EP.4

นาราคิดว่าตนเองมาเช้ามากแล้ว แต่ในความเป็นจริงยังคงช้ากว่ากริชตามเคย เพราะเมื่อหล่อนมาถึงก็พบว่าเขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานแล้ว ทันทีที่เห็นหล่อนก็ส่งยิ้มให้ หญิงสาวจึงยกมือไหว้ทำความเคารพอีกฝ่าย

         “สวัสดีค่ะ หนูดีต้องขอโทษที่มาช้า พรุ่งนี้จะมาให้เช้ากว่านี้นะคะ” สาวน้อยกล่าวอย่างรู้สึกละอายแก่ใจ ทำให้เลขานุการมือฉมังหัวเราะออกมาเบาๆ

         “ไม่ต้องรีบขนาดนั้น ตอนนี้ก็ยังเช้าอยู่ เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลางาน ส่วนพี่เองที่มาเช้าเพราะคอนโดฯ พี่อยู่ใกล้บริษัทแค่นี้เอง” เขาอธิบายอย่างใจเย็น ก่อนจะเรียงแฟ้มเอกสารเอาไว้เพื่อเตรียมนำเข้าไปวางไว้ในห้องของจินณ์เหมือนทุกเช้า

         นารายิ้มให้กับชายหนุ่ม พลางชำเลืองมองเขาอย่างนึกชื่นชม กริชเป็นเลขานุการที่เก่งมาก เขาทำงานเป๊ะเวอร์ เป็นหนุ่มหล่อ ใจดี และไม่มีท่าทีเจ้าชู้ตาหวานเลยสักนิด ทุกวินาทีที่ผ่านไปของเขาล้วนเกี่ยวกับงานทั้งสิ้น ทำให้หล่อนมีความรู้สึกดีต่อคนตรงหน้าและให้ความเคารพนับถือเขาอยู่เงียบๆ

         “อ่ะ วันนี้หนูดีช่วยพี่ดูจดหมายพวกนี้หน่อย แล้วใช้ปากกาสีนี้ไฮไลต์เอาไว้ให้พี่ที เน้นตรงจุดสำคัญเป็นพิเศษนะ”

         “ได้ค่ะ”

         ชายหนุ่มยิ้มให้สาวน้อยพลางบอก

         “ขอบใจ” จากนั้นร่างสูงของกริชก็หอบเอกสารตั้งใหญ่เข้าไปในห้องของจินณ์ ขณะที่หญิงสาวกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านจดหมายตรงหน้า ก็เกิดความรู้สึกคล้ายกับมีเงาของใครบางคนทอดตัวจากที่สูงลงมาทาบทับเงาของหล่อน เมื่อเงยขึ้นก็ต้องหัวใจกระตุก ร้อนผ่าวไปทั้งดวงหน้า

         “เอ่อ สวัสดีค่ะ”

         จินณ์ที่หยุดนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของนารารับไหว้สาวน้อย เขาสบตาหล่อนและหลุบสายตามองเรียวปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อน พลางคิดว่าคงจะนุ่มนิ่มและอ่อนหวานน่าดูชม แต่เขาทอดสายตาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น รวดเร็วเกินกว่าที่หญิงสาวจะทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำไป

         “กริชล่ะ”

         น้ำเสียงนุ่มทุ้มของเขาแม้ไม่ถึงกับอ่อนโยนแต่กลับให้ความรู้สึกน่าฟังและน่าเกรงขามระคนอบอุ่นสะท้านใจไม่น้อย ซึ่งถือเป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับหล่อนนับแต่มานั่งทำงานเป็นนักศึกษาฝึกงานหน้าห้องท่านรองประธานคนดัง

         “ผมอยู่นี่ครับ” กริชก้าวออกมาจากห้องทำงานของคนตรงหน้า และหยุดห่างไปสามฟุต จินณ์ไม่ได้ละสายตาจากนาราในทันที เขามองหล่อนและจดหมายที่หญิงสาวกำลังอ่านก่อนบอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า

         “ตั้งใจทำงานนะ” เจ้าของเสียงทุ้มบอกสาวน้อยแล้วหันไปสบตากริช “ตามผมมา”

         เพียงแค่นั้นร่างสูงของจินณ์ก็ก้าวนำเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัว กริชเลิกคิ้วพลางยิ้มใส่ตานารายิ้มๆ พร้อมบอก

         “ตั้งใจทำงานนะสาวน้อย” เขาเอ่ยล้อเลียนวลีของเจ้านาย ทำเอาสาวน้อยแก้มแดงเรื่อ “อ้อ แต่ก่อนตั้งใจทำงาน ช่วยยกเครื่องดื่มตามพี่เข้าไปในห้องด้วย เอาเหมือนเดิมนะ ขอบใจมาก”

         พูดจบชายหนุ่มก็คว้าไอแพดตรงเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านายอย่างรวดเร็ว จนเมื่อพ้นร่างของคนทั้งสอง นาราก็ถึงกับ ยกมือขึ้นกุมหัวใจตัวเองอย่างกลัวว่ามันจะกระดอนหลุดออกมาจากอก

         ตั้งใจทำงานนะ

         เพียงประโยคสั้นๆ กลับมีอานุภาพทำให้สาวน้อยอ่อนไหวไปทั้งร่างกายและจิตใจ คงละลายหากหล่อนเป็นเพียงไอศกรีมที่ถูกแสงแดดสาดมาเพียงวูบเดียวเท่านั้น เช่นเดียวกับแววตาของเขา ที่เรียบขรึมแต่ก็ร้อนแรงจนรู้สึกได้ แต่ในเวลาเดียวกันก็กระตุ้นให้หล่อนมีพลังและกระตือรือร้นทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มเปี่ยม

         นาราสูดลมหายใจเต็มปอด จากนั้นรีบลุกขึ้นไปจัดเครื่องดื่มตามคำร้องขอของกริช การเสิร์ฟเครื่องดื่มให้จินณ์ กลายเป็นอีกหนึ่งหน้าที่หลักของหล่อนนับแต่มานั่งฝึกงานเป็นผู้ช่วยของกริชเช่นกัน