MasukShare
ตอนที่ 2 จริงจังกว่าเรื่องเรียน
Terakhir Diperbarui:
2025-11-05 15:04:28“นั่นสิฉันลืมไปว่าแกเป็นถึงลูกสาวเจ้าของมหาวิทยาลัยสืบเรื่องอาจารย์ใหม่แค่นี้คงไม่ยาก ว่าแต่แกไม่คิดบ้างเหรอว่าอาจารย์เขาจะมีแฟนแล้ว”
“ไม่รู้สิเจน ฉันคงต้องสืบดูก่อน”
“ฉันเตือนแกเลยนะเปียโน ถ้าอาจารย์มีแฟนแล้วอย่าไปยุ่งกับเขาเด็ดขาด แกทั้งสวยทั้งรวยไม่จำเป็นต้องไปแย่งผู้ชายของใคร” ณัฐมลเตือนสติเพื่อน
“ฉันรู้หรอกน่าใบตอง คนอย่างฉันก็มีศักดิ์ศรีพอ ฉันไม่ไปแย่งของรักของห่วงของใครหรอก แต่ถ้าใครมาแย่งของฉันเป็นอันเห็นดีกัน”
“แกก็พูดไปเรื่อยเปียโน อย่างกับแกมีแฟนนั่นแหละ รุ่นพี่มาจีบตั้งหลายคนก็ไม่เห็นแกจะสนใจใคร”
“ก็สเปกฉันต้องอายุมากกว่าไงล่ะ”
“อย่างอาจารย์ไนท์น่ะเหรอ” เจนิสาถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“อือ อย่างอาจารย์ไนท์เนี่ยใช่เลย คะแนนเต็มสิบฉันให้ร้อยเลยนะ”
“แกก็เว่อร์เกินไปแล้ว”
“ฉันพูดจริงนะเจน ยังไม่เคยมีใครที่ทำให้ฉันรู้สึกชอบได้เท่าอาจารย์ไนท์เลย เขาทำให้หัวใจฉันเต้นแรง วันนี้ฉันเรียนแทบไม่รู้เรื่อง”
“ก็แกเอาแต่จ้องหน้าอาจารย์นี่จะเรียนรู้เรื่องได้ยังไง”
“ฉันอยากให้ถึงวันเสาร์หน้าเร็วๆ จังเลย” สุพิชฌาย์พูดไปยิ้มไปดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อของอาจารย์หนุ่ม
“นี่เราเพิ่งเลิกเรียนได้ไม่ถึงยี่สิบนาทีเองนะ แกจะให้มันถึงวันเสาร์เหรอยัยเปียโน มันเกินไปแล้ว” ณัฐมลพูดพลางหัวเราะ
“เหลืออีกตั้งหนึ่งอาทิตย์ฉันจะทนคิดถึงเขาไหวไหมนะ”
“เป็นเอามากนะแก ฉันว่าไปกินข้าวกันก่อนดีกว่านะฉันหิวแล้ว” เจนิตาตัดบทเพราะถ้าคุยกันต่อสุพิชฌาย์ก็คงเวิ่นเว้อไม่เลิก
ตลอดหนึ่งสัปดาห์ต่อมาไม่มีวันไหนเลยที่สุพิชฌาย์ไม่พูดถึงอาจารย์ปณัยกร หญิงสาวรอคอยให้ถึงวันเสาร์เพราะอยากจะเจอหน้าอาจารย์อีกครั้ง
เธอยังไม่ได้สอบถามไปทางอาจารย์ทรงวุฒิเพราะตอนนี้อาจารย์ยังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลและเธอก็ไม่อยากจะรบกวนเวลาของท่าน
“พวกแกพรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้วฉันตื่นเต้น” สุพิชฌาย์พูดกับเพื่อนเย็นวันศุกร์ขณะเลิกเรียนวิชาสุดท้าย
“ก็แค่วันเสาร์จะตื่นเต้นทำไมหรือชอบที่มาเรียนในวันหยุด”
“ก็ต้องชอบสิเพราะฉันได้มีเวลาอยู่กับอาจารย์ไนท์ตั้งสาม ชั่วโมงเชียวนะเจน” สุพิชฌาย์ตอบด้วยสีหน้าระรื่นเธอดีใจที่จะได้เจอกับเขาอีกครั้ง
“แกก็เพ้อฝันเหมือนกันนะเปียโน พูดมาได้ว่ามีเวลาอยู่กับอาจารย์สามชั่วโมงทำอย่างกับอยู่กันตามลำพังสองคนนั่นแหละ ลืมไปหรือเปล่ามีเพื่อนนักเรียนอีกเต็มห้อง”
“ฉันไม่สนใจคนอื่นหรอกนะ ฉันสนใจแค่ฉันกับอาจารย์”
“แกคงมองพวกฉันเป็นอากาศธาตุเลยใช่ไหม”
“มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกใบตองแต่มันเป็นเวลาที่ฉันจะเก็บเกี่ยวความสุขให้กับตัวเอง”
“เฮ้อ!....เพื่อนเราเป็นเอามากๆ ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้รีบมาเรียนแต่เช้าเพื่อจะจองโต๊ะด้านหน้าสุดนะ”
“ใครจะนั่งหน้ากันล่ะ ต้องนั่งแถวที่สองเพราะจุดนั้นอาจารย์จะเห็นชัดที่สุด” เธอตอบอย่างมั่นใจเพราะไปถามมารดาที่เคยเป็นอาจารย์มาแล้วว่าเวลาสอนชอบมองบริเวณไหนบ่อยที่สุด
“ฉันว่าครั้งนี้เปียโนมันเป็นเอามากนะ เผื่อใจไว้หน่อยก็ดีนะ อาจารย์เขาคงไม่มองนักศึกษาอย่างเรา”
“แกอย่าทำให้ฉันเสียกำลังใจสิใบตอง ถึงวันนี้ไม่มองแต่วันต่อไปมันก็ไม่แน่ คอยดูนะฉันจะต้องหาทางใกล้ชิดกับอาจารย์ไนท์มากกว่านี้ให้ได้”
“นี่แกวางแผนจะทำอะไรเหรอเปียโน อย่าคิดทำอะไรที่แผลงๆ นะ”
“ตอนนี้ยังคิดไม่ แต่เดี๋ยวก็คิดออกเองนั่นแหละ”
“แกจะทำอะไรก็ตามใจแกเลย แต่อย่าลืมนะว่าแกยังเป็นนักศึกษาอยู่ระวังด้วยเดี๋ยวจะเสียไปถึงพ่อกับแม่” ณัฐมลเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี
“รู้แล้วน่าใบตองฉันไม่ทำอะไรให้เสียไปถึงพ่อกับแม่หรอก ถ้างั้นขอตัวกลับก่อนนะ”
“แล้วคืนนี้อย่าลืมนะที่เรานัดกันไว้ ฉันนัดกลุ่มยัยน้ำหวานไว้ด้วยนะ ไปกันหลายคนน่าจะสนุกดี”
“เชิญพวกแกตามสบายเถอะฉันจะรีบพักผ่อนพรุ่งนี้ตื่นมาหน้าตาจะได้สดชื่น ขอบตาไม่คล้ำอาจารย์เห็นว่าฉันสวยกว่าใคร”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสาวสายปาร์ตี้อย่างแกจะพลาดการไปกินเหล้ากับพวกเรา แล้วจะเอาเวลาไปนอนพักผ่อน” เจนิสตาพูดแล้วหัวเราะเพราะปกติแล้วคนที่ชวนไปดื่มเหล้าหรือไปเที่ยวกลางคืนมักจะเป็นสุพิชฌาย์มากกว่า
“ปล่อยให้เปียโนเพ้อฝันไปคนเดียวเถอะเราสองคนก็รีบกลับหอดีกว่า” ณัฐมลชวนเจนิตากลับหอพักที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยซึ่งทั้งสองคนพักด้วยกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ” เจนิตาโบกมือให้เพื่อน
“อือ แล้วเจอกัน”
สุพิชฌาย์แยกกับเพื่อนหน้าอาคารเรียนจากนั้นหญิงสาวก็ขับรถคันเล็กของตนเองกลับที่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย บิดามารดาของเธอเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนี้และบริหารงานมานานตั้งแต่สมัยคุณปู่คุณย่า
“สวัสดีค่ะพ่อสวัสดีค่ะแม่” หญิงสาวทักทายบิดามารดาที่กำลังนั่งคุยกันอยู่บริเวณห้องรับแขก
“เปียโนวันนี้กลับเร็วนะลูก”
“หนูเลิกเรียนก็รีบกลับบ้านเลยค่ะ หนูเป็นเด็กดีใช่ไหมคะ” หญิงสาวกอดแขนบิดาอย่างประจบ
“พ่อรู้ว่าลูกสาวพ่อเป็นเด็กดี พ่อกับแม่ว่าเย็นนี้จะไปเยี่ยมอาจารย์ทรงวุฒิสักหน่อยเห็นว่าตอนนี้ออกจากห้องไอซียูมาอยู่ห้องพักฟื้นแล้วหนูจะไปกับพ่อด้วยไหม”
