เข้าสู่ระบบแชร์
งานคือเงิน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-13 17:22:33
บทที่เกี่ยวข้อง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ถ้าไม่มีฉัน
บ้านเฉิงเฉิงซีหยวนสวมเสื้อผ้าแบบสบายๆเดินขยี้ผมที่เพิ่งสระมาใหม่ๆทำเอาใบหน้าหล่อเหลายิ่งหล่อกว่าเดิมหลายเท่ากลิ่นสบู่และชมพูดอ่อนๆหอมฟุ้งไปทั้งตัว“คุณมาแล้วหรือ”ซูจ๋ายเอ่ยปากเมื่อได้ยินเสียงฝีท้าของสามีปรือตามองร่างสูง“ผมยังไม่ได้ไปไหนวันนี้อยู่กับคุณ”“คุณไม่ต้องห่วงฉันขนาดนั้นไปทำงานของคุณเถอะค่ะซูจิงจะดูแลฉันเอง”“ผมโอนเงินเข้าบัญชีซูจิงแล้ว ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่มาดูแบคุณตอนผมไม่อยู่”ซูจ๋ายยิ้มบางๆ“พี่น้องที่สนิทกัน อย่างฉันกับซูจิงเรากันแค่สองคนคราวนี้หากไม่มีซูจิงก็คิดไม่ออกว่าควรจะเป็นใคร ถ้าฉันไม่อยู่แล้วฝากซูจิงไว้กับคุณจะได้ไหม”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่รับฝากไม่ให้คุณไป จ๋ายจ๋ายคุณอย่าพูดแบบนี้ผมไม่มีทางให้คุณไปไหน และไม่ยอมผมจะทำทุกวิถีทาง”ซูจ๋ายกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“สองปีที่เราการปลูกถ่ายหัวใจจนตอนนี้ร่างกายฉันยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ อยากเดินยังเดินไม่ได้ คุณควรปล่อยมือได้แล้ว”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่ ปล่อยมืออะไรกัน คุณต้องรอรอจนกว่าจะมีการปลูกถ่ายหัวใจ เราแค่รอ คุณจะอยู่สบายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นรอว่าจะได้ปลูกถ่ายหัวใจคุณรอเพื่อผมไม่ได้หรือ”“ฉัน บางที่ก็คิดว่ากำลังจะไม่ไหว”กลื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่เคยโกหก
คุณหมอฟานลี่ชิงพยักหน้าขึ้นลง“ก็ถูกต้องแล้ว ไม่มีอะไรผิดสังเกต อาจจะมีไข่หลายใบจนมีตัวเลือกก็ได้ คุณไม่ควรระแวงเรื่องนี้หากมีอะไรผิดพลาดเท่ากับใส่ร้ายหมอถง”หมอผู้ช่วยถอนหายใจ“ผมไม่ได้ มีเจตนาแบบนั้นแต่ถ้าจะเป็นแบบที่คิดไว้ในตอนแรก คุณหมอฟานคุณหมอไม่สงสัยหรือว่า ตัวอ่อนแฝดกับไข่ที่ไม่แข็งแรงต้องทำแบบไหนหรือว่าไข่ไม่แข็งแรงสองใบเสปริ์มที่แข็งแรงสองตัว ซึ่งมันน่าสงสัยจริงๆ เพราะคุณนายเฉิงคนนั่นเคยมาที่นี่ แค่ครั้งสองครั้ง”“คุณอย่าเพิ่งกังวลไปหากเป็นแบบนั้นจริงผมคนหนึ่งที่จะไม่มีทางยอมให้คุณหมอถงทำเรื่องผิดจรรยาบรรณและหลอกลวงท่านประธานอวิ๋นเฉิงอย่างแน่นอน”“เข้าใจแล้วครับความจริงแล้วถ้าจะสืบหาความจริงก็ไม่ยากครับ” คุณหมอฟานลี่ชิงพยักหน้าขึ้นลง“ดีแล้วเรื่องที่สงสัยนี้ไม่ควรให้แพร่ออกไป ควรให้ความเป็นธรรมคุณหมอถง”“ผมกำลังคิดว่าจะลองถามคุณนายเฉิงดูจะดีไหมว่าเขามาฝากไข่ไว้ที่นี่กี่ใบกันแน่”คุณหมอฟานถอนใจ“จะเป็นการละลาบละล้วงเกินไปหรือเปล่าครับ คุณเฉิงทราบเรื่องนี้ก็จะไม่พอใจเอาได้ เอาเป็นว่าหมอจะลองสอบถามคุณหมอถงดูสักครั้ง เผื่อว่าจะได้คำตอบในเรื่องที่เราสงสัย” คุณหมอผู้ช่วยหลุบตามองพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้อง
