LOGINShare
Chapter 8
Last Updated:
2025-10-25 02:29:22Chapter 8
“พระเจ้า...โอ้ว...เสียว...เสียว...อา...เธอมันคือนางแม่มด...อา” เสียงครางทุ้มดังกังวาน ตามอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น ณศรินทร์เหมือนกรชวิลไม่มีผิด ยิ่งได้ยินเสียงครางอันแสนทรมานของอีกฝ่าย ยิ่งได้ใจ ประเคนความสยิวซ่านให้อีกหนึ่งทำนบ “ขึ้นมาเร็วเข้า ฉันไม่ไหวแล้ว”
หล่อนพร้อมทำตามคำขอนั้น เพราะหล่อนเองโหยหาตัวตนชายฝังในกายเช่นกัน ทว่าณศรินทร์ชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง เงยหน้าบอกเขา ที่อาจทำให้กรชวิลหงุดหงิด ไม่พอใจ เปลี่ยนบทรักอันอ่อนนุ่มเป็นรุนแรง แต่หล่อนก็ต้องบอกให้เขารู้
“ถุงยางหมดค่ะ เอยส่งข้อความบอกพี่ยักษ์แล้วนะคะ” เสียงค่อนข้างสั่นจากความกลัว
“ช่างมัน ขึ้นมาเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว”
ด้วยอารมณ์พาไป แล้วคิดว่าตนจะปล่อยด้านนอก หรือไม่ก็ให้หล่อนกินยาคุมฉุกเฉิน จึงไม่คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อเขาไม่กลัว ณศรินทร์ทำตามคำสั่ง กรชวิลขยับตัวมานั่งกลางเตียง เพื่อสะดวกในการสานสวาท
ณศรินทร์ขึ้นครอบครองลำทวนใหญ่ ที่หล่อนไม่คณากับความยาวและใหญ่ มันเหมือนความคุ้นชิน และตื่นเต้นทุกครั้งที่ตัวตนเขาฝังตัวอยู่ในกายตน ครั้งนี้หล่อนเดินเกมก่อน เริ่มโยกตัวไปตามอารมณ์ ยกตัวขึ้นสูง ทิ้งน้ำหนักบั้นท้ายลงมา เริ่มต้นจากเชื่องช้า ก่อนมุ่งหน้าสู่ความเร็ว
“อา...อา...พี่ยักษ์...อืม...พี่ยักษ์” หล่อนครางเสียงสั่น หฤหรรษ์ทั้งกายและใจ ขยับตัวเร็วแรง จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดังประสานกับเสียงครวญกระเส่าของสองหนุ่มสาว
ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ
“อูวว์...อา...เอย...โอ้ว...แรงอีก แรงอีก...อูว์”
“พี่ยักษ์...อา...พี่ยักษ์...เสียว...สะ...อา”
นอกจากทำตามใจกรชวิล หล่อนรู้ว่า จะทำอย่างไรให้สองร่างเกิดความเสียวกระสันไปทั้งกาย มันจะมีทางใดได้นอกจาก ให้เม็ดละมุดเสียดสีกับโหนกเนื้อ มือสาววางลงบนบ่าเป็นหลักยึด แล้วเสยร่างไปข้างหน้าช้าๆ บดไปมา ขยับบั้นท้ายไปทางด้านหลัง ขยับไปด้านหน้า เสียดทานอยู่พักหนึ่ง ก่อนยกตัวขึ้นรัวร่างขึ้นลง
