใจให้นิ่งขึ้นได้แล้วหญิงสาวก็เอาผ้าเช็ดหน้าของชายหนุ่มไปซักตากก่อนกลับไปยังด้านหน้าเคาน์เตอร์
“เป็นยังไงบ้าง”
เดือนเป็นคนมากระซิบถาม ขณะที่พีรพลชงกาแฟโดยไม่ได้ใส่ใจมอง ทำเอามิรันตีใจแป้วไม่น้อย
“ดีขึ้นแล้วล่ะ อีกวันสองวันก็น่าจะหาย”
เดือนอายุมากกว่าเธอหนึ่งปี แต่อีกฝ่ายบอกให้คุยเหมือนเป็นเพื่อนกัน
“ไว้เดี๋ยวมาลองแก้วใหม่กันนะ”
“จ้ะ”
มิรันตียิ้มรับ แอบเหลือบไปทางพีรพลอย่างกังวลเดือนก็ลูบไหล่เบาๆ พลางยิ้มบางให้กำลังใจแล้วขยับปากโดยไม่มีเสียง
‘คุณพีใจดี ไม่ดุ’
เธอได้แต่ยิ้มเจื่อน พลางคิดในใจว่าพีรพลใจดีกับทุกคนยกเว้นเธอ
ยามเย็นหลังปิดร้านเดือนเห็นว่าเธอขึ้นรถกลับกับพีรพลก็ดูงุนงง ชายหนุ่มไม่มีทีท่าใด ทว่ามิรันตีกลับหน้าร้อนขึ้นมาเล็กน้อยแต่ก็คิดว่าเธออยู่บ้านเดียวกับพีรพลจริง แถมยังพยายามจะจีบเขาอยู่ด้วยจะอายคนมองทำไม
แต่ถึงอย่างนั้นพีรพลก็ไม่เอ่ยอะไรกระทั่งถึงบ้าน มิรันตีพยายามกุลีกุจอช่วยชายหนุ่มทำอาหารมือเย็นทั้งที่เห็นชัดเจนว่า อีกฝ่ายแสดงสีหน้าเย็นชาตลอดเวลา
“รันช่วยหุงข้าวนะคะ”
“พี่พีจะทำอะไรบ้างคะ รันช่วยหั่นผักให้ค่ะ”
“เอ่อ อันนี้หั่นยังไงคะ พี่พีอยากได้แบบลูกเต๋าหรือเป็นท่อนประมาณนิ้วนึง”
เธอพูดอยู่คนเดียวหลายประโยค จนกระทั่งต้องหั่นแคร์รอตจึงไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายต้องการแบบไหน
“หั่นเป็นท่อน”
“ค่ะ”
มิรันตีหันไปยิ้มรับแต่คนที่กำลังหั่นหมูไม่ได้มองเธอจึงยิ้มเก้อ แล้วก็แอบมองคนที่หั่นหมูได้เร็วกว่าเธอที่หั่นผักอย่างอดใจไม่อยู่ ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็รู้สึกได้ถึงรังสีอบอุ่นที่แผ่มาจากพีรพลแม้ในเวลาเขาทำตัวเย็นชากับตน
“ระวังมือด้วย”
อยู่ๆ อีกฝ่ายก็พูดขึ้นมา คนที่เผลอมองเขาเพลินถึงกับชะงักแล้วหน้าร้อนวูบเมื่อถูกจับได้ว่าแอบมองชายหนุ่ม จึงก้มหน้าหั่นผักพลางเถียงอุบอิบแต่จงใจให้พีรพลได้ยิน
“รู้แล้วค่ะ”
“อย่าให้มีดบาดจนต้องทำแผลให้ก็แล้วกัน”
เมื่อถูกค่อนแคะราวเขาคิดว่าเธอจงใจทำให้ตนเองเจ็บตัว มิรันตีจึงกดมีดลงเสียงดังพร้อมพูดด้วยความไม่พอใจ
“คิดว่ารันอยากเจ็บตัวหรือไง ใครจะบ้าทำมีดบาดตัวเอง ทำน้ำร้อนลวกตัวเอง ถ้าพี่พีไม่อยากทำแผลให้รันก็ไม่ต้องสนใจก็ได้นี่คะ รันทำเองได้”
เธอพูดอย่างนั้นอีกฝ่ายก็เงียบ บรรยากาศระหว่างสองหนุ่มสาวหลังจากนั้นก็ตกอยู่ในความอึมครึม มีเพียงเสียงทำอาหารและเสียงช้อนขณะกิน มิรันตีเก็บความขุ่นใจไว้อย่างเต็มที่กระทั่งอิ่มและอาสาล้างจานชายหนุ่มก็ไม่ขัด เมื่ออีกฝ่ายเข้าไปด้านในแล้วเธอก็บ่นอยู่คนเดียว
“ผู้ชายอะไร งอนเก่งชะมัด ตัวเองว่าเค้าก่อนแท้ๆ พอเค้าว่ากลับก็โกรธไม่พูดด้วย”
มิรันตีรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเคาะประตูแว่วๆ ขณะกำลังเป่าผมอยู่ในห้องน้ำจึงหยุดแม้จะยังไม่แห้งแล้วไปเปิดประตู ร่างสูงโปร่งกำยำตรงหน้าทำให้เธองงเล็กน้อยว่าเขามาทำไม
“ยา”
พีรพลบอกสั้นๆ พร้อมกับยื่นหลอดยาทาแผลน้ำร้อนลวกมาให้แต่มิรันตีถอยหลังไม่ยอมรับ
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่น้ำร้อนลวกนิดหน่อย ไม่ต้องรบกวนพี่พีหรอกค่ะ”
หญิงสาวหันหลังจะเดินหนี ขณะที่ชายหนุ่มก้าวตามเข้ามาในห้องอย่างลืมตัวเพราะความขุ่นเคือง เขาคว้ามือเธอพยายามจะยัดหลอดยาให้จับ
“แค่เอาไปทามันไม่ได้รบกวนอะไรนักหรอก”
“ไม่ทาค่ะ ไม่อยากให้พี่พีคิดว่าแผลนิดหน่อยรันก็สำออยเรียกร้องความสนใจ”
เธอสะบัดมือออกไม่ยอมรับแต่เขาก็กระตุกกลับทำให้ร่างอรชรเซเข้าหาอกกว้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ หน้าอกอวบปะทะอกหนาเต็มๆ ชุดนอนบางๆ พาให้อกใจสาววูบวาบ ขณะที่ต่างฝ่ายต่างหยุดนิ่งก่อน พีรพลจะดันไหล่เธอออก
“รันไม่ได้ตั้งใจนะคะ พี่พีดึงรันเอง”
“อืม”
ชายหนุ่มยอมรับกลายๆ แล้วยัดหลอดยาใส่มือเธอก่อนจะเดินกลับไปที่ประตู แต่มิรันตีผวาไปยืนขวางหน้าเขาดันประตูปิด เพราะเห็นสีระเรื่อตรงโหนกแก้มบนใบหน้าคมคาย
โอกาสแบบนี้ไม่มีง่ายๆ อย่างน้อยก็ต้องพิสูจน์ให้รู้กันไปเลยว่าเธอตัดสินใจไม่ผิด
“พี่พีเป็นห่วงรัน?”
ร่างสูงโปร่งหยุดนิ่งห่างจากเธอไม่มาก เขากำลังจะเอ่ยบางอย่าง ทว่ามิรันตีพูดก่อน
“แล้วตอนนี้ก็เขินรัน”
คิ้วเข้มขมวดเมื่อเธอพูดอย่างนั้น มิรันตีจับสังเกตได้ว่าเขากลืนน้ำลาย หญิงสาวจึงขยับเท้าเข้าไปใกล้อีกนิดพีรพลก็ถอย
“พี่พีกลัวรันเหรอคะ”
“ทำไมต้องกลัว”
เขาถามเสียงเรียบและเธอเห็นว่าชายหนุ่มเหลือบมองประตูด้านหลังตน
“กลัวจะชอบรัน”
=====
รุกไปเลยจ้ารัน ทุกคนเชียร์อยู่ ^^
Latest chapter
อบอวลรัก 16.อบอวลรัก (2)
“ต่อจากเมื่อวานกันนะครับ”เอ่ยจบชายหนุ่มก็จูบซับกลีบปากอิ่ม เม้มแรงทั้งบนล่าง ปลายลิ้นอุ่นซอกแซกไล้ไปมาจนสามารถเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเธออย่างเร่าร้อนมือหนาบีบเคล้นทรวงอวบที่ยังมีผ้าลูกไม้เกาะครึ่งเต้าทรวงก่อนปลายนิ้วแกร่งจะไล้ผ่านเนินขาวขึ้นไปเกี่ยวสายเส้นเล็กลงจากไหล่บางปล่อยสองทรวงอวบใหญ่ให้เผยต่อตา ใบหน้าคมคายซุกไซ้สูดกลิ่นกายสาวปะปนสบู่เหลวหอมสดชื่น เม้มผิวอ่อนบางตรงซอกคอแล้วไซ้ลงมาหายอดอกสีหวาน เบียดแก้มสากเสียดสีกระตุ้นเร้ากายสาว และเขาก็อยากสัมผัสอกอวบคู่งามที่สุดสำหรับตนให้เนิ่นนานปากอุ่นจัดขยับเม้มยอดทรวงราวหยอกเย้าจนชูช่อโดดเด่นทั้งสองข้าง