ซูจ๋ายสะอื้นอย่างหนัก“ ได้โปรดอย่าพูดเรื่องนี้อีกได้ไหมขอร้องล่ะให้พี่อยู่ในโลกที่พี่คิดว่ามันสวยงามแบบนี้ก็ดีแล้วให้พี่คิดว่าซีหยวนยังมีพี่ซีหยวนไม่เคยนอกใจพี่ก็พอแล้วไม่ต้องหาข้อมูลหลักฐานอะไรพี่ไม่ต้องการรู้อะไรทั้งนั้นไม่ต้องการรู้ความจริงไม่อยากทำใจและไม่อยากจะต้องยอมรับเรื่อที่ทำให้่เจ็บปวดใจอีกแล้วแค่อยู่ในที่ของพี่และซีหยวนยังดีกับพี่ก็พอแล้ว”ซูจิงถอนหายใจ“พี่ ซูจิงขอโทษต่อไปเราจะไม่พูดกันเรื่องนี้อีกแล้วแล้วพี่น่ะนะเลิกยัดเยียดฉันให้กับพี่เขยได้แล้วเขาอึดอัดใจ ฉันตั้งใจว่าอีกไม่นานจะออกหางานทำแล้วเพราะตอนนี้พร้อมมาบ้างแล้วก่อนหน้านั้นไม่อยากอยู่ที่บ้านให้คุณแม่บ่นว่าเรียนจบแล้วไม่หางานทำ เมื่อวานพี่เขยโอนเงินเข้าไปในบัญชีฉันไม่น้อยเลยทีเดียวฉันจึงตั้งใจว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านกับคุณแม่แล้วใช่เงินนั่นทำทุนในการออกหางานพี่ว่าดีไหม แล้วพี่เองก็จะได้มีเวลาส่วนตัวกับพี่เขยมากกว่านี้”ซูจ๋ายยิ้มเศร้าๆ“พี่แม้แต่แรงเดินยังไม่มีเลยตอนนี้คนที่พี่ห่วงมีแต่เธอกับซีหยวนส่วนคุณแม่มีสามีใหม่ดูแลแล้ว เราสองคนพี่น้องไม่เคยทอดทิ้งกันพี่จึงอยากให้เธออยู่ที่นี่จนกว่าพี่จะไม่ไหวดีไหมต่อไปพี่ไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-16อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ขอโทษ
“ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นต่อไปก็ยังจะแวะมาบ่อยๆ ฝากนายด้วยละกันชาไช้ฉันเองตอนนี้สับสนไม่อาจตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไรในเมื่อทุกอย่างรุมเร้าเหลือเกินเรื่องลูกของฉันในท้องคุณจีบางทีก็ทำให้ท้อ” ชาไช้ถอนาหยใจ“นายครับ คุณหมอฟานลี่ชิงบอกว่าอยากจะคุยกับนายครับ” หมอถงขมวดคิ้วรู้สึกใจหล่นไปที่ตาตุ่ม“คุณหมอฟานมีธุระอะไรกันหรือว่าที่โรงพยาบาลมีปัญหาอะไร” หมอถงถามหลี่ตงเบาๆ“ไม่ทราบครับแต่บอกว่าตั้งการคุยกับนายท่าน” หมอถงถอนหายใจ เริ่มกระวนกระวายใจเฉิงซีหยวนคว้าโทรศัพท์แล้วออกไปข้างนอกหมอถงก็เดินตามออกไป ชาไช้ลุกขึ้นหยิบผ้าห่มผ้าให้เหรินเหมยที่ลืมตาขึ้นตาใสแป๋ว“นึกแล้วว่าต้องไม่หลับแกล้งหลับตาสินะคอยฟังว่าคนอื่นพูดถึงตัวเองอย่างไร”“มันเคยตัวนะสิเมื่อก่อนพ่อกับแม่ตอนที่พ่อยังอยู่กับเราพ่อจะนินทาฉันกับแม่ในทุกเช้าของวันใหม่ฉันจะแกล้งว่าตัวฉันยังนอนอยู่คอยฟังว่าเขาสองจะพูดถึงฉันว่าอย่างไร”“ขอโทษแทนพี่ซีหยวน”“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรนะที่เขาพูดมาก็เป็นความจริงนี่ ฉันหรือเขาก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าการตั้งครรภ์เด็กสักคนหรือสองคนจะลำบากและจะต้องมีช่วงเวลาที่ต้องข้ามผ่านฉันไม่โกรธเขาหรอก ซ้อมไว้อย่างไรเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-17อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย อ่อนโยน