“แม่มด...เธอเป็นแม่มดชัดๆ...อา...อูวว์” เขาพ่นลมหายใจแรงๆ ครางออกมาแบบไม่กลั้นความรู้สึก มือใหญ่นวดคลึงเต้าอวบแบบหนักมือ พูดได้ว่าเป็นขยำก็ว่าได้ ใช้ปากและลิ้นสร้างความเสียวให้หล่อนอีกทาง ยิ่งทำให้การควบคุมเกมของหล่อน เพิ่มดีกรีความร้อนแรงมากขึ้น “แรงอีก แรงกว่านี้...อา...เสียวไปทั้งลำตัว...โอ้ว...อูว์”
เหมือนสัตว์ป่าถูกนายพรานสาวไล่ล่า เนื้อตัวเขาสั่น ยิ่งหล่อนสุขสม กล้ามเนื้อสาวโอบรัดกายชาย ความเสียวคูณหลายเท่า
“พี่ยักษ์...อา” ณศรินทร์ครางยาว แทบอยากหยุดเคลื่อนไหว แต่ก็ต้องคุมเกมต่อไป เพราะมือใหญ่จับเอวเล็กไว้มั่น เป็นฝ่ายยกตัวหล่อนขึ้นสูงจนแก่นกายมหึมาแทบหลุดจากปากถ้ำ กระแทกร่างสาวลงมาแรงๆ ไม่เพียงแค่แรง ยังรัวถี่ยิบ โดยมีเขาคอยยกสะโพก สวนใส่ความยิ่งใหญ่เข้าออกร่องสวาท “อา...อา...พี่ยักษ์...ไม่ไหว....เสียว...อา”
“ฉันชอบ...อา...ชอบ...โอ้ว...เสียวมาก....อืม”
ช่วงวินาทีนี้ กรชวิลดันร่างเล็กให้นอนราบบนที่นอน โดยจุดเชื่อมต่อไม่คลายจากกัน ก่อนเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะเอง
“พี่ยักษ์...อา...เสียวค่ะ...อา...พี่ยักษ์” แรงเขาน้อยเสียเมื่อไหร่ นอกจากเรี่ยวแรงมากมาย ความใหญ่โตและความยาวของอาวุธชาย ส่งผลให้เกมอารมณ์เดือดระอุ ด้วยความแรงเร็วยามกระทุ้งมาทั้งตัว เพิ่มความเมามันให้ก่อเกิด เสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ ดังขับขาน “พี่ยักษ์...พี่ยักษ์”
ความเสียวไม่ได้อยู่ที่ดงดอกไม้ ดอกบัวคู่งามถูกปากลิ้นเขาหยอกเอิน ผลัดเปลี่ยนเชยชมเท่าเทียม เร่งเร้าสาวเจ้าให้ทะลุร่างไปยังวิมานสวรรค์
“อา...เอย...อูวว์” เขายืดตัวหลังตั้งตรง ครางต่ำระบายความร้อนรุ่ม มองใบหน้าพริ้มเพราอาบซ่านด้วยแรงปรารถนา ดวงตาหล่อนปรือ ปากเผยอร้องคราง ทรวงอกทั้งสองข้างกระเพื่อมไหวไปตามแรงจังหวะ เขาไล่สายตาต่ำลงมากกว่านั้น มองไปใจสั่นไปตรงจุดผสานกาย ที่ต่อสู่กันอย่างหนัก
กรชวิลขนลุก รู้สึกซ่านเสียวทั้งตัว ยามเห็นกลีบดอกไม้สีชมพูลู่ตามรูปทรงใหญ่โตของเขา ที่ทะยานเข้าออก เกสรดอกไม้เม็ดงามตั้งเด่น ล่อตาล่อปาก มันสวยงาม และอยากก้มหน้าดอมดม เหมือนร่างกายทำตามความคิด เขาดึงอาวุธคู่กายออกจากคูหาพิศวาส เพราะนึกอยากโลมเลียดอกกุหลาบขึ้นมาจับจิตจับใจ
“พะ...พี่ยักษ์...อา...พี่ยักษ์...เสียว...เสียว...พี่ยักษ์...อา” ต้องใช้คำว่า ดิ้นพล่าน กรชวิลทำในเรื่องที่ณศรินทร์ไม่ทันตั้งตัว และไม่คิดว่า ชายหนุ่มทำเช่นนี้ด้วย หล่อนพยายามหุบขา ทานทนกับความเสียวทุกอนูเนื้อไม่ไหว ทว่ากรชิวลจับข้อพับเข่าสาวเจ้าไว้ จับโย้ไปข้างหน้า บั้นท้ายสาวลอยเหนือที่นอน ส่งผลให้หล่อนขยับตัวหนีไม่ได้ เป็นฝ่ายตั้งรับปากและลิ้นแพรวพราวของเขา โลมเลียไปทั่ว ดูดเนื้อตรงกลีบอ่อน จนหล่อนครางระงม บิดตัวไปมา ส่ายก้นหนีความร้อนรุ่ม
