เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 6
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-04 01:07:21Chapter 6
“ผมกลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้ต้องถ่ายแบบแต่เช้า ไปลูกแมวน้อยกลับบ้านกัน” โทมัสเอ่ยลา ก่อนจะพาทิพย์ธาราเดินไปที่รถยนต์ของเขา โดยที่อเล็สซานโดรมองตามทั้งสองไป ด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ โทมัสเดินไปถึงรถยนต์ของตนก็ต้องหัวเสียอย่างหนัก เมื่อรถยนต์ของเขาเต็มไปด้วยรอยขูดขีดรอบตัวรถ และที่สำคัญยางรถยนต์ของเขาทั้งสี่ล้อ แบนราบจนไม่สามารถใช้การได้
“อะไรกันวะ ใครทำเนี่ย” โทมัสกล่าวอย่างหัวเสีย จ้องมองรถยนต์ของตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่เคยมีศัตรูที่ไหน ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
“มีอะไรโทมัส” อแมนดาเอ่ยถาม เมื่อเดินได้ยินคำสบถของเพื่อนร่วมอาชีพ
“ใครก็ไม่รู้มาทำรถฉันแบบนี้ ขับกลับคอนโดก็ไม่ได้ สงสัยพรุ่งนี้ต้องให้อู่มาเอารถไปซ่อม” โทมัสพูดอย่างหัวเสีย
“ไม่เป็นอะไรหรอกโทมัส เรากลับรถแท็กซี่กันก็ได้ เดี๋ยวทาร่าออกครึ่งหนึ่ง” ทิพย์ธาราปลอบใจโทมัสที่ยืนทำหน้าเซ็งอยู่ข้างรถ
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น” โทมัสพูดเบาๆ
“เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวผมให้คนไปส่งคุณโทมัสที่บ้านเอง ส่วนทาร่าพอผมไปส่งอแมนดา แล้วผมจะไปส่งเธอเอง ตกลงหรือเปล่าครับ” เช่นเคยน้ำเสียงที่พูดออกมาเต็มไปด้วยอำนาจแฝงไว้ด้วยคำสั่ง
“ทาร่าอยู่ทางเดียวกับโทมัส กลับกับโทมัสก็ได้ค่ะ” ทิพย์ธาราแย้งคำพูดของอเล็สซานโดร เพราะเธอไม่ต้องการกลับบ้านพร้อมกับชายหนุ่มมาดดุเข้มคนนี้เลย
“คงจะไม่ได้ เพราะรถที่ฉันจะให้ไปส่งคุณโทมัส คือรถคันโน้น ที่นั่งซ้อนท้ายได้คนเดียว”
อเล็สซานโดรชี้ไปที่พาหนะที่จะพาโทมัสไปส่งที่คอนโด มันเป็นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ที่มีที่นั่งเพียงสองที่ คือที่นั่งของคนขับและคนซ้อนท้าย ซึ่งเป็นรถของบอดีการ์ดของเขาเอง
“เอาตามที่เขาบอกน่ะแหละ อย่าเรื่องมากกันเลย ฉันอยากกลับบ้านจะแย่อยู่แล้ว เหนื่อยอยากอาบน้ำ” อแมนดาพูดอย่างไม่พอใจนัก เพราะตอนนี้เธอทั้งเหนื่อยและเหนียวตัว อยากจะแช่น้ำอุ่นเต็มทนแล้ว โทมัสและทิพย์ธาราจำต้องทำตามคำพูดของอแมนดา อีกทั้งตอนนี้ก็ดึกมากแล้วจริงๆ
อเล็สซานโดรมาส่งที่คอนโดของอแมนดาก่อน เพราะอยู่ใกล้ที่สุด เมื่อนางแบบสาวก้าวลงจากรถยนต์ไป โดยชายหนุ่มเดินลงไปส่งที่หน้าคอนโด ทั้งสองยืนกอดจูบกันโดยไม่อายสายตาของคนอื่น อาจเป็นเพราะการกอดจูบ เป็นเรื่องที่เห็นชินตาของคนในโลกตะวันตกก็เป็นได้
“ไม่ขึ้นไปข้างบนก่อนหรือคะ” อแมนดาพูดอย่างเชิญชวน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อเล็สซานโดรมาที่นี่ และไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจะค้างคืนที่นี่เช่นกัน