“ได้ยินไหมเหรินเหมยหยุดร้องได้แล้ว”เหรินเหมยสะอื้นเบาๆชาไช้ยกมือขึ้นลูบหลังให้เบาๆ “ผมเองก็ผิดที่ไปจุดประเด็นขึ้นมา ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ”เหรินเหมยพยักหน้าขึ้นลง ทิ้งตัวลงนอนตะแคงไม่อยากจะพูดจะคุยกับใคร“เชิยคุณทั้งสองทางนี้ครับ”หมอถงผายมือเชิญสองหนุ่มออกมาข้างนอก เสี่ยวจี้และเสี่ยวหยูเดินเข้าไปอยู่ในห้องกับเหรินเหมย“คุณหมอคุณว่าเราควรยุติการตั้งครรภ์ไหมผมกลัวเหลือเกินว่าจะทำให้คนอุ้มท้องต้องลำบากไปกว่านี้“ผมไม่ถึงขนาดนั้นครับ เราคงต้องหาวิธีที่จะทำให้เหรินเหมยเลิกเครียดและกังวลกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่บางที่อาจพอช่วยได้”เฉิงซีหยวนพยักหน้าขึ้นลงให้กับคุณหมอถง“เอ่อ คุณเแิงครับไม่ทราบว่าคุณหมอฟาน เอ่อผมหมายถึงคุณหมอผู้อำนวยการโทรมาหาคุณไม่ทราบว่ามีเรื่องสำคัญอะไรครับ”เฉิงซีหยวนถอนหายใจ“ผม เพิ่งโทรหาหมอฟานก่อนจะมาที่นี่เรื่องที่คนอุ้มท้องลุกของผมเขาแพ้ท้องอละมีอาากรครรภ์เป็นพิษ แต่ตอนนั้นคุณหมอฟานยบังอยู่ในห้องผ่าตัด พอออกมากจห้องผ่าตัดเลยติดต่อกลับมา คุณหมอฟาน แนะนำให้ลองปรับเปลี่ยนปพฤติกรรม”หมอถงเผลอถอนหายใจ“คุณพยาบาลกู้ อีกสองวันจึงจะกลับมาที่นี่หลังจากที่ลากลับบ้าน ความจริงแล้วกู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้อง
“คุณหมอเรียกกู้เหวินมีอะไรสำคัญหรือเปล่าค่ะ”คุณพยาบาลกู้เหวินเดินถือเอกสารที่รวบรวมเพื่อส่งไปให้กับหมถงที่บ้านบนเขารวบเอกสารทั้งหมดใส่กระเป็าเอกสารเหน็บไว้ข้างเอวเดินมาหยุดยืนที่ด้านหน้าโต๊ะทำงานของคุณหมอฟานลี่ชิงด้วยอาการสงบหมอฟานเงยหน้าขึนมองกู้เหวินที่ยืนนิ่งไม่กล่าวทักทายเขาก่อนตามทำเนียมปฏิบัติ“อืมมม เกือบจะลืมไปว่าผมเป็นต้นสังกัดของคุณสินะคุณพยาบาลกู้ พอไม่เจอกันนานๆก็ชักจะลืมลำดับขั้น”ตำหนิซึ่งๆหน้าซึ่งกู้เหวินเหมือนเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าถูกฟานลีชิงตำหนิจริงจัง“ต้องขอโทษด้วยค่ะพอดีฉันรีบเดินทางและได้ยินว่าคุณหมอฟานเรียกฉันก็เลยรีบมาทันที ฉันตั้งใจจะมาเก็บเอกสารบางส่วนที่คุณหมอถงไหว้วานว่าหากฉันได้ผ่านมาทางนี้ให้แวะเข้ามาเก็บเอกสารสำคัญบางส่วนไปให้หมอถงอีกที”หมอฟานยิ้มมุมปาก“คุณกู้ คุณกับหมอถงความสัมพันธ์ยังดีอยู่สินะผมกำลังคิดว่าถามอะไรคุณก็คงไม่ได้ความ ฝากคำถามไปถึงหมอถงด้วยก็แล้วกัน”กู้เหวินกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“คุณหมอฟานมีอะไรก็บอกกู้เหวินได้ค่ะถึงจะบอกว่ากู้เหวินกับหมอถงสนิทกันมากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รับฟังคนอื่น”“ดีเลย ปีนี้ผมเกษียณเลยคิดว่าตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย กล้ำกลืน