“ลูกสาวกลับมาในเหนื่อยๆ ให้ลูกพักเถอะ แล้วคืนนี้ก็คงต้องออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนอีกอย่าไปกวนเวลาวัยรุ่นเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่หนูก็อยากไปเยี่ยมอาจารย์ทรงวุฒิเหมือนกันค่ะ”
“แล้วคืนนี้จะไม่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนอีกหรือเปล่า” คุณวิมลวรรณถามลูกสาวเพราะปกติเธอจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนในคืนวันศุกร์ ซึ่งเธอเคยห้ามอยู่หลายครั้งแต่เธอก็ไม่ฟังจนสุดท้ายก็เลิกห้าม
“คืนนี้คงไม่ไปค่ะ พรุ่งนี้หนูมีเรียน”
“หนูมีเรียนวันเสาร์ด้วยเหรอเปียโน” เธอวันถามลูกสาวด้วยความแปลกใจเพราะเสาร์ที่แล้วเธอไม่อยู่บ้านจึงไม่รู้ว่าลูกสาวของตนเองนั้นออกไปเรียนกับอาจารย์พิเศษที่จ้างมาสอนแทนอาจารย์ทรงวุฒิที่ประสบอุบัติเหตุและนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
“มีค่ะแม่ ก็อาจารย์พิเศษที่มาสอนแทนอาจารย์ทรงวุฒิเขาว่างเฉพาะวันเสาร์ค่ะ”
“แล้วเขาสอนดีไหมเปียโน” คุณสุชาติถามลูกสาวเพราะทางมหาวิทยาลัยยังไม่เคยจ้างอาจารย์ท่านนี้มาสอนเลยสักครั้งแต่ครั้งนี้ที่จ้างก็เพราะอาจารย์ทรงวุฒิเป็นคนแนะนำ
“ก็ดีค่ะพ่อลักษณะการสอนคล้ายๆ กับอาจารย์ทรงวุฒิเลยค่ะพ่อ”
“แล้วเพื่อนของหนูโอเคกับอาจารย์พิเศษคนนี้ไหม”
“ก็โอเคนะคะโดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิง”
“ทำไมล่ะ” คุณวิมลวรรณที่นั่งฟังอยู่ถามลูกสาว
“ก็อาจารย์คนนี่หล่อมากค่ะแม่ เพื่อนๆ ก็เลยชอบและอยากเรียนกับอาจารย์ค่ะ”
“แล้วลูกสาวของแม่ล่ะชอบอาจารย์คนนี้หรือเปล่าเขาชื่ออาจารย์อะไรนะ”
“เขาชื่ออาจารย์ปณัยกรค่ะ แต่เขาให้พวกหนูเรียกว่าอาจารย์ไนท์ค่ะ” หญิงสาวไม่ตอบมารดาว่าชอบอาจารย์คนใหม่หรือเปล่าเพราะกลัวว่าจะทำให้เขามีปัญหา
“พ่อว่าพวกเราอย่าเสียเวลาคุยกันเลย รีบไปเยี่ยมอาจารย์ทรงวุฒิดีกว่าพ่อไม่อยากไปถึงค่ำมันจะรบกวนเวลาพักผ่อน เยี่ยมเสร็จแล้วจะได้ไปหาของกินอร่อยๆ”
“ได้ค่ะพ่อ”
“แล้วหนูจะเปลี่ยนชุดก่อนไหมล่ะเปียโน”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่หนูไปชุดนี้ก็ได้”
Bab terbaru
อาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ ตอนที่ 20 ผมมาตามแฟนกลับ
ปณัยกรวางสายจากสุพิชฌาย์แล้วก็รีบตรงไปยังผับที่หญิงสาวบอก เขารู้สึกเป็นห่วงและกลัวว่าเธอจะเมาและกลับไปพร้อมกับรุ่นพี่ ตอนนี้ชายหนุ่มยอมรับแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวนั้นไม่ใช่แค่เพื่อนบ้านหรือลูกศิษย์อย่างที่พยายามจะคิดแบบนั้นมาตลอด และเขาไม่สนใจแล้วว่าเธอจะเป็นลูกสาวของใคร เขาจะยอมทำตามหัวใจตัวเองสักครั้งจะทำทุกอย่างให้เต็มที่แล้วยอมรับผลที่จะตามมาอย่างไม่มีข้อแม้ชายหนุ่มเดินเข้ามาในผับและกวาดสายตาไปทั่วเมื่อเห็นสุพิชฌาย์กำลังยืนเต้นอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งด้วยท่าทางสนิทสนมก็รีบตรงเข้าไปหาทันที“อาจารย์....” สุพิชฌาย์ทั้งดีใจและตกใจที่เห็นเขามาที่นี่“กลับเถอะเปียโน”“แต่หนูยังสนุกอยู่เลยนะคะ หนูยังไม่อยากกลับ”“แต่ผมบอกให้กลับก็ต้องกลับ”“นี่คุณ ผู้หญิงเขาไม่อยากกลับจะมาบังคับกันได้ยังไงแล้วคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาบังคับเปียโนแบบนี้” เพื่อนชายของสุพิชฌาย์พูดไปตามบทที่หญิงสาวเตี๊ยมเอาไว้“ผมเป็นแฟนเธอ คงจะพอบังคับได้นะ” ปณัยกรตอบกลับก่อนจะจูงมือสุพิชฌาย์ออกไปจากผับ“อาจารย์ปล่อยหนูได้แล้ว” หญิงสาวสะบัดมือออกเมื่อเดินมาถึงด้านหน้าผับ“ปล่อยเพื่อให้กลับเข้าไปเต้นยั่วผู้ชายข้างในอีกน่ะ
อาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ ตอนที่ 19 แผนเด็ด
เช้าวันใหม่สุพิชฌาย์ยังไม่ยอมลุกจากที่นอนทั้งที่ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงครึ่งแล้ว หญิงสาวอยากรู้ว่าถ้าปณัยกรเห็นว่าเธอยังนอนอยู่บนเตียงของเขาแล้วชายหนุ่มจะทำหน้ายังไงเธอยิ้มเมื่อนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน การที่เขาจูบเธอแบบนั้นมันก็แน่ชัดแล้วว่าเขาต้องมีใจให้กับเธออย่างแน่นอนแต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงไม่ยอมตอบตกลง หญิงสาวคิดว่าวันนี้จะเธอต้องคุยกับปณัยกรเรื่องนี้ให้รู้เรื่องเพราะไม่อยากจะอยู่กับความอึดอัดนี้ได้อีกต่อไปขณะที่กำลังนอนคิดอยู่บนเตียงเสียงเคาะประตูห้องนอนก็ดังขึ้น“เปียโน คุณตื่นหรือยังผมขอเข้าไปนะ วันนี้ผมต้องไปทำงาน” ปณัยกรตื่นนอนตั้งแต่เช้าแต่รอให้สุพิชฌาย์ออกมาก่อนแต่แล้วก็ทนรอไม่ไหวเพราะถ้าช้ากว่านี้เขาคงต้องไปทำงานสายอย่างแน่นอน“ตื่นแล้วค่ะ อาจารย์เข้ามาได้เลย” หญิงสาวตะโกนตอบแต่ยังไม่ยอมลุกจากเตียง“สายแล้วนะเปียโน” ชายหนุ่มมองคนที่ยังนอนอยู่บนเตียงแล้วพูดขึ้น“หนูไม่ต้องไปเรียนแล้วนี่คะหนูสอบเสร็จแล้ว”“งั้นก็กลับห้องได้แล้ว ผมจะอาบน้ำแต่งตัว”“หนูก็ไม่ได้ห้ามอาจารย์สักหน่อย อาจารย์อายเหรอคะ”“ผมเป็นผู้ชายจะอายทำไม คุณมากกว่ามั้งที่ต้องอาย”“หนูไม่อายหรอกค่ะ
อาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ ตอนที่ 18 ถ้าเมาจะไม่คุย
เสียงดนตรีในผับดังเป็นจังหวะเร้าใจ สุพิชฌาย์กับเพื่อนๆ สนุกสนานกันอย่างสุดเหวี่ยง หญิงสาวดื่มไปหลายแก้วแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอเมาเพราะที่ผ่านมาก็เป็นสายปาร์ตี้และดื่มจนชินแล้ว“แกจะไม่กลับไปนอนหอฉันจริงๆ เหรอรถแกก็อยู่ที่นั่นนะ”“ฝากไว้ที่นั่นก่อน พรุ่งนี้ฉันค่อยกลับไปเอานะ”“แล้วแกจะไม่ให้ฉันสองคนนั่งรถส่งเหรอกลับคนเดียวมันอันตรายนะยิ่งเมาอยู่ด้วย” เจนิตาพูดด้วยความเป็นห่วง“ฉันเมาที่ไหนล่ะแก”“เปียโนฉันอยากรู้ว่าทำไมถึงอยากกลับคอนโดถ้าเดาไม่ผิดเพราะอยากจะไปหาอาจารย์ไนท์ใช่ไหม”“แกนี่สมกับเป็นเพื่อนรักของฉันจริงๆ นะใบตอง”“แต่แกบอกว่าไม่อยากให้อาจารย์เขาเห็นตอนแกเมานี่”“นั่นสิ หรือแกกำลังคิดจะทำอะไรอยู่”“ฉันมีแผนนิดหน่อยน่ะเจน”“บอกฉันสองคนได้ไหม” ณัฐมลอยากรู้ว่าเพื่อนกำลังจะทำอะไรและถ้ามันเสี่ยงเกินไปเธอจะได้เตือน“ฉันจะไปขอนอนห้องอาจารย์ไนท์”“อย่านะเปียโนแกเมาแบบนี้ถ้าเกิดอาจารย์เขาฉวยโอกาสกับแกขึ้นมาล่ะ” เจนิตารีบร้องห้าม“แต่ฉันว่าอาจารย์ไม่ใช่คนแบบนั้น”“แต่เขาก็เป็นผู้ชายนะแก แล้วดูชุดที่แกใส่วันนี้สิ มันใช่ชุดธรรมดาที่ไหน” ณัฐมลเตือนอีกคนเพราะวันนี้สุพิชฌาย์ใส่นั้นมันเซ็กซี่มาก
อาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ ตอนที่ 17 ไม่ได้เป็นอาจารย์กับลูกศิษย์แล้ว
สุพิชฌาย์ยังคงมาอ่านหนังสือที่ห้องของปณัยกรทุกวัน มันกลายเป็นความเคยชินอีกอย่างนอกจากการทานอาหารเย็นด้วยกัน การได้นั่งมองหน้าชายหนุ่มและอ่านหนังสือไปด้วยก็เป็นความสุขอีกอย่างของหญิงสาวส่วนปณัยกรเองนั้นการได้มองหน้าสุพิชฌาย์ขณะที่นั่งทำงานไปด้วยมันทำให้กำแพงในใจของชายหนุ่มละลายลงไปอย่างช้าๆ แต่ก็ยังไม่กล้าจะบอกความรู้สึกของตนเองออกไป เพราะมันมีอุปสรรคหลายอย่างเหลือเกินที่เขาไม่รู้ว่าจะสามารถจับมือหญิงสาวก้าวข้ามมันไปได้หรือเปล่า“พรุ่งนี้ก็สอบวันสุดท้ายแล้วใช่ไหมเปียโน”“ใช่ค่ะ”“แล้วที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองทำข้อสอบได้ดีหรือเปล่า” เขาชวนคุยเพื่อให้เธอได้พักสายตาบ้าง“หนูคิดว่าหนูทำเต็มที่ทุกวิชานะคะ ส่วนคะแนนจะได้มากจะได้น้อยมันเป็นเรื่องของอาจารย์ที่จะต้องจัดการเองค่ะ” หญิงสาวหัวเราเพราะมั่นใจในระดับหนึ่งว่าตนเองทำข้อสอบได้“ปกติแล้วผลการเรียนคุณเป็นยังไงบ้าง”“ที่ผ่านมาก็ได้ประมาณสามกว่าๆ ค่ะ หนูหัวขี้เลื่อยมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ไม่เคยหวังเรื่องเกียรตินิยมเลย” สุพิชฌาย์ตอบแบบไม่เครียด“ทำไมไปว่าตัวเองแบบนั้นล่ะ เกรดเฉลี่ยมันไม่ได้วัดนะว่าเราเก่งหรือเปล่ามันอยู่ที่การนำเอาความรู้นั้นมาใช
อาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ ตอนที่ 16 รู้สึกแต่พูดออกมาไม่ได้
หลังจากทานข้าวกับเพื่อนอาจารย์ในคณะเสร็จแล้วปณัยกรก็ขับรถกลับคอนโดมิเนียมในเวลาเกือบจะห้าทุ่ม เมื่อมาถึงที่จอดรถก็เห็นไม่เห็นรถของสุพิชฌาย์ ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจเพราะปกติเวลานี้หญิงสาวควรจะกลับมาถึงที่พักแล้ว เขาเดินดูทั้งลานจอดรถเพราะคิดว่าเธอจะเอาไปจอดที่อื่นแต่เดินดูจนทั่วก็ไม่เห็นชายหนุ่มรีบเดินขึ้นมาบนห้องแล้วเคาะประตูห้องตรงข้ามและยืนรออยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูปณัยกรรู้สึกเป็นห่วงเขาจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาเธอทันที แม้รู้ว่าสุพิชฌาย์โตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง ชายหนุ่มมองว่าเธอเป็นคนน่ารัก สดใส และเข้ากับคนอื่นง่ายและบางครั้งหญิงสาวก็เหมือนเด็กในร่างของผู้ใหญ่คนหนึ่งชายหนุ่มรอไม่นานนักปลายสายก็กดรับพร้อมกับเสียงที่เต็มไปด้วยความสดใสเหมือนกับทุกครั้ง“สวัสดีค่ะอาจารย์”“คุณอยู่ไหนเปียโน ทำไมผมถึงไม่เห็นรถคุณอยู่ที่คอนโดเลย” ปณัยกรถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“หนูอยู่หอพักเพื่อนค่ะอาจารย์ พอดีว่าอ่านหนังสือสอบกับเพื่อนแต่ก็กำลังจะกลับแล้วค่ะ”“จะกลับตอนนี้เลยเหรอ มันดึกมากแล้วนะขับรถกลับคนเดียวได้หรือเปล่า” เขาเหลือบมองนาฬิกา
อาจารย์ขานักศึกษาขอจีบ ตอนที่ 15 ก็แค่เผลอหลับ
สุพิชฌาย์ตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของปณัยกรในเช้าของวันใหม่หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุขถึง แม้เขาจะไม่ได้นอนกับเธอในห้องนี้แต่ก็เห็นถึงความมีน้ำใจและเขาก็ไม่ได้รังเกียจที่ถึงขั้นไล่กลับให้ไปนอนที่ห้องของตัวเองหญิงสาวค่อยๆ ย่องออกจากห้องของเขาอย่างเบาที่สุดเพื่อกลับมาที่ห้องของตนเอง เธออาบน้ำแต่งตัวและไปเรียนโดยลืมไปว่าแท็ปเล็ต โทรศัพท์มือถือและหนังสือยังอยู่ในห้องของเขาเมื่อมาถึงที่มหาวิทยาลัยและเดินไปหาเพื่อนที่โรงอาหารสุพิชฌาย์เปิดสะพายข้างขึ้นมาแล้วจึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้หยิบของออกมาจากห้องของอาจารย์ปณัยกรเลยสักอย่าง“เป็นอะไรเปียโนทำไมทำหน้าแบบนั้น”“ฉันลืมโทรศัพท์มือถือ”“อ้าวแล้วแกไปลืมทิ้งไว้ที่ไหน ลืมไว้ในรถหรือเปล่า ไม่เป็นไรจะกินอะไรเอาโทรศัพท์ฉันไปสแกนจ่ายก็ได้” ณัฐมลเสนออย่างใจดี“ฉันลืมไว้ในห้องอาจารย์ไนท์”“อะไรนะเปียโนแกไปลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องเขาได้ยังไง ปกติแกเป็นคนติดมือถือจะตาย เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนเล่าให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้นะ” เจนิตาตกใจเพราะกลัวว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนกับอาจารย์หนุ่มจะไปไกลเกินกว่าที่พวกเธอคิดไว้“แกไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นหรอกน่าเจน เมื่อคืนฉันไปอ่านหนัง
Anda juga akan menyukai
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C67.3K Dibacaวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์61.6K Dibacaเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C66.4K Dibacaคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์75.3K Dibacaน้องเมีย
ซินเหมย / ณศิกมล1.7K Dibacaรั้นซ์ขายน้ำไม่ขายรัก
ไป๋เหลียนฮวา134 Dibacaแค้นรัก
แว่นมอลต์16.2K Dibacaพ่อผัวฝังมุก
กาสะลอง511 Dibaca
