EP.3

๑

เสียงซอยเท้าเบาๆ จากชั้นบนของบ้านลงมาตามขั้นบันไดทำให้วิมลหันไปยิ้มให้เจ้าของร่างเล็กแต่กลมกลึงซึ่งวิ่งตรงเข้ามากอดตนเอาไว้จากด้านหลัง

         “ว่าไงลูก”

         นารายิ้มหวานให้มารดา ดวงหน้าเรียวเล็กดวงตาสดใสส่งยิ้มหวานให้

         “หอมจังค่ะ กลิ่นลอยฟุ้งขึ้นไปถึงห้องหนูดีเลย”

         เสียงพูดคุยกะหนุงกะหนิงของสองแม่ลูกทำให้เลิศที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านอดยิ้มกับภาพที่เห็นไม่ได้

         “สวีตกันแต่เช้าเลยนะ”

         สาวน้อยหันไปยิ้มให้บิดาแล้วผละจากมารดาตรงไปยังโต๊ะอาหารพร้อมกับคดข้าวใส่จานให้ทุกคน

         “อิจฉาหรือไงล่ะพ่อ” วิมลเปรยถามสามี สีหน้าเจือยิ้มขบขัน

         “ก็นิดหน่อย” เลิศโต้กลับทีเล่นทีจริง ก่อนจะหันไปมองลูกสาวด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความรักและภูมิใจ

         “ฝึกงานเป็นไงบ้างลูก”

         สาวน้อยวางโถข้าวลงบนมุมโต๊ะด้านหนึ่ง แล้วนั่งประจำที่ยิ้มกว้างให้กับบิดา

         “สนุกค่ะ แรกๆ แอบกดดันนิดหน่อย แต่พอเริ่มชินก็ไม่ค่อยกดดันแล้ว”

         เลิศมองท่าทางกระตือรือร้นของลูกสาวแล้วก็สบายใจระดับหนึ่ง เขาและภรรยามีลูกสองคน คนโตคือนารา ใกล้เรียนจบระดับมหาวิทยาลัย และกำลังฝึกงานอยู่ในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งของประเทศ ส่วนคนเล็กคือปวริศ กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก

         “ดีแล้ว ถ้ามีอะไรที่ไม่สบายใจก็มาระบายกับพ่อแม่ได้นะลูก”

         สาวน้อยเงยหน้ายิ้มให้กับบิดา ก่อนยิ้มให้มารดาที่นั่งลงข้างท่าน

         “ใช่ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็บอกแม่กับพ่อได้เสมอ”

         เจ้าของใบหน้าหวานมองทั้งสองด้วยความซาบซึ้ง แม้ครอบครัวหล่อนจะเป็นครอบครัวเล็กๆ ฐานะปานกลาง แต่ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นเสมอ พ่อของหล่อนทำงานเป็นพนักงานธรรมดาในบริษัทขนาดกลางแห่งหนึ่ง ส่วนมารดานั้นเป็นเพียงแม่บ้าน รายได้จากบิดาเพียงคนเดียวจึงค่อนข้างตึงไม่น้อย มารดาจึงพยายามหารายได้เสริมโดยการทำขนมไทยๆ ส่งขาย และด้วยรสมือดีอย่างหาตัวจับยากจึงถูกชมปากต่อปาก ทำให้มีร้านประจำรับซื้อ มารดาจึงมีรายได้เข้ามาช่วยในส่วนของรายจ่ายภายในบ้านอีกทาง ส่วนรายได้ของบิดานั้นมีไว้สำหรับค่าเทอมของลูกๆ ทั้งสองคน และค่าผ่อนบ้านในแต่ละเดือน ส่วนหนึ่งท่านเก็บเอาไว้ให้ลูกๆ และใช้ในยามฉุกเฉิน 

         “ขอบคุณนะคะ หนูดีสัญญาว่าหากมีเรื่องไม่สบายใจ หนูดีจะปรึกษาพ่อกับแม่ก่อนเป็นคนแรกค่ะ” สาวน้อยยิ้มให้บิดาและมารดา พอดีกับร่างสูงของน้องชายเดินลงมาสมทบ

         “กว่าจะลงมาได้ แม่นึกว่าจะต้องขึ้นไปปลุกเสียแล้วนะเรา”

         ปวริศยิ้มให้กับมารดาที่ค้อนเบาๆ ขณะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างพี่สาว

         “ขอโทษค้าบ เมื่อคืนป้องอยู่ทำรายงานจนดึกเลยตื่นสายไปหน่อย” เขาบอกกับทุกคน แล้วหยิบช้อนขึ้นตักกับใส่จานตัวเอง

