บทที่ 1

แบลร์รู้สึกขอบคุณมากที่ได้กลับบ้าน เธอไม่เข้าใจปีศาจที่เข้าสิงเจ้านายของเธอระหว่างการเดินทางธุรกิจเมื่อเร็วๆ นี้ เขาบังคับให้ทุกคนทำงานหนักมาก พวกเขากลับถึงบ้านเร็วกว่ากำหนดหนึ่งวัน แต่เธอก็ดีใจที่ได้ห่างจากเขา

เธอคาดหวังว่าจะได้กลับไปที่สำนักงานกับเขา แต่เธอกลับประหลาดใจเมื่อเขาให้เธอหยุดงานในช่วงบ่ายที่เหลือ บางทีเขาอาจตัดสินใจว่าพวกเขาทั้งคู่ต้องการพักผ่อนบ้าง ซึ่งเธอก็ไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้

ช่วงนี้เขาเป็นคนที่แย่มาก หงุดหงิดง่ายและเรียกร้องตลอดเวลา เมื่อเขาส่งเธอที่หน้าประตูบ้าน เธอเกือบจะชูนิ้วกลางให้เขา เธอหยุดชั่วครู่ ไม่แน่ใจว่าเขาจะเห็นท่าทางนั้นในกระจกมองหลังหรือไม่

โรมันมีความสามารถพิเศษในการรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง มันเหมือนกับว่าเขามีตาอยู่ด้านหลังศีรษะ คุณอาจคิดว่าความหล่อเหลาจะทำให้เขาทำงานด้วยง่ายขึ้น แต่ไม่เลย ถ้าจะว่าไปแล้ว มันทำให้เขาเป็นคนที่แย่ยิ่งกว่าเดิม เขาหล่อ และเขารู้ตัวดี เกือบทุกคนมักจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจ

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น โรมันดูหงุดหงิดมากขึ้นในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา เขาทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ตลอดสองปีที่เธอทำงานให้เขา สองเดือนที่ผ่านมานี้เป็นช่วงที่แย่ที่สุด ถ้าเขาไม่จ่ายเงินให้เธอดีขนาดนี้ หรือถ้าเธอไม่ต้องการงานนี้มากขนาดนี้ บางทีเธออาจจะบอกเขาไปเลยว่าให้ไปไหนก็ได้

แบลร์ส่ายหัว นั่นไม่ใช่ความจริง ถึงแม้ว่าบางครั้งโรมันจะมีทัศนคติที่แย่ แต่เขาก็ดูแลพนักงานของเขาจริงๆ สวัสดิการที่คิงส์ตันนั้นดีมาก คนส่วนใหญ่ยอมทนกับอะไรหลายๆ อย่างเพื่อสิทธิประโยชน์ที่เหมาะสม

สำนักงานมีสวัสดิการทางการแพทย์และทันตกรรมที่ยอดเยี่ยม นอกจากนี้ยังมีบริการดูแลเด็กภายในอาคาร และบริษัทกำลังลดจำนวนวันลาคลอดบุตรที่ได้รับอนุญาต ถือเป็นประโยชน์ทั้งสองฝ่ายสำหรับคิงส์ตัน

แบลร์หยิบกระเป๋าของเธอและมุ่งหน้าไปที่ประตูหน้าของทาวน์เฮาส์ที่เธออาศัยอยู่กับแฟนหนุ่มแดนและลูกพี่ลูกน้องของเธอลอร่า

เธอตรวจสอบนาฬิกาข้อมือของเธอขณะที่เธอมาถึงประตูหน้า. แดนจะไม่กลับมาบ้านในอีกไม่กี่ชั่วโมง. เธอวางแผนที่จะทำให้เขาประหลาดใจด้วยมื้อค่ำโรแมนติก.