“แล้วจะให้ดีกับใครในท้องคุณมีลูกของผม” “ก็ได้ๆๆ แต่เราอะนะ ก็แค่รักษาผลประโยชน์ฉันขอบคุณที่คุณดีกับฉัน” ซีหยวนเบือนหน้าหนีเสีย“วางใจได้ต่อไปเหรินเหมยจะตั้งใจปฏิบัติภารกิจนี้ให้เสร็จสิ้นคุณก็แค่คอยดูแลอยู่ห่างๆ ดีไหม”“พูดเหมือนกับว่า ที่ทำไปเพราะอยากทำ คุณอารมณ์ดีลูกของผมก็จะอารมณ์ดีไปด้วย”“เอาตามจริงนะหมอถงบอกฉันว่าฉันนะน่ะอารมณ์อ่อนไหวมาก แล้วๆๆ ถ้าคุณเข้าใกล้และเอาใจฉันขนาดนี้ฮ่าาาากลัวว่าไอ้เจ้าอารมณ์อ่อนไหวของฉันนี่แหละจะเล่นงานฉัน” เฉิงซีหยวนเลิกคิ้ว จีเหรินเหมยก้มหน้าบ่นงึมงำ“ทำไมผมไม่เข้าใจ คุณจะร้องไห้อีกหรือ” เหรินเหมยเงยหน้าสบตาเฉิงซีหยวนตาก้มบ็อก“ไม่ต้องรู้หรอกฉันแค่กลัวเอาเป็นว่าต่อไปเราสองคนห่างๆ กันไว้ ฉันอาจจะแพ้ท้องอีกก็ได้ถ้าเข้าใกล้คุณ” เฉิงซีหยวนรีบก้มดมที่ซอกแขน“ผมเปลี่ยนน้ำหอมแล้วนะคุณไม่ชอบกลิ่นนี้หรือก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้แพ้ท้องเพราะกลิ่นนี้อีกนี่กลิ่นเก่าผมเลิกใช้มาหลายวันแล้ว” ดมใหญ่เลย เหรินเหมยยิ้มถอนหายใจ“ไม่รู้สึกอะไรหรอกกับไอ้น้ำหอมนี่ ความจริงมันก็หอมดีนะ เผลอก้มลงดมที่อกเสื้อของเฉิงซีหยวนสูดกลิ่นน้ำหอมเข้าไปเต็มเปา“หอมจัง” หน้าสวยริมฝีปากอวบอิ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ใกล้
“แย่แล้วคุณหมอถง คุณหมอฟานเหมือนจะระแคะระคายเรื่องการตั้งครรภ์ของคุณจี คุณควรหาวิธีทำอะไรสักอย่างได้แล้ว” พยาบาลกู้เหวินพูดขึ้นเบาๆ ราวกระซิบกับหมอถงในห้องพักส่วนตัว“อย่าเพิ่งตื่นตูมไปความจริงแล้วไม่มีหลักฐานอะไรนี่” หมอถงพูดยิ้มๆ“ก็ไข่ที่คุณนายเฉิงฝากไว้ที่แล็ปยังอยู่ที่นั่นคุณจะตอบคำถามเรื่องไข่ที่นำมาฝากไว้ในท้องของเหรินหเมยว่าอย่างไร”“ผมเชิญคุณนายเฉิงมาที่โรงพยาบาลก่อนหน้าตั้งสองสามครั้งไม่ได้บอกนี่ว่าฝากไข่ไว้กี่ใบจะต้องมีอะไรสงสัยอีก การมาพบหมอแทบทุกครั้งก็ทำเหมือนๆ กันคือตรวจภายใน วันไหนรับไข่แทบไม่มีใครรู้” กู้เหวินถอนหายใจ“ถ้าคุณหมอฟานตั้งใจจะสอบสวนจริงๆ คุณหมอคิดว่าจะทำอย่างไรในเมื่อตอนนี้เรายังเพิ่งมาไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ” หมอถงถอนหายใจ“อย่ากังวลไปน่าไม่มีหลักฐานด้วยซ้ำ เขามีหลักฐานอะไรในมือนอกจากการสันนิษฐาน”“แล้วถ้า เด็กออกมาแล้วเขาตรวจดีเอ็นเอล่ะคะ” กู้เหวินคิดไปไกลถึงจุดจบ“นั่นมันเรื่องของอนาคตถ้าเขาจะตรวจจะต้องมีข้อสงสัยแต่ถ้าเราทำให้เขาหายสงสัยเขาก้จะไม่มีทางไปตรวจและถึงจะตรวจก็เราสองคนไปถึงไหนถึงไหนแล้ว”“แต่คุณหมอ เหรินเหมยเขาไว้ใจคุณหมอมากนะคะ คุณหมอหลอกเขาแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
บทล่าสุด
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คลี่คลาย2
เธอเม้มปากแน่น พลางยื่นซองเอกสารปึกหนึ่งให้ “ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่หน้าที่ฉันก็ไม่อาจปิดบังคุณ”หมอถงหยิบแฟ้มมาเปิดดู เงียบไปครู่ใหญ่กู้เหวินเอ่ยเสียงเบาแต่หนักแน่น “คุณหมอจูดี้...