“พี่ยะ...ยักษ์...อา...อา...ไม่ไหว...เสียว...อา...พี่ยักษ์” หล่อนครางดังมาก เสียงสั่นเสียงคลอน หัวใจเต้กระหน่ำจากเพลิงอารมณ์เผาผลาญ ความสุขที่ได้รับครั้งนี้ เพริศพริ้ง ดวงหน้าเต็มไปด้วยพลุไฟกระจายสว่างวาบ ยิ่งเขาดูดเม็ดทับทิมแรงๆ เน้นๆ หล่อนแทบครางไม่มีเสียง จนลมหายใจหอบ
ราวกับว่ากรชวิลดำดิ่งลงไปในบ่อน้ำหวาน ที่โรยด้วยดอกมะลิ น้ำเสน่หาสาวชวนให้เขารู้สึกเช่นนั้น หอมอบอวล หวานจับใจ เขาไม่อยากโงหัวขึ้น อยากฝังปากฝังจมูกประเคนความสยิวให้หล่อนต่อไป เพราะนั่นหมายถึง ได้ลิ้มรสชาติมธุรสหวานล้ำ เคล้าเสียงเพลงแห่งความรัญจวน ชวนให้รู้สึกว่า ตนนั่งจิบไวน์อยู่ในสวนดอกไม้ โดยมีนักดนตรีเล่นไวโอลินเพลงโปรดให้ฟัง ช่างสุนทรีเหลือเกิน
Latest chapter
อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ Chapter 77
Chapter 77ความหนักใจเรื่องพาเตชธรไปหาปนัดดายังคงมีอยู่ แม้ว่าวิรัชรับปากว่าจะช่วยพูดกับณศรินทร์ให้ แต่ไม่รับรองว่า สำเร็จหรือไม่ ก็ต้องลุ้นกันว่า วิรัชทำได้หรือไม่ได้ เรื่องเดินหน้าตามง้อณศรินทร์ กรชวิลยังคงทำอยู่ มีความหวังในทุกวันว่า หล่อนจะยอมยกโทษให้เขา และกลับมาสู่อ้อมกอดตนอีกครั้งสามวันที่ไม่ได้เจอหน้าณศรินทร์กับเตชธร กรชวิลรู้สึกเดียวคือ คิดถึงสองแม่ลูกมาก การคุยกับลูกชายผ่านวิดีโอคอล อาจทำให้ความคิดถึงเบาลง แต่ก็ไม่เหมือนได้คุยต่อหน้า ได้กอด ได้หอม และที่สำคัญ เขาคิดถึงใบหน้าหวานๆ ไร้รอยยิ้มของณศรินทร์ ถึงแม้ว่า หล่อนปั้นปึงใส่ตน แทบไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำไป ทว่ากรชวิลก็อยากเห็นหน้าณศรินทร์ทุกวัน แล้ววันนี้เขาจะได้เห็นหน้าหล่อนสมใจคนที่กรชวิลคิดถึงคนหนึ่ง ก็คิดถึงเขาไม่แพ้กัน คนนั้นคือ เตชธร ที่โทรศัพท์หาบิดาวันละไม่ต่ำกว่าหกครั้ง กรชวิลกดรับสายทุกครั้งอย่างไม่มีความรำคาญ หรือแสดงออกว่าไม่อยากรับสาย เขาดีใจด้วยซ้ำไปที่ลูกชายคิดถึงตน“ผมคิดถึงคุณพ่อมากๆ เลยฮะ คุณพ่อรีบกลับมาหาน้องเตนะคับ น้องเตอยากกอดคุณพ่อ อยากหอมแก้มคุณพ่อด้วยฮะ” เสียงอันแสนน่ารักบอกบิดา กรชวิลยิ้มกว้างกับคำร
อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ Chapter 76