ลอร่าแทบไม่เคยอยู่บ้านตอนกลางคืนเลย มักจะออกไปปาร์ตี้ตลอด ลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นนางแบบ...ไม่ใช่ซูเปอร์โมเดล แต่ก็ยังสวยมาก เธอรู้วิธีใช้ประโยชน์จากมันได้ดี ส่วนแบลร์นั้น ไม่สนใจเรื่องเสื้อผ้าหรือการแต่งหน้าเลย เธอชอบหนังสือมากกว่า

พวกเขาทั้งสองย้ายมาอยู่ในเมืองด้วยเหตุผลที่แตกต่างกัน ลอร่าเพื่อตามหาอาชีพการเป็นนางแบบ ส่วนแบลร์นั้น เป็นโอกาสที่จะได้ทำงานกับบริษัทที่ยอดเยี่ยมอย่างคิงสตัน อินดัสทรีส์ ภายใต้การนำของโรแมน คิงสตัน ผู้เป็นใหญ่ในบริษัท บริษัทนี้มีธุรกิจมากมายหลายแขนง ทำให้แบลร์ไม่เคยรู้สึกเบื่อ แม้กระทั่งตอนที่โรแมนต้องการให้เธอทำงานอย่างหนักที่สุดก็ตาม เธอรักงานของเธอ

ขณะค้นหาลูกกุญแจ เธอต้องถือกระเป๋าเอกสาร กระเป๋าถือ และกระเป๋าเดินทางไปด้วย เมื่อลูกกุญแจเข้าที่ มันก็หมุนได้อย่างง่ายดาย แบลร์ผลักประตูเปิดออก ก้าวเข้าไปข้างใน เธอวางกระเป๋าถือและกระเป๋าเดินทางไว้ที่ปลายบันได ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นซึ่งมีโต๊ะทำงานของเธออยู่ เธอวางกระเป๋าเอกสารไว้ด้านบน

แบลร์หันตัวเพื่อเดินไปยังห้องครัว พลางครุ่นคิดว่าจะเตรียมอาหารเย็นอะไรดี ขณะที่เธอเดินผ่านปลายบันได เสียงดังขึ้นอย่างกะทันหันจากชั้นบนทำให้เธอหยุดชะงัก ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่ามีใครอีกคนอยู่ในบ้านหรือเปล่า? หรือว่าเธอกลับมาบ้านแล้วเจอผู้บุกรุก? ความตื่นตระหนกเข้าครอบงำ แบลร์ก้าวเท้าไปทางประตูหน้า พร้อมจะวิ่งหนีออกไปทันที

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น เธอได้ตระหนักถึงบางสิ่ง ลอร่า ต่างจากแบลร์และแดน ลอร่าไม่ได้ยึดติดกับเวลาทำงานปกติของพวกเขา เธอมักจะนอนดึกและออกไปข้างนอกจนถึงเช้าตรู่ มันไม่ใช่ครั้งแรกที่แบลร์พบเธอนั่งหมดแรงอยู่ที่ขั้นบันไดหน้าบ้านขณะที่เธอกำลังจะออกไปทำงานในตอนเช้า แบลร์ไม่แน่ใจว่าเธอควรตะโกนเรียกตอนนี้หรือไม่ ถ้าไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของเธอจะเป็นใคร?

สายตาของเธอสำรวจห้องเพื่อหาสิ่งที่จะป้องกันตัวเอง... เผื่อไว้ก่อน สายตาของเธอหยุดอยู่ที่ไม้เบสบอลของพ่อผู้ล่วงลับ ซึ่งเธอเก็บไว้ใกล้ประตูหน้าเสมอเมื่อเธออยู่บ้านคนเดียวในตอนกลางคืน มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้น

เธอคว้าไม้เบสบอลขึ้นมา ชั่งน้ำหนักในมืออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวขึ้นบันได เธอหยุดชะงักไปชั่วขณะ สงสัยว่าบันไดจะมีเสียงเอี๊ยดอ๊าดบ้างไหม เธอจำไม่ได้ หายใจลึกเพื่อทำให้หัวใจที่เต้นแรงสงบลง แบลร์ค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดไปทีละขั้น

เมื่อเธอมาถึงบันได เธอหยุดชะงัก พยายามเงี่ยหูฟัง

"ได้โปรดเป็นลอร่า ได้โปรดเป็นลอร่า ไม่ใช่ชายสวมหน้ากากที่รอจะกระโดดออกมาใส่ฉัน" เธอพึมพำเบาๆ

ทางเดินทอดยาวไปข้างหน้า มีประตูสี่บาน สามบานนำไปสู่ห้องนอน และอีกหนึ่งบานเปิดสู่ห้องน้ำที่ใช้ร่วมกัน ประตูเดียวที่แง้มอยู่คือประตูห้องนอนของเธอกับแดน ส่วนบานอื่นๆ ปิดสนิท แต่เพื่อจะไปถึงห้องนอนของเธอ เธอต้องเดินผ่านประตูบานอื่นๆ ก่อน

นั่นคือตอนที่เธอได้ยินเสียงนั้น เสียงหัวเราะคิกคักที่ไม่อาจเข้าใจผิดได้จากลอร่า ตามมาด้วยเสียงครางต่ำของผู้ชาย ความโล่งอกท่วมท้นอกเธอ มันไม่ใช่โจร ลอร่านำใครบางคนกลับบ้าน

ขณะที่แบลร์กำลังจะหันหลังกลับและออกไป เธอได้ยินเสียงของชายที่ลอร่าอยู่กับเขา

"พระเจ้า ใช่" เสียงนั้นครางออกมา

แบลร์ชะงัก หัวใจเต้นรัว ไม่ มันเป็นไปไม่ได้

"ลอร่า คุณร้อนแรงมาก" เสียงของแดนดังมาจากห้องนอนของพวกเขา

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง แดน ในเตียงของพวกเขา กับลอร่า กระเพาะของแบลร์ปั่นป่วน

นี่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ เธอค่อยๆ เคลื่อนตัวไปตามทางเดินอย่างเงียบๆ จนกระทั่งมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของเธอ เธอภาวนาว่าทั้งหมดนี้คงเป็นเพียงความเข้าใจผิดที่น่ากลัวบางอย่างเท่านั้น

ด้วยมือที่สั่นเทา เธอผลักประตูเปิดออก

ภาพที่ปรากฏต่อหน้าเธอราวกับถูกต่อยเข้าที่ท้องอย่างจัง เธอเซถอยหลังไปหลายก้าว จิตใจไม่สามารถประมวลผลสิ่งที่เห็นอยู่ได้

ที่นั่น ตรงกลางเตียง คือแดน นอนหงายอยู่ โดยมีลอร่านั่งคร่อมเขาอยู่ ทั้งคู่เปลือยกายสนิท ลอร่าขยับตัวขึ้นลงบนร่างแดน มือทั้งสองจับขนหน้าอกของเขาไว้ จากมุมที่แบลร์มองเห็น แดนกำลังสอดใส่เข้าออกในตัวลอร่า มันรู้สึกเหมือนเธอกำลังดูฉากในหนังโป๊

มือของแดนจับเอวและสะโพกของลอร่าไว้ ควบคุมการเคลื่อนไหวของเธอ

"โอ้ ใช่ เย็ดฉันแรงๆ" ลอร่าครางออกมา

แบลร์ยกมือขึ้นปิดปากเพื่อหยุดตัวเองไม่ให้ร้องออกมา ไม่ ไม่ ไม่ ไม่

แดนบีบสะโพกของลอร่าแน่นขึ้น ทำให้แก้มก้นของเธอแยกออกกว้างขึ้น

แบลร์ไม่เคยเห็นลอร่าเปลือยมาก่อน ไม่ใช่ว่ามันสำคัญอะไรเมื่อเธอกำลังขี่อยู่บนตัวคู่หมั้นของแบลร์อยู่ตอนนี้

เธอจะทำแบบนี้ได้อย่างไร? พวกเขาทั้งสองได้เห็นพ่อของลอร่า, ปีเตอร์, นอกใจแม่ของลอร่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า สร้างชีวิตครอบครัวที่เป็นพิษ แบลร์ได้อาศัยอยู่กับพวกเขาหลังจากสูญเสียพ่อแม่ของเธอในอุบัติเหตุเครื่องบินตกเมื่อสิบปีก่อน เธอคิดว่าถ้ามีใครจะเข้าใจความเสียหายจากการถูกทรยศ มันก็คงเป็นลอร่า