เธอขโมยน้ำเชื้อจากคลังโดยใช้ชื่อคนไข้เก่า และไปทำเด็กหลอดแก้วโดยไม่มีการอนุญาตใดๆ ... ที่สำคัญ เธอกำลังโกหกว่าเด็กในท้องเป็นผลจากการมีอะไรกับคุณเฉิงซีหยวน”หมอถงวางเอกสารลง ใบหน้าเคร่งขรึม “หลักฐานแน่ชัดขนาดนี้... นี่มันผิดทั้งจริยธรรมและกฎหมาย เขากำลังทำอะไรกันล้อเล่นอย่างนั้นหรือ”“คุณจูดี้กำลังจะลากผู้ชายที่ไม่เคยผิดอะไรให้ต้องรับผิดชอบกับการโกหกครั้งใหญ่ และยิ่งกว่านั้น… มันกำลังทำร้ายคนที่ไม่ควรถูกทำร้ายเลยสักนิด เหรินเหมยเป็นคนดี ถ่อมตัว ซื่อสัตย์ แถมยังรักลูกๆ และชีวิตที่กำลังอยู่ในตอนนี้ก็มีความสุขดี”หมอถงพยักหน้าเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนลง “เข้าใจแล้วคุณห่วงเหรินเหมยสินะ”กู้เหวินสบตาสามี “ฉันรู้ว่าเหรินเหมยเข้มแข็ง แต่ก็ควรได้อยู่แบบสบายๆ เสียหทีหลังจากที่ต้องรนบกับคุณเฉิงมาตั้งนานและต้องเลี้ยงลูกคนเดียวมาตั้ง5ปี”หมอถงครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนกล่าวช้า ๆ “ฉันจะไปพูดกับคุณเฉิงซีหยวนด้วยตัวเอง และจะเอาหลักฐา
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คลี่คลาย
นอกหน้าต่างห้องพักแพทย์เงียบสงัด มีเพียงเสียงกระดาษบาง ๆ พลิกเบา ๆ และลมหายใจของผู้หญิงสองคนที่นั่งเผชิญหน้ากันในห้องเก็บเอกสารลับของโรงพยาบาล BBBกู้เหวินภรรยาของคุณหมอถงที่ทำงานกับคลินิกภาวะเจริญพันธุ์ของจูดี้ ถอนหายใจแผ่วเมื่อวางแฟ้มเอกสารลงตรงหน้า หมอฟานลี่ชิง"ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรพูด... แต่นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง" เสียงเธอสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะรู้ว่าเรื่องที่จะพูดต่อไปนั้น จะทำให้ใครบางคนเจ็บปวดอย่างไม่มีทางย้อนกลับหมอฟานเงยหน้าขึ้น สีหน้าเรียบแต่สายตาเริ่มจับจ้องจริงจัง “หมายความว่ายังไง กู้เหวิน” กู้เหวินเม้มปาก ก่อนพูดด้วยเสียงเคร่งเครียด“ตอนที่คุณจูดี้มาขอใช้คลินิกเพื่อทำ IVF… เธอใช้ชื่อคนไข้เก่าของโครงการอุ้มบุญ แต่รหัสตัวอ่อนที่เธอขอใช้นั้น... ไม่ได้เป็นของเธอค่ะแต่อ้างว่ามีคนไข้ที่คุณหมอฟานตั้งใจให้คุณจูดี้จัดการเพื่อให้เครดิต”เธอเลื่อนเอกสารผลแล็บและใบคำขอใช้สเปิร์มในอดีตให้หมอฟานดู “ดูตรงลายเซ็นต์ค่ะ มันเป็นการกรอกข้อมูลย้อนหลัง แล้วแอบขออนุญาตจากพนักงานใหม่ที่ไม่ตรวจสอบให้ดี ฉันเพิ่งมาค้นพบว่าคุณจูดี้นำเสปริ์มของ ลูกค้าสรายหนึ่งออกไป”
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เจ็บแปลบๆ
“เหรินเหมย” เป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยดี น้ำเสียงสม่ำเสมอของหมอถงเหรินเหมยเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ฝืนยิ้มให้เขา“คุณหมอมาเยี่ยมไข้ คนป่วยหรือไร” แกล้งถามยิ้มๆ ไม่ได้พบกันเสียนานทำไมเขามาถึงนี่หมอถงนั่งลงข้างเธอ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันมาหาคนป่วยที่ไม่รู้ว่าตัวเองป่วยต่างหาก” “ฉันไม่ได้ป่วยค่ะ” เหรินเหมยขมวดคิ้ว“แต่หัวใจเธอเจ็บ และมองว่าเจ็บมากด้วย” หมอถงพูดเรียบๆเหรินเหมยหัวเราะเบาๆ แต่กลับรู้สึกว่าเสียงหัวเราะของตัวเองขมขื่นสิ้นดี “ฉันไม่เป็นอะไรคะ แค่เหนื่อยหน่อยๆ เหนื่อยกับสิ่งที่พบเจอ”“ไม่ใช่แค่เหนื่อยหรอกเหรินเหมยเธอเจ็บปวด เพราะเธอรักเฉิงซีหยวน” หมอถงพูดแทงใจดำอย่างไม่เกรงใจคำพูดนั้นราวกับลมแรงที่พัดกระแทกเข้ามาในอก เหรินเหมยชะงัก ใจเต้นแรง