ตอนที่ 1 แสงสี (ส่วนที่ 3)

ตอนที่ 1 แสงสี (ส่วนที่ 3)

               "หนูลีพวงมาลัยที่เพื่อนย่าสั่งเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยลูก" เสียงถามนุ่มนวลดังมาจากสตรีสูงวัยท่าทางเจ้าระเบียบ เจ้าของร่างบอบบางในชุดกระโปรงสีหวานหันมายิ้มรับอย่างอ่อนโยน ค่อยๆ เดินไปหาผู้เป็นย่าใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงเบา

               "เรียบร้อยแล้วค่ะ มาลัยแบนยกดอกสองหน้า ชายเดียว หนูลีให้เด็กเอาเก็บไว้ในตู้แช่หน้าร้านแล้วค่ะ คุณย่าอยากจะตรวจดูก่อนมั้ยคะ" สาวน้อยตอบเสียงนุ่มนวล ประคองร่างของผู้สูงวัยเข้าไปในร้านดอกไม้

               "ไส้ลายใช้ดอกกะเม็งใช่มั้ยลูก สีมันเขียวจัดกว่าเกสรผกากรองตัดกันแล้วดูสวยกว่าเยอะ" คุณนายจงกลเอ่ยถามตามประสาคนละเอียดจนเกือบจะกลายเป็นจุกจิก หากหลานสาวยังคงยิ้มรับอ่อนโยน

               "ค่ะ หนูลีทำเองตั้งแต่คัดดอกไม้เลยค่ะ" ลีลาเอ่ยรับรองเพื่อให้ผู้เป็นย่าคลายใจ

               "หนูลีให้เด็กเตรียมจัดโต๊ะน้ำชาตรงศาลาด้านหลังนะคะ จะได้เป็นส่วนตัวหน่อยหรือคุณย่าอยากให้จัดในร้านคะ" หลานสาวถามอย่างเอาใจ แม้ผู้เป็นย่าจะมีแขกเหรื่อมาเยี่ยมเยือนอยู่เสมอ แต่ครั้งนี้ดูท่าทางจะเป็นแขกคนสำคัญ เพราะกำชับให้เธอจัดเตรียมอะไรหลายอย่าง

               "ที่ศาลาน่ะดีแล้วลูก ในร้านคนเข้าคนออกจอแจ ไม่ค่อยเป็นส่วนตัว" คุณจงกลตอบ เรือนจำลองแบบบ้านยุควิคตอเรียนริมถนนหลังนี้ แบ่งเป็นสองฝาก ด้านหนึ่งเป็นร้านขายดอกไม้ ส่วนอีกด้านเป็นร้านขนมไทยซึ่งมีมุมกาแฟเล็กๆ ให้นั่งรับประทาน แม้จะพึ่งเปิดได้ไม่ถึงปี แต่แนวโน้มก็ไปได้สวย เพราะสถานที่งดงาม ขนมรสชาติอร่อย และฝีมือการจัดดอกไม้เป็นที่เลื่องลือ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นผลงานการดูแล กระทั้งลงมือทำเองของหลานสาวคนสวยของเธอ ลีลาสาวน้อยผู้เป็นความภาคภูมิใจที่ดูเหมือนจะถ่ายทอดคุณสมบัติชาววังของต้นตระกูลมาไว้ได้อย่างครบถ้วน

               คุณหญิงรวีวรรณ ภรรยาของอดีตท่านทูตผู้ซึ่งได้รับการนับหน้าถือตาอย่างกว้างขวางในวงสังคม กวาดตาสำรวจหลานชายที่นั่งอยู่เคียงข้างบนรถคันหรูอย่างละเอียด จนคนโดนสำรวจรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ชักจะอดรนสงบปากสงบคำเอาไว้ไม่ได้

               "โอ้ย เลิกจ้องได้แล้วคุณยาย ผมน่ะจ้องยังไงก็หล่อทะลวงใจเหมือนเดิมแหละ"

               "ตาเมฆ ห้ามไปพูดโลดโผนแบบนั้นต่อหน้าเพื่อนยายเลยนะ เดี๋ยวท่านจะพาลหัวใจวายเพราะคำพูดคำจาของเรา" คิ้วเข้มขมวดมุน นึกสงสัยนักว่าเพื่อนของยายเขานี่เป็นอะไรกันถึงดูอ่อนแอเหลือเกิน เขาพูดแค่นี้ยายเขาบอกจะทำให้ฝ่ายนั้นหัวใจวายเสียแล้ว เมฆฉานอยากจะบ้าตาย แล้วยัยหนูลีหลานสาวเพื่อนที่คุณยายคิดจะจับคู่ให้กับเขาจะเป็นอย่างไรล่ะนี่ ถ้าเขาหายใจแรงแม่กุลสตรีศรีสยามที่ยายของเขาโฆษณาตั้งแต่ขึ้นรถมาอาจจะสลบไสลเสียก็ได้ คิดแล้วก็ให้ปวดหัว คุณหญิงยายเกิดอยากจะได้หลานสะใภ้ชาววัง แต่ลืมนึกไปว่าหลานชายน่ะเป็นเจ้าพ่อสถานบันเทิง มันจะไปกันได้หรือเปล่าล่ะ แต่ทำไงได้เมื่อคุณหญิงยายต้องการไอ้เมฆก็จัดให้ อยากให้มาดูตัวก็มาแต่ถ้ายัยตัวนิ่มนั่นไม่ถูกใจ เขาก็ไม่เล่นด้วยหรอก ไม่อยากจะเอาใครมาทำให้ช้ำใจตายให้เป็นบาป

               “หนูลีน่ะ สวยน่ารักมากรู้มั้ยเมฆ แถมเรียบร้อยเป็นกุลสตรีทุกกระเบียดนิ้ว งานบ้านงานเรือนไม่ขาดตกบกพร่อง ใครได้ไปนะ...” ถ้อยคำสรรเสริญเยินยอเธอผู้นั้นยังคงมีต่ออีกยาว จนคนที่ฟังหูซ้ายทะลุหูขวาเริ่มอยากจะเห็นสาวน้อยผู้นั้นเสียแล้ว อยากจะรู้นักว่าไอ้นางสวรรค์ชั้นฟ้าของผู้เป็นยายมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้จริงๆหรือ