Chapter 76 หนึ่งเดือนต่อมา บ้านชวนชมยังคงเงียบเหงาเช่นเดิม กรชวิลกับกรชีวันใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพมากกว่าที่นี่ ทั้งสองไม่ห่วงเรื่องธุรกิจทางนี้ เพราะอยู่ตัว และมีกิตติกับวิบูลย์ สองลูกน้องของกรชวิลคอยดูแล ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่ลูกชายจะไม่อยู่ดูแลแม่ มาเป็นครั้งคราว เนื่องจากสองหนุ่มโตมากพอมีชีวิตเป็นของตนเอง อีกทั้งด้วยนิสัยปนัดดา ที่ไม่ยอมรับอะไรง่ายๆ หยิ่ง จองหอง ถือตนถือดีว่าตนเองถูก นางจึงอยู่ตามลำพังกับสาวใช้ นับแต่วันที่ปนัดดาได้ยินการสนทนาของเภาและอ้น ความคิดนางเริ่มเปลี่ยนไป ยอมรับกับตัวเองว่า ทิฐิมากเกินไป รู้ทั้งรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ไม่ยอมรับความจริง สุดท้ายก็ต้องเจ็บปวดใจเดียวดาย ‘พระท่านถึงสอนเสมอไงว่า คนเราต้องปล่อยวาง อะไรที่ทำให้เราเป็นทุกข์ก็ให้ปล่อยไป แล้วเราจะมีความสุข’ ปนัดดานึกถึงคำพูดอ้น มันจริงตามนั้น หากคนเรารู้จักปล่อยวางและปลง ชีวิตก็จะคลายจากความทุกข์ ความเสียใจ พบแต่ความสุข ได้อุ้มชูหลานตามที่นางตั้งใจและใฝ่ฝัน ขั้นแรกเลยคือปนัดดาต้องทำให้ได้ เมื่อจิตใจอมทุกข์ ร้องไห้ตามลำพัง พานกินอะไรไม่ลง ลำ
อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ Chapter 75
Chapter 75 “ที่เอยยอมให้เขาเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเอยยังรักเขาอยู่ แต่เพราะต้องการให้เขารู้จักคำว่าเจ็บปวด จากคนที่ตัวเองรัก รู้ซึ้งถึงคำว่า ไม่มีค่าในสายตา แม้พยายามทำดีแค่ไหนก็ตาม” น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวมาก จนคนในห้องมองหน้ากัน รับรู้ได้ว่า งานนี้ไม่ง่าย “และตอนนั้นเอยเต็มใจเจ็บปวดเจ็บช้ำทั้งกายและใจ จากน้ำมือของเขา และการที่เขานำตัวมารับส้อมจนเจ็บตัว เขาก็เต็มใจ เอยไม่ได้ร้องตะโกนให้เขาช่วย เขาก็เหมือนเอยค่ะ เต็มใจยอมรับทุกสภาพ เอยจะแค่ขอบคุณเขาค่ะ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตเอย แค่นี้ค่ะ แค่นี้จริงๆ” ณศรินทร์พูดอีกก็ถูกอีก เถียงไม่ได้เลยสักคำ เรื่องนี้ไม่ใครสั่งหรือบงการณศรินทร์ได้ ทุกคนให้หล่อนเป็นฝ่ายตัดสินใจเองว่า จะยอมให้อภัยกรชวิล หรือเป็นเช่นนี้ตลอดไป ดูทรงแล้ว กรชวิลคงใช้ความพยายามหนักหนาสาหัสกว่านี้อีกหลายสิบเท่าแน่นอน ขณะในห้องรับแขกกำลังพูดคุยเรื่องกรชวิล ในห้องสองพ่อลูกนอนกอดกันบนเตียง เตชธรหอมแก้มบิดาหลายครั้ง มือลูบใบหน้าแล้วส่งยิ้มให้ “คุณพ่อเจ็บไหมฮะ” เตชธรถาม ลุกขึ้นนั่งถลกเสื้อดูแผลตรงท้องกรชวิล “มาฮะ เดี๋ยวเตเป่าให้” ค
อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ Chapter 74
Chapter 74“ฉันไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้นแหละ ฉันพูดความจริง” นันทนาโต้กลับทันที “ตอนที่แกออกมาจากบ้านพี่ยักษ์ แกมีทั้งเงิน มีทั้งรถและมีคอนโด ทุกอย่างที่แกมี เอามาต่อยอดได้สบาย แต่แกก็ไม่ทำ กลับผลาญซะหมด สุดท้ายก็ต้องขายตัว ทำให้ตัวเองตกต่ำเอง ยังมาโทษคนอื่นอีก ถ้าแกคิดว่าฉันเป็นเพื่อนที่ไม่ดี ก็เลิกคบกันไปเลย ฉันก็เบื่อแกเหมือนกัน” ขณะสองเพื่อนรักกำลังแตกหักกัน สายตาสุวรรณีพลันเห็นบางคนกำลังเดินผ่านร้านอาหารญี่ปุ่นที่ตนนั่งอยู่ หล่อนเพ็งมองจนแน่ใจว่าใช่ จึงเอ่ยบอกอรัญญา “ออย นั่นเอยกับพี่ยักษ์นี่ พี่ยักษ์จูงมือเด็กด้วยนะ ลูกชายเขาหรือเปล่า” ประโยคนี้เรียกความสนใจให้กับอรัญญาทันที หล่อนรีบมองไปยังจุดนั้น ภาพที่เห็นอรัญญาคิดว่า กรชวิลกับณศรินทร์สร้างครอบครัวร่วมกัน มีพยานรักเป็นเด็กชายหน้าตาน่ารัก คนที่หล่อนเกลียดชังมาตลอด เป็นความเกลียดชังฝังใจ ความอิจฉาริษยา ไม่พอใจพลุ่งพล่านจนแทบคุมไม่อยู่ ในขณะที่อรัญญาตกต่ำ ชีวิตย่ำแย่ ณศรินทร์มีความสุขกับกรชวิล ชายหนุ่มที่ครั้งหนึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นสามีตน ความรู้สึกอรัญญาเวลานี้ทับถมยิ่งนัก ที่คิดไว้ว่า ณศริ
อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ Chapter 73
Chapter 73 “คนนั้นเหมือนหมาค่ะ พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ปล่อยเขาไปเถอะ เขารวย อยากซื้อก็ซื้อไป พอพ้นวันเกิดเต เอยจะเอาไปบริจาคที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าค่ะ หรือไม่ก็ส่งต่อขึ้นดอย ให้เด็กด้อยโอกาสได้เล่น เกะกะลูกตา” วราดรหน้าเสีย รูสึกผิดที่ตนชี้นำให้ณศรินทร์คิดกำจัดของเล่นราคาแพงให้พ้นบ้าน “กินกันต่อดีกว่าค่ะ แล้วก็เลิกพูดถึงเขาเสียที แค่เห็นหน้าก็กินแทบไม่ลง”เป็นการหยุดการสนทนาเรื่องกรชวิลไปในที สองหนุ่มไม่พูดคุยถึงกรชวิล มีเพียงการมองไปยังสองพ่อลูกที่นั่งทานอาหารเท่านั้น คงเหมือนกับกรชวิล ที่คอยมองณศรินทร์ตาละห้อยมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ศุภชัยได้รับโทรศัพท์จากพี่สาวว่า