หันหน้าหนี“คุณหมอ... อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะมันไม่มีทางเป็นไปได้ เขามีทางเดินที่สวยหรูก่อนนั้นฉันก็ทำใจไว้แล้ว ผิดกับฉันที่แค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่บังอาจมีลูกกับท่านประธานอวิ๋นเฉิง”หมอถงถอนหายใจเบาๆ “ฉันเห็นมาโดยตลอด ตั้งแต่ตอนที่เธอยอมรับอุ้มบุญเพื่อช่วยแม่ตัวเอง แม้รู้ว่าเขาจะไม่ชายตามองเธอด้วยซ้ำเรื่องบางเรื่องพู
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เจ็บแปลบในใจ
แสงอาทิตย์ยามบ่ายคล้ายจะอ่อนแรงกว่าทุกวัน ทอดเงายาวผ่านหน้าต่างกระจกใสในห้องนั่งเล่น เหรินเหมยนั่งเย็บผ้าข้างหน้าต่าง พยายามรวบรวมสมาธิไว้กับฝีเข็ม แต่ใจกลับล่องลอยไปไกล...ลอยไปถึงเสียงหนึ่งที่ยังคงไม่ดังขึ้นอีกเลยในบ้านหลังนี้ สามวันแล้วที่เฉิงซีหยวนไม่เคยแวะมา เขาออกไปพร้อมหลี่ตงและไม่เคยกลับมาไม่ว่าจะมื้อเย็นหรือตอนใกล้สว่างเหมือนก่อนที่เคยทำป้าจูบอกว่าหลี่ตงบอกว่าท่านประธานเฉิงบินด่วนไปที่เมืองTTT เพราะงานที่นั่นเกิดปัญหาใหญ่บ้านเงียบเหงาจนเหรินเหมยรู้สึกใจหาย“จุนแม่ขาแม่... จุนพ่อยังไม่กลับมาอีกเหรอคะ” เสียงอันอันดังขึ้นข้างหู ทำให้เหรินเหมยสะดุ้งเฮือกเชียวอู่เดินตามพี่สาวมาอย่างเงียบๆ มือเล็กๆ กอดตุ๊กตาหมีที่เฉิงซีหยวนซื้อให้แน่น “เมื่อวานจุนแม่ก็บอกว่าเดี๋ยวจุนพ่อกลับ...แล้วทำไมจุนพ่อไม่มาฮับ” เชียวอู่ถามขึ้นอีกคน“จุนแม่โกหกพวกเราใช่มั้ย” อันอันถามเสียงสั่น เงยหน้าขึ้นมองเหรินเหมยด้วยดวงตาใสที่เริ่มมีน้ำคลอ“ใช่! จุนพ่อไม่กลับมาแล้วใช่มั้ยฮับ” เชียวอู่พูดเสริม น้ำเสียงปนน้อยใจฝ่ามือของเหรินเหมยที่ถือเข็มเย็บผ้าสั่นเล็กน้อย หลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่คำถามซ้ำซากที่เธอไ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้อง
เหรินเหมยที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่ง ใจหล่นวูบ มือที่ถือทัพพีแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว"หมายความว่ายังไง...คุณหมอหมายความว่าอย่างไร" เฉิงซีหยวนเสียงแหบคุณหมอฟานก้มหน้า สีหน้าปวดร้าว "เธอไปทำกิ๊ฟ...ทำการปฏิสนธินอกร่างกายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณ เธอใช้สเปิร์มที่คุณฝากไว้ในอดีต แล้วจัดการทุกอย่างโดยที่คุณไม่เคยรู้ และหลอกลวงคุณ"เฉิงซีหยวนขยับถอยหลังหนึ่งก้าว แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง“จูดี้เขาคิดว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คิดว่าที่ผ่านมาผมยังเจ็บปวดกับเรื่องนี้ไม่พอหรือไรหรือคิดว่า…เหรินเหมยทำได้เขาก็ทำได้”เหรินเหมยยืนนิ่งงัน รู้สึกได้ถึงโลกทั้งใบที่หมุนช้าลงราวกับภาพในความฝันคุณหมอฟานยกมือขึ้น กุมขมับเหมือนกำลังปวดหัวหนัก"ผม... เพราะความรักในฐานะพ่อ เพราะสงสาร จึงช่วยโกหกเรื่องนี้แต่ตอนนี้...ผมรู้แล้วว่าผมทำผิดมหันต์ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ คุณเฉิงผมเองรู้ว่าตัวเองในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมอถงคนนั้น.."เฉิงซีหยวนกำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำ เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ ด้วยอารมณ์ที่ประดังเข้ามาจนแทบระเบิด"แล้วเด็ก..." เขาเอ่ยเสียงแหบแห้ง "เด็กคนนั้น...ก็เป็นลูกของผมจริงๆ เรื่องที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้จูดี้ที่เรียนหมอ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ความจริง
หมอฟานขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านบนเขามือที่จับพวงมาลัยแน่นนั้นสั่นเล็กน้อย แต่แววตาของหมอฟานเด็ดเดี่ยว"ไม่ว่าจะผลลัพธ์เป็นอย่างไร ฉันจะบอกความจริงกับซีหยวน... จะไม่ปล่อยให้ความผิดพลาดทำลายชีวิตใครอีก"รถแล่นฝ่าเข้าไปในความมืดมิดของคืนยาว เหมือนกับการเดินหน้าเข้าสู่การชำระล้างบาปที่ไม่มีวันหวนกลับ...กลิ่นอาหารหอมฟุ้งลอยออกมาจากครัว เสียงหัวเราะใสๆ ของอันอันกับเชียวอู่ที่กำลังนั่งพับกระดาษอยู่ตรงโต๊ะกลางห้อง ทำให้บรรยากาศในบ้านอบอวลด้วยความอบอุ่นเฉิงซีหยวนเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับเหรินเหมยในชุดผ้ากันเปื้อน รอยยิ้มที่มุมปากเขา อ่อนโยนอย่างที่เหรินเหมยแทบไม่เคยเห็นมาก่อน“เด็กๆๆๆ วันนี้พ่อทำอาหารด้วยตัวเองพวกหนูจัต้องลองชิมและให้กำลังใจโดยการกล่าวชมคุณพ่อด้วยนะครับ” เหรินเหมยอมยิ้ม“ทำไมต้องพูดแบบนี้ก่อนด้วยนะลูกๆ ก็ต้องชมคุณอยู่แล้วเพราะคุณตั้งใจทำ” อันอันกับเชียวอู่รีบมาชะโงกหน้ามองถาดปลาสามรสที่ส่งกลิ่นหอมหวน“น่ากินที่สุดเลยฮับจุนพ่อ” เชียวอู่พูดขึ้นดังๆ ยักคิ้วแผล็บๆ“เราต้องลองชิมก่อนเชียวอู่หากว่าจุนพ่อทำอร่อยต่อไปเราก็จะต้องให้จุนพ่อทำอาหารเสมอ” อันอันพูดขึ้นบ้าง เหรินเหมยยิ้ม
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย จูดี้
เสียงน้ำแข็งกระทบแก้ว แก้วหนึ่งดังกริ๊กๆ เบา ๆ จูดี้นั่งเอนตัวพิงโซฟาหนังแทบจะกลายเป็นนอนเมามายแเล้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำแห้งผากไปหมด เธอกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างไร้เสียงบนโต๊ะกระจก เศษแก้วเปล่าๆ วางกระจัดกระจาย ถัดไปคือแฟ้มผลตรวจครรภ์ที่ถูกเปิดค้างไว้ “ฮ่า... เขากำลังมีความสุข...สินะ บ้าจริงฉันทำไมต้องเศร้าก็แค่คู่นอนพวกผู้ชายก็แบบนี้เวลาอยากจะนอนด้วยก็พูดเสียหวาน ยอมทำทุกอย่างให้” เธอพึมพำเหมือนคนละเมอ ดวงตาแดงก่ำจ้องมองความว่างเปล่า “ฮะฮะฮะฮ่าาาแล้วกับผู้หญิงคนนั้นละทำให้ถึงใจเหมือนที่ทำกับฉันไหมเหมือนที่นอนกับฉันไหมคุณหลงเสน่ห์ผู้หญิงจืดชืดคนนั้นได้อย่างไรเราเข้าขากันดีจะตายทำไมคุณลืมฉันได้ลงคอ เฉิงซีหยวน ซีหยวนซีหยวนคุณจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้...”เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ“จูดี้ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ แกจะขังตัวเองแบบนั้นไม่ได้” เป็นเสียงคุ้นเคยของคุณหมอฟานลี่ชิงที่กังวลใจอย่างปิดไม่มิดจูดี้หัวเราะในลำคอ แล้วลุกเซ ๆ ไปเปิดประตู เผยให้เห็นใบหน้าแดงก่ำและดวงตาเปื้อนน้ำตา“หนูโง่เองใช่ไหม..ที่ไปหลงรักเขาผู้ชายที่ไม่มีให้หัวใจให้ใครนอกจาก ซูจ๋าย แล