ก่อนรวบก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นเข้าอุ้งปากตน ดูดดื่มเบาแล้วเพิ่มแรงขึ้นจนหญิงสาวครวญคราง มือบางขยุ้มผมเขาหากพีรพลไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใดชายหนุ่มไม่ได้ปลุกเร้าเพียงอกสาว เขาส่งมืออีกข้างสอดผ่านกางเกงขายาวเนื้อหนาของมิรันตีเข้าไปลูบโลมความสาวบอบบาง แล้วยังเคลื่อนเข้าไปแตะต้องจนถึงเนื้อใน ปลายนิ้วลากไล้ก่อนจะรุกรานอย่างย่ามใจเพราะขาเรียวสองข้างขยับกว้างเปิดทางอย่างไม่ต้องบังคับหรือบอกกล่าวมิรันตีครางเสียงเครือรับการปรนเปรอจากนิ้วแกร่ง แล
อบอวลรัก 16.อบอวลรัก (1)
ประตูห้องเปิดผลัวะออกอย่างแรงพร้อมกับหมอนกระแทกเข้าใส่หน้าเขาเต็มๆ ทำเอานิติพลหน้าหงาย แต่ก็รับหมอนไว้ได้ก่อนหล่นลงพื้นพร้อมกับมองหน้าพี่ชายด้วยความงุนงง ทว่าพอเหลือบไปด้านหลังแล้วเห็นเจ้าของร่างอรชรรีบเดินตามมาใกล้พี่ชายที่ตีหน้ายักษ์ใส่เขาอยู่ก็เข้าใจได้ทันที“เอ่อ ผมไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้”เขาบอกพร้อมสีหน้ารู้สึกผิดมิรันตีรีบแทรกมายืนด้านหน้าพีรพลพลางยิ้มเจื่อนส่งสายตาขอโทษเพื่อนแล้วบอกสิ่งที่ตนตั้งใจในตอนแรก“ฉันแค่มาเช็กว่าพี่พียังมีไข้หรือเปล่าน่ะ แล้วก็จะกลับแล้ว”“เหรอ เช็กจนผมยุ่งไปหมดเลยเนอะ โอ๊ะ...”ร่างโปร่งของนิติพลผงะเซไปด้านหลังก้าวหนึ่งเพราะพี่ชายแอบยกเท้ามายันขา แล้วก็เป็นจังหวะให้มิรันตีรีบแทรกออกไปเมื่อมีพื้นที่ หญิงสาวก้มหน้างุดไม่มองใครอีก คนเป็นเพื่อนมองตามแล้วก็ถอนหายใจหันกลับมาก็เจอเข้ากับสายตาดุเข้มของพี่ชาย“นอนข้างนอกไปเลย”“โธ่พี่ ล้อเล่นนิดเดียว ไม่คิดว่ารันจะอายขนาดนี้”“น้องเวร เป็นเพื่อนยังไงวะ”“ขอโทษครับพี่”“ไปขอโทษรันโน่น”นิติพลหน้าซีด พลางส่ายหน้า“ตอนนี้รันงอนอยู่ เอาไว้พรุ่งนี้ใจเย็นก่อนดีกว่า”เขารู้ว่าควรง้อเจ้าตัวและเอาอกเอาใจเมื่อไร มิรันตีไ
อบอวลรัก 15.ก.ข.ค. (2)
เพราะเจ็บไม่น้อยวัชพลจึงให้พีรพลไปหาหมอที่อนามัยใกล้ๆ และกลับบ้าน แล้วให้กัญญาเฝ้าร้านกับเดือน เนื่องจากรู้ว่ามิรันตีก็ต้องตามไปดูแลเขากลับมาถึงบ้านหลังจากทำแผลที่สถานีอนามัยมิรันตีก็ประคองชายหนุ่มมานั่งที่โซฟาแล้วไปเอาน้ำมาให้เขา เธอพยายามเก็บอาการน้ำตาซึมกับสีหน้าที่เหมือนจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลาของตัวเองเอาไว้อย่างที่สุด แต่เมื่อชายหนุ่มดื่มน้ำแทบไม่ได้ แม้แต่จับแก้วยังลำบากเธอก็น้ำตาไหลจนได้“โธ่ พี่พี”ปลายนิ้วเรียวแตะโหนกแก้มช้ำกับมุมปากที่แตกของชายหนุ่มแล้วเลื่อนมือลงมาจับมือหนาที่แตกทั้งสองข้างขึ้นดู“เจ็บมากสินะคะ”พีรพลหัวเราะในลำคอเบาๆ พลางยิ้มอ่อนเธอจึงหน้างอ“ยังจะหัวเราะอีก รันตกใจแค่ไหนรู้ไหมคะ ที่เห็นคุณแก้มพยุงพี่พีเข้ามาร้านในสภาพนั้น”หญิงสาวเสียงเครือแล้วก้มหน้าร้องไห้ น้ำตาหยดลงบนมือหนาถูกแผลทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งเบาๆ เพราะแสบแต่ก็ทนได้ ทว่าเขาไม่อยากให้เธอร้องไห้ พีรพลจึงเป็นฝ่ายเปลี่ยนมาประคองใบหน้าเรียวสวยเงยขึ้นเกลี่ยนิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้“ทำเพื่อรัน เจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ พี่ทนได้”“นิดหน่อยที่ไหนกันคะ”“เอาน่า อย่างน้อยพวกนั้นก็จะไม่มาเหยียบที่ไร่ดิฐวัฒน์อีก”มิรันตีม
อบอวลรัก 15.ก.ข.ค. (1)
“มึงคิดว่ามึงแน่เหรอ ฮะ!”หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้น“มึงกล้ามีเรื่องกับลูกค้าอย่างพวกกูเหรอ”อีกคนพูดเสียงดังตรงจุดนี้เป็นส่วนที่คนเข้ามาถึงน้อยเพราะจัดเอาไว้อย่างเฉพาะ ซึ่งไม่ไกลจากที่จอดรถของพีรพลนัก และเวลานี้ก็ไม่มีคนอื่นมาสูบบุหรี่“เออ กูจะเอาให้พวกมึงไม่กล้าเห่าหอนถึงผู้หญิงเสียๆ หายๆ ได้อีก”พีรพลสวนกลับอย่างไม่กลัว“มึงมาเสือกอะไรวะ หรือว่า...”คนพูดกระตุกยิ้มมุมปาก“นั่นเมียมึง”ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าอีกฝ่ายพูดถึงใคร พีรพลกระโดดยกขาเข้าไปหาในทันใดและมันก็กระโดดหลบ ขณะที่เพื่อนทั้งสองคนที่เหลือรีบเข้ามารุมจับเขา ชายหนุ่มสลัดออกก่อนหันไปต่อยอีกคน แต่ก็ถูกถีบสีข้างจนเกือบล้ม แล้วก็มีคนตามมากระชากไหล่ไปต่อยการเตะต่อยสามรุมหนึ่งเป็นไปอย่างชุลมุน พีรพลโดนทั้งถีบทั้งต่อยไปหลายครั้ง หากเขาก็เหวี่ยงหมัดเอาคืนทั้งสามไปอย่างไม่หยุดหย่อนราวเรี่ยวแรงไม่หดหาย ครู่หนึ่งจึงมีคนเข้ามาห้ามซึ่งเป็นวัชพลกับคนงานในไร่อีกสองคน“หยุดได้แล้ว”วัชพลเสียงเข้ม เข้าไปกระชากหนึ่งในลูกค้าล็อกแขนไว้ คนงานอีกสองคนก็จับสองคนที่เหลือ“ปล่อยสิวะ”แม้จะไม่มีใครยอมแต่เพราะทั้งเจ็บตัวทั้งอ่อนล้าทำให้สลัดวัชพลกับคน
อบอวลรัก 14.ปกป้องด้วยรัก (2/2)
‘แกคิดว่าแม่เห็นแกเป็นเครื่องผลิตเงินหรือไง’เมื่อไปรับมารดาที่บ้าน มิรันตีก็ขอโทษและท่านก็เอ่ยมาราวประชด แต่ก็ไม่ได้มีทีท่าโกรธเคืองเธอ ทั้งยังพูดกับพีรพลด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น ไม่ได้ซักหรือถามไถ่เรื่องงานอีก ทว่าหลังจากมาติกาออกจากโรงพยาบาลในวันถัดมา ก่อนจะลากลับมารดากลับพูดในสิ่งที่ทำให้เธอถึงกับน้ำตาซึม‘ฝากรันด้วยนะคะ เด็กคนนี้ชอบทำเป็นเก่ง แต่ยังไงก็ต้องมีคนดูแล’หลายเดือนผ่านไป มิรันตีได้ฝึกชงกาแฟกับชาและเครื่องดื่มอื่นๆ เพิ่มอีกหลายเมนูจนคล่องแคล่ว แต่บาริสต้าหลักยังเป็นพีรพลและเดือนเป็นผู้ช่วย