“วันนี้คงไม่ เพราะผมต้องไปส่งเมดของคุณ แล้วอีกอย่างคุณบอกว่าเหนื่อยไม่ใช่หรือ พรุ่งนี้ผมมาหาคุณก็แล้วกันนะครับ” ใจหนึ่งเขาอยากขึ้นไปที่ห้องของเธอ เพราะติดใจรสชาติของอาหารว่างที่เผ็ดร้อนและจัดจ้านของนางแบบสาว หากแต่ตอนนี้อาหารว่างจานใหม่ที่เขาหมายตาไว้ ก็น่าลิ้มลองไม่ใช่เล่น จนเขาไม่อยากอดทนรอต่อไป
“ก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน ฝากทาร่าด้วยนะคะ” อแมนดาพูดจบก็เดินเข้าไปในคอนโดทันที พอมาเฟียหนุ่มเดินกลับมาที่รถยนต์คันหรูของเขา ก็ต้องหัวเสียอย่างหนัก เพราะอาหารว่างจานใหม่ของเขา ได้อันตรธานไปเสียแล้ว
“ทาร่าหายไปไหน” อเล็สซานโดรเอ่ยถามโรแบร์โตที่ยืนอยู่ข้างรถ
“เธอเดินลงไปตั้งแต่เจ้านายเดินไปส่งคุณอแมนดาแล้วครับ”
“โธ่เว้ย!! อะไรวะผู้หญิงคนเดียวดูแค่นี้ก็ดูไม่ได้” ชายหนุ่มสบถและตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความหงุดหงิด ที่ลูกแมวน้อยหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขากวาดสายตาไปทั่วบริเวณ หวังจะได้พบร่างของเธอ หากแต่ไม่เห็นแม้แต่เงา
“เจ้านายไม่ได้สั่งให้ผมดูเธอนี่ครับ แล้วผมจะรู้ได้ยังไง” โรแบร์โตย้อนถามด้วยอาการงุนงง เพราะไม่มีคำสั่งจากเจ้านายของเขาสักคำเดียว ว่าอย่าให้ทิพย์ธาราก้าวออกจากรถยนต์คันนี้ อเล็สซานโดรไม่ได้โต้แย้งคำพูดของโรแบร์โต เพราะมันเป็นอย่างที่ลูกน้องคนสนิทของเขาพูดจริงๆ อเล็สซานโดรทำได้เพียงแยกเขี้ยวใส่โรแบร์โตเท่านั้น ก่อนจะก้าวขึ้นรถยนต์ด้วยความหงุดหงิดหัวใจเป็นที่สุด
เมื่อรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกไป ทิพย์ธาราที่แอบซ่อนอยู่ที่หลังพุ่มไม้ด้านข้างของคอนโดก็ก้าวออกมา พร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแรง ที่สามารถรอดพ้นจากเงื้อมมือของอสูรร้ายได้สำเร็จ ทิพย์ธาราบอกตัวเองไว้มั่นว่าอเล็สซานโดรคือผู้ชายที่ควรจะอยู่ห่างให้มากที่สุด ในสมองของเธอจึงคิดหาทางหนีทีไล่อยู่ตลอดเวลา เพราะถ้าหากเดินทางกลับบ้านกับเขาตามลำพัง ทิพย์ธาราเองไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง หากเกิดเหตุการณ์อย่างเช่นในห้องแต่งตัวอีก เธอเองไม่รู้ว่าจะทานทนกับอำนาจเสน่หาที่เขามอบให้ได้หรือไม่ ในที่สุดโอกาสรอดของสาวน้อยก็มาถึง ทิพย์ธาราอาศัยจังหวะที่เขาเดินไปส่งอแมนดาที่หน้าประตูคอนโด ก้าวลงมาจากรถโดยที่โรแบร์โตที่ยืนดูความปลอดภัยให้เจ้านาย ที่ข้างรถยนต์ไม่ทันสังเกต เพราะเธอเปิดประตูอีกด้านหนึ่งออกไป และรีบวิ่งมาหลบที่หลังพุ่มไม้ทันที ก่อนที่อเล็สซานโดรจะเห็น และลากตัวเธอขึ้นไปบนรถ
อเล็สซานโดรได้แต่ฮึดฮัดอยู่ในใจ ที่ไม่สามารถลิ้มลองอาหารว่างจานใหม่ดังที่ตั้งใจ เขาไม่คาดคิดว่าสาวน้อยร่างบางหอมหวานคนนั้น จะกล้าหนีเขาไป แต่มีหรือที่คนอย่างเขาจะยอมง่ายๆ
“หนีให้ตลอดนะแม่ลูกแมวน้อย หนีให้ตลอด” ชายหนุ่มพูดอย่างเคียดแค้น เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขาเช่นนี้มาก่อน มีหรือที่คนอย่างเขาจะยอมให้อาหารจานใหม่ที่เขาหมายปองหลุดลอยไป ไม่มีทางเสียหรอก ทิพย์ธารายังรู้จักเขาน้อยไป
บทล่าสุด