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย บ้าน
ลานหน้าบ้านบนเขา เสียงหัวเราะสดใสดังมาจากสวนหลังบ้าน “จุนย่าขา! จะต้องดูอันอันกระโดดนะ!” อันอันในชุดกระโปรงสีฟ้ากระโดดข้ามหินอย่างกล้าหาญ ส่วนเชียวอู่ก็วิ่งมาพร้อมดอกไม้ในมือ “นี่ของจุนย่าฮะ! เชียวอู่เด็ดมาเองเลยนะฮับ ดอกไม้ที่สวยที่สุดในสวนเลย!สำหรับจุนย่าที่ใจดีที่สุดในโลก”คุณเสวียเตอหญิงสูงวัยที่มักดูสง่างาม เยือกเย็นในสายตาผู้อื่นยิ้มกว้างอย่างไม่ปิดบัง เธอนั่งยองๆ ลงกับพื้น หอมแก้มหลานทั้งสองข้างพร้อมกัน “โอ๊ยย ย่าใจละลายหมดแล้วลูกเอ๊ย พวกหนูนี่มันน่ารักอะไรอย่างนี้!”เชียวอู่หัวเราะเสียงใส “จุนย่าฮับ! จุนย่ามาอยู่กับเรานะครับ จะได้เล่านิทานให้เราฟังทุกคืนเลย!”คุณเสวียเตอพยักหน้าเบา ๆ กอดหลานๆ ไว้แน่น “ย่าไม่เคยคิดเลยว่าพอมาพบหลานทั้งสองแล้วจะมีความสุขขนาดนี้… ความสุขอยู่ที่อ้อมกอดของเด็กตัวเล็กๆ สองคนนี้แหละ”เหรินเหมยยืนดูจากมุมระเบียง ลมโชยอ่อนๆ พัดปลายผมเธอพลิ้วเบาๆ เธอเอามือกุมหน้าอก รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังคลี่คลาย ความไม่มั่นคง ความกลัว… เหมือนถูกกล่อมด้วยเสียงหัวเราะของลูก และรอยยิ้มของคนเป็นแม่เฉิงซีหยวนเดินมาหยุดข้างๆ สบตากับเหรินเหมยยิ้มกรุ้มกริ่ม แล
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ตัวช่วย
เหรินเหมยนั่งเหม่ออยู่ตรงมุมโต๊ะอาหาร ทั้งที่ข้างหน้าคือเกี๊ยวปูที่ป้าจูเพิ่งจะให้เสี่ยวจี้ยกมา กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วแต่เหรินเหมยไม่ยอมหยิบมันเข้าปากน้ำตาหยดไหลลงข้างแก้มโดยไม่รู้ตัว… เธอรีบเช็ดมันออกด้วยหลังมือ แล้วสูดหายใจเข้าลึก“ฉันไม่เป็นไร…” เธอพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่วยิ้มสดใสแต่ก็รู้ดี… ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอพยายามแสร้งเข้มแข็งเกินไปทั้งที่ในใจเหมือนมีเข็มนับร้อยเล่มทิ่มแทง“จูดี้ก็แค่ท้อง... ลูกของเขา”เสียงในหัวตอกย้ำซ้ำไปมา เธอหลับตาแน่น พยายามกลั้นน้ำตา แต่ยิ่งฝืนเท่าไหร่ กลับยิ่งรู้สึกว่าหัวใจอ่อนแรงลงเสียงฝีเท้าเล็กๆ ของลูกทั้งสองคนดังขึ้นหลังบ้าน“จุนแม่คะจุนแม่ฮับบบบบบ” เหรินเหมยรีบลุกขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ฝืนยิ้ม แล้วต้อนรับลูกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แม้จะรู้ว่ารอยร้าวบางอย่างในใจเธอ… กำลังแตกออกช้าๆ อย่างไร้เสียง“จุนแม่ฮับเราวิ่งเล่นเหนื่อยแล้วฮับหิวแล้วฮับบบ” เหรินเหมยกอดเชียวอู่และะอันอันไว้ในอ้อมแขน“คุณจีขา ให้เสี่ยวจี้โทรหาคุณผู้ชายดีไหมคะ” เหรินเหมยส่ายหน้า“ไม่ต้องฉันจัดการทุกอย่างไปแล้วไม่ต้องห่วงฉันก็แค่รู้สึกว่า รู้สึกว่าขอเวลาฉันทำให้ตัวเองเข้มแข็งเสียหน่อ