ส่วนเธอนั้นทำเมนูที่ไม่ยุ่งยากหลายขั้นตอน อีกอย่างที่นี่ก็มีเค้กที่ทำเองด้วย ซึ่งอุปกรณ์ครบพร้อมอยู่ด้านใน ส่วนนี้เดือนจะเป็นผู้ทำโดยมีเธอช่วย และเดือนก็รู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอกับพีรพลดี‘ก็พอจะมองออกน่ะนะ’อีกฝ่ายยักไหล่พร้อมบอกอย่างไม่แปลกใจเมื่อเธอสารภาพกับเจ้าตัวหลังกลับจากกรุงเทพฯ ในเมื่อที่บ้านเธอเกิดเรื่องแต่ชายหนุ่มกลับตามไปด้วยอย่างไรก็ดูน่าแปลกวันนี้เป็นวันหยุดยาวนักขัตฤกษ์ในไร่จึงมีนักท่องเที่ยวค่อนข้างคึกคัก และนิติพลก็บอกว่าจะมาเยี่ยม แต่เขาจะมาวันพรุ่งนี้เพราะใช้เวลากับคน
อบอวลรัก 14.ปกป้องด้วยรัก (2/1)
ร่างอรชรถูกปล่อยลงใกล้เตียงนอนและชายหนุ่มก็กอดจูบลูบไล้เรือนกายนุ่มละมุน พร้อมปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอไปด้วย มิรันตีเองก็ดึงชายเสื้อชายหนุ่มจากเอวกางเกง ร่างสูงโปร่งถอยห่างเล็กน้อยจัดการกับชุดของเธอจนเหลือเพียงซับในสองชิ้นเขาก็ถอดเสื้อตนออกอย่างรวดเร็ว แล้วโอบพาเธอลงไปนอนบนเตียงมือหนาลูบแก้ม ไล้ปลายนิ้วโป้งบนกลีบปากอิ่ม ก่อนจะลากมือระเรื่อยผ่านลำคอบางมาถึงเนินอวบขาว ปัดป่ายเย้ายวนใจพร้อมริมฝีปากได้รูปประกบกับกลีบปากอิ่มที่เห่อแดงด้วยฤทธิ์จูบก่อนหน้านี้มิรันตีเปิดรับเมื่ออีกฝ่ายส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวรัดพัวพัน รับรู้ได้ถึงมือหนาเกาะกุมอกอวบเคล้นคลึง ขณะเดียวกันต้นขาแกร่งก็แทรกกลางร่างเสียดสีเร้าอารมณ์อย่างเร้าใจทำเอาเธอเกร็งไปทั้งตัวดื่มด่ำกับจูบหวานลึกซึ้งแล้วปากอุ่นก็ค่อยเคลื่อนแตะแผ่วพรมทั่วลำคอขาว ซุกซบดอมดม เม้มผิวอ่อนจนแดงเรื่อแล้วจึงไต่ลงต่ำจูบซับเนินอกสองข้าง และเริ่มปลดตะขอเปิดปลือยเต้าทรวง ความกลมกลึงอวบใหญ่กับยอดอกสีหวานชวนลิ้มลองปรากฏต่อหน้า ใบหน้าคมคายก็ถูไถจนได้ยินเสียงหวานครางผะแผ่ว“รันสวยที่สุด”ชายหนุ่มพึมพำแล้วไล้ลิ้นระรัวเหนือยอดอกสีหวานที่ชูชันตื่นตัวเต็มที่และย้ายไ
You may also like
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.3K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก18.8K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.9K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.5K viewsทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายยุค 80
วริษา912 viewsอุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย
จันทร์ส่องแสง3.8K viewsพลาดรักสัมพันธ์ลวง
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k866 viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ขนมปังรสหวาน1.4K views