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 72
Chapter 72“ทาร่าง่วงนอนจัง อยากนอน” หญิงสาวรู้สึกอ่อนเพลียหลังจากบทรักอันร้อนแรง ดวงตาคู่สวยเริ่มปิด นึกแปลกใจตัวเองว่าเป็นคนขี้เซาตั้งแต่เมื่อไหร่ อยากจะนอนท่าเดียวไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น“ลูกแมวน้อยของฉันขี้เซาจังเลยนะ ง่วงก็นอนนะที่รัก ฉันกลับมาจากอเมริกามีอะไรจะให้เธอ” เขาพูดชิดเรียวปากบาง อดใจไม่ไหวจูบหนักๆ ซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายครั้ง ชายหนุ่มถอดถอนร่างกายของเขาออก ลงมานอนเคียงข้างหญิงสาวใช้ลำแขนหนาให้เธอหนุนต่างหมอน ทิพย์ธาราเบียดกระแซะร่างหาไออุ่นจากเรือนกายแข็งแกร่ง ที่ให้ทั้งความอบอุ่นทางร่างกายและจิตใจมาตลอดหลายเดือน นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ได้รับไออุ่นและความร้อนที่ระเหยออกมาจากเรือนกายของเขาอีกแล้ว ทิพย์ธาราจะจดจำความอบอุ่นนี้ไว้ในใจ ใช้ความรู้สึกและความทรงจำ จดจำเรื่องราวดีๆ ของเขาและเธอไว้ ตราบสิ้นลมหายใจอเล็สซานโดรเดินทางออกจากบ้านในตอนสาย ซึ่งเลยเวลาที่กำหนดไว้ไปหลายสิบนาที เนื่องจากชายหนุ่มอ้อยอิ่งอยู่กับเรียวปากนุ่มเนิ่นนาน กว่าจะตัดใจได้ต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน ทิพย์ธาราไม่ได้เดินลงมาส่งเขาอย่างเช่นทุกครั้ง อ้างว่าไม่สบายเวียนหัว อยากพักผ่อน แมวตัวใหญ่เห็นลูกแม
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 71
Chapter 71เริ่มจากริมฝีปากบางแตะที่เรียวปากหนาสวยได้รูปแผ่วเบา เสมือนทักทายก่อนจะบดเบียดอย่างนุ่มนวล ปลายลิ้นไล้ไปตามฟันซี่สวยเป็นระเบียบ ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปภายใน รุกเร้าเกี่ยวพันลิ้นหนาอย่างกล้าหาญ เพิ่มน้ำหนักแรงบดเคล้ามากยิ่งขึ้น พร้อมกับดูดดึงลิ้นหนาเข้าไปในอุ้งปากที่หอมหวานของเธอ อเล็สซานโดรส่งเสียงครางเล็กๆ ในลำคอ ฝ่ามือบางนุ่มเริ่มไต่สำรวจไปตามเรือนกายที่แข็งแรง หยุดนิ่งที่แผงอกกว้างแสนอบอุ่น ใช้ปลายนิ้วปัดไปมาที่ตุ่มเล็กๆ สีน้ำตาลอย่างนุ่มนวล ร่างของเขาสะดุ้งเฮือกฝ่ามือใหญ่รัดร่างบางให้แนบกับเรือนร่างหนามากยิ่งขึ้น ลูบไล้ฝ่ามือแกร่งไปทั่วแผ่นหลังเปล่าเปลือย เลื่อนต่ำมายังสะโพกผายหญิงสาวผละจากเรียวปากหนาอย่างอ้อยอิ่ง แทะเล็มไปตามสันแก้มที่มีไรเคราขึ้นเขียวครึ้ม ติ่งหู ลำคอแข็งแรง เคลื่อนตัวต่ำลงพร้อมกับริมฝีปากที่ครอบครองตุ่มสีน้ำตาลนั้นแทนที่นิ้วมือ“ทาร่า” อเล็สซานโดรร้องครางเหมือนจะขาดใจ น้ำเสียงของเขาขาดห้วง ดวงตาฉ่ำปรือ ปลายลิ้นที่ดูดกลืนตุ่มเม็ดเล็กอยู่นั้น สร้างความกระสันซ่านให้กับเขาเป็นอย่างมาก ขนในกายลุกชัน เลือดหมุนเวียนไปทั่วร่างด้วยกำลังแรงสูง ไหลวนดั่งลาวาที่ไหล
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 70