นี่ต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ แบลร์หยิกตัวเองแรงๆ จนรู้สึกเจ็บทันที ไม่ใช่ฝันร้าย

แดนเกลียดลอร่ามาตลอด เขาเคยเรียกเธอว่าผู้หญิงใจง่าย ล้อเลียนชุดที่เธอใส่ พูดว่าเธอตื้นเขิน ไม่สามารถสนทนาอย่างจริงใจได้

มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดหรือเปล่า? เขาเคยหึงหวงผู้ชายในชีวิตของเธอหรือเปล่า? นั่นคือเหตุผลใช่ไหม?

สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ แม่ของแดน พอลล่า จะไม่มีวันยอมรับลอร่าเป็นภรรยาที่เหมาะสมสำหรับลูกชายของเธอ

แต่ไม่มีอะไรสำคัญอีกต่อไปแล้ว เธอควรจะทำอย่างไรดี? ใครจะรับมือกับเรื่องนี้ได้? มันเหมือนกับฉากในหนังเกรดบี

เธอไม่สามารถแกล้งทำเป็นไม่เห็นมันได้ เธอไม่ต้องการแดนอีกต่อไปแล้ว... ไม่ตอนนี้ ไม่หลังจากนี้ การกลับไปหาเขาอีกจะน่ารังเกียจ

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแค่ไหนแล้ว?

พวกเขาอยู่ด้วยกันมาห้าเดือนแล้ว แดนย้ายมาอยู่กับเธอและลอร่าเพื่อประหยัดเงินก่อนแต่งงาน เขาแอบมีอะไรกับลอร่ามาตลอดหรือเปล่า?

"ลอร่า คุณแน่นชิบหาย" แดนคราง พลางแอ่นหลัง

"หีของฉันดีกว่าของแบลร์ไหม?" ลอร่าถาม พลางขย่มเขาแรงขึ้น

หัวใจของแบลร์หยุดเต้น เธอรู้หรือเปล่าว่าแบลร์ยืนอยู่ตรงนี้? เธอถามแบบนั้นโดยตั้งใจหรือเปล่า?

แบลร์กัดมือตัวเองเพื่อไม่ให้ส่งเสียงออกมา เธอได้มอบความบริสุทธิ์ให้กับแดน เขาต้องรู้อยู่แล้วว่ามันมีความหมายกับเธอแค่ไหน การรู้ว่าเขาเป็นคนทำเรื่องนี้

เธอไม่ได้วางแผนที่จะกลับบ้านวันนี้ด้วยซ้ำ เธอต้องการที่จะทำให้เขาประหลาดใจ

ความประหลาดใจอยู่ที่เธอ

เธอรู้สึกไม่สบาย เหงื่อเย็นไหลซึมออกมาตามผิวหนัง

มืออีกข้างของเธอขึ้นมาจับกรอบประตูเพื่อทรงตัว มีบางอย่างแข็งกดทับฝ่ามือของเธอ มันคือค้างคาว

ชั่วขณะหนึ่ง เธอคิดจะใช้มัน ทุบเตียง โต๊ะข้างเตียง ทั้งเธอและเขา แต่เธอไม่ใช่คนแบบนั้น เธอวางไม้เบสบอลไว้กับกรอบประตูเผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจและใช้มันกับพวกเขา

ดังนั้นแทนที่จะทำเช่นนั้น เธอจึงยืดหลังให้ตรง ปล่อยให้ความโกรธกลายเป็นเกราะให้เธอ จนเมื่อเธอพูดออกมาในที่สุด เสียงของเธอก็สงบ เยือกเย็น ไร้อารมณ์

"ระหว่างที่พวกคุณสองคนกำลังจะเสร็จ ฉันควรทำอาหารเย็นไหม?"