ให้ตนไปรับบิดาที่สนามบิน เขาจึงต้องขอตัวไปทำภารกิจลูกที่ดี แต่ก็ฝากเงินไว้ให้ณศรินทร์พาเตชธรไปซื้อของเล่น เพราะเขาคงไม่มีเวลาพาไปซื้อ เนื่องจากพรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับไปเชียงราย เที่ยวบินตอนเช้าณศรินทร์เข้าใจเหตุผล หล่อนบอกศุภชัยด้วยว่า จะถ่ายรูปตอนซื้อเสร็จส่งไปให้ หลังจากกินสุกี้เสร็จ ศุภรชัยขอตัวไปรับบิดา เตชธรอยากทานไอศกรีมแบรนด์หนึ่ง กรชวิลจึงพาลูกชายไปกิน โดยที่เขาเป็นคนออกเงิน แต่ไม่เข้าไปนั่งในร้านด้วย ปล่อยให้ณ
อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ Chapter 72
Chapter 72“แกจะทำอะไรฉัน อย่านะ อย่า” ความกลัวแน่นจิตใจ “ฉันไปก็ได้ ฉันยอมไปแล้ว แกอย่าทำอะไรฉันเลยนะ”ยิ่งมองเห็นปลายแหลมคัตเตอร์ ความกลัวเพิ่มระดับหลายเท่า“ฉันว่า ฉันจะไม่ทำอะไรแก แต่แกดันมาตบหน้าฉัน คนอย่างแม่เลี้ยงพรพรรณ ไม่มีใครมาตบหน้าง่ายๆ โดยเฉพาะเมียน้อยผัว” น้ำเสียงพรพรรณน่ากลัวมาก “แกต้องโดนฉันสั่งสอน”โย่งกับโยกดตัวอรัญญาให้คุกเข่าลงบนพื้น พรพรรณเดินเข้ามาใกล้“โยจับหน้ามันไว้ให้อยู่นิ่งๆ” โยทำตาม เพราะแค่โย่งคนเดียวก็บังคับร่างอรัญญาได้“ไม่นะ ไม่” อรัญญาพูดเสียงสั่น“หาผ้ายัดปากมันด้วย” โยเอาผ้าเช็ดหน้าตน อุดปากอรัญญา ไม่ให้มีเสียงอันน่ารำคาญลอดผ่าน“อือๆ อือ อ่าย” เสียงอรัญญาก้องในลำคอ มองพรพรรณที่กำลังใช้ปลายอาวุธทำบางอย่าง หัวใจสาวเต้นแรงมาก ยิ่งกว่าความกลัว นัยน์ตาเบิกโพรง “อ่าย”เสียงที่ไม่อาจลอดออกมา แต่รับรู้ได้ว่า เจ้าของเสียงกลัว ตกใจมากแค่ไหน ม่านตาขยายกว้าง ก่อนที่ความเจ็บปวดตามมา จากปลายคัตเตอร์ที่กรีดลงบนแก้มอรัญญา เลือดไหลออกมาจากบาดแผลทันที ไหลอาบแก้มจนถึงลำคอ“อี๊ดดดดดด” อรัญญายังคงส่งเสียงร้อง ดีดดิ้นตัวไปมา สะบัดหน้าร่วมด้วย ความที่หล่อนไม่อยู่นิ่ง ใบ
You may also like
ไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.8K viewsคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่576.2K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา141.6K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ36.2K viewsเรื่องสั้นลับๆฉบับรักๆ
Lucky rich818 viewsเจ้านายคนนี้ห้ามรัก
Yaygoh1.2K viewsกับดักร้ายพ่ายรัก
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง1.3K viewsปราบพยศคุณภรรยา
ศานิชล252 views