Chapter 70อเล็สซานโดรเดินเข้ามาในห้องเวลาประมาณสี่ทุมเศษ ชายหนุ่มปรายตามองกระเป๋าเดินทางที่ถูกวางไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า มองเลยผ่านไปที่เตียงกว้าง ใจของเขาหายวาบ เมื่อไม่เห็นร่างของทิพย์ธาราอยู่บนเตียง เท้าหนากำลังจะก้าวออกไปจากห้อง เพื่อไปที่ห้องของเดชดวง หากแต่บานประตูห้องน้ำถูกเปิดออกเสียก่อน ชายหนุ่มจึงหันมาตามทิศทางของเสียงเปิดประตูทันที“นึกว่าจะหนีไปนอนที่ห้องรอซซี่เสียอีก” อเล็สซานโดรอยากจะตบปากของตัวเองนักที่พูดประโยคแดกดันนี้ออกไป หญิงสาวระบายลมหายใจเพียงนิด ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา คิดว่าการที่เราจะจากใครสักคนน่าจะจากกันด้วยดี จะได้เก็บความทรงจำครั้งสุดท้ายไว้ในใจ เธอจึงเดินเลี่ยงไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนไปสวมใส่ที่ห้องแต่งตัว แต่ถูกร่างหนาของเขาขวางไว้“เดี๋ยวสิ รู้หรือเปล่าว่าวันนี้ผลตรวจออกมาว่ายังไง” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองคนถาม เขาจะมาถามเธอทำไมทั้งๆ ที่รู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว“รู้ค่ะ อแมนดาบอกทาร่าแล้ว วันนี้คุณสองคนก็ไปเลี้ยงฉลองครอบครัวใหม่ไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวอดที่จะประชดเขาไม่ได้“หึงเหรอ” เขาถามยิ้มๆ เมื่อเห็นแววตาของเธอ ได้ยินน้ำเสียงที่ประชดประชันของลูกแมวน้อย
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 69
Chapter 69“ได้ ฉันจะไปจากที่นี่ พรุ่งนี้คุณซานโดรจะไปต่างประเทศ ฉันจะไปหาห้องเช่า ฉันจะไม่ให้เขาพบหรือเจอฉันอีกเลยตลอดทั้งชีวิต ฉันสัญญา” อแมนดาลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำสัญญาจากศัตรูหัวใจ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส เมื่อแผนการขั้นที่หนึ่งสำเร็จ“ฉันขอบใจเธอมากนะ แต่เธออย่าบอกใครเรื่องที่ฉันมาขอร้องเธอในวันนี้นะ” อแมนดากำชับ“รู้แล้ว ฉันจะไม่บอกใคร” ทิพย์ธารารับคำทั้งน้ำตา การสนทนาทุกอย่างจบสิ้นลงเมื่อร่างของบุคคลที่สาม ก้าวเข้ามาภายในห้องครัว“คุณอแมนดาครับ คุณซานโดรรออยู่ที่รถครับ” โรแบร์โตเดินเข้ามาหานางแบบสาวที่ห้องครัว หลังจากที่ปล่อยให้เจ้านายหนุ่มรอที่รถนานพอสมควร“ไปก่อนนะทาร่า เดี๋ยวคุณซานโดรจะคอยนาน” อแมนดาแย้มยิ้มให้คนที่อยู่ในครัว หมุนตัวเดินเฉิดฉายตรงไปที่รถยนต์คันงามที่จอดคอยอยู่ โรแบร์โตหันไปมองทิพย์ธาราที่มีน้ำตาไหลรินลงมาเป็นทาง เขาไม่รู้ว่าอแมนดามาพูดอะไรให้หญิงสาวที่แสนดีคนนี้เสียใจ ไม่เข้าใจเจ้านายของตัวเองเลยว่าเหตุใดเห็นก้อนกรวดดีกว่าเพชรเม็ดงาม แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรเจ้านายหนุ่มของเขามีเหตุผลกับการกระทำนั้นเสมอหลังจากรับประทานอาหารเย็นสามคนพี่น้อ
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 68