         ปวริศเป็นเด็กเรียนดีเหมือนกับพี่สาว คนทั้งสองมีลูกๆ ที่รักดี และไม่เคยทำให้พ่อแม่ต้องหนักใจเลยสักครั้ง

         “ใกล้จบมอหกแล้วสินะเราน่ะ อยากเรียนต่ออะไรล่ะ” คนเป็นพ่อเอ่ยถาม ทำให้หนุ่มน้อยหน้าใสยิ้มพรายออกมา

         “อยากเรียนเขียนโปรแกรมครับ”

         คนเป็นพ่อพยักหน้ารับรู้ พลางยิ้มออกมา ลูกอยากเรียนอะไรเขาพร้อมสนับสนุนเสมอ ขอแค่เป็นเด็กดีตั้งใจเล่าเรียนและเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่และเป็นน้องชายที่ดีต่อพี่สาวก็พอ

         “เอาสิ พ่อสนับสนุนเต็มที่ อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกได้นะ”

         ปวริศยิ้มกว้างแล้วหันไปยิ้มกับพี่สาวที่ยักคิ้วหลิ่วตาให้

         “ขอบคุณครับ”

         เมื่อรับประทานอาหารมื้อเช้าอิ่ม วิมลก็ออกไปยืนส่งสามีและลูกที่หน้าบ้าน สามคนพ่อลูกจึงเดินออกไปยังหน้าปากซอยเพื่อรอขึ้นรถเมล์เหมือนทุกวัน เป็นภาพคุ้นชินของคนในหมู่บ้านเดียวกัน ที่ทุกๆ เช้าจะต้องเห็นสามคนพ่อลูกเดินออกไปทำงานและเรียนหนังสือแบบนี้เสมอ

         ทั้งสามแยกย้ายกันตอนขึ้นรถประจำทาง  นารานั่งรถไปลงที่หน้าอาคารสูง แล้วเดินตรงเข้าไปด้านใน ขณะที่สาวน้อยกำลังยืนรอลิฟต์พร้อมกับพี่ๆ พนักงานหลายๆ บริษัทนั้น มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งลอบมองไปยังเจ้าหล่อนแล้วกระซิบคุยกันเบาๆ

         “นักศึกษาฝึกงานคนนี้โคตรน่ารักเลยว่ะ อยู่บริษัทไหนวะ”

         “รู้สึกจะเป็นเด็กฝึกงานของอีสเทิร์นนะ เห็นป้ายแวบๆ”      “แหม มึงเล่นของสูงนะมึงนะ” เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยแซว ขณะที่คนถามกับเพื่อนอีกคนหัวเราะพรืดอย่างรู้ความนัย เพราะบริษัทอีสเทิร์นนั้นตั้งอยู่บนอาคารที่เหนือขึ้นไปจากบริษัทของพวกตนอีกหลายชั้นเลยทีเดียว

         “มีคนเคยพูดว่ายิ่งสูงยิ่งหนาวนะมึง” ใครคนหนึ่งเอ่ย ทว่าคนที่เล็งสาวหน้าใสกลับยกยิ้มมุมปาก ดวงตายังคงมองตามสาวน้อยไม่คลาดพลางบอก

         “บังเอิญกูชอบความสูง เพราะเวลาได้ขึ้นไปอยู่บนยอด ได้สูดอากาศสดชื่นแล้วมองลงไปข้างล่าง มันทำให้รู้สึกว่าคุ้มค่าที่จะปีนขึ้นไป”

         คำตอบของหนุ่มหล่อทำให้เพื่อนๆ ต่างเลิกคิ้วกับความเจ้าคารม แต่ก็พยักหน้ายิ้มอย่างเห็นด้วยตามนิสัยของเสือนักล่า จากนั้นสาวน้อยในครรลองสายตาก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์ส่วนรวม โดยมีหนุ่มกลุ่มนั้นตามเข้าไปด้วย คนชอบที่สูงสามารถเบียดจนตัวเองเข้าไปยืนชิดสาวน้อยที่หมายปองได้สำเร็จ แล้วหลุบตามองนวลแก้มใสจนเห็นเส้นเลือดของแม่สาวน้อยคนงามพร้อมสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเส้นผมสลวยสีน้ำตาลอ่อนที่มัดเป็นหางม้าไว้ด้านหลังเอาไว้เสียเต็มปอด ยิ่งชิดใกล้เขายิ่งมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่จะสานสัมพันธ์กับแม่สาวคนงามให้ได้ในเร็ววัน