Chapter 68ทิพย์ธาราตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบห้าโมงเย็น หญิงสาวรีบก้าวลงจากเตียงเพื่อไปทำอาหารเย็นให้ทุกคนรับประทาน พอเธอก้าวเท้าออกมาจากห้อง ภาพของอเล็สซานโดรและอแมนดาเดินออกมาจากห้องส่วนตัวของนางแบบสาว ทั้งสองเดินคุยกันเลยผ่านร่างของเธอไป โดยไม่มีใครสนใจหรือถามไถ่เลยสักคน ทิพย์ธารารอให้ทั้งสองเดินลงไปถึงชั้นล่างก่อน จากนั้นเธอจึงเดินตามลงไป“ขอโทษที่นะคะวันนี้ลงมาช้าหน่อย” หญิงสาวก้าวเข้าในห้องครัว มือนุ่มเอื้อมมาหยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวขึ้นมาสวม กำลังเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบอาหารสดมาปรุงแต่งเป็นอาหาร หากแต่เสียงของอาเธอร์ทำให้มือบางชะงักลงทันที“วันนี้คุณซานโดรกับคุณอแมนดาไม่รับประทานอาหารเย็นที่นี่ครับ ท่านทั้งสองจะไปทานอาหารที่โรงแรม” มือที่กำลังเอื้อมไปจับประตูตู้เย็นสั่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเปิดบานประตูตู้เย็นตามเดิม หยิบผักและเนื้อสัตว์สองสามอย่างออกมา“ค่ะ ทาร่าจะทำอาหารให้เฉพาะเราสามคนพี่น้องก็แล้วกัน ขอบคุณนะคะที่บอกจะได้ไม่ต้องทำเยอะเสียของหมด” มือบางที่จับมีดอยู่สั่นเช่นเดียวกับน้ำเสียงที่สั่นไม่แพ้กัน อาเธอร์มองหญิงสาวร่างเล็กด้วยความรู้สึกสงสาร ไม่ทราบถึงเหตุผลที่เจ้านายหนุ่
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 67
Chapter 67“ยินดีด้วยนะ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ” ปลายสายปากไม่ตรงกับใจ ต้องการให้ผลตรวจออกมาตรงกันข้ามมากกว่า อดแปลกใจเรื่องที่อเล็สซานโดรระหองระแหงกันไม่ได้ เพราะเห็นท่าทางของชายหนุ่มยามที่แสดงออกกับสาวชาวไทยแล้ว ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้ว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มากเพียงใด“กำจัดนังทาร่าน่ะสิ พรุ่งนี้ซานโดรจะไปอเมริกาหนึ่งอาทิตย์ มันเป็นโอกาสของเราที่จะจัดการกับนังทาร่าได้อย่างสะดวก” อเล็สซานโดรต้องเดินทางไปอเมริกาเพื่อเจรจาเรื่องธุรกิจที่มีมูลค่ามหาศาล จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเดินทางไปด้วยตัวเอง เพราะไม่มีใครตัดสินใจแทนได้ มันจึงเป็นโอกาสทองและโอกาสเดียวของอแมนดาที่จะจัดการกับทิพย์ธารา“เธอมีแผนหรือยัง” อีกฝ่ายถาม“ยังเลย แล้วเธอล่ะ”“พอมีแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า เอาเป็นว่าเรารอให้ซานโดรไปต่างประเทศก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดหาทาง” เจนนิเฟอร์ออกความเห็น“ก็ดีเหมือนกัน แค่นี้นะมีข่าวอะไรคืบหน้าแล้วจะโทรไปบอก”“อืม บายจ้ะ” เจนนิเฟอร์ตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์ลงไปที่เตียงอย่างหงุดหงิด“ใครทำให้อารมณ์เสียจ๊ะคนสวย เดี๋ยวฉันจะทำให้อารมณ์ดีเองนะ” ฟิลิปโปลุกขึ้นนั่ง สวมกอดเจนนิเฟอร์ทางด้านหลัง มือใหญ่กอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
คลั่งรัก | คุณป๋า
ลำเจียก11.8K viewsBad Love ของหวงคาสโนว่า (Set ทายาทมาเฟีย)
ณดารินทร์29.0K viewsอุปถัมภ์รักเมียเด็ก
Yuna Ray5.5K viewsตกหลุมรักมาเฟียใจร้าย (จบ)
วารินทร์ทิพย์5.0K viewsในปกครองของมาเฟีย
Naya Solene4.0K viewsปมรักของนายมาเฟีย
Kidsroom1.9K viewsนายมันไม่ใช่บอดี้การ์ด
ศานิชล1.7K viewsทาสสวาทมาเฟียแสนร้าย
จินต์พิชา1.7K views
